En weer “en route”..........

Donderdag 15 juli 2021
Van Roosendaal naar Sedan
Hotel Le Saint Michel

Hoi folks we zijn weer vertrokken. Even proeven van Frankrijk en zien wel hoe lang het gaat duren.



We zijn weer vertrokken. Het heeft “zoals bij iedereen natuurlijk” te lang geduurd om weer op pad te kunnen. Beetje voorzichtige start en niet te ver weg in eerste instantie dus met mijn ouwe peugeotje naar Frankrijk. Stel dat hier de zaak weer op slot gaat dan stuurtje demi-tour en terug naar Roosendaal. Ik heb een hotelleke geboekt in Sedan. En blijf tot maandag. Als alles rustig blijft zak ik verder af en anders terug naar huis. Uiteindelijk bestemming dus onbekend. Maakt me ook niet zoveel uit want het gaat me meer om het weg zijn dan sightseeing. Ouwe gebouwen en opgravingen maar zat gezien. Ik laat me graag verrassen door de culinaire kunsten van de diverse regionale keukengenders. Maakt mij niet uit, man, vrouw of onzijdig, als ze maar kunnen koken.

Het was weer even wennen om me reisvaardig te maken. Normaal kwestie van kast open en bullen pakken, maar nu zat er toch wat sleet op. Het kan natuurlijk niet aan de leeftijd liggen........ Dus even een tijdelijk systeem ingevoerd van meteen klaarleggen waar je aan denkt en uiteindelijk toch weer het valieske vol gekregen. Ook alles wat maar enigszins op “non covid” bewijsstukken lijkt opgezocht en zowel digitaal als op papier opgeslagen.

Vanmorgen alles ingepakt, nog even naar de buren die mijn huis bewaken, koffie en koek en om 11.00 uur weg van de Tolberg. Het is wat later in de ochtend dus weinig file bij Antwerpen. Dit veranderd als net voor Brussel de sluizen boven opengaan en de regen naar beneden klettert. Opspattend regenwater van vrachtverkeer die de weg onzichtbaar maken zorgen er voor dat de snelheid er aardig uit gaat. Voor mij geen probleem want tijd zat. Wel een reden om niet helemaal binnendoor te gaan rijden en een deel de snelweg te volgen. Want dat rijdt toch iets meer ontspannen.

Onderweg een paar stopkes om mijn meegenomen brood en fruit op te eten. Zonde om weg te gooien en natuurlijk de sanitaire stops, want mijn blaas lijkt steeds kleiner te worden. Voorbij Brussel gaan we weer richting Ardennen, goeie en kwaaie herinneringen aan mijn vrachtwagentijd. Toen nog allemaal tweebaans wegen en veelal door vele dorpkes. Ouwe romantiek, de wereld draaide toen langzamer lijkt het me nu. Prachtige vergezichten voor iemand die uit het platte Roosendaal kwam. Maar ook collega’s die door slaap overmand of te hard rijden op die wegen gesneuveld zijn.
Herinneringen aan Lieske die als ze wel eens meereed ook zo kon genieten van al die prachtige natuur die als een panorama op de voorruit van de vrachtauto geprojecteerd werd.

De kilometers schieten onder me door en ik ben sneller bij de Franse grens dan verwacht.
Ik heb al mijn documenten en apps voor de controle klaarliggen.........maar ik passeer de grens zonder ook maar één rijkswachter, gendarme en/of douanier te zien.

Ik rijd Sedan binnen en zoals bij de meeste Franse dorpen of steden aan het begin grote supermarkten. En daarbij een natuurlijk een tankstation met voor ons Nederlanders wel heel aantrekkelijke tarieven. Dus ook ik tank nog maar even, wat ik altijd doe, uit gewoonte, omdat ik bij vertrek nooit eerst nog moet zoeken naar een tankstation.
Mijn TomTom loodst me perfect naar mijn hotelleke. Openbare parkeerplaats aan de overkant en gratuit ondanks dat ik me midden in het centrum bevind.

