Dag 16. En weer naar huis

Dag 16. En weer naar huis.

Donderdag 15 mei 2025

Hotel, Chez Moi.

iPhone wekker ingeschakeld, maar was natuurlijk niet nodig. Ik ben ruimschoots op tijd wakker. Ik lees BN/Destem globaal. En cheque mijn bank nog even. Dan op mijn gemakje poedelen. Toiletspul droogmaken en het tasje in. Mijn reispak aan en vervolgens vuile was de trollie in en dichtritsen. Paspoort en huissleutel bij de hand, zodat ik straks niet hoef te zoeken. Wat klein papiergeld in mijn achterzak. Fooike in de badkamer voor het kamermeisje. Laatste controleronde, maar ik heb alles weer bij.

Ik heb er gisteren niet bij stilgestaan dat de hotelbalie pas om 9.30 uur bezet is. Anders had ik al een taxi naar het vlíegveld laten reserveren. Dus eerst maar ontbijten. En zie mijn eigen diensterke is er weer. Ook zij kijkt verrast en noemt al wat ik wil hebben. Op het nog niet drukke terras geniet ik in de zon van mijn laatste ontbijtje in Valencia. Afrekenen en ik zeg tegen het meisje dat ik een taxi naar het vliegveld wil. Er passeren er nu heel veel hier op de boulevard zegt ze.

Dus het lijkt me geen probleem. Het is echter spertijd, volop auto’s en ook taxi’s. Maar het is een racebaan dus niemand houdt ook maar even in. Laat staan dat men stopt. Ook niet als ik effe bij een bushalte ga staan, wat stoppen makkelijker maakt. Ik foeter op “muneige” dat ik de taxi gisteren niet meer geregeld heb. Ik kan hier blijven staan tot ik 100 gram weeg, maar dan haal ik mijn vliegtuig zeker niet vandaag. Dus terug naar de hotelbalie waar ondertussen, wat vroeger dan vermeld, al een aardige juffrouw zit. Zij belt een taxi, het kan een twintigtal minuten duren, want het is erg druk. No problem, ik kan zitten en heb geen haast. “No tengo prisa”….

De taxichauffeur komt me ophalen, trollie inladen en wegwezen. Ook nu nog druk, maar de man zigt zagt door elke stukje vrije rijbaan. Duidelijk gewend aan het hectisch verkeer elke dag hier. V.w.b. het vliegveld zit ik toevallig aan de goede kant van Valencia. We zijn er eigenlijk zo. De taximeter geeft €. 22,35 aan, terwijl €. 35,00 als gemiddelde wordt vermeld in de diverse info. Dus een fooike mag, Gracias señor. Hebben we allebei een meevaller. De bagage drop-off is nog niet open. Dus dat wordt wachten en mensen kijken….

De incheck balie gaat twee uur voor vertrek open. De rij van mensen die percé als eerste in willen checken wordt steeds langer. Ik blijf lekker zitten tot de balie werkelijk open gaat. Eenmaal open gaat het redelijk vlot. Al gaat er natuurlijk altijd wel iets niet goed. Een jonge vent heeft te grote bagage. Niet gereserveerd dus bijbetalen en discussie. Maar hij komt er niet onderuit…

Ik geef mijn trollie af en kan naar de security, daar ben ik de storende factor. Het poortje blijft piepen en ik moet drie keer terug. Ondanks dat ik zeg dat ik een kunstheup heb. Na fouilleren en een handscan is de functionaris overtuigd en kan ik door.

Dan weer rust, de gate van instappen is ook nog niet bekend. Ik zoek een cafetaria voor pint en peperduur broodje Spaanse ham. Maar alle eettenten zitten vol, dus er is geld zat denk ik dan weer. En je kunt gewoon nergens goedkoper terecht. En dat is natuurlijk op elk vliegveld zo.

In de taxfreeshop koop ik een stukje manchego kaas. Dan heb ik tenminste een smakelijk souveniertje voor morgenochtend bij de boterham. Olé….

Vliegtuig in en we vertrekken op tijd. Vrije stoel tussen een wat oudere dame en mij, dus plaats zat. Even een beetje social talk en ze dommelt al snel in. Ik puzzel wat tot ook bij de luikjes even dichtgaan. De vlucht verloopt gladjes. Landen en naar de bagageband. Natuurlijk zijn ze ook op vliegveld Eindhoven aan het verbouwen. Dus eerst nog een paar tijdelijke stalen trappen overwinnen. Ik pak net mijn trollie van de bagageband als de taxi belt, hij komt er zo aan en wacht op me bij de “kiss and ride”. Okidoki, even later inladen en wegwezen…..

Net vijf uur, dus druk onderweg met de nodige files. Bij afslag Breda naar Etten Leur staat allesmuurvast. De chauffeur kiest voor het alternatief over Zonzeel, ietskes om, maar we kunnen wel blijven rijden.

Tegen zevenen steek ik de sleutel in het slot van de voordeur. Alles ziet er nog prima uit. Trollie uitpakken en de was sorteren. Om alles nog uit te wassen vandaag zie ik niet meer zitten. Dus douchen en daarna een klein hapje met een pintje op de bank. Weer thuis en ik kan terugkijken op een paar leutige en vooral smakelijke weken in Spanje. Deze keer Zaragoza niet aangedaan, maar in het najaar zijn er nieuwe kansen.

Dank aan allemaal voor de leutige reacties, via blog, app, telefoon en/of mail.……. Ook daar heb IK weer van genoten. Nu effe op adem komen en daarna uitkijken naar nieuwe vertes. Natuurlijk wat aangepast want het tempo van vroeger is er duidelijk uit. Maar ik tel mijn zegeningen………..

Tot de volgende……