Even rust in Mont de Marsan

Dag allemaal,
Ik ben vandaag 12 juli 11 aangekomen in Mont de Marsan. Ik blijf hier twee nachten om de accu weer op te laden voor de laatste paar honderd km naar de Pyreneen. Daarbuiten moet ik wat dingen kopen en MdeM is de laatste grotere plaats voor de spaanse grens die ik nader via mijn route.
Ik kijk nog even naar het vorige verslag en kom zsm weer terug op deze pagina.

92e dag 11 juli 11
Van Roquefort naar Bougue.

Deze route gaat richting Mont de Marsan, maar vanwege de lengte in 2 geknipt.

Ik zit alleen in de ontbijtzaal, na een nacht waarin enkele muggen mij voortdurend uit de slaap hebben gehiouden, ben niet uitgerust, maar ala. De waard zorgt zelf voor de warme broodjes en koffie. Afrekenen en naar de supermart om wat te eten voor de lunch. Pech gaat pas om 8.00 uur open. Daar wacht de papa niet op, want ik heb nog een koek en wat repen in mijn rugzakkie voor als het echt te lang wortd voor een hapje. Daarbuiten is er in een dorpje 12 km verderop een bar/bakker etc. dus daar gok ik maar op. Even met wat klimmetjes Roquefort uit en daar gaatie weer. Stralend, maar koel weer gelukkig. Het loopt goed, de Les Landes streek is redelijk plat, dus je kunt weer wat tempo maken, voor zover je daar in mijn geval over kunt spreken. De meeste honden slapen nog en ik ben om 10.30 uur al in het dorp waar een bakker zou zijn. Er staat zelfs een terras buiten met wat koffiedrinkende franse dames. Ik roep viva la France en heb dus direct contact. Een praatje en ik bestel koffie en alvast maar een sandwichke met Pathe want ik heb wel wat honger. Ik zit op mijn gemak mijn nieuwe gebit te testen op het krakensverse stokbrood als ik de dame van het pelgrims echtpaar van gisteren aan zie komen. Ze gaat direct richting kerk en zwaait zelfs naar me. De kerk is dicht en ze gaat op de trap zitten. Een tiental minuten later komt haar partner er aan die ook wim gaan zitten, echter zij staat op en gaaat weer verder. Hij er zuchtend weer achteraan. Ik denk aan Lieske en mij dat wij ook zo samen op pad zouden zijn geweest, maar vlgs mij wel met meer aandacht voor elkaar dan die twee. Ik reken af en stap op. Het landschap is landelijk en waar bossen zijn is veel kaalslag. Ik hoor later van mijn B&B dame dat er een paar jaar geleden een grote storm is geweest die heel veel schade aan de bebossing heeft gedaan en dat men nu geleidelijk aan de zaak weer aan het herplanten is.
Om 13.00 uur loop ik Bougue binnen waar ik mijn B&B gereserveerd heb. het stel van sdaarstyraaks zit op een muurtje en ik ga even een hand geven. Het zijn fransen en nu weer boos dat jet winkeltje annex barretje is gesloten.
Ik zeg dat ik op plaats van bestemming ben en naar mijn B&B ga bellen. Ze vragen waar het is en ik geef het tel. nr. Ik bel op en zeg waar ik ben. Een man zegt 400 mtr verderop zitten wij en roept noiets van 400 mtr. Ik luister niet goed en ga pad. Inderdaad na 400 mtr een bord B&B rechtsaf. Ik daar in en moet een landweggetje op. Ikke foeteren natuurlijk met deze warmte, maar dan na een bocht een afdalingkje en daar ligt de B&B L,aire Du Temps en Bougue. Een idyllischer plekje heb ik zelden gezien en ik ben direct weer positief. Het is een oude watermolen met een prachtige tuin aan een snelstromend riviertje. De ontvangst door de B&B dame is allerhartelijkst en ze vraagt wat ik wil drinken. Graag water dan douchen en dan een GROOTE PINT. het kan allemaal en ik wordt naar mijn buitenverblijf gebracht. De dame excuseert zich dat er later nog een pelgrim komt, een engelsman, dus we moeten de badkamer delen. No problem hoor het ziet er allemaal perfect uit. Ik zeg dat ik wat lingerie