Weemoed in deemoed........
Door: Louis Kriesels
Blijf op de hoogte en volg Louis
23 Oktober 2015 | Spanje, Santiago de Compostella
Viernes, 23 oktober, 40e wandeldag.
Hoi allemaal, ik wil jullie eerst even laten weten dat ik weer in SdC op het plein voor de kathedraal heb gestaan. Dus ik ben er weer gekomen.
De details van vandaag en wat foto's volgen zsm. Moet eerst nog even tot mezelf komen en wat zaken laten bezinken.
Tot zsm op deze blog.
Vrijdagochtend vroeg op. Ik lig natuurlijk al een tijdje wakker. Heb vannacht in een pension geslapen, wat vaak een aangepast appartement betekent met privekamers en gedeeld sanitair. In mijn geval heb ik mijn eigen badkamerje erbij kunnen regelen en moeten de overige kamers het samen doen. Het is vrij gehorig, dus na vier uur komen de stromen los.
De huisbaas heeft gezegd dat er vanaf 6 uur smorgens al barretjes open gaan. Te vroeg voor mij, maar om kwart na zeven sta ik wel buiten. Alles nog een keer gecontroleerd en sleutel op de deur laten, want er is geen balie.
Eenmaal buiten rondkijken, maar stik donker en geen herberg open. Het eerstvolgende gehucht is een half uur lopen op de route, maar ik durf niet te gokken dat daar iets open is.
Ik loop toch maar een stukje richting route en dan een lichtje. Een dame is een bar aan het schoonmaken. Ik tik op de ruit en ja ze doet open. Buenos dia's en een lach en de koffie is geregeld. Beetje sap, tostadas en wat wat water voor mijn pilleke.
Ik krijg maar twee stukjes geroosterd brood, dus nog maar twee erbij. Merk bij het afrekenen wel, dat hoe dichter bij SdC hoe duurder het wordt. Het kost nog geen kapitaal, maar het verschil is duidelijk.
Dan richting uitgang dorp. Ik zit zo op de route, acht lantaarnpalen verder een donker gat. Zaklantaarn in de aanslag en rustig aan. Het gaat net als de vorige dagen in het donker, ik wordt wat ingehaald, lift even mee op hun licht en dan weer langzaam met mijn eigen lichtje. Ik ben toch een slow starter dus vind dat niet erg.
Eenmaal het stuk bos door, weer wat open landbouwgebied en daar is het lichter dus zonder lantaarntje.
Volgens de beschrijving staan mee vandaag nog een paar fikse klimmetjes te wachten. Eentje weet ik nog de anderen is afwachten. Echter na een onderdoorgang van een snelweg komt de eerste. Zweten en zuchten, nog niet droog van de douche en ik ben weer nat. Het pad is redelijk goed met wat keien en grind.
Ik wordt ingehaald door een wandelaar en zie dat het een neger is. Eigenlijk de eerste donkere man. Al wel een paar donkere Amerikaanse lady's gezien. Hij loopt voorbij en groet, overduidelijk ook Engelse roots denk ik.
Ik denk even aan de zwarte pieten discussie bij ons en wat je daar nu eigenlijk mee aan moet. Ik heb in ieder geval zelf nooit de link gelegd met discriminatie. Maar ja, wie ben ik.......
Het pad loopt door een stukje bos waarvan de bomen lange stukken bast van hun stam laten vallen. Het pad is er bezaaid mee. Op zich dempt het je stappen zelfs nog wel. In heel enkel geval zit het aan de onderkant nog vast aan de stam.
Laat mij dat nu net treffen. Aan een kant los, andere kant vast, bast ligt een beetje omhoog, voetje van Louis eronder en boems, naar pauselijk voorbeeld kus ik de grond.
De net gepasseerde donkere medemens hoort het in de verte en draait zich om. Door de ondergrond valt de schade mee en ik gebaar alles oké hoor. Het is natuurlijk ook meer de schrik en ik zie geen bloed of schaafwonden. Kijk vanavond wel naar mijn broek en kan anders direct de kliko in.
Ik hoor Lieske foeteren, van doe toch wat rustig aan l.., En dat doe ik dan ook maar, want ik wil nog steeds lopend naar SdC.
