Met ups en downs

Hoi allemaal,
Hier ben ik weer even. ligt er aan hoelang de batterij van een portable die ik gekregen heb inn een cafetje het uithoud. Ik ga eerst wat foto,s uploaden, dan terug naar de vorige en dan weer verder als ik de gelegenheid krijg

86e dag 5 juli 11
Van Les Leves etc. naar Sainte Ferme.

Om 7.30 uur ontbijt en gerard heeft al vers brood gehaald. Klasse natuurlijk, want het is toch een kwartiertje met de auto naar de bakker.
We praten en lachen nog wat en ik maak nog wat foto,s. Als ik weg wil gaan krijg ik van Yvette nog een paar kussen en een pond fruit mee om de moed er in te houden. Dat doet me toch wel wat, dat een wildvreemde ook zo mee kan leven. Gerard brengt me met de auto weer naar het beginpunt van de route van die dag, Het is nog koel, maar het zonnetje schijnt al goed. Het begint weer redelijk gemakkelijk, maar dan golft het plotseling weer op en neer en de route aanwijzing loopt nogal door elkaar. Met deels tekens van mijn beschrijving en dan weer de schelpen op blauw van de andere club. De wegen gaan constant tussen wijngaarden door van de beroemde Bordeaustreek, en het kan niet anders of ik ga een keer de mist in. Gelukkig maar een kleine 500 meter dat ik zie dat ik de verkeerde kant uitloop en dus terug. Heet en dan moet ik net voor Sainte Ferme nog een 2 km tussen de wijngaarden met een pad met hoog opgeschoten onkruid, zwaar en een tegenvaller omdat ik dacht dat ik er bijna al was. Als ik eindelijk in Saint Ferme aankom is het 13.00 uur en 32 graden. Ik slaap daar in een Pelgrimshuis omdat er anders niets te krijgen was. Normaal kun je daar pas om 16.00 uur terecht, maar ik gok er op dat er iemand is en met deze hitte wat compassie heeft met eenoude pelgrim als ik. Ik loop langs een bakkertje/kruidenier en zie de blikjes Heineken uitnodigend in de koeling staan, maar dat is voor later. een cafetje is hier niet. Bij aankomst zijn de hospitaliers Michelle en Yann-Patrick ook net aangekomen. Ze komen uit Bretagne en werken als vrijwilleger in het pelgrimshuis voor 2 weken. Ook weer aardige lui en ik krijg direct water en bier. Het pelgrimshuis is van de gemeente en vrij nieuw. Het beheer ligt bij het Franse Compostellagenootschap die zorgt dat eea bemand en onderhouden wordt. Uitpakken, douchen en wassen. Dan naar de kathedraal voor een kaarsje en op Pc jacht. Niks te krijgen, de dame van de VVV is ondergebracht in het gemeente huis en zit gezellig te kletsen met een ambtenares. Nee meneer geen Pc voor public. U moet 6 km terug in een ander dorp zijn. Daar heb ik geen zin in en ik druip af en terug naar het pelgrimshuis De man is in het begin wat nors, maar draait bij als ik hem wat vragen stel over de route en zijn Camper. Voor de rest is er niks te doen dus ik ga maar wat slapen. Om 19.30 uur ook in het pelgrimshuis een aperitiefje drinken met de beheerders en dan eten met z,n drieen. Een pelgrim die ook gereserveerd had komt niet opdagen dus ik heb s,nachts het rijk alleen op de slaapzaal wat ik niet erg vind hoor. ik houd wel van wat privacy. De dame heeft aardig gekookt, ze praten veel tegen me en ik kan ook redelijk eea volgen als ze niet te snel gaan, om 22.00 uur ga ik te kooi. Ik wil weer vroeg weg ivm de warmte en morgen is Lieske jarig een dag wat vroeger een feest was en waar ik nu erg tegenop zie.

87e dag 6 juli 11
Van Saint Ferme naar het dorp La Reole.

