Dag 21 verblijf in Rome

Dag 21 verblijf in Rome

Zondag 20 oktober 2024

Hotel Ascot

Zondag, dus “lazy day”. Ik doe rustig aan en loop tegen half tien de ontbijtkamer in. Drie gasten, de hoteleigenares en de dame die het ontbijt regelt. Bongiorno….Bongiorne signore…. Ik bestel een café americano, pak mijn twee sneetjes brood en wat beleg. Glaasje water en zitten.

Vandaag staat Vaticaanstad en natuurlijk de St. Pieter op het programma.

Ik twijfel even of ik te voet (voor mij vijf kwartier wandelen) of bus of de metro zal nemen. Het is heerlijk weer. Ik besluit toch de metro maar te doen. Dat is het snelst. Het metrostation is onder station Termini, dus ik moet wel door de drukte. Je moet dan constant alert zijn op pickpockets en dat soort gespuis.

Mijn OV ticket weigert even bij het valideren. Natuurlijk verkeerd schermke gepakt. Nieuwe poging en het poortje gaat open.

Ik kijk het even aan. Sla dan ook de eerste metrotrein die binnenkomt over. Bommekebommeke vol.Daar ga ik niet tussen staan. Ik zie echter dat als de trein wegrijdt de achterste rijtuigen niet zo druk zijn. Dus bij de volgende metrostrein achteraan instappen. Ik heb nu zelfs een zitplaats. Na zeven haltes de metro uit. Je moet dan nog wel een kwartiertje wandelen naar het

St. Pietersplein hoor. Ik ben niet alleen het volk stroomt die kant uit. Dan stropt het even voor een veiligheidscontrole. Tassen etc. door de scanner, zelf door een poortje en als het niet piept mag je verder.

Er is een openlucht mis bezig met de paus zelf er bij. Echter alle stoelen zijn natuurlijk al lang bezet. Wie weet hoe vroeg die mensen hier al waren. Ik wil dit natuurlijk ook wel meemaken. Al met al nog een redelijke staanplaats en ook bij een groot scherm. Dus kan alles perfect volgen.

De sfeer is geweldig, mensen van over heel de wereld op het plein. Er wordt geroepen, gezongen, geklapt en gejuicht. En in het zonneke, warm en aangenaam. Als ik er met mijn “oude organisatie oog” naar kijk zit het geweldig in elkaar. Het is een fikse logistieke uitdaging om het allemaal goed te laten verlopen. Volop vrijwilligers,EHBO-ers, veel zichtbare en onzichtbare politie op de been. Geld zat natuurlijk. Op het buitenaltaar de nodige hoogwaardigheidsbekleders, waaronder de presidente van Italië. Priesters, bisschoppen en ik weet al niet wat voor kaal geneuk nog meer.

Ik ben benieuwd hoe het uiteindelijk met de communie uitreiking zal gaan. Maar zelfs dat is onvoorstelbaar. Ik dacht dat alleen een kleiner gezelschap hier aan deel zou kunnen nemen. Maar er worden een paar blikken (hulp) priesters opengetrokken, misschien wel honderd die naar het zittende en staande publiek gaan. En echt iedereen die maar wil kan de communie ontvangen. En dit allemaal in een relaxte sfeer. Onvoorstelbaar…………………..

Na de mis maakt de Paus nog een rondje door en voor al zijn beminde gelovigen in een open voertuig. Sommige mensen zijn heel emotioneel, roepen en huilen zelfs. De paus van dichtbij een heel gewone man, lacht, zwaait en steekt zelfs de duim omhoog. Wel natuurlijk omringd door een cordon van beveiligers.

Ik vraag een EHBO man hoeveel publiek hij schat. Hij zegt een dikke 40.000….

Afgelopen en veel publiek gaat weg. Echter dan komt er een andere stroom volk los. Zij die nu de St. Pieter in willen. Ik twijfel even wat te doen. Ben er al een paar in geweest o.a. destijds, ik dacht in 2009, ook met Lieske. Dat doet me besluiten om het toch maar te doen. Waarschijnlijk kom ik hier nooit meer, dus die herinnering wil ik niet laten liggen. De St.Pieter is natuurlijk een gigantisch groot en mooi gebouw, de massa’s mensen die er nu binnen zijn vallen gewoon in het niet.

Ik mijmer over vroeger, mooiere en betere momenten en zie ons in gedachten daar nog bij de fontein staan, ……………..schiet toch maar een paar foto’s.

En natuurlijk, hier zaken in de steigers o.a. het graf van Petrus. Het kan bijna niet anders. Dit soort gebouwen heeft constant onderhoud nodig. Elektrisch kaarsje opsteken en daarna toch maar naar buiten.Daar staan nog honderden mensen in de rij om de St. Pieter nog binnen te gaan.

Ik loop nog even naar een plekje dat weinig mensen kennen. De “kerk van de Friezen” (Google). Ik ben er al eens in geweest. Een beetje verborgen aan de buitenrand van het St. Pietersplein. Elke (zon)dag een mis in het Nederlands en naderhand koffie drinken. Minder grootschalig maar het heeft ook wel wat.