Op en neer en geweldig droog, koel wandelweer. Achter me komt de zon weer op en ik denk wat een geluk ik toch gehad heb met het weer. Op een enkele bui na en de hoosdag afgelopen maandag altijd droog geweest. Ben onze Lieve Heer daar toch wel dankbaar voor, want in ander geval had ik er mogelijk toch eerder de brui aangegeven.
Ik heb deze keer toch meer de neiging gehad om te stoppen. Mede ook denk ik in het begin toen ik me zo focuste op die pijn in mijn poot en de blaren. Vaak gedacht als ik vanavond aankom dan kunnen ze me wat en ik ga naar huis. Maar ja eenmaal gedoucht, jullie commentaar en natuurlijk mijn eergevoel gaven net dat duwtje om smorgens weer door te gaan.
Gelukkig anders had ik nu helemaal met een sik gezeten.
Heuveltje op en af, lekker rustig, ik wordt ingehaald door een jonge vent. Hello, how are you, en hij blijft even naast me lopen, Australiër, begonnen in saint Jean pied de port. Hij vond het een geweldige ervaring maar heeft teveel afgezien om ooit nog terug te komen. Als ik vertel van mijn eerste tocht valt hij bijna achterover. Hij zegt wel de rust te hebben ervaren en wil die toch vasthouden. Maar ja vandaag aankomen in SdC en morgenavond weer vliegen. A.s dinsdag moet hij weer gaan werken.
Hoe rustig zal hij blijven. Up you go.......en weg isie.
We lopen ondertussen naast de start en landingsbaan van het vliegveld van SdC. Gelukkig maar even, want als er zo een beest opstijgt voel je de hitte van de motoren neerdalen.
Het wordt weer drukker, veelal Engelstalig wat je hoort. Ik ben al twee barretjes voorbij gelopen die nog gesloten waren. Maar weet van de vorige keer dat er zodadelijk nog een moet komen.
Dat klopt en het is nog open ook. Dus zak af en koffie met mijn zoetrantsoen. Ik babbel,nog even met twee Engelse meiden die zeggen me al weken eerder te hebben ontmoet. Het zegt mij niks meer, maar laat dat niet blijken. Dan verder, maar eerst jackie uit want de zon komt er weer aardig door. Het valt op hoeveel mensen nog zonneprut bij zich hebben.
Ik heb op een hoog open stuk, in de verte Monte Gozo zien liggen, maar weet ook dat je dan nog wel een tijdje onderweg bent. Tegen twaalven kom ik bij de plek waar in 2010 een gigantisch pelgrimscomplex is gebouwd toen de paus SdC bezocht. Er is ook een klein Kapelle en barreke. Ik maak van beiden gebruik, het ene voor de spirituele het andere voor de inwendige mens.
Dan verder, SdC is natuurlijk een redelijk grote stad met een klein historisch centrum. Je moet bijna twee km door, stadsgeweld, uitlaatgassen en getoeter. Tegen tweeën zie ik de torens van de kathedraal in de steigers staan.
Dan loop ik tussen veel andere pelgrims het oude centrum in. Het valt op dat ik dikwijls aangesproken wordt of ik al een bedje heb. Het zal dan toch rustiger worden.
Even later loop ik de drukte van het plein voor de kathedraal op.
Ik moet het even op me in laten werken. Mensen die elkaar feliciteren dat ze het gehaald hebben en koppels die elkaar kussen. Samen gedaan. Even heb ik wat afgunst, maar dat is zo weer weg. Ik heb natuurlijk ook de steun van Lieske gehad en van veel mensen om me heen. Ook dankbaar dat onze Lieve Heer dit ouwe lijf nog zover laten komen heeft.
Ik zoek even de rust op een voor mij speciale bank op het plein en laat alles wat op me inwerken. Denk aan Lieske en dat we daar toch een beetje samen zitten. Zou even de kathedraal in willen, maar het is bijna dringen. Niet doen dus. Ik zoek wel een ander moment. Ben hier toch een paar dagen.
Dan een fotooke als bewijslast. Ik spreek een man aan, hij maakt de foto's en is natuurlijk een Nederlander. Hij is via de Portugese route gekomen. Heeft al diverse routes gelopen en het boeit hem nog steeds. Aardige vent en ook alleenstaand,dus we weten waar we over praten.
