Zon, maar venijnig dagje.........

Jueves, 22 oktober, 39e wandeldag.
Dag allemaal. Ik ben ondertussen in Pedrouzos gearriveerd. Een venijnig dagje wandelen en klimmen. Ben dan ook een beetje uitgewoond aangekomen. Dus ik weet niet hoever ik met mijn verhaaltje vandaag kom. Maar ik doe mijn best.

Gisteren klaar om te gaan eten, hang mijn kodakje om en het valt op de grond. Riemhaakje afgebroken. PvD, maar beter hier dan dat hij onderweg van mijn lijf valt en ik het niet hoor. Ik heb het ook aan de andere kant meegemaakt en toen een sleutelring gekocht ter reparatie. Dus weer op jacht. Naast het pension een winkel van sinkel. Je kunt binnen komen, maar dan ook je kont niet meer keren zo vol met spullen. De ouderen onder ons zullen zich de bazaar van Kee Klomp op de Gastelseweg nog herinneren.
Maar dan twee keer zo erg. Ook hier een oud vrouwke wat haar negotie runt. Er staan nog wat mensen te wachten, ze vraagt wat iemand wil hebben en wijst dan naar een bepaalde hoek zodat jezelf al kunt gaan zoeken. Ook bij mij. Maar er staan zoveel doosjes dat ik er maar niet aan begin. Terug buiten, wat rondgelopen en toen een Chino zoals men in Spanje zegt. Een grote zaak, gerund door een Chinees, ook vol met spullen, maar kwaliteit plastic en over het algemeen nul. Toch binnen. Hij loopt naar een hoekje, en haalt daar het door mij gevraagde uit.
Wel 6 in een pakje. €. 0,75. Ik haal er eentje uit, geef hem 75 cent en de rest moet hij maar bij het oud ijzer gooien.

Dan eten, drie gangen keuze, ik neem als voor, iets wat ik niet ken, tomaat met platte kaas. Blijkt later zoals Herman meldt een product uit de streek. Beetje olie, azijn en wat kruiden erover en het smaakt best. Hoofd, pittige gekookte ham, warme gekookte ham met cayennepeper en wat frietjes. Ik denk niet echt Spaans, Maar het vult. Flanneke en een heeeeeeeeeeel lekkere carrejillo. Fles water mee naar de kamer.

Er is iemand in mijn kamer geweest. Mijn gewassen ondergoed ligt droog op bed en mijn sokken liggen te drogen op de verwarming die men aangezet heeft. Oké, maar ik vond het wel even raar.

Ik ben om 7.15 uur beneden, jonge eigenares maakt zelf het ontbijt. Aardige meid, roostert mijn bammekes en serveert alles uit.
Op mijn vraag of het nog druk is zegt ze dat na 15 oktober de zaak snel afloopt. Ik noem de groepen Amerikanen. Ze zegt dat zijn meestal contracten en niet van de beste.
Afrekenen,zak op en weg.

Stikdonker natuurlijk, nog net geen acht uur. Ik heb me ook misrekent met het uitlopen van het stadje. Het pension ligt vlak bij het begin van de route.
Zaklantaarn in de aanslag en langzaam opstarten. We beginnen met een kleine afdaling naar een riviertje. Ik schuifel stapje voor stapje naar beneden. Honden slaan aan, en ik hoop maar dat ik niet per abuis hun domein betreed.
Er komt meer volk achterop ook met lantaarns en de pas er in of ze kattenogen hebben. Ik hoor water stromen en weet dat ik het riviertje bereikt heb. Dus ook het laagste punt, want dan gaan we weer omhoog. Een fikse klim in het donker volgt. Wat dalen en weer een klim. En dat in het donker zodat je niks in kunt schatten wat er op je afkomt.
Eenmaal, boven en ik ben al stik kapot.

Gelukkig komt er daglicht en kun je zien waar je voetjes terecht moeten komen. En ik ben toch al zo voorzichtig met het wegzetten ervan. Het landschap lijkt veel op dat van gisteren, alleen meer klimmen en dalen. En het is wel weer heel rustig, ik ben door een man of tien ingehaald. ik denk dat de groepen pas vertrekken als het goed licht is.

