Verblijf in Zaragoza.........

Verblijf in Zaragoza.
Van Donderdag 10 april tot .......

Hoi allemaal,

Ben donderdagochtend vroeg in Zaragoza aangekomen.
Werd om 6.30 uur in de ochtend door Herman daar verwelkomd op het station.

Donderdag 10 mei 2012.
Verblijf Zaragzoza.
Om 5.30 uur wordt ik gebeld door de begeleider van de slaapwagens. Eventueel koffie in de bar om 6.00 uur. Ik doe maar een kattenwasje, want om nu in een rijdende trein te douchen lijkt me niet handig. Ik kijk straks wel als ik bij Herman ben. Pak een koffie/cakeje aan de bar en dan loopt de trein Zaragoza binnen. Een gigantisch groot uitgestorven station. Er stappen maar enkele mensen uit. En de trein rijdt verder. Ik zoek de uitgang en daar komt Herman al aangelopen. De ontmoeting is wat hardhandig want ik sla hem per ongeluk met mijn houten stok tegen zijn hoofd. Hij is nu wel meteen goed wakker natuurlijk. Herman woont in een dorpje een beetje buiten Zaragoza en we rijden weg. Het station is een paar jaar gelden nieuw gebouwd tbv de wereldtentoonstelling en zoals het vaak gaat staan ook hier de meeste landenpaviljoens nu ongebruikt leeg. Een prachtige nieuwe kabelbaan niet meer in werking. Veel dure architecten die hier hun kunnen mochten tonen.
Als we bij Marivi en Herman thuis aankomen, krijg ik meteen mijn “eigen” huis toegewezen. N.l. één van de zonen woont in een huis t/o hen en deze reist op de kermis van maart tot oktober. Het zwembad en koelkast zijn gevuld en mijn bedje staat opgedekt. Mag zelf bepalen hoe lang ik wil blijven. Grote klasse. Ik installeer me, fris me op en dan even een uurtje oogjes dicht want echt uitgerust was ik niet in de trein. Dan retour richting Zaragoza, we gaan eerst wat drinken, lekkere tapas eten en krijg ik een rondleiding door het centrum met bezoek aan de Basiliek/Kathedraal waar een beeldje staat van El Pilar. Het verhaal gaat dat Maria hier is verschenen toen St. Jacob hier voorbij kwam. Pracht gebouw en veel vereerders. Het is met 35 graden ook voor hier en deze tijd wat ongewoon. Later met Herman naar het attractiepark waar hij met behendigheidsspelen en een eetzaak (Churos) op staat. Tegen een uur of tien s’avonds is het “Cena” tijd, dus eten geblazen, en bezoek aan een goed restaurant. Daarna richting huis en drinken we bij Herman nog een Mojieto als slaapmutsje.


