Ritje Sedan naar Chalon en Champagne

Reisdag van Sedan =>>> Chalon en Champagne.

Maandag 19 juli 2021.

Omdat mijn diner gisteravond bestond uit een paar pintjes, ik had echt geen honger meer, lag ik wat vroeger op bed. Een combi van puzzelen en hazenslaapjes hielpen me toch door de nacht. Rond half acht hield ik het niet meer, dus het washok in. Uitgebreid poedelen en dan zover inpakken dat alleen de rits van de trolley nog dicht moet.
Maar eerst op mijn gemak ontbijten en digitaal krantje lezen. Er is buiten de dienster niemand in de ontbijtzaal als ik binnenkom. Ik zeg tegen haar dat het zo rustig is, maar ze geeft aan dat de vroege vertrekkers al weg zijn.

Op het moment dat ik een hap van mijn stokbrood neem komen vier dames binnen. Ze staan elkaar onwennig aan te kijken hoe ze het ontbijtbuffet aan moeten vliegen. Ondanks dat e.e.a. In redelijke volgorde staat opgesteld te beginnen met een serveerblad en bordjes. Daarna brood, beleg, yoghurt en zoet. Dan Koffie, sapjes etc.
Er staat ook een eierkoker, in Frankrijk een must bij elk ontbijtbuffet. Maar zelfs ik vind dat ondingen. Omdat die apparaten nooit een goed product afleveren. Het Ei is altijd te hard, te zacht of niet gaar.
Na elkaar wat in de weg lopen, een glas breken bij de zelfpers voor jus d’orange zijn de dames eindelijk ontbijt ready.
Als ik mijn laatste slokje koffie geniet komt een jong Frans koppel met een blèètjong binnen. Om de twee tellen zet het mormel een keel op tot papa weer maar toegeeft. Maman zit stoïcijns te kijken of ze er eigenlijk niet bijhoort.

Ik dank de ontbijtjuf en ga mijn koffertje halen. Naast de ontbijtzaal is het kantoortje van de baas. De administratie ligt een halve meter hoog opgestapeld. Werkelijk alles is onder getast. Die man komt daar nooit meer uit.
Laatste controle of ik niks vergeten ben en dan byebye Sedan. Maar eerst even langs de huisbaas om af te rekenen. Ik vraag vriendelijk of ik hem nog iets verschuldigd ben en hij kan dat wel waarderen. Hij maakt de rekening op en die voldoet alleszins aan mijn verwachtingen Dus pinnen, dank en tot de volgende.
Auto laden,TomTom voeren en dan “en route”.

Ik moet echter wel eerst iets rechtzetten over de heilige mis gisteren. Ik gebruikte het woord “show”, maar dat was zeker niet respectloos bedoeld. Een katholieke heilige mis bestaat over de gehele wereld uit een standaard patroon aan handelingen. In onze Nederlandse kerken beperkt men zich daar vaak toe. Veelal door tijdgebrek omdat de pastoor een half uur later weer in een andere kerk moet zijn.
In katholieke geloofsgemeenschappen zoals in Sedan, waar het geloof toch nog door meer mensen gedragen wordt dan bij ons, gaat men daar anders mee om. De standaard krijgt met die bijkomende rituelen meer uitstraling. Gezien het grote aantal kerkbezoekers kan men concluderen dat die gemeenschap dat erg kan waarderen. Dus bij deze.

De afstand Sedan - Chalon en Champagne is niet erg groot. Ik kan er binnen anderhalf uur zijn. Maar ik heb tijd zat en heb besloten zoveel mogelijk D-wegen te nemen. Mijn TomTom dame probeert me telkens vergeefs naar grote doorgaande wegen te leiden. Maar ik houd mijn poot stijf(op het gaspedaal) en tenslotte geeft zij zich gewonnen en begeleid me door het binnenland.

Glooiende landschappen en slingerend door slaperige dorpjes. Ja ja het bestaat nog. Alleen geen chauffeurcafé’s en dorpscafeekes hebben ook hier geen bestaan meer. Ik rijd door het land van het riviertje de Aisne en die heeft zich ook heel veel extra ruimte toegeëigend gezien de ondergelopen weiden.
In een dorpje bij een brug een café en er staat zowaar een terras buiten. Dus viervoets op rem. Maar helaas een bordje geeft aan om 12.30 uur open te gaan. Dus jammer, daar ga ik niet op wachten. Er zit nog wat water in mijn fleske. Niet koud meer, maar beter dan niks.

Er is niet veel verkeer, maar soms zit er toch iemand wat dwingend achter me. Waar het kan geef ik een seintje dat ze me voorbij kunnen en anders stop ik even op een parkeerplaats om te genieten van het uitzicht. Ik rijd het land van de Marne binnen. Een groot monument langs de weg herinnert aan de oorlog van 14 - 18. De grote oorlog zoals ze hier zeggen. Honderdduizenden gesneuvelden destijds en wat hebben we er van geleerd ?. Ik passeer een groot oorlogskerkhof met allemaal witte kruizen. Het ziet er mooi onderhouden uit, maar dat is dan ook het enige positieve.