Ik heb me bijna verslapen. Lang wakker gelegen en tegen de ochtend in slaap gedommeld. Gelukkig heb ik de wekker in mijn mobieltje aangezet. Ik voel me klote, maar laat niets merken. Voor het verblijf en eten kun je geven wat je wil. Ik geef 30 Euro en dat vinden ze teveel. Ik zeg koop maar een bloemetje voor madame en dat vinden ze weer leuk. Ik krijg ook hier weer fruit mee voor onderweg en heb zelf gisteren ook nog een beetje brood en blikje tonijn voor de afwisseling ingeslagen. De weg is redelijk plat en ik hoef maar 18 km; Wel wordt het weer erg heet, al is het bij mij vertrek een beetje bewolkt. Ik denk aan Lieske en waarom zij nu niet ouder mocht worden. Haar vader en moeder zijn ook jong gestorven en ik weet dat ze blij was toen ze de leeftijd van haar vader die pas voor in de vijftig was voorbij was. Haar moeder is ook maar net zestig geworden en ik vind het nog steeds niet eerlijk. Niet zozeer voor mij, maar wel voor haar die nog zo vol van het leven genoot en overal nog zin in had. De hele film van de laatste maanden met haar komt weer voorbij en ik snap het nog steeds niet. Wij vierden onze verjaardagen meestal met z,n tweeen en gingen altijd naar een goed restaurant om ons te laten verwennen. Ik moet thuis nakijken waar we in 2009 geweest zijn, want ik kan me dat nu niet meer herinneren. Wel dat we in juli 2009 een superlux weekend Brussel hebben gedaan toen we 40 jaar getrouwd waren en in plaats van een feest een maand naar Syrie en Jordanie zijn geweest. Mooie herinneringen, maar het doet nu extra zeer. De lucht betrekt en het gaat wat regenen, gelukkig denk ik van boven huilen ze mee en trek mijn regenpak aan. Het is 10.30 uur en ik rust meteen maar even uit in een bushalte met wat water en een koek. Het blijft ondanks de regen drukkend heet en ook hier weer net voor de meet een rotstuk van stijgen en dalen. Om 12.15 uur kom ik uitgewoond in La Reole aan. Ik heb een hotel gereserveerd en vraag naar de weg. De dame zegt, maar meneer dat is in een dorp 4 km verderop. Ik sta versteld, want bij elke reservering vraag ik altijd of eea ver uit jet centrum ligt. Ik foeter in mezelf en bel het bewuste hotel boos op om mijn reservering te annuleren. Ik zoek wel iets anders en anders mioet de lucht maar vallen het interessert me echt geen sodem...... meer. Ik loop naar de VVV, maar natuurlijk net gesloten tot 14.30 uur. Dan eerst maar iets eten en drinken want ik snak naar een pint. Als ik aantafel zit zakt de bui wel een beetje, maar echt over is het niet. Als ik na het eten naar de VVV loop kom ik een duitse jongen op de fiets tegen. Ik heb hem al eerder rond zien fietsen? jonge vent en hij zoekt een camping, hij is ook hondsmoe zegtie. Ik heb toevallig in mijn boekje staan dat er een camping is nabij de rievier de Garonne en hij op weg. Ik loop bij de VVV binnen en doe mijn verhaal, ook dat de route morgen 27 km is en dat ik een alternatief zoek om eea wat in te korten omdat de afstand te groot is en ik daar erg tegenop zie. De dame begrijpt mijn probleem en denkt mee. Ze heeft iets 6 km voor Bazas, maar dat ligt ook nog een km of 5 van de route af.
e denkt verder na en komt dan met een alternatief wat dichterbij ligt, ook wat van de route, maar deze mensen komen je ophalen in La Reole, Euro 30, incl diner, slapen, ontbijt en transport.. Dat vind ik een beter idee, want ik loop geen meter meer vandaag. Ze belt op en een half uurtje later stopt een auto voor de VVV. Ik wordt ingeladen met mijn zakie en we zijn op weg. Het blijkt een wijnboer te zijn die een deel van hun huis verhuurd aan toeristen en ook aan pelgrims. Aardieg bourgondische man ondanks dat hij uit Bordeaux komt. Bij aankomst zegt hij mijn vrouw heeft een reunie in Bordeaux en komt later thuis. Dus we eten pas om 20.00 uur. Voor mij geen probleem. We laden mijn spullen uit en ik krijg weer een heel appartement voor mezelf. De man zegt je kunt kiezen tussen bier en bier als je wat wil drinken, maar zeg het niet tegen mijn vrouw want zij tapt allen water. Hij gaat weer aan het werk en ik het normale stramientje en dan even siesta. Om 19.30 uur wordt er geklopt en het aperitief staat buiten klaar. Ik heb nog wat sms-jes gekregn ivm de verjaardag van Lieske en ik kan nog even met Jan en Ine in Griekenland bellen. Maar het bereik van mijn mobieltje is slecht, dus nok ik er maar mee tot morgen.Madame is thuis en heeft al gekookt, ook eenvoudig zegt ze, maar er is weer ruim voldoende. Hij het Serge en zij Bernadette. Ik heb nog geen kamer in Bazas, maar zij belt iemand en het is direct geregeld. Ze hebben een 40 hectare wijnbouw, maken zelf geen wijn, maar leveren aan een cooperatie. Het zijn gezellige mensen en ze lusten ook wel een glas. Regelmatig wordt de fles gehanteerd. Ik vertel ook het verhaal van Lieske en wat er vandaag allemaal gebeurd is. De vrouw zegt dit is voorbestemd dat jij vandaag bij ons zou zijn en niet allen op een hotelkamer. Ik vertel over mijn tocht en zij zijn heel belangstellend.Er komen elk, jaar nederlanders bij hen op vakantie en Bernadette kent een enkel woord nederlands. Na het eten komt er nog een fles contrabande op tafel, een zelfgemaakte pruimenlikeur en mijn ingewanden worden weer geheel ontsmet door de alcohol. Op bed neem ik de dag nog samen met Lieske door en val in een vaste slaap.