Afscheid en dan naar het Credentialbureau. Want ik wil natuurlijk ook het schriftelijk bewijs van mijn tocht. Er staat een rij van hier tot ginder. Dus eerst drink en plaspauze.
Als ik terug kom is het overzienlijk en sluit ik aan in de rij. Men heeft daar een goedlopend systeem. Je wacht in de rij en als de bel gaat verschijnt er een loketnummer op een schermpje.
Ik ben dan vrij snel aan de beurt, heb even wat uit te leggen, want ik heb de stempelkaart van Lieske destijds meegenomen en die staat op haar naam. Ik zeg dat ik haar kaart meegenomen heb om die ook in SdC af te laten stempelen en zodoende de wandeling ook weer aan Lieske opdraag. En of ze dat op de credential wil vermelden. No problem sir, en ze schrijft het er netjes op. Ikke stik gelukkig, weer wat goeds gedaan voor mijn gevoel.
Wel zegt ze dat er iets verandert is, en dat je vanaf het plaatsje Sarria voortaan twee stempels per dag moet ophalen bij adressen die je onderweg tegenkomt. Het werd teveel toerisme.
Oké, dan naar mijn hotelleke, en kort na vieren schrijf ik in bij Pousadas de Compostela, hotel Virxe da Cerca.
Hier laat ik mijn oude lijf in wat luxe een paar dagen tot rust komen.
Beetje rondhangen, transport naar Zaragoza regelen en wat andere wereldse zaken waar ik tegen aanloop.
En de rust vasthouden is nu min credo.
Ik zal mogelijk nog met wat aanvullingen of wetenswaardigheden komen. Maar wil jullie allemaal vanachter mijn schermpje van harte bedanken voor de vele steun, opbeurende woorden en adviezen die ik mocht ontvangen. Zoals hierboven reeds beschreven vaak net dat zetje wat ik nodig had om aan het lopen te blijven.
Hoop ook dat jullie wat meegenoten hebben van mijn verhaal en foto's. Het zijn natuurlijk maar momentopnames van indrukken die je de hele dag over je heen krijgt.
Maatgevend echter is de rust die jezelf moet vinden en de enige zorg die je hebt dat er s'avonds een bedje en wat te eten is.
Geluk en tot ziens / mails
Heb trouwens even een probleempje met mijn uitgaande privé mail. Wil je antwoord zet dan even je 06 nummer in de mail, zodat ik kan sms-en.
Hoi allemaal, ik wil jullie eerst even laten weten dat ik weer in SdC op het plein voor de kathedraal heb gestaan. Dus ik ben er weer gekomen.
De details van vandaag en wat foto's volgen zsm. Moet eerst nog even tot mezelf komen en wat zaken laten bezinken.
Tot zsm op deze blog.
Vrijdagochtend vroeg op. Ik lig natuurlijk al een tijdje wakker. Heb vannacht in een pension geslapen, wat vaak een aangepast appartement betekent met privekamers en gedeeld sanitair. In mijn geval heb ik mijn eigen badkamerje erbij kunnen regelen en moeten de overige kamers het samen doen. Het is vrij gehorig, dus na vier uur komen de stromen los.
De huisbaas heeft gezegd dat er vanaf 6 uur smorgens al barretjes open gaan. Te vroeg voor mij, maar om kwart na zeven sta ik wel buiten. Alles nog een keer gecontroleerd en sleutel op de deur laten, want er is geen balie.
Eenmaal buiten rondkijken, maar stik donker en geen herberg open. Het eerstvolgende gehucht is een half uur lopen op de route, maar ik durf niet te gokken dat daar iets open is.
Ik loop toch maar een stukje richting route en dan een lichtje. Een dame is een bar aan het schoonmaken. Ik tik op de ruit en ja ze doet open. Buenos dia's en een lach en de koffie is geregeld. Beetje sap, tostadas en wat wat water voor mijn pilleke.
Ik krijg maar twee stukjes geroosterd brood, dus nog maar twee erbij. Merk bij het afrekenen wel, dat hoe dichter bij SdC hoe duurder het wordt. Het kost nog geen kapitaal, maar het verschil is duidelijk.
