En weer de laatste dag in Zaragoza......

Zaragoza, dinsdag 15 mei 2018 Ik heb goed geslapen, ondanks dat de kamers hier wat gehorig zijn. Her hotel is niet nagelnieuw maar alles is schoon en dat is het voornaamste. Daarbuiten heb ik een kamer van dik 30 m2 voor een prix d amis. Ook Vwb ligging niks mis mee, want met een dik kwartierke wandelen zit je in het centrum. Met bus 22 kan ook, halte t/o hotel en dan duurt het 5 minuten. Maar een stukje lopen kan geen kwaad, zeker als je in gezelschap van Spanjolen bent want dan worden met name de kaakspieren nogal aan het werk gezet. Morgen vertrek ik hier weer dus eerst even na de wasbeurt de planning bekijken waar ik uit wil komen de komende dagen. Vanuit Zaragoza dik 1500 km naar Roosendaal. Ik had eerst nog een stop in een klooster Torreciudad net na Huesca in mijn hoofd, maar dan kom ik bijna niet vooruit. Dit is prachtig gelegen en ben daar al eens met Herman geweest. Kaart van Frankrijk er bij en dan zie ik plots een paar plaatsnamen van dorpjes waar ik ook met Lieske nog gewandeld heb. Teken aan de wand......... ik zit dan in de buurt van Albi een dikke vierhonderdzeventig km rijden. Mooie route door de pyreneen. Moet te doen zijn en van daaruit ga donderdag dan maar weer verdere kijken. Booking.com zorgt voor een betaalbaar hotelleke Grand hotel D Orleans in Albi. Dus ook weer geregeld. Dan naar buiten om wat boodschappen te doen Water en een koekske voor onderweg in de auto en een busje scheerschuim voor €. 0,93 cent in een supermarkt, want de bus die ik bij heb gaat wat rare geluiden maken als teken dat hij bijna leeg is. En in ik wil niet als een ongeschoren vuilik door Frankrijk rijden. Alles op de kamer gedropt en vervolgens om een kom koffie mee wadderbij. Barreke met drie vriendelijke dames helpen mij uit de hongersnood. Dan de stad in. Beetje lopen en onderweg wat rond kijken. Geen speciaal doel. Ook vandaag schijnt de zon maar ook vandaag weer die klote kouwe wind. Dus ik heb me erop gekleed net zoals de Spanjaarden. Met een omweg loop ik richting het plein bij de Pilar, die onderweg nog wat funshoppen, wel kijken, niet kopen en bezoek nog een als museum ingericht paleis. Ik ga alleen binnen om het oude gebouw met mooie patio en houtsnijwerk etc, te bewonderen. De moderne schilderijen op de manier van Herman Brood vind ik niet zo interessant. Achtereen volgens nog een kerkje, ander paleis en de Mercado met vlees en vis. De oude Mercado is men aan het renoveren en er staat een tijdelijk gebouw naast. De drukte is er niet minder om en de vele lekkernijen vinden gretig aftrek. Dan tijd voor een koffieke. Herman zou mij rond 12.00 uur ergens oppikken in de stad. Hij geeft een seintje dat het wat later wordt en we spreken een punt achter de Pilar bij de rivier af. Ik laat hem via de App mijn locatie weten zodat hij niet hoeft te zoeken. Ik sjouw nog een kwartiertje rond en ga dan naar de afgesproken plek. Herman rijdt voor en ik stap in. Ik heb het clubje uitgenodigd om ergens te gaan eten. Herman weet een goei plek en niet te duur. Dat hoor ik graag. Echter eerst moeten we nog even naar een bedrijf wat onderdelen voor kermisattracties levert voor vriend Juan. Die een behendigheidsspel krachtspel heeft met problemen. Dat apparaat is echter al een veertig jaar oud dus onderdelen zijn moeilijk te krijgen. Maar Herman heeft nogal wat connecties en we rijden naar een zakenrelatie die kermisattracties bouwt. Groot bedrijf die over de hele wereld levert. Herman is daar vanwege zijn meertaligheid een graag geziene gast en zo helpt de een de ander. We vinden een onderdeel wat mogelijk past en dan richting restaurant. Marivi zit al op ons te wachten. Druk restaurant, goeie kwaliteit en niet duur. We kiezen uit het menu en ik laat me daaarbij graag adviseren. Met mijn beperkte kennis van Spaans weet ik wat lam, rund, vis en varkensvlees en zo is. Ook nog of het geroosterd, gekookt of gestoofd is. Maar het speciale van een gerecht daar ontbreekt me de kennis voor. Ik neem als voorgerecht een salade met pulpo, inktvisarmpjes. En als hoofd een specialiteit met varkenslapjes, maar dan als biefstuk gebakken, zodat het vlees nog rood is aan de binnenkant. Aan knoflook gen gebrek en het is smullen. Een ijsje op basis van Cava achterop vult de gaatjes. Ook de rest van bet gezelschap kan alles zeer waarderen. Je kunt van Spanjaarden zeggen wat je wil, maar van eten maken hebben ze verstand. Het is weer dik vijf uur als we buiten staan. Ik wordt voor de siesta gedropt bij min hotel en de overigen hebben nog allerlei zaken te regelen. Afspraak vanavond nog ergens een afscheids tapa gaan genieten. Ik neem even de tijd om alvast wat spullen die vuil zijn in de auto te laden, oliepeil controleren en alvast afrekenen. Dan kan ik morgen zonder al te veel sores weer op pad gaan. Ook mijn reistas pak ik in zover het mogelijk is in en hang mijn reispak en vers ondergoed alvast pakkensklaar. Dan even siesta en een stortbadje om op te frissen. Ik probeer mijn nieuwe scheerschuim uit. En dan even aan min blog werken tot Herman weer voorrijdt.

