Nice 1e volle dag...

Nice 1e volle dag

Dinsdag 23 november 2022

Bedje uit. Vonden we vroeger een hotelkamer metbad een extra luxe, nu ervaar ik dat meestal als negatief. Als je in het bad ook moet douchen. Hoge instap en glad. Gelukkig hier direct de inloopdouche in. Goed negen uur sta ik buiten. Ik heb geen ontbijt bij geboekt en stap schuin tegenover hotel een Italiaans restaurantje in. Een krijtbord buiten vermeldt dat ze een “petit dejeuner” serveren. Ze doen dat pas kort merk ik want de dienster moet zelf nog kijken wat men allemaal aanbiedt. Veel zoet en veel fruitsap is niet mijn ding. Dus ik beperk me tot zwarte koffie en een croissant. Rustig opbouwen de dag is nog lang.

Dan op informatie jacht bij de VVV. Er zijn twee bureaus de toerisme. Eentje aan de boulevard des Anglais en de andere bij het station. De laatste is het dichtstbij. Dus die wordt het. Ik loop door een wijk die er verwaarloosd uit ziet, zoals zo vaak in grotere steden rond de statie.Wel veel kleine winkeltjes, Chinese restaurants met “all you dan eat” formule en vaag uitziende hotels. Dan zit ik met mijn hotel net in een betere buurt. Ik loop tegen een gigantische bouwput aan. Het blijkt dat men een groot modern station aan het bouwen is. Het oude staat er echter gelukkig nog naast. En daarvoor het VVV kantoor.

Niet druk, dus meteen aan de beurt. Ik vraag en krijg een stadsplan en men attendeert me op de meest bijzondere bezienswaardigheden. Ik koop ook een “French Rivièra Pass”, 72 uur geldig en geeft gratis toegang tot bijna alle musea, OV, toeristische attracties zoasl hop on/off bus en treintje. In en rond Nice. Ik kan hier zaterdag ook net nog mee naar het vliegveld.

Natuurlijk heb ik een globaal plan in mijn hoofd wat vandaag te gaan doen. Het wordt Museumdag.

Ik vraag naar het Matisse museum. Dit ligt hoog in de buitenwijken van Nice. De VVV dame adviseert me bus 5 te nemen. Een halte daarvan ligt vlak bij mijn hotel. Het is heerlijk weer dus ik loop dat eindje wel weer terug. Goed gedaan want nu passeer ik ook de Basilique Notre Dame. Ik had ergens gelezen dat deze bijna nooit open was. Dus even binnen kijken. Mooier vanbuiten dan binnen vind ik. Maar ik ben natuurlijk een verwende toerist. Even een kaarsje branden voor ieder die me lief is. En nog voor een speciaal iemand die wat steun nodig heeft.

Terug buiten en verder op pad. Met mijn stokkie en dat gaat prima. In eigen tempo gaat het redelijk. De halte is wat verder weg dan gedacht. Echter als ik een pleintje passeer zie ik net bus vijf arriveren en vind de halte dus gemakkelijk.

Meteen mijn touristpass geactiveerd en hij doet het. Voordeel hiervan is ook dat je niet elke keer met je portemonnee in de hand staat. Wat onverlaten op minder goede gedachten kan brengen. Busje vertrekt en slingert zich na een paar straten de berg op. Mooie buitenwijken, riante appartementen en veel groen. Hier zit de poen. Na de nodIge haltes en een paar honderd meter hoger moet ik er uit. Het is even zoeken, het museum ligt in een park naast wat restanten van een Romeinse arena. Om de ingang van het museum te bereiken moet je een aantal trappen af. Echter voor slecht ter benigen zoals ik is er een aangepaste entree. Pasje doet zijn werk om binnen te komen. Bewaking door en ik mag van de lift gebruik maken om de diverse etages te betreden.

Aardig museum, veel info over het leven van Matisse en werken uit de beginperiode van de kunstenaar waaruit blijkt dat ook hij een heel proces heeft doorgemaakt. Dit om om uiteindelijk tot de mooie kleurrijke kunst te komen die ik en vele anderen zo waardeer.

Als mijn aandacht gaat verslappen is het tijd om op te stappen. Even het park in voor ik verder ga. Vlak in de buurt is ook het museum, kerk en klooster van de franciscanen. Dus daar naar toe. De kerk is open, het museum kan ik niet vinden en het klooster is niet te bezoeken. Dan de kerk in, oud en veel schilderingen maar erg donker. Ik steek maar een kaarsje op in het kader van de verlichting. De oude kloostertuin is wel open. Groene goed onderhouden oase die rust uitstraalt. Het kerkhof waar ook Matisse begraven is sla ik over.

Dorst en trek in wat voer doen me uitzien naar horeca. Echter niks in de buurt. Wel een kleine uitspanning in het park van het Matisse museum. Terraske onder de bomen, drankjes en wat eenvoudige snacks. Ik bestel een klein broodje met tonijn en een pilske. Het broodje tonijn is ruim overgoten met olijfolie, wat zoals ik s’avonds pas constateer de nodige plekken in mijn pantalon tot gevolg heeft. Ik geniet van de rust en het mensen kijken. Dit is echt een ontmoetingsplaats voor jong en oud. Petanque spelers, studenten, oudjes zoals ik, en jonge moeders met kleingrut dat kraaiend rondrent.

Het is heerlijk wandelweer,dus ik laat de bus de bus en zak te voet en langzaam de heuvel af. Gezien het tijdstip kan ik ook nog wel het museum van Chagall aan doen, wat redelijk op de route ligt. Met wat zoeken en een keer vragen bereik ik het moderne museum. Uiteraard weer toegang via mijn pas en dan genieten van de schilderkunst van Chagall. Er hangen nu veel van zijn werken die bijbelse taferelen voorstellen. Prachtige kleuren en als je er even de tijd voor neemt heel veel details in de werken die je aan het denken zetten. Net als ik mijn rondje gemaakt heb het signaal dat men om vier uur dicht gaat.

Oké. De bushalte is vlakbij en ik sta zo weer in het centrum. Even een pint in een brasserie om tot rust te komen. Net buiten het centrum wat de prijs weer drukt. Pintje leeg en naar hotel voor opfrissen en voorbereiding op de avond. Tegen zevenen weer naar buiten, “happy hour” pint in het grand café op de hoek en daar wat Googlen voor een restaurant in de buurt.

Keus volop, ik gok op restaurant “Le vingt4”. Een paar honderd meter lopen in een zijstraat. Ook weer een leuk klein restaurant. Bent u alleen monsieur ?, pas de problème en ik heb mijn tafeltje. Eten “a la cart” of het keuzemenu. Ik ga voor het laatste, mede omdat het wat kleinere porties zijn. Ook hier weer diverse tafeltjes met Amerikaanse toeristen. De ober is zo perfect tweetalig dat ik hem vraag of hij Amerikaan of Frans is. Fransman zegtie, maar ik reis ook heel veel. Ik geniet mijn eten met bij elk gerecht een aangepaste wijn. Het verrast me steeds dat ook nu uit voor mij wel bekende streken een onbekende excellente wijn wordt geserveerd. Koffieke, afrekenen en wegwezen. De ober houdt de deur voor me open. Ik vraag nog snel naar een restaurant suggestie van hem. Hij noemt “Le Sejour” op de Place Garribaldi als één van zijn favorieten. Dus mogelijk iets voor om over na te denken. In het hotel is de lift weer gerepareerd. Kamer in, nachtpak aan en te bedde. De rust....