Dan richting uitgang dorp. Ik zit zo op de route, acht lantaarnpalen verder een donker gat. Zaklantaarn in de aanslag en rustig aan. Het gaat net als de vorige dagen in het donker, ik wordt wat ingehaald, lift even mee op hun licht en dan weer langzaam met mijn eigen lichtje. Ik ben toch een slow starter dus vind dat niet erg.
Eenmaal het stuk bos door, weer wat open landbouwgebied en daar is het lichter dus zonder lantaarntje.
Volgens de beschrijving staan mee vandaag nog een paar fikse klimmetjes te wachten. Eentje weet ik nog de anderen is afwachten. Echter na een onderdoorgang van een snelweg komt de eerste. Zweten en zuchten, nog niet droog van de douche en ik ben weer nat. Het pad is redelijk goed met wat keien en grind.
Ik wordt ingehaald door een wandelaar en zie dat het een neger is. Eigenlijk de eerste donkere man. Al wel een paar donkere Amerikaanse lady's gezien. Hij loopt voorbij en groet, overduidelijk ook Engelse roots denk ik.
Ik denk even aan de zwarte pieten discussie bij ons en wat je daar nu eigenlijk mee aan moet. Ik heb in ieder geval zelf nooit de link gelegd met discriminatie. Maar ja, wie ben ik.......
Het pad loopt door een stukje bos waarvan de bomen lange stukken bast van hun stam laten vallen. Het pad is er bezaaid mee. Op zich dempt het je stappen zelfs nog wel. In heel enkel geval zit het aan de onderkant nog vast aan de stam.
Laat mij dat nu net treffen. Aan een kant los, andere kant vast, bast ligt een beetje omhoog, voetje van Louis eronder en boems, naar pauselijk voorbeeld kus ik de grond.
De net gepasseerde donkere medemens hoort het in de verte en draait zich om. Door de ondergrond valt de schade mee en ik gebaar alles oké hoor. Het is natuurlijk ook meer de schrik en ik zie geen bloed of schaafwonden. Kijk vanavond wel naar mijn broek en kan anders direct de kliko in.
Ik hoor Lieske foeteren, van doe toch wat rustig aan l.., En dat doe ik dan ook maar, want ik wil nog steeds lopend naar SdC.
Op en neer en geweldig droog, koel wandelweer. Achter me komt de zon weer op en ik denk wat een geluk ik toch gehad heb met het weer. Op een enkele bui na en de hoosdag afgelopen maandag altijd droog geweest. Ben onze Lieve Heer daar toch wel dankbaar voor, want in ander geval had ik er mogelijk toch eerder de brui aangegeven.
Ik heb deze keer toch meer de neiging gehad om te stoppen. Mede ook denk ik in het begin toen ik me zo focuste op die pijn in mijn poot en de blaren. Vaak gedacht als ik vanavond aankom dan kunnen ze me wat en ik ga naar huis. Maar ja eenmaal gedoucht, jullie commentaar en natuurlijk mijn eergevoel gaven net dat duwtje om smorgens weer door te gaan.
Gelukkig anders had ik nu helemaal met een sik gezeten.
Heuveltje op en af, lekker rustig, ik wordt ingehaald door een jonge vent. Hello, how are you, en hij blijft even naast me lopen, Australiër, begonnen in saint Jean pied de port. Hij vond het een geweldige ervaring maar heeft teveel afgezien om ooit nog terug te komen. Als ik vertel van mijn eerste tocht valt hij bijna achterover. Hij zegt wel de rust te hebben ervaren en wil die toch vasthouden. Maar ja vandaag aankomen in SdC en morgenavond weer vliegen. A.s dinsdag moet hij weer gaan werken.
Hoe rustig zal hij blijven. Up you go.......en weg isie.
We lopen ondertussen naast de start en landingsbaan van het vliegveld van SdC. Gelukkig maar even, want als er zo een beest opstijgt voel je de hitte van de motoren neerdalen.
Het wordt weer drukker, veelal Engelstalig wat je hoort. Ik ben al twee barretjes voorbij gelopen die nog gesloten waren. Maar weet van de vorige keer dat er zodadelijk nog een moet komen.
