2e dag in Faro

Tweede dag in Faro

Zondag 7 mei 2023

Bijtijds uit bed, de gordijnen laten geen straaltje licht door. Als ik ze open wil doen zijn ze al warm van de zon die er recht op staat. Het beloofd weer een warme dag te worden. Tegen kwart voor tien loop ik al weer richting centrum. Hoe dichter je dat nadert hoe meer kleine originele huisjes opgeknapt worden. Al staan er ook lelijke flats tussen. Het is nog rustig en veel horeca is gesloten. Echter mijn ontbijtcafeeke is wel open en een plekje op het terras is snel gevonden. De ober van gisteren is er niet. Nu loopt er een jong grietje wat weinig plezier in haar werk uitstraalt. Ze ziet het werk ook niet, wat betekent dat ze nogal wat extra meters maakt om zaken zoals bv peper, zout en olie achterop moet brengen. Mensen lopen weg omdat ze te lang moeten wachten om te bestellen.Ik blijf stoïcijns zitten en geniet van mijn koffie en toast.

Tegen elven afrekenen en opstappen. Ik loop richting het klooster museum in het oude centrum waar de fado uitvoering is. Er staan al wat mensen te wachten. Naar binnen en een ticket gekocht. Ticket kost €. 8,50 en is inclusief museum bezoek. Ik vind het oude gebouw met kloostertuin interessanter dan de getoonde collectie. Je kunt ook nog met de trap naar boven, maar dat stel ik even uit omdat het seintje klinkt dat we het muziekzaaltje in kunnen.

In het zaaltje een dertigtal stoelen bekleed met ribfluweel. Zo te zien uit de jaren vijftig en de weeïge vochtige geur van al die jaren hangt er nog in.

Alle plaatsen zijn bezet, dus deze voorstelling is uitverkocht.

Een lieve dame met artistieke trekjes en wild kapsel heet ons welkom. Er wordt eerst een filmke gedraaid over de geschiedenis van de fado.

Dan komen de artiesten binnen, twee gitaristen en een zanger. Het moet gezegd het klinkt perfect. Geen microfoons of elektrische versterking. En deakoestiek van het zaaltje is gewoon goed. De tekst begrijp ik niet, maar het woord “triste” komt vaak voor. De zanger een wat oudere man met een mooie doorleefde stem brengt de liedjes geroutineerd en met flair. Na enkele liedjes volgen een paar instrumentale nummers. De gitaristen zijn virtuozen, zeker de man op het twaalfsnarige instrument. Dan volgt er weer een sessie met liedjes. Nog wat instrumentaal en dan is de voorstelling afgelopen. We krijgen nog een miniglaasje Port om op de fado te klinken en natuurlijk zijn er CD’s te koop. Ik pas voor dat laatste. Mijn ervaring is dat je daar thuis weinig mee doet.

Zaaltje uit en ik zoek de trap naar boven. Die is wel te doen en ik maak een rondje galerij. Een paar zaaltjes met heel oude veelal erg donkere schilderijen entijdelijke tentoonstellingen van twee plaatselijk kunstenaars. Ze zeggen me weinig dus ik heb het snel gezien. Ik verlaat het pand en ga op zoek naar een drankje.

Bij het rondwandelen passeer ik een mooi pand het Palacio Belmarço 1912 Beaux-arts stijl van een rijke handelsman uit Faro. Mijn info zegt prachtig interieur en zeker waard te bezoeken. Maar het pand is potdicht en ook nergens geen bordje met openingstijden. Ik heb het eigenlijk weer wel gezien. De Capela dos Ossos waarin de skeletten van duizend Karmelieten zijn verwerkt bewaar ik voor een volgende keer.

Bij de haven een terras dus daar op plaats genomen. Pintje en wat olijven er bij.

Ik zou nog graag wat schelpjes eten dus mijn info raadplegen waar ze die verkopen. Vlak in de buurt in een straatje is een restaurantje. Er zitten legio restaurants. Veelal voor toeristen. Ik vind mijn schelpen restaurant, maar ze gaan net sluiten. Vanavond om acht uur signor, maar dat vind ik te laat. Dan blijf ik liever in de buurt van het hotel. Ik sukkel daarom die kant maar op.

Wat verderop in een zijstraat zie ik wat grote parasols. Toch even kijken, een groot restaurant en het terras zit bomvol. Ze hebben volop van alles lekkers op de kaart staan. Dus naar binnen en ik krijg een plaatsje aan één van de lange tafels. Een echt volksrestaurant. Dat is ook weer eens leuk.

Menukaart en keus bepalen. De ober is een aardige vent. Op mijn vraag naar schelpjes zegtie dat ze te duur zijn om in te kopen. Jammer maar ze hebben volop andere verse vis en vlees. Ik ga voor grote garnalen neem nog maar een keer sardientjes van de gril. Een fiks glas wijn hoort daarbij. Ik kan recht in de keuken kijken en verbaas me dat ze met vier man heel de tent aan het eten houden. Geen haute cuisine, maar vers en lekker. Ook hier loopt de middagdienst op een eindje. Ik bestel nov een koffie en ga bijna als laatste weg. De obers zijn alles weer aan het klaarzetten voor de avond shift. Om zeven uur gaan ze weer open vertelt de man als ik afreken. Ik maak nog een klein rondje om het eten even te laten zakken en dan de siësta.

Na de siësta alvast mijn valieske zover inpakken, morgen gaan we weer verderop. Ik ga nog even naar buiten om iets te drinken. Honger heb ik niet. In de buurt is echter alles gesloten. Dus dan in de hotelbar nog een glas bier genomen en daarnate kooi.