Plan de campagne, drankje en kleine hapje zoeken. Ik loop alvast richting metro, kijk wel wat ik onderweg tegen kom. Nou dat duurt even. Dan toch een terras met plek, dienster die er geen zin in heeft. Dan een andere die me wel opmerkt. Waterke en pintje en de menukaart voor wat kleins. Water en pint zijn er redelijk snel. Ik zie echter ook hoe lang andere tafels op hun eten moeten wachten. En zo druk is het hier niet. Dus ik bestel verder niks. Naar binnen om af te rekenen. Niks te doen….de serveersters zijn net als de kassajuffrouw druk met onzinnig TikTok zie ik op haar IPhone.

Dan maar de metro in. Niet erg druk, dus vijftien minuten later sta ik terug op station Termini. Daar buiten zie ik weer de shuttlebussen staan. Fikse puinhoop nu. Ik denk weer aan mijn slechte ervaring bij aankomst in Milaan. Toen tijd zat omdat ik naar mijn hotel moest. Nu ligt dat anders want ik moet donderdag bijtijds op het vliegveld zijn. Dus dat gaat deze ouwe man niet meer doen. Ik besluit om straks de al gereserveerde shuttlebus te cancelen en gewoon een taxi voor te laten rijden. Scheelt een hoop gezoek, gedrang en gesjouw en kan op mijn gemakje nog ontbijten in het hotel. Als het “over den’ond kan, dan ook over zunne stèèèrt”…

Vlak bij het hotel een restaurant annex cafetaria “Giuliani”. Dus effe zitten, wat drinken en een kleine hap. Mooie chique ouderwetse zaak, zelfs het personeel is dik op leeftijd. Plekje gekregen. Pintje, waterke en wijntje. Je kunt hier van alles krijgen, van lekker gebak uit een grote vitrine tot rauwe ham en biefstukken. De door mij gewenste lasagne is op. Maar een bordje risotto met champignons is er nog wel. Het andere publiek is internationaal en ik val met mijn stok en redelijk gevorderde leeftijd niet op in dat gezelschap zal ik maar zeggen. Dus piano-piano.

Dan plots een klap, een oudere ober gooide zijn dienblad op de toog. Een hoop geroep en gescheld. Ik weet niet wat er gebeurt , maar dan zie ik een oudere dame zitten. Ik denk de eigenaresse die vanuit haar fauteuil de zaak in de gaten houdt en het oude personeel aanstuurt. Ze heeft er flink de wind onder begrijp ik nu wel.Het probleem ?, ik weet niet waar het om ging, wordt gesust en de ober pakt zijn dienbladje weer op. Mooie zaak op een toplocatie, mogelijk wel een miljoen of meer waard. Maar de oudjes blijven doorwerken.

Opstappen, ik loop nog even langs restaurant wat gisteren vol was. Nu vanavond weer vol, ik zou wel een tafel voor drie kwartier kunnen krijgen. Dat vind ik niks. Ik steek schuin over en reserveer bij de zaak van gisteren. Dan toch effe siësta hoor…

Korte siësta en dan weer de straat op, naar mijn afgesproken restaurant. Ik stap binnen, kijk en kijk nog eens ik herken niks meer van gisteren. Ik sta bij het verkeerde restaurant binnen. Echter wel waar ik vanmiddag afgesproken heb. Die jongen, aardige gast,is er nog en zegt welkom, uw tafel is daar..

Zitten, pint en de menukaart. Dan zie ik het, ik zit bij een Peruaans restaurant binnen “Gusto Peru”.En op één wit koppel en mij na zijn de rest van de gasten allemaal Peruaan. Ik kan u verzekeren niet het knapste volk……

Ik weet bij God niet wat ik moet bestellen, ik ken die keuken helemaal niet.

En om nu weg te gaan vind ik ook weer raar……. en dan weer gaan zoeken voor een plekje. Rond mij op de tafels over het algemeen borden met flinke porties vlees en een schaal witte rijst er bij.

Ik had vanavond pasta met schaaldieren willen eten…niet te zwaar. De menukaart is in het Peruaans, italiaans en ook Engels. Ik zie iets van fish en lemon, en denk dan bestel ik dat. Ik zie wel…… Het duurt even maar dan komt mijn bestelling, gelukkig niet te groot, het lijkt een soort melk soep….met vis inderdaad..

Ik proef van de witte bouillon ? en ja, op zich niet verkeerd, lijkt op kokosmelk met citroensap. Het is wel een koud gerecht, in het midden een grote berg dungesneden witvis gegarneerd met wat mossels, garnalen, peen en zoete aardappel. De witvis is rauw en gemarineerd. De beetje zurige smaak van het geheel is licht pittig. Op zich best lekker, maar ik moet wel even wennen..

Ik peuzel alles op en vraag de menukaart, mogelijk nog wat zoets. Ik kijk nog even goed op de kaart wat ik besteld heb, het blijkt “Cevische” te zijn. Het meest nationale visgerecht in Peru lees ik later. De verse vis vaak kabeljauw, zeebaars en ook schaal en schelpendieren worden in “tijgermelk”. Een mix van kruiden en limoensap gemarineerd. (Gegaard). Mijn insteek is altijd alleen maar gerechten te eten uit het land waar ik dan verblijf. Maar dit is toch wel een, per abuis, aangename verrassing. Zo zie je maar. Ik zie geen enkele Peruaan die binnen zit een dessert of koffie nemen. Dus ik reken ook af.

Niks meer open voor een espresso of zo.

Ik koop een mars bij een nachtwinkel en ga dan richting hotel. Veel gedaan vandaag, dat dan weer wel…..

Morgen kijken we weer maar….