Dag 10. Transfer naar Valencia

Dag 10. Transfer naar Valencia.

Vrijdag, 9 mei 2025

Hotel Arena Zone

Ik had voor alle zekerheid de wekker op mijn iPhone maar geactiveerd. De keren dat ik me verslapen heb zijn op één hand te tellen. Maar je weet het nooit. Ik heb sowieso een hekel aan haastwerk. Om zeven uur sta ik er naast en een goed uur later ben ik reisvaardig. Ik kijk nog snel wat BNDeStem over de nieuwe paus schrijft. Genoeg om vanavond nog effe verder te lezen. Trollie dicht, jas aan en weg. Ik lever de kamersleutel in. Taxi sigñor ? vraagt het baliemeisje, no, ik loop lekker te voet. Buiten is het heerlijk opgefrist en de stad is aan het ontwaken.

De bakkers zijn natuurlijk altijd als eerste open, dan de koffietenten en de rest volgt….. ik kom heel veel mensen tegen, met name dames die zich naar hun werk spoeden, zijn de heren mogelijk al vroeger begonnen……. ?. ik heb me voorgenomen om onderweg mijn ontbijtje te doen. Omdat ik toch wat binnendoor loop kom ik zo snel niks tegen. Bijna op het eind, ben net een drukke straat overgestoken een mooie bar. Dan moet ik weer die drukke weg over, geen zin in, dus dan maar op het estation de autobuses wat eten. Groot busstation met voldoende faciliteiten.

Ik ga de eerste de beste cafetaria binnen, niet te druk en schoon. Aan de bar bestellen, koffie meenemen naar een tafeltje en de rest wordt gebracht. Het vrouwtje achter bar staat alleen en moet dus alles bijhouden. Zij is echter voor het vak geboren, bestellingen opnemen, koffie tappen, brood roosteren, afrekenen en een vriendelijk woord voor elke klant. Een genot om naar te kijken. En vergeet niet dat Spaanse klanten allemaal hun eigen wensen hebben hè. Hun te bestellen koffieke, churro, koek of broodje wordt met de nodige wensen omschreven. Dan zijn wij Nederlanders wel heel,gemakkelijke klanten, bij ons is het al snel goed.

Ik heb nu tijdzat, dus knabbel op mijn gemak aan mijn toast en beetje mensen kijken. Veel volk onderweg net als ik. Voor werk, familiebezoek of toerist. Er komt een mooie meid binnen. Zomers gekleed en het hoognodige bedekt, niet ordi of vulgair en geen gram vet te veel. Niet alleen alle mannelijke ogen volgen haar. Zij weet dat natuurlijk ook, bestelt haar ontbijt aan de bar. Stukje stokbrood, olijven en zoute ansjovis. Fleske water voor wat vocht. Of het gezond is weet ik niet maar ze heeft geen fillers en/of corrigerend ondergoed nodig……

Opstappen en wat rondkijken. Het busstation heeft een renovatie beurt gehad. Likje verf en alles gerepareerd. Er lopen nu …..tig schoonmakers rond, bijna geen zwervers en er wordt direct corrigerend opgetreden door bewakers. Ook zijn bijna alle zakelijke ruimtes nu verhuurd. Een groot verschil met een paar jaar geleden nog maar toen ik hier was. Het kan dus wel…..

Ook hier nu betere en relevante info op schermen, een omroeper en infobalie die in ieder geval met mensen bezet is. Ik houd nauwgezet het infoscherm in de gaten. Ondanks dat ik de nodige ervaring heb is er toch altijd wat spanning. Mijn bus wordt aangekondigd bij halte dertig. Op mijn ticket staat bus 1 vermeld. Het blijkt dat er twee bussen gelijktijdig naar Valencia rijden. Ik denk door de drukte. Mijn bus is van een chartermaatschappij. Als we vertrekken is hij voor tweederde gevuld met reizigers. Bij een tussenstop een uurtje later in de stad Elche komen er nog vijftien mensen bij. Ik heb de mazzel dat er niemand naast me komt zitten. Dus plek zat. Dan rechtdoor naar Valencia….

Ik heb het idee dat de andere bus de normale route rijdt met zes stops. De vorige keer reed die ook over Alicante herinner ik me.

