Zaragoza.......ook altijd een beetje thuiskomen...

Zaragoza. Maandag, 14 mei 2018.
Ik ben wel heel vroeg klaarwakker. Woelen helpt niet en om van de nood een deugt te maken neem ik even de gelegenheid waar om zoveel mogelijk foto’s bij de diverse dagverslagen te uploaden. Volgens mij staat er nu toch 99 % goed in.
Controle mag thuis gebeuren.

Dan toch nog even kunnen slapen en tegen half negen weer wakker. Ik doe een uitgebreide wasbeurt. Dan kijken wat aan te trekken, dus even op straat kijken wat de meesten aan hebben. De zon schijnt maar er staat een stevige bries zie ik wel. En dat betekend dat het met de koude valwind vanuit de bergen rond Zaragoza ook jassenweer is.

Dus truike en jekkie aan. De hoteldame heeft me verteld dat ik met een kleine 20 minuten wandelen in het centrum kan zijn en waar een bepaalde bushalte is, die ik mogelijk nog nodig heb. Dat laatste komt er niet overtuigend uit, dus regelneef als ben gok ik op zekerheid door dit eerst goed uit te zoeken. Ik combineer dat met een speurtocht naast koffie toast.

De busínfo van de dame was inderdaad niet correct en ik vind een beter alternatief. Ondertussen van Herman een berichtje dat hij uitslaapt en tot later. Ik richt mijn schreden richting cathedraal van Zaragoza met de Pilar. En vind onderweg natuurlijk een barreke voor mijn ochtend maaltijd.

Ik voel me altijd wel thuis in Zaragoza, grote stad maar heerlijk relaxt om rond te wandelen. Gelukkig niet die massa’s toeristen als bv Amsterdam waar je niet fatsoenlijk over straat kan.
Zaragoza zou eigenlijk wel iets meer bekend mogen worden want er is hier voldoende te zien.

In en rond de cathedraal is altijd volk. De pliar, beschermheilige van Zaragoza wordt door velen bijzonder vereerd.
Ik ga even een elektrisch kaarsje opsteken en dan weer naar buiten. Beetje rondlopen, mensen kijken en toch maar weer een foto van de cathedraal.

Dan seintje van Herman dat hij onderweg is. Ik wacht hem op bij de parkeergarage. Zoals altijd een warm welkom. Marivi is dit weekend op bezoek bij de kleinkids in Alicante en zal later in de middag met de trein arriveren. We drinken eerst een koffieke en praten weer bij.

Herman moet nog wat zaakjes regelen, we gaan nog even naar het pakhuis van hem en zoon Christian en dan is het etenstijd.
Herman weet een restaurantje in zijn dorp Burgo de Ebro en ik laat me graag leiden. De menu’s zijn heel aantrekkelijk en het is moeilijk kiezen. Maar we komen er uit. Het gebodene zou in en Nederlands sterren restaurant niet missstaan. Smullen en bijpraten is het credo.

We nokken af als een dienster aan een ander tafeltje het hoofdgerecht aan die tafel per ongeluk op de pantalon van gast uitserveert. Dienster rood hoofdje en wij wat gniffelen.
De tijd vliegt, nog even langs het attractiepark en dan naar de statie om Marivi en amigo Juan uit Alicante op te pikken die ook een paar dagen in Zaragoza zal verblijven.
Dan moeten ze nog het moederke van Marivi ophalen in het dagverblijf omdat die nog bij Herman en Marivi woont.

Mooie tijd om mij even bij het hotel te droppen zodat ik nog even een siesta kan doen.

Zo tegen achten een seintje dat Herman en Juan weer onderweg zijn om me op te pikken. We gaan nog even een wijntje en tapatje doen in “El tubo” zoals de uitgaans wijk wordt genoemd met de vele tapasbarrekes. Maar eerst nog naar een Duitse biertent in een ander deel van Zaragoza.

Aardige tent, lekker bier, maar een tapas met de befaamde currywursten niet te krijgen. Wel zuurkool en schweinehackse. Maar dat eten we wel weer in Duitsland.

Zo tegen negenen belanden we toch in El Tubo. We bezoeken diverse bars met natuurlijk overal weer een hapje en drankje.
Het is maandagavond, wat rustiger met publiek en sommige bars ook dicht. Ons buikje wordt echter steeds dikker.
Een laatste bar El Circo, met specialiteit reuze kribben krokant gebakken spek laten we voor vanavond maar even zitten.

Nog even naar de bovenste etage van een winkelcentrum met ook volop tentjes met hun eigen specialiteiten. Maar we zitten gewoon vol. De Spaanse gastheren nemen nog een bakske ijs. Ik doe mee met een kinderhoorntje met 1 bolleke pistache ijs.
Eigenlijk net iets too Much, maar ja met slapen gaat het over.

De maten zetten mij wee bij het hotel af en ik ben blij dat ik op bed lig..........