Dag 4. 3e volle dag in Almeria

Dag 4. 3e volle dag in Almeria

Zaterdag 3 mei 2025

Hotel la Perla

Het dubbele gordijn op mijn kamer sluit aan één zijde niet goed aan. Door die spleet valt het felle zonlicht al vroeg binnen. Zo ook vanmorgen…… effe wakker, maar ik draai me nog een uurtje om. Tegen tienen naar buiten….. Zaterdagochtend, de kleine middenstanders zijn bezig de winkels klaar te maken voor de dag. De horeca draait al volop. Op mijn tijdelijke stamterras is echter nog wel plaats voor mij.

Mijn diensterkezie ik niet, vandaag een vrije dag verwacht ik. In haar plaats drie andere jonge Spaanse hindes die het hongerig en dorstig volk fluks van koffie en broodjes voorzien. Zo ook mij, al moet ik vandaag weer wel zelf bestellen omdat de nieuwelinge mij natuurlijk nog niet kent.

Gisteren met al het klim en klauterwerk lichamelijk aardig bezig geweest. Dus ik las vandaag een ontspan dag in voor het lijf. Beetje rondlopen en kijken wat op mijn pad komt en om dan uiteindelijk rond twee uur te eindigen bij de grote versmarkthal. Daar zijn diverse restaurants in de buurt weet ik.

Een accordeonist met Oost-Europese roots stopt bij het terras en speelt “La vie en rose” en “I did it my way” in een Spaanse stad. Hij houdt er wat kleingeld aan over. Ook ik geef hem een paar muntjes omdat hij toch nog iets voor de kost doet. Het wordt dringen op het terras, nogal wat jonge gezinnen met buggy’s waarin een slapend of huilend hoopje nageslacht.

Ik maak plaats voor de jeugd, reken af en ga op zoek naar een winkeltje. Mijn balpen voor het puzzelboekje heeft het begeven. Op een pleintje ga ik bij John Lennon op de bank zitten, hij heeft nog in tijd Almeria gewoond en daar een bronzen standbeeld aan overgehouden. Verderop loop ik de Petruskerk effe binnen voor een “kerske”. Weer diverse mensen in mijn omgeving die wat kracht kunnen gebruiken. Een nonneke die de rozenkrans zit te bidden schenkt mijn haar glimlach als ze de muntjes hoort vallen. Bij een “Tobacco” waar ze zowat van alles verkopen schaf ik twee nieuwe “boligrafos” aan.

Ik wandel wat rond en kom bij toeval weer op het plein bij de Catedral uit. De grote deuren staan open, prachtige bloemstukken aan de zijkant en een hoop chique gekleed volk. Natuurlijk een trouwpartij en eentje die ook wat mag kosten als je in de Catedral elkaar het jawoord geeft. Dus wel effe kijken hè. Het prille koppel komt net naar buiten, applaus, gejoel en de rijst wordt kwistig over het bruidspaar uitgestrooid. ballonnen gaan de lucht in. Twee fotografen en iemand die een drone bestuurd om alles ook van bovenaf te filmen.

Duur feestje ook voor de genodigden weet ik van vriend Herman. Hoe nader de familieband hoe groter geldbedrag dat als cadeau wordt verwacht. En we praten niet over tientjes maar honderdjes. Uiteraard moet je een nieuw kloffie en vaak ook hotelkosten maken omdat je mogelijk uit een ander deel van Spanje komt.Dus het is niet altijd feest als je uitgenodigd wordt……..

Ik vervolg mijn weg richting de Iglesia San Juan, (Antigua Mezquita Mayor) omdat deze is gebouwd op de plaats van een oude hoofdmoskee. Er zijn nogal wat restanten daarvan te zien en dat boeit me wel. Ik heb de pech dat het gebouw beperkt open is. Kan er dus nu niet in, jammer maar helaas. Ik ben nu echter in de buurt van de haven en voel al een verkoelend windje. Dus die richting uit. Er loopt een prachtige groenstrook met palmen langs de haven. En zie, ook een uitspanning waar men drank en spijs verstrekt met ongetwijfeld nog wel een plekkie voor deze jongen.

Zitten en een pintje is snel besteld. Langer duurt het kiezen welke tapa van een krijtbord. Het wordt een klein bordje gamba’s. Schuin tegenover de locatie zijn aanlegplaatsen voor grote ferry boten. Ik droom wat weg van tijden dat ik samen met mijn lief op avontuur ging ..……….

Het is hier heerlijk zitten, wil nog lang niet weg, bestel nog een glas en kies nu als tapa voor navajo (scheermes). Ik ben niet de enige klant. Drukke tent hoor en veel personeel. Ik zie een barman, de baas die zelf meeloopt en nog vier obers. Bovendien een kokkin die de tapas klaarmaakt. En niemand staat een moment stil.Uiteindelijk toch opstappen, want naar de markthal is nog wel een aardige tippel.Ik ben daar niet aan gebonden, maar is eigenlijk wel mijn doel vandaag. En wat ik onderweg aan restaurants tegen kom zit bomvol.

Ook bij de restaurants bij markthal nergens plaats meer. Op eentje na, die me een kruk zonder leuning aan hoge tafel biedt. Die sla ik beleefd af. Dus even de smalle straatjes in. Bij bodega “Las Botas” is het bingo. Ook een hoge tafel maar geriefelijke krukken met een leuning zodat je wat achterover kunt leunen.

Pint, tapa en menu kaart zijn er rap. Vooraf kies ik voor patatjes in aioli met zure ansjoviskes. Als hoofdgerecht bestel ik lamsrack. Het dienstertje komt terug, de lamsrack is op. Er zijn nog wel kleine lamscoteletjes van de grill. Ook goed. Het gaat me om het fijne vlees en dat het niet te zwaar is. De aardappelsalade vooraf is smakelijk maar een te ruime portie voor mij. De presentatie op het bord van de lamskoteletjes verdient geen schoonheidsprijs. Echter het vlees is zacht en roze gegrild. Precies goed en dus lekker. Ik geniet van wat ik voorgeschoteld krijg en aanschouw ondertussen de wereld rondom me. Er komt wat volk voorbij hoor, veelal met de iPhone in aanslag. Selfie zus en selfie zo…..leve muneige..

Ik bestel nog een stukje meloen voor de gaatjes en krijg een espresso van de zaak. Afrekenen en afmars. Ik loop op mijn gemak door de drukte in de smalle straatjes richting hotel.Mijn kamertje ligt er weer pront bij……wat een luxe…nu even afstand nemen….met de oogjes closed..

Saterday night when the lights are bright…………dus wat later op de avond nog een rondje. Restaurants en bars vol en de jeugd volop aanwezig…..ik eindig op een terras vlak bij het hotel met een wijntje…..