De route naar Valencia is nu ook wat groener dan de weg Almeria - Murcia. Nu veel citrusbomen en ook wel olijven. Op sommige velden zijn mensen aan het oogsten, maar het is te ver weg om te zien wat. De buschauffeur mag niet over de tolweg. Dus soms rijden we ook over een stukje invalsweg van een stad. Dat is natuurlijk overal hetzelfde tegenwoordig. Veel industrie en grote pakhuizen. Met wat suffen en dutten dood ik de tijd. In tegenstelling tot de jeugd die zich met koptelefoons op en filmkes kijken op de iPhone afsluit van de wereld. Ik zie maar één meisje een boek lezen.

Uiteindelijk rijden we tegen tweeën Valencia in. Files horen daarbij, ik ga ook weer dingen herkennen o.a. de drooggelegde rivier. Waarin nu veel grote moderne gebouwen staan, parken aangelegd en sportactiviteiten plaatsvinden.

Het lukt de chauffeur weer om volgens planning klokslag 14.15 uur de bus stil te zetten op het grote centrale busstation. Natuurlijk hier weer de normale hectiek. Ik recht even rug en ledematen. Dat mag na drie uur zitten. Een snelle blik op Google leert dat ik 6.2 km van mijn hotel af ben. Lopen is dus wat ver met de trollie. Het is nu topdrukte in het verkeer en bij de taxistandplaats wacht een rij mensen. Ik besluit om effe te gaan zitten in de cafetaria van het buscomplex. Glas bier en wat olijven. Dat doet een mens goed al worden ik en mijn olijven wel belaagd door brutale duiven. Een servetje over het schaaltje voorkomt meeeters.

Dan naar de taxistandplaats. Ik ben nu de eerst wachtende. In zo een stad s dat maar luttele minuten. Taxi’s volop. Een jonge vent stopt. Trollie achterin en we zijn vertrokken. Toch nog stik druk in het verkeer hoor. Twintig minuten later stap ik uit. Die tijd had Google ook al aangegeven voor de rit. Dus ik heb niet het idee dat ik geflest wordt. Ik moet hetzelfde betalen als bij ons van het station naar mijn huis. Wat de helft aan kilometers en tijd is.

Ik meld me bij de balie van het hotel, aardige meid daarachter de me snel van heel (te) veel info voorziet. Grote citymap, waarop ze rondjes zet en zaken onderstreept die belangrijk zijn. Ik zit nu wel verder uit het centrum, maar de metro is op loopafstand en wat verderop ook horeca geeft ze aan. Als ik wensen heb om iets te ondernemen dan hoef ik bij haar maar te kikken. Nou ik ga eerst effe douchen en dan siësta lach ik naar haar, muy buen señor, neem uw tijd.

Het is een redelijk modern complex waar ik in verblijf. Ook wat kleinschaliger. Moderne kamer en badkamer met inloopdouche. Uitpakken, afspoelen en dan effe plat.

Onder het complex een café bar waar je ook wat kunt eten. Ik doe echter eerst even een glas en ga dan de omgeving wat verkennen. De restaurants kan ik echter niet zo snel vinden. Wel een soort bistro waar men kleinere gerechten serveert. Ik zie een kleine muziekinstallatie staan. Dus mogelijk wel leuk om te kijken wat er gebeurt. Glas bier en drie kipkroketten besteld. Een jong koppel hijst zich achter de microfoons en de uitvoering begint.

Ik vind het niks, dus nok af richting mijn hotel. Ik moet nu wel wat eten. En ga de café-bar in. Twee diensters van het Brabantse type, smal van boven en breed van onder lopen er rond. Mijn schoonvader zaliger zou gezegd hebben “die zijn niet door een haas gemaakt”. Hun tempo is ook bijzonder laag maar ze zijn vriendelijk en nemen voor iedereen de tijd. De kaart heeft toch nogal wat keus. Ik vraag om paella, maar die is er nu niet. Maar wel, “arroz al horno” = gebakken rijst. “Muy rico” zegt de dienster. Wat ik als erg lekker vertaal. Dus dat besteld. Fikse portie rijst gevuld met o.a, diverse worstsoorten, varkensvlees en stukjes aardappel. Inderdaad smakelijk, maar zeer voedzaam. Ik kan ook niet alles op.

Nog een koffieke na en dan zoek ik toch mijn bedje maar op……