Dat klopt en het is nog open ook. Dus zak af en koffie met mijn zoetrantsoen. Ik babbel,nog even met twee Engelse meiden die zeggen me al weken eerder te hebben ontmoet. Het zegt mij niks meer, maar laat dat niet blijken. Dan verder, maar eerst jackie uit want de zon komt er weer aardig door. Het valt op hoeveel mensen nog zonneprut bij zich hebben.
Ik heb op een hoog open stuk, in de verte Monte Gozo zien liggen, maar weet ook dat je dan nog wel een tijdje onderweg bent. Tegen twaalven kom ik bij de plek waar in 2010 een gigantisch pelgrimscomplex is gebouwd toen de paus SdC bezocht. Er is ook een klein Kapelle en barreke. Ik maak van beiden gebruik, het ene voor de spirituele het andere voor de inwendige mens.
Dan verder, SdC is natuurlijk een redelijk grote stad met een klein historisch centrum. Je moet bijna twee km door, stadsgeweld, uitlaatgassen en getoeter. Tegen tweeën zie ik de torens van de kathedraal in de steigers staan.
Dan loop ik tussen veel andere pelgrims het oude centrum in. Het valt op dat ik dikwijls aangesproken wordt of ik al een bedje heb. Het zal dan toch rustiger worden.
Even later loop ik de drukte van het plein voor de kathedraal op.
Ik moet het even op me in laten werken. Mensen die elkaar feliciteren dat ze het gehaald hebben en koppels die elkaar kussen. Samen gedaan. Even heb ik wat afgunst, maar dat is zo weer weg. Ik heb natuurlijk ook de steun van Lieske gehad en van veel mensen om me heen. Ook dankbaar dat onze Lieve Heer dit ouwe lijf nog zover laten komen heeft.
Ik zoek even de rust op een voor mij speciale bank op het plein en laat alles wat op me inwerken. Denk aan Lieske en dat we daar toch een beetje samen zitten. Zou even de kathedraal in willen, maar het is bijna dringen. Niet doen dus. Ik zoek wel een ander moment. Ben hier toch een paar dagen.
Dan een fotooke als bewijslast. Ik spreek een man aan, hij maakt de foto's en is natuurlijk een Nederlander. Hij is via de Portugese route gekomen. Heeft al diverse routes gelopen en het boeit hem nog steeds. Aardige vent en ook alleenstaand,dus we weten waar we over praten.
Afscheid en dan naar het Credentialbureau. Want ik wil natuurlijk ook het schriftelijk bewijs van mijn tocht. Er staat een rij van hier tot ginder. Dus eerst drink en plaspauze.
Als ik terug kom is het overzienlijk en sluit ik aan in de rij. Men heeft daar een goedlopend systeem. Je wacht in de rij en als de bel gaat verschijnt er een loketnummer op een schermpje.
Ik ben dan vrij snel aan de beurt, heb even wat uit te leggen, want ik heb de stempelkaart van Lieske destijds meegenomen en die staat op haar naam. Ik zeg dat ik haar kaart meegenomen heb om die ook in SdC af te laten stempelen en zodoende de wandeling ook weer aan Lieske opdraag. En of ze dat op de credential wil vermelden. No problem sir, en ze schrijft het er netjes op. Ikke stik gelukkig, weer wat goeds gedaan voor mijn gevoel.
Wel zegt ze dat er iets verandert is, en dat je vanaf het plaatsje Sarria voortaan twee stempels per dag moet ophalen bij adressen die je onderweg tegenkomt. Het werd teveel toerisme.
Oké, dan naar mijn hotelleke, en kort na vieren schrijf ik in bij Pousadas de Compostela, hotel Virxe da Cerca.
Hier laat ik mijn oude lijf in wat luxe een paar dagen tot rust komen.
Beetje rondhangen, transport naar Zaragoza regelen en wat andere wereldse zaken waar ik tegen aanloop.
En de rust vasthouden is nu min credo.
Ik zal mogelijk nog met wat aanvullingen of wetenswaardigheden komen. Maar wil jullie allemaal vanachter mijn schermpje van harte bedanken voor de vele steun, opbeurende woorden en adviezen die ik mocht ontvangen. Zoals hierboven reeds beschreven vaak net dat zetje wat ik nodig had om aan het lopen te blijven.