De hotelbalie is verlaten, mijn Franse landLord zit naar de Tour de France te kijken en laat zich node storen. Toch lukt het me om me in te schrijven en ik krijg mijn sleutelke.
Ik controleer mijn onderkomen voor de komende dagen en het is zeer oké. Dus valieske uit de auto en uitpakken. Dan de douche uitproberen en verse kleren aan. De Tour staat op maar ik ga naar de bar om mijn eerste Franse pintje te genieten. Het is Stella Artois ....
No problem toch wel weer lekker, als je veel dorst het wordt je ook minder kritisch..

Ondertussen toch al tegen vijven. De avondploeg komt binnen en er komt meer beweging.
Nu ook arriveren er meer hotelgasten. Na mij komen drie Vlamingen de lounge in..
Ze zitten wat te gekken over de Franse levenswijze. Door om hun grappen te lachen laat ik merken dat we dezelfde taal spreken. Het zijn drie motorrijders, op weg naar Macon om daar in de omgeving een paar dagen te gaan toeren.
Ik zeg dat ik meer van het wandelwerk ben, maar zij geven aan dat je ook op de motor met 80 km per uur van de omgeving en natuur kunt genieten. Ik heb daarin geen ervaring dus kan dat niet weerleggen en geloof ze op hun woord.

Tegen zevenen belt Ad Vos, hij heeft een melding gekregen dat ik weer op reis ben. Even leutig bijpraten en dan richting restaurant van het hotel Ik krijg tafel 12 toegewezen. De ervaring leert dat dit de komende dagen mijn vaste stek zal zijn. Maar mooi plekje met overzicht op de totale ruimte.

Een vriendelijke jonge meid voorziet me van de kaart en een pastiske om honger van te krijgen. Twee keuze menu’s en a la carte gerechten aan zeer democratische prijzen. Ook de wijnkaart geeft volop uitdaging om van te gaan proeven.
Leve de Franse keuken. Ik zou alles wel willen bestellen, maar gelukkig zit ik hier meerdere dagen dus houdt het beperkt vandaag. Als een entree een bordje “charcuterie” daarna een eenvoudige steak met frietjes, omdat ik de Franse biefstuk zeer kan waarderen. Reden is zijn eenvoud en een totaal andere vleesstructuur dan de Nederlandse omdat Franse slagers het vlees op een andere manier verwerken. Ik laat de biefstuk saignant bakken zodat het bloed er in blijft en anders ook taai wordt. Samen met de serveuse kies ik voor een flesje Bordeauxwijn, Lalande de Pommerol, nadat ze beloofd heeft het restant in de fles te bewaren voor morgen. Ze schrijft mijn kamernummer op het etiket dus morgen staat mijn fles al klaar op tafel. Ik laat het me smaken en geniet van de gerechten.

Ondertussen bestudeer ik mijn mede takelaars. Het zijn toch veelal mensen uit het stadje zelf heb ik wel in de gaten. Gezien de manier waarop ze door de hotel eigenaar begroet worden. Het aantal hotelgasten is toch zeer beperkt. Maar ook hiervoor heeft de waard voldoende aandacht. Hij loopt even bij mij langs om te vragen of ik tevreden ben en ik kan hem geruststellen. Als nagerecht neem ik nog wat kazen en daarna een koffieke.
Nee geen calvados erbij voor de verbranding want ik heb maar één lever en die moet nog even mee.

Ik heb heerlijk getafeld, het is tegen tienen en ik loop nog even naar buiten, het miezert een beetje maar de lucht is zwoel. Het licht van de straatlantaarns geven de oude gevels een warme uitstraling. Frankrijk zoals ik me herinner van vroeger........
Om nu nog met een paraplu te gaan lopen is geen optie. Ik voel de vermoeidheid van toch een lange dag met activiteiten waar ik weer aan moet wennen.
Dus naar bed en om morgen uitgerust Sedan te gaan verkennen.......bon nuit.