Terug naar de middeleeuwen.......

Donderdag 3 mei 2018
San Martin del Castanar.

Nog even terug naar gisteravond waar ik in het restaurant van Zenith hotel een smakelijke maaltijd mocht genieten.
Geen luxe tent maar waar allerlei volk binnenkomt. Mede omdat het hotel aan de rand van Logrono ligt tegen het industrie terrein aan. Dus een mix van vertegenwoordigers, vrachtwagen chauffeurs en doorgaande reizigers zo als ikke.

Bij binnenkomst lawaai genoeg van de altijd aanwezige TV ‘s die luid aanstaan, schuivende stoelpoten over de tegels en twee gezelschappen van oudjes die met de bus op reis zijn.
Ik krijg mijn plekske toegewezen en de menukaart. De supervrindelijke serveerster brengt meteen mijn gevraagde pilsje en haar collega neemt mijn bestelling op. Keuze menu van de dag inclusief vino, pan y postres.
.
Ik zie colliflor staan bij de voorgerechten en bestel dat meteen. Het zijn bloemkoolroosjes met geroosterde knoflook en een peperke. Zeer smakelijk, ik zal Marivi van Herman eens naar het recept vragen.
Veel varkensvlees op kaart en kip natuurlijk. Er staan ook worstjes van de barbeque op. Ik bestel dat als hoofdgerecht.
Weet ik zeker dat ik allerlei soorten vlees naar binnen krijg.

Er wordt ook nog en fles wijn en water op tafel gezet. Drink zoveel u lust señor. Ik geniet ervan en neem nog een rijstepapke achterop. Afrekenen € 11,95 , nog even naar bar om een koffieke. En daarna zeer voldaan mijn bedje opgezocht.
Ik puzzel nog even, denk aan Lieske en val dan als een blok in slaap.

Ik wordt wakker van een startende vrachtwagen, kijk hoe laat het is en denk dar het bijna half negen is. Zet de tv aan en het is half zeven. Ik ben stik uitgerust. Dus er maar uitgesprongen en op mijn gemakje de ochtend rituelen opgepakt. Ik vind het nu al weer prettig met de auto op pad te zijn. Ik heb alle tijd.

Als je met auto wat later vertrekt kom je wat later aan.Als je wat later bij het vliegveld of station arriveert kun je mogelijk die dag helemaal niet meer aankomen.
Ik pak mijn spullen, betaal aan de receptie mijn rekening en laad alles alvast in de auto. Dan naar de bar voor mijn eerste Spaanse ontbijt de vertrouwde café Americano en tostas.
Ik krijg eea met een brede smile geserveerd includo mijn glaasje water voor het pilleke.
Zenith hotel bij Logrono, aanrader voor hen die op doorreis zijn. Alles super proper en personeel die met een lach op hun gezicht geboren zijn. De locatie bij een industrieterrein mogelijk niet aantrekkelijk maar voor de rest is er niks mis mee.

Iets over negenen start ik de auto en Maria is meteen in vorm en wijst me de weg richting het zuiden. Dikke 400 km voor de boeg, droog en frisjes dus ideaal om te rijden. Ik laat Logrono binnen de kortste keren achter me. En met een heldere geest........

Het is heel rustig op de weg, ook vandaag weer een mix van gewone en Tolwegen. Onderweg geniet ik van het landschap waar ik ooit nogeens doorheen gelopen heb. Ik kijk wel of ik toevallig nog wat pelgrims zie, maar je weet echt niet waar de paden lopen als je op de grote weg zit.

Tolpoortjes hier en gratis stukje weg daar zo is het al snel half een. Ik stop bij een wegrestaurant voor een koffie en broodje.
Weinig volk binnen en je bent nr zoveel dus ik heb het daar gauw gezien. Net na Salamanca word ik het binnenland in gedirigeerd.

Smallere wegen, maar wel een mooi landschap, veel groen, olijfbomen met daaronder grazend vee. Zo te zien veelal stieren.
Ik bedenk me dat ik vorig jaar een wandelroute wilde doen die deels door dit gebied liep. Vanuit Sevilla naar Santiago de C. Gelukkig heeft toen de ratio van de wens tussen mijn oren gewonnen. Dit had ik echt niet meer getrokken.
Lange uitgestorven vlaktes door bossen en weiden.

Mijn benzinemeter wijst nog bijna een halve tank aan. Dus beter om tevoren nog maar even te tanken, want straks zit ik de bushbush en ik wil wel met een gerust gevoel rond kunnen rijden.
Als ik een dorpje uitrijd een pomp. Stoppen en de eigenaar komt al naar buiten. Hij vraagt mijn sleutels en haalt als service de tankdop er af. Goed bedoeld natuurlijk, maar als ik de sleutels terug krijg stink mijn hand naar benzine. Vriendelijke man hoor die me een goed verblijf wenst.

Er volgen wat slingerwegen en tegen drieën kom ik bij mijn bestemming aan. Posada San Martin del Castanar. Het is een middeleeuws dorpke waar je als toerist niet met de auto in mag. Ik doe het toch even, er us maar een toerist en dat ben ik. En ik moet toch ook even mijn bagage uitladen.
Ik ben mooi op tijd, ze zijn de zaak net aan het schoonmaken na de lunch en dan gaat ze dicht tot 20.00 uur.

Ik los mijn spullen en moet mijn autoke buiten het dorp op een parking zetten. Ongeveer 200 meter lopen. Dan terug, inschrijven en ik krijg mijn sleutel. Het is echt een gebouw uit de middeleeuwen. De deur naar mijn kamer klemt een beetje, maar de eigenares doet even met een knietje voor hoe hij toch open gaat. Even mee terug om een pintje en dan douchen en omkleden. Als ik beneden kom is alles donker in de bar en op de buitendeur hangt een briefje dat ze om 20.00 uur weer open gaan. De WiFi is niet best dus ik loop even het dorpke in. Uitgestorven en alles gesloten.

Ik sukkel wat rond door de middeleeuwen tot half zes. Dan op het marktplein brandt een lampje in een barreke, El Pilon heet de bar. Ik voel aan de deur en hij gaat open. De eigenaar zit aan de toog de krant te lezen.
Hij is zelfs bereid om een pintje te tappen en ik krijg zijn WiFi gegevens, vandaar dat ik nu al een stuk op dreef ben met mijn verhaal.

Mogelijk tot later...