Hoop ook dat jullie wat meegenoten hebben van mijn verhaal en foto's. Het zijn natuurlijk maar momentopnames van indrukken die je de hele dag over je heen krijgt.
Maatgevend echter is de rust die jezelf moet vinden en de enige zorg die je hebt dat er s'avonds een bedje en wat te eten is.
Geluk en tot ziens / mails
Heb trouwens even een probleempje met mijn uitgaande privé mail. Wil je antwoord zet dan even je 06 nummer in de mail, zodat ik kan sms-en.
-
23 Oktober 2015 - 18:57
Annie:
Hallo Louis,
respect,respect en nogmaals respect.
Zo knap dat je dit gedaan hebt en nu gelukkig in één keer.
Logisch dat je alles moet laten bezinken, maar probeer er ook echt van te genieten.
Nogmaals geweldig en proficiat voor deze prestatie.
Je verslagen iedere dag zal ik trouwens wel gaan missen.
Tot ziens in Roosendaal
groetjes Annie
-
23 Oktober 2015 - 19:04
Herma Roels:
Beste Louis,
Geweldig man, gefeliciteerd, je hebt het toch maar weer geflikt. Een hele prestatie, dit kan niet iedereen. Ik sluit me bij de votige schrijster aan, dat ook ik zal je verslagen ieder dag missen. In gedachte liep ik met je mee, en ontmoette ook al die mensen, Amerikanen, Koreanen, Canadeze, Engelsen Japanners, zelfs een enkele Spanjaard (haha)
Nou even rusten en even laten inzinken zoals jij het noemt.
Ik heb wel gemerkt dat het je wat meer moeite heeft gekost dit keer, als de vorige keer. Ja op deze leeftijd gaat ieder jaar meetellen, vermoed ik.
Nou Louis, rust lekker uit, lekker eten en een biertje en een wijntje, of meerderen, je hebt het dik verdient.
Tot spoedig,
Herman -
23 Oktober 2015 - 19:23
Elly En Peter :
Hoi Louis, Gefeliciteerd en heel veel respect een geweldige prestatie , logisch dat je het allemaal moet verwerken nogmaals respect we zullen je geweldige verslagen missen!geniet ervan Gr. Van ons en tot ziens . Peter en Elly -
23 Oktober 2015 - 19:30
Hugo:
knap wat je gedaan heb,gefeliciteerd ,ik vond je verslagen geweldig ,de vr gr Hugo en totziens
-
23 Oktober 2015 - 19:38
Michel Potters:
ja louis ik heb alles gelezen mooi hoor knap dat je het weer heb gehaald ik wil het ook gaan proberen zo snel mogelijk als het kan want mijn vrouw is ook erntig ziek dus afwachten -
23 Oktober 2015 - 21:46
Caminofrans:
OLA Pelegrino Louis,
U heeft het weer gedaan! PRACGTIG!
Ik neem mun pet voor u af dat u wederom het gehele stuk te voet heeft afgelegd!!
Ik wil u danken dat ik vanaf de zijlijn hiervan. " getuige" kon zijn.
Ik hoop in de toekomst ook nog eens deze Camino in zijn geheel te voet te mogen afleggen, zonder bus en/of taxi! -
23 Oktober 2015 - 22:51
Joop Jansen:
Geweldig. Van harte proficiat met deze geweldige prestatie. Erg goed gedaan en bedankt voor alle mooie verslagen. Ik wens je alle goeds. M.vr.gr. Joop -
23 Oktober 2015 - 23:31
Marian En Wim:
Hoi Louis, van harte gefeliciteerd met deze geweldige prestatie. We hebben genoten van al jouw verslagen. Nu lekker gaan uitrusten en alles even laten bezinken. Je mag trots zijn op jezelf.
Wij wensen jou alle goeds in de toekomst. Groetjes van Marian en Wim.
-
24 Oktober 2015 - 08:59
Janvanloon:
hoera gefeliciteerd je hebt het weer volbracht neem je rust
en onze diepste respect jan en ine
-
24 Oktober 2015 - 10:13
Bianca En Henry:
Lieve Louis,
CHAPEAU !!! , echt geweldig dat je dit weer opnieuw hebt mogen ervaren,
nu al die mooie , moeilijke en emotionele momenten laten bezinken.
