En weer richting huis...........................

Donderdag, 20 oktober 2016.
Ik ben al wakker voordat mijn voor alle zekerheid gezette wekkertje afloopt. Douchen, reispak aan en even controle of ik alles pakkens klaar bij de hand heb. paspoort, instapkaart en poen voor de kleine uitgaven. Ook mijn huissleutels en NS kaart horen daar nu bij.

Naar beneden, de vriendelijke lobbyman doet de deur van het slot. Gisteravond heb ik ook alles al afgerekend en mijn vliegtuig instapkaart naar de hotelmail doorgezet, zodat zij hem even voor mij uit konden printen.

Dan buiten, tegen zevenen maar nog niks open voor koffie. Kijk dan onderweg naar de bushalte of er wat is. Ik zit een kleine tien minuten lopen naar de Airport bushalte waar om de twintig minuten een speciale bus langskomt. Voor €. 4.00 kun je mee en anders kost het je al snel vijfentwintig met de taxi.

Ik ben de eerste die er staat, aan de overkant van de straat een Japans ?? meisje, met een koffer. Zij komt overgestoken, Airportbus ?????. Ik zeg kom maar bij staan anders ga je de verkeerde kant uit. Er sluit nog wat meer volk aan en goed halfacht stopt de bus. We zijn een van de eersten dus nog plaats genoeg. Onderweg nog een paar stops en goed acht uur komen we aan op het vliegveld.

Ondertussen bekend terrein voor me. Ik kan mijn bagage nog niet kwijt bij Transavia, dus eerst koffie. Men heeft geen toast, dus dan maar een croissantje. Daarna beetje rondlopen en andere reizigers bekijken.
Ook veel Nederlanders laten zich horen.

Zodra de aanmeldbalie opengaat verlos ik me van mijn trollieke, krijg een andere instapkaart en besluit maar direct door de douane controle te gaan. Deels uit en weer aankleden en ik mag verder. Beetje shoppen, koffie om de tijd door te brengen. Je kunt je aanmelden voor Wifi, zonder reclame moet je er voor betalen en met reclame krijg je een uur gratis. Ik doe aan geen van beiden mee.

We kunnen naar de gate, controle en weer wachten. Het loopt aardig vol met medereizigers. Bij het seintje dat de hoogste stoelnummers het eerst in moeten stappen het nodige gedrang. Dit is ook de reden dat ik altijd tevoren incheque en mijn stoel reserveer. Vijf minuten te laat gaan we toch de lucht in.
Het vliegtuig zit vol, met naast mij een jong, zij bezwangerd, koppel. Alleen oog voor elkaar dus weinig conversatie.

Ik pak mijn puzzelboekje en slaap en waak bij afwisseling. Maak geen gebruik van de aangeboden aanbieding met een saucijzenbroodje, maar ze verkopen goed merk ik wel. Zonder al te veel roring vliegen we de kou tegemoet. We landen mooi op tijd op Schiphol.

Hop naar de bagageband. Het duurt echter ruim een half uur eer de koffertjes komen. Sta om kwart voor twee bij het NS infobord. Zie zo snel geen directe trein naar Roosendaal. Potverdrietjes, weer overstappen ??. Maar gelukkig de trein naar Brussel Zuid is er ook nog. Die gaat om zeven minuutjes over het uur. Ik wilde nog wat eten op Schiphol. maar graag ook snel de trein in. De best haalbare oplossing is een blikje bier en ciabatta met gekookte ham in te laten pakken.
De trein komt met wat vertraging, is bijna leeg, dus ik heb zo mijn plekje.

Installeren en pick-nick in de trein. Ik ben de snelle treinen in Spanje gewoon dus moet even wennen aan het slakkegangetje hier. Maar na een paar stops rijden we uiteindelijk toch het oude vertrouwde Roosendaal binnen. Door de tunnel en ik heb mooi de aansluitende stadsbus naar de Tolberg. Het regent pijpe stelen als ik uitstap, en ik voel me al niet veel beter. Om half vijf draai ik poort en voordeur open en stap mijn kotje weer binnen.

Welkom boeket met bloemen op tafel en een panneke snert om op te warmen van mijn zus Ine. Dit om alvast te wennen aan de donkere wintertijd die we ingaan. Het ziet er allemaal prima onderhouden uit. Zowel binnen als buiten. Mijn netwerkje heeft me weer niet in de steek gelaten.

Dan maar over tot de orde van de dag. Trollieke op zijn kop, was sorteren en zelf onder het warme water. Om half zeven draait het wasmachientje als vanouds en tegen tienen hangt alles weer op het rekje. Ondertussen boodschappenlijstje gemaakt, mijn bakkersbestelling ge-sms-t naar Pluis, dat ik weer thuis ben. Ik pleeg nog wat telefoontjes en ook Peter Mies belt nog. Dan vroeg naar bed, heb weer een leuke tijd in Spanje doorgebracht, veel gezien, lekker gereisd en nog lekkerder gegeten.

Morgen begint het normale leventje weer. Het zal weer wennen zijn om zelf mijn potje te koken..........................., dus op naar de volgende uitdaging.

En bedankt voor jullie lieve en leutige reacties.