Tweede dag in Chalon en Champagne

Tweede dag in Chalon en Champagne
Woensdag 21 juli 2021

Als ik wakker wordt is het al erg warm op de kamer. Dus bedje uit en lichte bullekes klaarleggen. Dan de badkamer in voor de dagelijkse poetsbeurt. Mijn krabbertje doet het weer als vanouds. Toch als ik weer thuis ben naar een vervangend exemplaar gaan uitkijken. Niks is voor eeuwig.
Een beetje na negenen stap ik de ontbijtzaal in. Er zit een jong koppeltje, Nederlanders die ik gisteravond op de rondvaartboot heb gezien. Ook is er nog een man alleen. Als ik goedemorgen zeg, groeten ze alle drie in het Nederlands terug. Dus ik ben in goed gezelschap.

Ik nuttig mijn ontbijtje en ga dan naar de lounge van het hotel om digitaal mijn krantje te lezen. Het nieuws van overlijden van Johnny Otis had ik al meegekregen. Markant figuur in Roosendaal waar veel mensen, en ik zeker, goede herinneringen aan hebben. Voortrekker ook in het uitgaansleven destijds in de gezellige Damstraat met al die barretjes.

Ik heb landkaart van Frankrijk en infoboekje bij om e.e.a. te bekijken voor mijn verdere verblijf hier. Ik weet het nog niet goed, Langs de ene kant zou ik graag verder gaan, maar het blijft toch behelpen met alle maatregelen.
Op de Franse tv is covid de hele dag het onderwerp van gesprek en worden per 1 augustus a.s. weer strengere controle maatregelen aangekondigd ook in de horeca. Meer zuidelijk wordt het voor mij sowieso niet en in veel steden hier in de buurt zijn we al één of meerdere keren geweest. Dus daar ligt de uitdaging niet. Ik besluit om na de middag de knoop door te hakken, blijven of terug naar huis.

Eerst maar een rondje lopen. Het is 11.00 uur en in de zon al bloedheet. Ik pak mijn stadswandeling weer op waar ik gisteren gestopt ben en blijf zoveel mogelijk in de schaduw. Bijna op het eindpunt is de Eglise Notre Dame en Vaux. Een eeuwenoude kerk. Archeologen zijn buiten de kerk met opgravingen bezig. Men heeft heel oude graven en fundamenten ontdekt die men nu in kaart aan het brengen is. In de reeds opengelegde graven liggen knekels en schedels. Een archeologe zit hier een tekening van te maken. Ik vraag me af waarom niet fotograferen. Maar het zal wel zijn redenen hebben. Ze zit te ver weg om die vraag te stellen.

Ik ga de kerk in en herken alles weer. Hier zijn we meerdere malen in geweest. In de oude Mariakapel een kaarsje gebrand ter herinnering aan en ter bescherming van een heleboel mensen. Ik loop nog wat rond in de grote koele ruimte met alle gedachten die daar bij horen.

Na nog wat oude vakwerkhuizen is de route ten einde en heb ik het ook wel weer gezien. Eerst maar een koffieke op een terras, daar moet ik voor de eerste keer mijn Corona app gebruiken. Het is niet voor het laatst deze dag. Er is een warenmarkt opgesteld en ik zie nu ook dat de hallen open zijn. Heb ik me toch verkeken op de openingsdagen. Dus even naar binnen en me vergapen aan al dat eten. De meeste bezoekers zijn oudere mensen, de jeugd zoekt toch de supermarkt op voor het meer complete pakket aan levensmiddelen. Jammer maar helaas.

Tijd voor wat maagvulling. Bij een bar staat een redelijk groot terras buiten en het zit vol op één tafeltje na. Het krijtbord geeft o.a. salades aan. Dat lijkt me wel wat. En ik vraag om een plekske. Maar die ene tafel is gereserveerd. Geen probleem zegt de baas. Hij pakt een tafel uit de bar en zet die buiten, stoel er bij en ik kan zitten. Hij geeft ook aan dat hij eigenlijk mijn Corona app moet controleren als test of op 1 augustus alles wel werkt. Maar er is nu even geen tijd voor. Ik bestel en krijg snel mijn pintje en de tonijnsalade niet veel later, karaf water en brood is inbegrepen. Glaasje witte wijn is er ook wel lekker bij.
Koffie en afrekenen tegen een prix d’amis.