Tegen half negen word ik weer opgehaald. De mannen zijn nog even op reparatiepad geweest. Maar het krachtapparaat komt ook met de nieuwe elektronica niet op gang. Juan heeft heeft besloten om van het ding na al die tijd toch maar afscheid te nemen.

We gaan er maar eentje op drinken in de Duitse bier bar. Het bier is goed maar het bijbestelde portie worst is weinig voor drie man ook nog dik aan de prijs. Herman belt naar de speciale tapasbar om een rafel te reserveren. Maar alles zit vol.

Advies is kom maar en zodra er wat plaats vrij komt is dat voor julllie. De tapasbar van los hermanos Theresa is de beste tapasbar in Zaragoza. Geen heel grote bar, maar ze maken de mooiste en lekkerste kunstwerkjes om op te eten.

We bestellen een pint en even later komen er drie plaatsen vrij aan de bar. Daarna kan het eetfestijn beginnen. Soms heel aparte combinaties van gerechten, ik eet bv gegrilde varkensdarm, opgerold en knapperig gebakken. Wat ik ook altijd neem is een minisalade met bolletje tomatenijs. Verruuuuuuukkelijk. Kroketjes met varkenswang, bloedworst met een minispiegeleitje etc. Daarna nog wat zoets achterop en een koffieke. Het is niet goedkoop, maar na drie of vier tapas heb je het buikje rond.

De eigenaar doet alles zelf samen met echtgenote en twee zonen die ook kok zijn alles zelf vers bereiden. Ze hebben ook al diverse prijzen gewonnen met hun spullen, dus aanrader als je naar Zaragoza gaat.

Het is een aardige vent die me ook altijd direct herkend als ik met Herman binnenkom. Nog steeds respect voor me dat ik vanuit Roosendaal naar Compostela ben gewandeld.

Nog een hand en adios en Herman en Juan brengen me naar het hotel. Ook hier weer een hartelijk afscheid en hasta la proxima.

Ik pak zoveel mogelijk in, om morgen rustigaan te kunnen doen, werk nog even aan de blog en dan is het bedtijd.

Demain on parle Français.

De rust.....