wil wassen en krijg een teiltje en wasmiddel. Dat geeft me het idee om ook mijn weekse loopbroek eens een sopje te geven en dat blijkt nodig na de diverse zweet en regenbuien. Het sop verandert in een modderbadje en kleurt zwart. ik hang de zaak buiten en ga na mijn eigen wasbeurt naar het huis van de B&B dame. Ze roept een man en zegt drink ens iets samen met Louis. Hij haalt een literfles Leffe uit de kelder en schenkt een glas in. het sist bij mij aan de binnenkant. De man blijkt een aangename prater en groot filosoof. Hij heeft vroger in he banlwezen gezeten bij Personeelszaken en door heel Frankijk gewoond. Hij komt uit Les Landes en is dus teruggekeerd op zijn oude woonst. Binnen de kortste keren zitten we over allerlei zaken te praten, waarbij de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik meestal moet beamen wat hij zegt omdat de franse woordenschat van mij onvoldoende is om een gestructureerd goede mening te geven. Mijn glas is sneller leeg dan het zijne en ik kijk al een paar keer of hij bij zal schenken. echter elke keer dat hjij aanstalten maakt om ook zijn glas leeg te maken, begint hij weer te praten en zet het glas neer. Tenslotte zeg ik maar dat ik even een siesta wil doen. Naturlijkzegt hij, maar eerst de fles leeg en gelukkig schenkt hij nu wel in. Mijn glas is zo op en ik ga even liggen. de gastvrouw vraagt nog waarom ik mijn loopbroek niet aan haar heb gegeven voor de wasmachine, maar ik heb daar eerlijk gezegd niet aan gedacht.
Om 18.00 uur wordt ik wakker van geklop en de engelsman is gearriveerd. Martin een dikke vijftiger. Hij moet nog douchen en een stukje verslag schrijven en we spreke af met de B&B dame om 20.00 uur aan tafel. Ik loop nog wat rond en zie de B&B man staan te vissen op forel, een praatje, maar ze bijten niet erg. Om 20.00 uur aperitief en dan aan tafel. Voor Annie Verstraten even het menu. We beginnen met. Koude courgettesoep, dan komkommersalade, dan een eigen vers gebakken pizzapunt, dan een soort schnitzeltje met gebakken aardappeltjes, dan kaas, dan tiramisu. Er kan echt niks meer bij. Maar omdat de engelsman zegt dat er in Nederland na het diner koffie wordt gedronken, krijg ik nog koffie. De vriend van de B&B dame vraagt of we een Armagnacje lusten en dat willen we wel proberen Komtie met een fles van 25 jr oud aandragen. Het wordt geserveerd in een glaasje met bolle bodem die precies in je handpalm past. Dat is zegt de man om de Armagnac op temperatuur te brengen, en dat hij gaat geuren en dat blijkt zo te zijn. De engelsman en B&B heer gaan in gesprek en de B&B dame vraagt aan mij waarom ik naar Compostella ga. Ik vertel mijn verhaal van Lieske en het blijkt dat haar man in 1994 aan dezelfde kwaal is gestorven na een ziekbed van anderhalf jaar. We zitten allebei met de tranen in onze ogen en zij zegt dat zij nog precies het beeld voor zich heeft hoe hij in het ziekbed lag. Ik heb zelf ook nog exact op mijn netvlies hoe Lieske in haar bedje lag in Rotterdam. vanaf de dag van de eerste behandeling tot het einde. De engelsman zegt dat het goed is dat ik op pad ben gegaan ten eerste voor Lieske en ten tweede om te trachten weer een doel te vinden. Hij is zelf twee jaar geleden ernstig ziek geweest en heeft een hartkwaal. Hij woont nu in Brussel, is daar half maart vertrokken en heeft onderweg nog een paar dagen in het ziekenhuis gelegen. Maar hij gaat door. De B&B dame, Francine zegt dat ze ruim 10 jaar alleen heeft gewoond, maar dat ze ds een jaar of 6 gezelschap heeft van de man. Het wordt niet duidelijk of ze nu samen wonen of alleen een vriendschapsband hebben. We gaan naar bed, want de Armagnac doet zijn werk.