Zo sukkel ik veelal in mijn eentje en in mijn eigen gedachten door tot half elf. Koffietijd, precies op tijd komt een bar in zicht.
Ik herken het van de vorige keer. Beetje alternatieve tent, volgehangen met t-shirts en andere rommel. Maar een aardig vrouwmens achter de toog. Ze is er nog steeds.
Er is nu zelfs een terasje buiten. Ik bestel mijn rantsoen en ze helpt even met naar buiten sjouwen.
Zit net, komen er twee dames aan van een paar dagen geleden.
Groeten en ze komen bij me zitten.
Net als we zeggen dat het zo rustig is, komen de hordes voorbij. Groepenvan 6, 10 en meer mensen.
Ik neem de tijd en ga pas weg als ook de dames opstaan. Zij komen morgen ook in SdC aan. Maar moeten zaterdagavond al vliegen to The States.

Heuveltje, dalletje, weggetje. Dan een autootje met een viswijf er in. Even verderop stopt ze bij een huisje. Een man koopt wat vis en ik vraag voor een fotootje. Mag, maar zij wil er niet bij.
Aardig mens en in voor een praatje. Hollanda, si, si, ik lieg maar een beetje dat wij dit soort visverkooers niet kennen.
En hoppa, het wordt warm, stop, jack uit, beetje drinken en nog maar een stukje. Ik voel dat ik moe wordt, knietje gaat steken en de snelheid is er uit.

Rustig aan Laauw, je hoeft vandaag niet in SdC aan te komen. Een oud vrouwtje roept, ze is vijgen aan het plukken en heeft er een aantal op een muurtje gelegd. Iedereen mag nemen watie lust. Ik neem er een paar, ze zijn mooi rijp, ik vraag hoe ik ze moet eten. Ze doet het voor en het is weer even een break. Mucho gratias señora.
Ik neem nog een foto van een bakkerswagen en dan verder. Nog vier kilometer staat er op een bordje.

Er komt een man teruggelopen, ik heb hem al een paar dagen gezien. Amerikaan van Japanse afkomst denk ik. Ik maak een vragend gebaar, waarom terug.Hij zegt ik ben te ver gelopen, mijn nachtverblijf is een dorp terug. Dat kan iedereen overkomen, want veelal staat er bij die kleine plaatsen of gehuchten zelfs nog geen naambord.

We lopen tegen de provinciale weg aan. Ik moet nu vlak bij mijn plek zijn dus extra alert. Veel mensen snijden een stuk af door over die weg te gaan lopen. Niks voor mij, ik vervolg door de bossen, net als ik even twijfel, komt er een vrouw aan. Pedrouzo ???, nog 800 meter zegt ze, gelukkig want mijn tong hangt op mijn schoenen.
Vooraan in het dorp niemand te zien om adres te vragen. Ja daar boven op een balcon beweegt wat. Een oud patatje staat wat dode blommekes te verwijderen. Na wat roepen kijkt ze en ik vraag naar het adres. Moet natuurlijk een paar keer herhalen, maar ze kent het niet en sukkelt naar binnen.
Ik wil net verder gaan en een ander raam gaat open, een jongere vrouw en die zet me op het goede spoor. Om twee uur meld ik me bij " Pension 9 de Abril".

Jonge vent, spreekt wat Engels, en ik krijg een pint omdat ik,een echte pelgrim ben. Degenen die vanuit Sarria of nog korter vertrekken vindt hij maar toeristen. Ik vind het allemaal best. Wil alleen maar naar mijn kamer en plat.

Ik krijg volop info.van hem ook dat er vanavond een pelgrimsmis in de dorpskerk is. Het altaar zou de vorm van een schelp moeten hebben, ik zeg dat ik het nog niet weet, en ik weet het nu nog niet. De was is gedaan, even gelegen en wat ontspannen.

Ik ga me dadelijk even omkleden, en pint en wat eten zoeken, en vroeg bedje in denk ik.

Morgen laatste wandeldag, kleine twintig km, makkie ????, maar dat dacht ik vandaag ook.

Wish me Luck en misschien strak nog even. Dus nog even wat foto's geplaatst.
Wel lekker gegeten, gamba's in knoflook en kabeljauw in een ajuinsaus. Paar glazen witte wijn en een sinaasappeltje. Koffieke.
Ik kom de nacht wel door. Ik neem nog een paar Spaanse paracetamol en dan oogjes toe.

Zal morgen tioch weer wel wat emoties geven. Morgenavond weten jullie of ik er ben.

En iedereen al bedankt voor de wishes, zowel op de blog als via de mail.