Vrijdag 11 mei 2012.
Verblijf Zaragzoza.
We slapen uit, ontbijt en rond de middag weer richting Zaragoza. Herman laat me nog het hotel zien waar zij hun 25 jr. huwelijksfeest hebben gevierd. Duur feestje met veel volk, beatleband, artiesten, groot diner en veel drank. In Spanje wordt dit eigenlijk nooit zo groots gevierd. Dit bleek wel uit de cadeaus. In plaats van de nodige enveloppen met inhoud kregen ze zoveel beeldjes en ander goedbedoelde prullaria dat ze het meeste in de garage hebben staan. (ikke lachen natuurlijk).
Herman en ik heb elkaar buiten de ontmoeting vorig jaar eigenlijk heel lang niet gezien. Het mooie is dat als we elkaar zien het meteen weer klikt, net of gisteren de laatste keer was. We houden ook allebei van een beetje absurde humor waar we hartelijk om kunnen lachen. Heb ook direct het gevoel hier welkom te zijn. Dit geldt ook voor Marivi, die we eigenlijk niet zo heel veel gezien hebben toen wij er in 1974 waren, maar Marivi weet best nog veel te vertellen ook over Lieske en waar we met z’n vieren allemaal geweest zijn. Sommige dingen weet ik echt niet meer.
Dan is het weer etenstijd natuurlijk en Marivi heeft plaatsen gereserveerd in het beste Tapas restaurant van Zaragoza. Ze heeft tevoren al een selectie gemaakt wat we gaan eten, want de keus is onnoemelijk groot. (zie foto’s) We doen ons te goed en dan weer terug naar huis voor de siësta. Marivi zorgt samen met haar zus bij toerbeurt voor haar moeder van 84 die nu bij haar in huis is, een menske wat de nodige aandacht vergt omdat ze vergeetachtig aan het worden is. Omdat ik me liet ontvallen dat ik asperges lekker vind kookt Marivi die avond zelf. Na het eten zo tegen 22.30 uur wordt ik meegenomen naar één van de oudste variété theaters “El Plata”van Zaragoza. Een mix van zang, dans, sketches en wat erotiek. Tussen elke act treedt een zanger in klederdracht op die oude Zaragozaanse liedjes vertolkt. Ieder aanwezige Zaragosaan (?) zingt deze uit volle borst mee. Een soort Roosendaalse “Mijn stadje” liedjes in het Spaans. Daarna nog even het terras op met voor hen een “mega” ijsje en voor mij een “zummo” oftewel vers sinaasappelsap.

Zaterdag 12 mei 2012.
Verblijf Zaragzoza.
In het weekend moeten Marivi en Herman op het attractiepark zijn. Ik heb dus een vrije dag. Eigenlijk wil ik zondag afzwaaien, maar Marivi wil me maandag nog meenemen naar het plaatsje “Ainsa” wat in de vallei van Ordesa ligt in de Pyreneeën en erg mooi moet zijn. Wie ben ik omdat te weigeren. Ik besluit echter wel om dan dinsdag te vertrekken, want ik moet natuurlijk een keer naar huis en hoe langer ik wacht hoe moeilijker dat wordt. Ik rijd na het ontbijt met Herman naar het station van Zaragoza om alvast treinkaartjes te kopen. Ook hier wordt geen Engels gesproken maar met tolk Herman heb ik ze zo en nog goedkoper ook want op zijn advies koop ik een Spaanse bejaardenkaart van €. 5,00 wat me 40 % korting op de reis in Spanje geeft. Echter voor het traject met de TGV van Parijs naar Antwerpen moet ik via internet een kaartje kopen. Herman gaat naar het attractiepark en ik wil eigenlijk te voet vanuit het station, een stuk langs de rivier de Ebro naar het centrum van Zaragoza. Ik ga nog even naar de infobalie in het station om een plattegrond. Daar zegt men dat het naar het centrum bijna een uur lopen is. Normaal niet zo een probleem, maar ik moet rond half vier op het park zijn omdat Marivi speciaal voor mij paella zou maken. Dus met de bus. Een kwartier later sta ik in het centrum t/o “El Corte Ingles” een groot warenhuis wat uitstekend als herkenningspunt voor mij kan dienen en waar de bushalte naar het attractiepark vlakbij is. Ik slenter een beetje door het drukke centrum en eet nog een tapatje. Daarna richting park waar de paella ondertussen klaar staat. Gezellig en lekker samen eten en nog even door het park. Daarna ga ik met de bus weer terug naar het centrum. Het is rond de kathedraal heel druk met communicantjes en die dag getrouwde stellen en er worden volop foto’s gemaakt. Ook zitten er grote gezelschappen op de terrassen te feesten. Ik zoek even de stilte van de mis in de kathedraal en vergaap me met vele anderen aan de pracht en praal in deze kerk. Offer nog een Eurootje en daarna tijd voor een pintje. Mijn rug laat zich wat gelden en ik heb geen pilleke in mijn zak. Even afwachten of het doorzet. De communicanten en bruidsparen zijn ondertussen vervangen door zeer luidruchtige groepen die hun vrijgezellenavond beleven. Zo gek mogelijk uitgedost vieren ze hun feestje. Ik lummel wat rond en op een pleintje is een tangofeestje aan de gang. Leuk om te zien. Dan naar Spaanse tijden gaat mijn maag wat knorren en ik kijk hier en daar binnen wat er aan tapas is. Loop tegen een tapas-visbarretje “Marisqueria Tony” aan en doe me tegoed. Ik ken de namen niet van de gerechten dus wijs maar aan wat er bij een ander op het bord ligt en er appetijtelijk uitziet. NIKS MIS MEE. Zodra ik ga lopen laat mijn onderruggetje zich bijzonder voelen. Ik besluit dus maar naar huis te gaan. Ik weet niet of er nog een bus rijdt en houd een taxi aan. Het is +/- 15 km vanuit het centrum naar het dorpje en ik vraag aan de chauffeur of hij op de taximeter rijdt. Nee per km zegt de man. Ik stap in en vraag wat het ongeveer gaat kosten. Hij weet het niet zegt hij. Ik probeer met 20, 30 of 40 euro, maar hij blijft maar roepen mas, mas, (meer,meer). Ik vertrouw het niet, denk dat ik getild ga worden en zeg dat hij moet stoppen en stap midden op een kruispunt uit. Hij boos, ik gelukkig. (maar nog niet thuis). Ik steek mijn hand op en er stopt een andere taxi. Hierin een oudere man. Weer de vraag taximeter etc. Ook per km en hij weet te zeggen dat het +/- 20 á 30 euro zal zijn. Nu weet ik tenminste waar ik aan toe ben. Rijden maar en het gaat een tijdje goed. Net voor het dorpje neemt de man een verkeerde afslag en gaat de snelweg weer op. De man zit te foeteren en ik denk nou wordt ik PVD nog getild. Ik bel even naar Herman, hij adviseert om af te wachten en bij grote afwijkingen een bon te vragen, zodat we de andere dag eventueel kunnen reclameren. De chauffeur kan op een gegeven moment van de snelweg af en een beetje later staan we voor het huis. Hij pakt een lijst waarop km/tarieven staan en ik moet €. 22,00 betalen. Geen extra’s/probleem etc. Netjes gedaan van hem. Ik geef hem een fooi en dus twee mensen gelukkig. Daarna ruggepilleke, nog even sms Herman. Dan gaat het buiten stormen en regenen, mooi om bij in slaap te vallen.

