Met de bus van Jaèn naar Almeria

Tiende dag

Met de bus van Jaèn naar Almeria

Maandag 15 mei 2023

Hotel TorreLuz Senior

Tijd zat, mijn bus vertrekt van het “station de autobussen“ om 11.30 uur. Bij de reservering stond, graag één uur tevoren aanwezig zijn. Ik reis voor de eerste keer met deze voor mij onbekende maatschappij dus zal dat zeker doen. Ik zit slechts op een vijftal minuten lopen, en…….. bergaf. Dus dat haal ik makkelijk.

Heb ook besloten om op het busstation te ontbijten.

De cafetaria is gesloten. Mijn bus staat al aangegeven bij de informatie. Dus ik heb tijd om even buiten het busstation te gaan.

Koffie, broodje en ik koop nog een flesje water voor onderweg.

Het is niet heel druk op het busstation, mijn bus zal bij halte zeventien stoppen. Daar aangekomen staat er een handvol mensen te wachten. De bus komt echter vanuit Madrid, dus mogelijk zit er volk in. Vijf minuten voor de tijd komt de bus binnenrijden. Leeg dus plek zat, ook geen geserveerde plekken.

Aardige chauffeur, “u kunt gaan zitten waar u wilt”. En precies half twaalf start de motor. Binnen een tiental minuten rijden we Jaèn uit en hebben we een ritje van drie uur voor de boeg. Adios Jaèn, en wie weet…..

We rijden door een landschap van alleen maar olijfbomen. Kilometer na kilometer. Daar staat Jaèn o.a. voor bekend. Men zegt 25 % van wat er op de wereld wordt geproduceerd. Ik kan het niet tegenspreken….

Het is een prachtig gebied. Het groene wordt droog en dan rotsachtig. In de verte sneeuwtoppen op de bergen. Hoge kale door erosie gevormde rotsen met grillige vormen veranderen langzaam in een woestijnachtig gebied. De rit is ongeveer 250 kilometer lang dus ik dommel even weg. Onderweg hebben we een stop in een stadje waarvan ik de naam al weer kwijt ben. Er stapt niemand uit. Wel één instapper. We mogen een kwartiertje uit bus om de benen te strekken en zo. Dan gaan we weer verder.

Langzaam aan naderen we Almeria. In het toch droge gebied verschijnensteeds meer uit plastic opgetrokken kassen. Men teelt daar groente en fruit onder. Ik zou niet weten waar ze het water vandaan halen. Want zelfs grote zelfgemaakte reservoirs staan droog.

We rijden de buitenwijken van Almeria in, zoals in veel Spaanse steden ziet het er armoedig en onderkomen uit. Hoe dichter bij het centrum hoe groener het wordt. Vijf voor half twee rijden we het gigantisch grote moderne busstation van Almeria binnen. Exact weer op schema. Ik neem even de tijd om de omgeving in me op te nemen en hier is het wel weer druk. Volgens Google een kwartiertje lopen naar mijn hotel. Voornamelijk vlak is de info. Dus ik ga er voor. Taxi kan altijd nog. Door mijn onkunde met “Google Maps” loop ik de verkeerde kant uit. Het kwartiertje wordt een half uur. Als ik terug ben ga ik op “Google Maps” cursus…….

Het hotel is in een smal straatje en ziet er erg oud uit. Schijn bedriegt, men heeft destijds de oude gevel laten staan en daarachter een modern hotel opgetrokken. Ziet er allemaal goed uit. Inchecken en ik zit zo op mijn kamertje dat wel een balzaal lijkt. Uitpakken weer en op de kapstokken hebben ze bezuinigd. Er hangen er maar vier…

Douchen, beetje rusten, uitgaanskleding aan en hop naar het terras voor frisse pint. Ik zit tegen een drukke winkelstraat straat aan. Dus terras zo gevonden. Besteld en maar direct afrekenen. Geef een biljetje van vijf euro mee. Het is er redelijk druk en mijn wisselgeld komt maar niet. Na toch wel een kwartiertje zie ik de betreffende ober weer. Als ik hem wenk, weet hij het ineens weer…. De pint kost drie euro, er ligt één euro op de ticket dat met een clipje wordt vastgehouden tegen de wind. Net als ik iets wil zeggen dat het te weinig is zie ik dat de andere euro onder de ticket geklemd ligt. Hoezo op blijven letten….

Beetje rondlopen en oriënteren. Vlak in de buurt een paar restaurantjes, vlees of vis. Ik ga voor het laatste. Ik heb zo een mooi tafeltje buiten. De temperatuur is goed, beetje fris windje maar we zitten vlak aan zee.

Ik krijg de menukaart en mijn pintje, ook hoor dat men mijn tapa besteld, “una primera”, de tapa bij het eerste drankje. De tapa komt maar niet door, dus ik vraag er dan gewoon naar…. En binnen tien seconden heb ik mijn hapje.

Niet te zwaar eten vandaag. Ik neem tomaten met knoflook vooraf en wil graag sardines a la plancha. De patron zegt dat er alleen gefrituurde zijn ivm het kleine formaat van de visjes. Ook lekker dus laat maar komen.

Ik snoep alles op met een wijntje er bij. Raak aan de praat met twee oudere dames aan de tafel naast mij. Ontzettend wat die weg zitten te kauwen. Het blijken Canadezen met Spaanse roots.

Ik bestel nog een koffieke, zie dan een fikse olijfolie plek op mijn pantalon. Nondepatat…….ook dat nog.Goede raad is hier niet duur blijkt. Ik laat de plek aan de patron zien. Hij loopt naar achter, komt terug met een spuitbus en bewerkt de plek. Twintig minuten afblijven en laten drogen en dan uitborstelen. Gracias signor, niet erg overtuigd verlaat ik het etablissement na nog een borrel van de zaak te hebben gekregen.

De plek droogt op en het spul wordt een soort krijt. Ik heb geen borstel maar uitkloppen kan ook en zie plekkie geheel verdwenen……

Tevreden kruip ik onder een laken want de temperatuur is daar wel naar…..