88e dag 7 juli 11
Van La Reole naar Bazas.

Boer en boerin moeten vroeg weg en dat geeft mij de gelegenheid dat ik ook vroeg kan ontbijten. Ik neem afscheid van Bernadette en zij is ook wat geroerd om gisteravond en zegt het nog een keer dat Lieske mij bij hen heeft gebracht. Om 7.00 uur stap ik in de auto bij Serge, met ook hier weer een pondje fruit meegekregen en hij brengt me naar de route, het scheelt 6 km, dus 27 km worden er 21 en Serge geeft me en tip om niet mijn route te volgen, maar de blauwe schelpen en dat kort nog eens 3 km zegt hij.
Ik ga op pad en na een kwartiertje sta ik al stil. Er komt een vuilniswagen aan met twee mannen er achterop en een woest blaffende hond er weer achteraan. De mannen maken wat trappende bewegingen naar de hond en deze druipt af. Als hij echter mij aan ziet komen denkt hij dar komt een gewillig slachtoffer en komt hard blaffend op me af. Het is een grote ROTweiler en ik loop langzaam achteruit. De hond blijft ook staan, maar elek keer als ik, een beweging maak, komt er weer geluis uit zijn bek. Ik ben echt bang en durf niet verder, ik bid dat er een auto aan mag komen dat ik er net mee voorbij de hond kan komen, echter geen auto. De hond hoort bij een huis waarvan het hek open staat en ik denk ikke last dan jullie ook. Dus ik ga net zo staan dat de hond me ziet en blijft blaffen. Na een dikke tien minuten gaat dan ook eindelijk de deur open en met een hoop gevloek wordt de hond achter het hek gezet. Ik er voorbij en haal opgelucht adem. Het gaat een tijdje behoorlijk goed met de route, mar dan weer twijfelen en het juiste teken en verkeerd. Ik denk bekijk het maar en zoek een stukje alternatief op de kaart naar een rustige provinciale weg. Af en toe een auto, maar ik loop een km of 15 over het asfalt en geen kans meer op vergissingen. De duitse jongen komt nog langsgefietst en even later twee engelse jongens die in Limoge s zijn gestart. Even een praatje en weg zijn ze weer. Om 12.00 uur ben ik al in Bazas en de wegtenschap dat ik pas om 17.00 uur wordt opgehaald bijde kathedraal van bazas en ik niet weet bij wie of waar ik tercht kom. ik heb alleen het tel.nr van het pelgrimsopvang die eea regelt, maar die zijn nu eten. Dat ga ik ook doen nadat ik eerst in de kathedraal een kaarsje heb opgestoken en langs de VVV om een Pc locatie heb gevraagd. Na het eten ga ik naar een pannekoekenhuis waar ik een laptopje mag gebruiken, maar alleen maar problemen mee heb en besluit om eerst maar zoveel mogelijk fotos te uploaden, wat lukt, maar wel de hele middag duurt. Ik bennet om 17.00 ur klaar en ga naar de kathedraal, ik zit net op de trappen als een aardige dame staat te zwaaien. Ik zwaai terug en het is mijn kost mevrouw van de B&B. Het is 5 minuten lopen naar haar huis. Daar aangekomen krijg ik eerst een biertje en dan naar mij kamer. Het is een pelgrimsopvang bij particulieren, meneer is nog aan het bridgen ergens in een andere plaats. De dame zegt dat haar zoon met een nederlands meisje is getrouwd dus ik ben als nederlander erg welkom. Als ik zeg dat ik wat wasgoed heb kan ik dat direct aan haar geven en ze stopt het in de machine. Na mij opgefrist te hebben babbelen we wat en de dame maakt ondertussen het eten klaar. Als meneer thuis komt gaan we direct aperitieven met een lekker wijntje en een hartig hapje. We dineren op ons gemakje en het blijkt dat de kostheer spaans bloed heeft en zij is francaise. Hij Manuel en zij Loulou Torres. Ze praat honderduit over haar kinderen en kleinkinderen en je merkt dat ze daar erg trots op is. We nemen nog een koffietje en dan naar bed. Manuel is een vroege vogel zegtie en dat komt voor mij mooi uit om weer vroeg op pad te kunnen gaan. Ik ga naar bed en sms naar Annie en Piet en bel nog eve met Geert? Cor en broer Ton

De rust en tot morgen