Zondag 13 mei 2012.
Verblijf Zaragzoza.
Tegen 9.30 uur komt de “wake-up call” van Herman ten teken dat het ontbijt klaar staat. Marivi heeft een vervelend bericht gekregen dat een vriendin van haar zondagnacht gestorven is en maandags wordt gecremeerd in Valencia. Dat is in Spanje de gewoonte. Dit houdt in dat het uitstapje naar de Pyreneeën niet door kan gaan. Niks aan te doen natuurlijk het is al triest genoeg. Ik rijd wel mee naar Valencia en kan daar dan een beetje rondkijken als Marivi en Herman bij de uitvaart zijn. Ik koop mijn aanvullende reisbiljet Parijs - Antwerpen via Internet en daarna houd ik een beetje mijn gemak tot na de middag. Herman belt v/a het attractiepark dat er in een hele grote pan voor 400 mensen paella wordt gekookt. Ik rijd met Marivi mee en moet natuurlijk ook proeven. Daarna ga ik met de bus weer naar het centrum om nog wat rond te kijken. Ik doe wat aan sightseeing, maar ondanks mooie dingen boeit het me niet zoals vroeger. Het is ook rustiger in de stad en veel tapas barretjes zijn zondags gesloten. Ik heb trouwens moeten beloven niet te veel te eten want s’avonds zal Marivi weer thuis koken omdat we de andere dag redelijk vroeg weg moeten. Ik ga op een terras zitten bij de Plaza d’Espagna waar men volop bezig is een nieuwe trambaan aan te leggen. Ik mijmer wat terug naar de plaatsen waar ik de laatste jaren met Lieske geweest ben en dat men praktisch overal bezig was zaken op te knappen. Denk ook aan mijn eigen leven nu, hoe dat op zijn kop staat en hoe daar nu weer invulling aan te gaan geven.
Ik loop naar de bushalte om terug naar het attractiepark te gaan. Onderweg koop ik nog een mini boccadillo en een pintje in een zaak waar alles € 1,00 kost. Heel druk, maar goed geregeld want ik ben zo aan de beurt. Het valt trouwens toch op hoeveel personeel dat er in de diverse zaken werkt en over het algemeen supervriendelijk. Het park wordt vandaag wat vroeger gesloten, ik kan bij de kassa zo doorlopen want iedereen kent me daar als de vriend uit Holland die te voet naar SdC is gelopen. Herman en zeker Marivi hebben het zowat aan iedereen ze tegen kwamen verteld. We rijden naar huis. Terwijl Marivi de keuken ingaat, zoekt Herman foto’s van vroeger op uit de tijd dat Lieske en ik samen in Spanje waren en kijken we wie ik nog herken. Daarna aan tafel en de reuze garnalen smaken fantastisch. Daarna nog een afzakkertje met foto’s kijken. Heel ontroerend om daarop mijn jonge Lieske weer te zien. Dan naar bed.