Ik heb onder tussen al bedacht dat ik met de reis ga stoppen zeker omdat de maatregelen steeds strenger worden. Er komen nu steeds meer betogingen van covid ontkenners, vaccin weigeraars en anti app opposanten. Er ontstaat voor mij een heel andere sfeer. Ik ga proberen een paar nachten in Signy l’Abbey te boeken. Dan kan ik daar nog een dag in de omgeving wandelen. Ik ben er met Lieske geweest en het ligt ook op de route naar Santiago de Compostela. Om nu nog naar een ander stadje te gaan waar ik alles al ken zie ik niet zitten. Dus richting hotel en onderweg reserveer ik nog even een tafel in een restaurantje vanwege de ervaring van gisteravond.

Op de kamer is het heet. Ik zet de airco aan of wat er voor door moet gaan. Het is een soort lucht verplaats ding in paal vorm. Het waait wel een beetje maar koelt niet erg. Ik roep de website op van het hotelleke in Signy. Als ik twee nachten wil boeken de melding dat dat niet gaat. Dus dan maar gebeld en gevraagd of ik twee nachten kan boeken omdat ik zaterdag weer wil vertrekken. Het kan echt niet zegt de dame omdat het hotel in het weekend vol zit. Er is nog één kamer vrij op donderdagavond. Maar dat vind ik geen optie. Een andere locatie wil ik niet, dus dan gaat het over.

Ik heb in ieder geval een aantal leutige dagen gehad en lekker zitten feesten. Dat ik eerder terug zou komen had ik ingecalculeerd, er zijn wel ergere dingen. Hopelijk komt er weer een periode dat alles wat minder gecompliceerd is maar wie dan leeft dan zorgt. Vanavond nog een feestmaaltje en morgen weer opgewekt noordwaarts.

Ik heb om half acht mijn tafel gereserveerd, dus bijtijds opgefrist naar buiten zodat ik nog even een drankje kan doen op een terras. Er is geen stoel vrij. Dus dan eerst wat water kopen in de supermarkt voor morgen onderweg in de auto.
Dan komt er plek vrij op het terras en ik verover mijn plaatsje. Pintje besteld en rondkijken. Zoals vorige keer al aangegeven kijken de meeste mensen nergens na. En niet alleen de jeugd. Maskertje in de hand en na ons de zondvloed.
Er komt een man het terras op, ik schat rond de veertig en duidelijk “Popi Jopi”. Iedereen kent hem en hij kust meer dan de helft van de dames op het terras. Ook heren krijgen een omhelzing of minimaal een vuistje. Mogelijk kijken de Fransen geen tv of zijn wij Nederlanders te voorzichtig. Mijn besluit om terug te keren wordt er alleen maar sterker door.

Aan de gevel van mijn hotel hangt een bord dat In de tijd van Jeanne d’ Arck de naam van het hotel al vernoemd werd. Ik begrijp nu dat ze daarom weinig geld aan onderhoud verspijkeren.

Iets over half acht naar het restaurantje. Ook hier weer de proef covid app test. Ik mag door. Later bedacht was ik liever direct teruggestuurd.
Op het gebodene aan eten is niks aan te merken. Maar de bediening is waardeloos. Het is een zooitje van verkeerde gerechten en lang wachten.

Ik kijk het spel zo eens aan en probeer me er niet aan te storen. Ik denk deze laatste avond liever aan Lieske. Heb daarom ook een half fleske van één van haar lievelingswijnen besteld een rode Sancerre.
De gerechten zijn voortreffelijk dus daar ligt het niet aan. Als dessert had ik een soepke van aardbeien in gedachten, maar de mensen op het tafeltje naast mij hebben daar twintig minuten op zitten wachten.

Ik ga dus maar voor een crème brulé, die hebben ze meestal al voorbereid klaar staan. Meteen maar koffie besteld als zelfbescherming.
Mensen rond mij willen afrekenen, maar niemand komt, dus gaan de meesten naar binnen om te betalen. Ik sluit me daar graag bij aan. Aan de kassa is het een puinhoop van bonnen kwijt of verkeerd genoteerd. Het duurt en duurt. Ook mijn bestelbon is verdwenen. De kopiebon uit de keuken moet uitsluitsel geven van wat ik genoten heb. Wat een verschil met het restaurantje eerder deze week. Ik betaal cash en de fooi steek ik in mijn eigen zak.

Nog een klein rondje lopen en daarna richting hotel. De lift is stuk...........dus dat kan er ook nog wel bij.
Ik stuur een app-je naar het thuisfront dat ik morgen weer op de klep val. En krijg hier gelukkig alleen maar goeie reacties op, dan alvast een deel inpakken. Het kan maar gereed staan......


À demain en .....tot rap