Bedankt dat je deze voor jou zo bijzondere reis met ons wilde delen, we hebben
er weer erg van genoten.
liefs
warme groet,
Bianca en Henry -
24 Oktober 2015 - 11:44
Marian En Wim:
we hadden al gereageerd voordat we het hele verslag gelezen hadden. Nu ook de foto's bekeken. Mooie foto's en je bent helemaal niets veranderd sinds we jou voor de laatste keer zagen. Ong 10 jaar geleden? Misschien een beetje minder haar of is het kort geknipt. Je vroeg om ons tel.nr. Niet dat je perse moet antwoorden want je zult wel lekker uit willen rusten. Nogmaals proficiat met de prestatie.
Marian enWim
+31627192643 -
24 Oktober 2015 - 12:10
Chiel En Josefien:
Louiske.....een hele, grote, dikke PROFICIAT !!! Geweldig gedaan en we hebben weer super genoten van je verhalen. Lieske kan trots op je zijn.
Lieve groet Chiel en Josefien
-
24 Oktober 2015 - 12:44
Lian:
Hoi louis,
gefeliciteerd je hebt geweldig gedaan hoor ons lieske zal wel trots op jou zijn hoor .
groetjes Dennis en Lian. -
24 Oktober 2015 - 12:47
Gerriem:
Hoi Louis,
ook namens mij proficiat met deze mooie en grootse prestatie. Bedankt voor je mooie beschrijvingen en foto's.
We spreken elkaar txt wel weer met de BCOH. -
24 Oktober 2015 - 15:26
Mariëlle En René:
Wat een prestatie louis,wat hebben wij een RESPECT voor jou!
Het was een genot om je verslagen te lezen, en de foto's te bekijken!
Geniet er nu maar van.
Groetjes Mariëlle en René.
-
24 Oktober 2015 - 15:56
Gé En Jeanne Nollen:
Dag Louis,
Van harte gefeliciteerd !! Je hebt je doel bereikt en dat is een geweldige prestatie. Laat alles maar over je heen komen en rust even uit zodat je met een voldaan gevoel SdC kan verlaten. Ongelooflijk wat je hebt neergezet. Onze complimenten hoor!! Bedankt dat je ons via je verslagen hebt meegenomen op deze geweldige tocht. Door de prachtige foto's maakte de tocht nog meer indruk op ons. Mooi dat het je gelukt is. Zal vanavond in de kerk een kaarsje opsteken bij het Gedachteniskruisje van Lieske voor het volbrengen van de tocht en op een voorspoedige terugreis naar Roosendaal. Tot in Roosendaal. Hartelijke groeten van Gé en Jeanne -
24 Oktober 2015 - 19:46
Bettie Witte- Roels:
Hallo Louis ten eerste gefeliciteerd met het slagen van je missie, geweldig. wat ik ook heel mooi vind is dat je je wandeling aan Lieske opdraagt, en dat je haar papieren mee heb genomen en laten aftekenen,supper. wat ik me afvraag moet je een aantal km afleggen per dag? of kan je dat zelf beslissen, omdat je al op pad gaat zonder wat te eten, en de barretjes onderweg ook nog dicht zijn, dus moet het wel erg vroeg zijn als je vertrekt, dat hoor ik nog wel eens van je. Ik zie dat je nog naar Zaragoza ga, daar kan je lekker bij komen van je reis, en Marivi kenneden zal je wel lekker verwennen met een lekkere maaltijd. Ik hoop dat je tevreden ben over je mooie reis en wens je een goede reis terug naar huis. groetjes uit Bergen op zoom. Bettie. -
24 Oktober 2015 - 20:36
Ad Matthijssen:
van harte gefeliciteerd louis geweldig gedaan je mag trots zijn op je zelf groetjes van ad en jeanne -
24 Oktober 2015 - 23:28
Hanneke Vos:
Hallo Louis
Hartelijk gefeliciteerd met het behalen van je doel!
Erg knap van je !
Bedankt voor de mooie verhalen !!
Nog lekker genieten van je rust en de mooie dingen die je ziet in Sdc.
Dan goede terug reis naar Roosendaal
Groetjes!!!
Ad en Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
