Zon en heuvelruggen............

Martes, 20 oktober, 37e wandeldag.
Hoi trouwe kijkers, we zijn weer een stukje opgeschoten. Na een smakelijk avondmaal gisteravond, toch nog maar een koffieke met een beetje Spaanse cognac genomen. Ik was niet bang dat ik niet zou kunnen slapen na zo een pittige dag, maar soms vind ik dat gewoon lekker.
Mijn wasgoed lag droog en opgevouwen klaar op min bedje. Alles weer kraakhelder. Had eigenlijk niet veel zin meer om alles zover opnieuw in te pakken, maar toch maar even gedaan. Meteen mijn regenpak etc. maar uit de droogkamer gehaald.
Dan naar bed en wekkertje op kwart na zes.

Ik deel de badkamer met drie francaises. Weet niet hoe laat die willen vertrekken, dus als ik wakker wordt, ga ik tegen mijn normale procedure in eerst maar douchen. Kunnen zij beter even op mij wachten dan ik op drie vrouwen.
De badhandoeken zijn ook hier zongedroogd. Dat betekent dat ze zo hard als een plank zijn. Mocht iemand ook hier willen gaan wandelen dan kun je het schrubzout gewoon thuislaten, want na het afdrogen zijn al je dode huidcellen vanzelf mee verdwenen.
Het is natuurlijk wel goed voor de doorbloeding want je huid is vuurrood.

Op mijn gemakje inpakken. Mijn schoenen zijn goed opgedroogd. De aloude truc om ze vol te stoppen met oude kranten werkt nog steeds. Ik stel mijn rugzak opnieuw af en wil naar buiten gaan. Maar iets zit er niet lekker. Dus zak weer af, jack uit en voelen.
Het blijkt dat de elastiek van mijn bodykluisje gedraaid zit. Ik heb nl onder mijn kleding een stoffen tasje waarin reserve geld en pasjes. En alles moet lekker zitten, want je hebt binnen de kortste keren een schaafwond. Dan naar buiten, ik wil in het trappenhuis het licht aan doen, maar druk per abuis op de bel. Dus heel de tent zal nu wel wakker zijn.
Er staat een stevige wind, maar het is ..............droog. Nu op zoek naar ontbijtje. 30 meter verderop brand licht en een uitgeslapen kastelein maakt mijn ochtendmaaltje klaar. Ik koop nog een reuzecroissant voor onderweg als reservevoer, trek voor alle zekerheid mijn regenbroek maar aan en daar gaan we weer.
Het weerbericht zegt wisselvallig maar overwegend droog. Dus hoop doet leven.

Ik moet nog een heel stuk het dorp door. Er is hier volop capaciteit van slaapzalen. Het stuk van Sarria naar SdC is een gewild traject en ook nu gaan we weer in colonne op pad. Zo veel volk wat nog onderweg is. Toen ik gisteren in dat restaurantje aan mijn verslag zat te werken kwamen er ondanks dat late tijdstip tientallen mensen voorbij.

Bij het uitlopen van het dorp zie ik wel een paar bekende dingen. Maar toch minimaal wat is blijven hangen. Ik probeer nog even de definitie tei vinden van kort en lang geheugen, maar moet me na een boomworteltje toch op de weg concentreren.
Gisteren geëindigd met een afdaling, dus we beginnen weer met een klimmeke. Dat zullen er vandaag meerdere worden. Het is erg heuvelachtig, langere klimmen en afdalingen. Ik moet 15 km naar Melide, niet erg veel, maar in de beschrijving staat er toch 4,5 uur voor. De paden zijn over het algemeen goed en lopen veel door kastanjebossen.

De drukte lost zich gelukkig langzaam op omdat ieder zijn eigen tempo loopt. Bij mij in de buurt blijven drie Italianen hangen, Maar hun monotone ochtendgekwek gaat me vervelen. Ik stop even voor z.g een fotooke tot ze uit het zicht zijn. Dan weer alleen met de wereld voor mezelf. Beetje nadenken en luisteren naar de wind die hoog in de bomen flink tekeer gaat. En er voor zorgt dat het af en toe kastanjes regent.
Ik krijg zin in koffie, maar een clubke Amerikanen heeft dat barreke als verzamelplek gekozen, dus ik loop nog maar wat verder. Ik heb nl wel gemerkt dat veel Amerikanen elke keer een plek afspreken waar men op elkaar wacht of zal lunchen.
Kilometerke verderop weer een bar, groot terras waar ook de zon nog op schijnt. Dus half uurtje pauze Louis.
Ik voel nu wel dat ik gisteren wat extra gedaan heb. Dus piano aan. Tijd zat. Ik praat nog even met een Engelse dame. Stond onderweg al met een schoen uit, kapotte kleine teen.
Ze heeft nu sandalen aan, ik vraag of ze pleisters of zo nodig heeft maar ze is geheel zelfvoorzienend. Dus verder maar weer.

Het is goed wandelweer, klein zonneke en fris windje. Ik zal vandaag niet doornat aankomen. Zie een man wat uitgeblust in de kant zitten, ik vraag of het gaat, jao, jao, blijkt een Duitser op leeftijd net als ik. Hij komt overeind en ik loop verder.
Er is weer veel jeugd onderweg, in groepjes, alleen met Ipodje, of anderszins, maar veel met hun mobieltje in de hand of hun wereld daarvan afhangt.

Het schiet goed op, paaltje met reclamebord en daarop Melide twee km. Ik loop het stadje in. Ken eigenlijk niks meer terug alleen als ik op de hoofdstraat uitkom. Die loopt het centrum in maar rechtsaf ook weer er uit.
Ik moet rechtsaf zegt men als ik de weg naar mijn hotel vraag.
Dan herken ik het weer, 700 meter verderop zit "hotel Carlos 96" waar ik me om 12.45 uur meld.

Beetje uit de richting, maar ja. Volgens mij hadden ze een goed restaurant. Het begint in ieder geval goed, krijg bij mijn pint een klein bordje paella van het huis.
Daarna, wasje, douche en even plat. Dan verslag.

Nog drie dagen te gaan, een kleine 60 km. nu is het zaak om alles heel te houden.

Tot straks of morgen.