Ook het laatste stukje D-weg van een km of vijftien tot aan Chalon en Champagne heeft een nieuwe toplaag gekregen. En automatisch druk je dan het gaspedaal weer in. Dus rustig aan Louiske en om 12.45 uur rijd ik de Place de la Republiqeu op nr 18, Hotel du Pot d’Etain. Midden in de stad dus een parkeerprobleem. Overal betaald parkeren, dagkaarten kent men niet en de parking van het hotel zit vol.

Er is niemand bij de balie, valt me tegen ik had toch een ontvangst comité verwacht. Na een paar keer op de bel drukken komt een van de kamermeisjes naar beneden. Zij weet niks van reserveringen en gelooft me op mijn blauwe ogen dat ik een chambre deux lits, met douche heb gevraagd. Ik krijg een sleutel van kamer 108 op de eerste etage. Het is een driepersoonskamer (twee bedden waarvan één tweepersoons) zonder raam. Awel da vin’k niks éé.
Dus terug naar de balie, weer bellen en uitgelegd dat ik deze kamer niet wil. Nu krijg ik kamer 206 en deze voldoet wel aan wat ik gevraagd heb. En ik plaats mijn trollie alvast op de Iets kleinere kamer die pas gerenoveerd is zo te zien.
Het is ook geen modern tophotel, maar wel schoon.

Dan een gratis parkeerplekske zoeken voor de auto net buiten het centrum. Het wordt een paar honderd meter lopen. Deze plek herken ik meteen, dus jaren geleden ook met Lieske wel eens hier geweest. Moet nog wel even proberen te achterhalen in welk jaar. Maar dat komt nog wel. Het zou wel eens 1990 geweest kunnen zijn. Gezien het Anwb gidsje wat ik bij heb. Thuis toch maar weer in de oude foto’s duiken.
Dan eerst maar een pint en wat eten. Uitpakken doen we straks.

Terug naar het plein, het oogt rommelig omdat er een podium staat en hekwerken met daartussen geparkeerde auto’s. Ook staat er nog een draaimolen opgebouwd. Straks eens uitvogelen wat er te doen is.
Ik zie een Brasserie en op het krijtbord staan aardige gerechten. Wil ook niet teveel eten deze middag. Dus plekske, pint en omdat de dagschotel op is bestel ik de goedkoopste maaltijdsalade.
Aardige dienster en het bakje groenvoer staat er zo. Rijkelijk gevuld met vanalles, kaas, spekjes, gebakken aardappelblokjes ect. Om het wat voedzamer te maken ook nog een gepocheerd ei bovenop.
Een smakelijke compositie maar dat krijg ik echt niet allemaal op.

Het is bloedheet buiten, hopelijk geeft de hotelkamer wat verkoeling als ik ga uitpakken. De kledingkast en bureau vormen één geheel en zijn open. Dus geen laden en deuren. Mogelijk niet zo gezellig maar wel doelmatig en gemakkelijker in het dagelijkse onderhoud.

Ik ben nu wel toe aan wat rust en een korte siesta mag. Dus de tv aan om het nieuws te volgen. De politie zoekt massaal naar een moordenaar en Zuid Frankrijk gaat langzaam Covid rood kleuren. Ook in het noorden is er al een rood departement. Dus donderdag ga ik weer beslissen hoe verder. Maar dat wordt zeker niet naar het zuiden. Er is hier ook een flinke discussie over de verplichting van de Covid app.

Later opfrissen en naar buiten, natuurlijk eerst langs de balie om een WiFi wachtwoord. Bij ons staat dat standaard al bij de gegevens op de kamer, maar hier is dat nog niet doorgevoerd. Ik krijg mijn code en dan een pint zoeken.
Veel jong volk op de terrassen er wordt gekust, gevoeld en gekroeld. Ook de Franse jongelingen wanen zich onaantastbaar.......

Ik vind een plekske, bestel mijn biertje en kijk wat rond. De obers hebben standaard een pin apparaat bij. Bijna alles wordt met pin betaald. Ook als je zoals ik maar één drankje neemt. Daarna wat rondlopen en zoeken naar de VVV maar die is al gesloten. Morgen nieuwe poging nu eerst wat te eten halen. Horeca volop en ik vind een plaatsje op een terras bij een aardig restaurant.
Ik wil niet teveel en ga voor een stukske vis. Peter Mies belt, maar ik prik net in een patatje, dus ik beloof hem zelf zsm terug te bellen.

Ik geniet van mijn maaltje en wijntje met als tijdverdrijf de rap lopende obers observeren. Vriendelijk en attent, we hebben ook wel eens andere ervaringen gehad. Ik besluit de maaltijd met een bordje kaas en koffie.
Daarna richting hotel, het was me weer het dagje wel........good night.