Maandag 14 mei 2012
Verblijf Zaragzoza.
We staan vroeg op, ontbijt in een barretje verderop en up we go. Zaragoza – Valencia is toch ruim 300 km en onderweg moeten we nog een andere vriendin van Marivi oppikken. Afstanden zijn ze in Spanje wel gewend en het doorgaande wegennet is daar goed op aangepast. Onderweg halen we de vriendin op en we zijn mooi op tijd in Valencia. Een stad van +/- 1.000.000 inwoners. De rivier die door deze stad liep is omgelegd en in de brede bedding hebben ze een groot park aangelegd met gigantisch grote ultramoderne bouwwerken. Ik loop wat rond, maar het is allemaal zo uitgestrekt dat ik toch maar richting centrum loop. Volgens een man aan wie ik de weg vraag +/- 2 km van waar ik sta dus voor mij een peulenschilletje. Ik ben vrij snel in het centrum en zoek de kathedraal in de oude binnenstad. Veel toeristen en er staan tientallen marktkramen rond die alleen maar souvenirs en aarden potten verkopen. Het valt me op dat er veel Duitsers rondlopen. De kathedraal heeft twee ingangen, één voor toeristen en één voor kerkgangers. Ik kies de laatste en het uitgespaarde entreegeld besteed ik aan, ook hier weer; elektrische kaarsen. Ik heb niet veel tijd dus het blijft bij een bliksembezoek en omdat de hele binnenstad eenrichtingverkeer/voetgangersgebied is loop ik terug naar de brede boulevard waar Herman me heeft afgezet. Omdat ik toch even moet wachten zoek ik een terrasje met wat schaduw en neem een drankje. Niet veel later wordt ik weer opgepikt en gaan we voor de verandering weer wat eten. Paella is: “HET” gerecht waaraan Valencia deels zijn bekendheid ontleend en dus moeten we naar specialiteiten restaurant. Dit ligt aan het strand en is gigantisch groot. Omdat het terras vol is drinken we binnen even een aperitiefje met wat tapas erbij om honger te krijgen. Daarna buiten zitten en zijn we blij met een beetje frisse wind. Ondanks dat we nog geen honger hebben geleden gaat alle paella weer goed naar binnen. Schieten nog een fotooke en lopen nog even langs de brede boulevard. Dan weer de auto in en de vriendin naar huis brengen. Voor we de grote weg opschieten nog even een ijsje en sapje en dan richting Zaragoza. Het loopt tegen 22.00 uur als we daar aankomen en omdat reizen hongerig maakt gaan we maar wat eten. Voor de verandering geen driegangen diner, maar een schoteltje of vier (raciones) met van alles wat lekker is. Tegen middernacht thuis en dan vermoeit, voldaan (en vol buikje) naar bed.