93e dag 12 juli 11
Van Bougue naar Mont de Marsan

Ik wordt tegen zevenen wakker. Uitgerust gelukkig. Ik ga direct onder de douche. De engelsman heeft gezegd dat hij in de ochtend een lange draai heeft dus ik kan maar schoon zijn. Inpakken op mijn gemakje en om 8.00 uur naar het ontbijtje. Er staan 6 soorten confituur, zelfgemaakt natuuurlijk, en diverse soorten brood en cake klaar. Nog wat yoghurt om te starten en vlgs afspraak belt Francine naar Mont de Marsan om voor mij een pedicure te regelen, want de voetjes vragen weer een beurtje.
Afrekenen en ik laat de foto,s zien van Lieske die ik bij heb. Wat een sprekende ogen en open lach zegt Francine en ik krijg als afscheid nog twee kussen om me moed te geven voor het vervolg van de reis. Nog een foto en we zijn weer op pad. Het is maar een km of 12 en het pad loopt grotendeels over de oude spoorbaan waar nu en fietspad van is gemaakt. Dus veel trimmers en fietsers en de Bon Courages vliegen weer mijn richting uit. Het pad is weinig afwisselend maar loopt als een trein. Ik hoef dus niet op te letten en mijn gedachten gaan terug naar gisteravond bij het diner en komen dus automatisch weer bij het geprek met Francine over haar man en Lieske. dan wordt ik ook nog aangehouden door een Fransman en hij vraagt als ik zeg hoelabng ik al onderweg ben of ik niet getrouwd ben. Ik wijs op mijn dubbele trouwring en hij knikt begrijpend. Hij zegt dat er gisteravond een programma over kanker op de TV geweest is en dat ook in Frankrijk deze ziekte steeds meer voorkomt. Hij wenst me een goede tocht en als ik verder loop heb ik het echt even flink te kwaad. tegen twaalven loop ik Mont de Marsan in, even een kaarsje in de kerk en dan naar hotel Les Pyrenees, opfrissen en mijn boodschappenlijstje maken. Dan naar beneden voor een pint en een dagmenuutje. Ik ga de stad in, eerst naar de VVV voor info over het feest en winkels + internetadresje. gevonden zie je wel. Het feest zijn de jaarlijkse Sainte Madeleine feesten die altijd direct na de 14e juli beginnen. Het schijnt dan een gekkenhuis te zijn en bij diverse winkels heb ik al houten schotten gezien die voor de etalages gaan. ik ben dan al weg als het goed is, want vertrek richting Saint Sever. maar eerst maar even goed uitrusten. Ik zal het nodig heben als ik de Pyreneen in ga.
Kapper en pedicure, dat doe ik woensdag op mijn gemakje. Ik lummel nog een beetje rond, ga wat drinken en dan retour hotel siesta. Op mijn gemakje in het hotel gegeten. nog even naar buiten gelopen voor een frisse neus en de kermisattrracties stromen de plaats in. Midden op een rotonde wordt opgebouwd en geen kermismeester te zien. Ik vraag latezr nog even aan de hotelbaas en die zegt dat heel het stadje wordt afgesloten vooor verkeer. Men verwacht 150.000 bezoekers en het feest duurt elke dag tot 4 uur snachts. Buiten de stad worden grote parkeerterreinen ingericht en is busvervoer tot aan de rand van het centrum geregeld.
Dan naar bed en een beetje TV kijken, want ik voel me wel wat vermoeid.

94e dag 13 juli 11
Rustdag in Mont de Marsan.

Uitgeslapen tot 8 uur en dan ontbijt. Ik wil een binnen laken kopen want de slaapzak die ik heb is erg warm en we gaan de hitte tegemoet. Bovendien heb ik nu de ervaring dat er ook in de pelgrimsopvang altijd wel dekens zijn en dan is een eigen lakenzak wel lekker en hygienisch om aan jezelf te hebben. Bovendien kan ik dan weer wat gewicht kwijt van mijn slaapzak. In MdM is geen sportzaak, maar wel 5 km buiten de stad in een koopcentrum, busvervoer is er niet dus dan maar een taxi. Gelukkig kan ik een lichtgewicht zijden exemplaar kopen en ben ik niet voor niets weggeweest. Dan de stad in voor wat toiletspul en een kapper opgezocht. Het is nog geen 4 weken geleden, maar mijn haar groeit als een JEE. De stad verandert ondertussen in een bunker van dichtgetimmerde etalages. Het wordt er niet gezelliger op, maar het zal nodig zijn. Je kunt hier al wel merken dat je de spaanse grens nadert, men spreekt veel sneller en wat zangerig en iedereen schijnt hier nog te roken ondanks dat het binnen in de horeca ook verboden is. Ik loop nog even bij de bakker langs voor mijn bestelling morgenochtend en of ze wel open zijn op de 14e juli. No problem, de kleine middenstand werkt hier dag en nacht en ruim 6 dagen per week. Dan lunchen en naar de pedicure want mijn voetjes moeten optimaal zijn voor de laatste +/- 1000 km.

Nadat de voetjes weer verzorgd zijn, ga ik nog even internetten en dan naar het hotel. Sieste, en Peter Mies belt me wakker. Geen probleem, want ik kijk altijd naar zijn telefoontjes uit. We praten weer evn bij en dan opfrissen en naar het diner. Later loop ik nog even naar buiten en er is wielercriterium, de Draai van Mont de Marsan. Ik ga even kijken, moet lang wachten want de burgemeester die het startschot moet lossen is een half uur te laat. Ik maak wat fotos van de strat en dan naar bed. Ik moet vannacht mijn nieuw gekochte binnenlaken inslapen en dat lukt aardig ondanks dat de speaker van de ronde om 24.00 uur nog steeds te horen is.

Louis