Dag 4 in Porto

Donderdag 9 mei 2019
Om 6 uur wakker, mijn blog van gisteren afgewerkt en toen weer in slaap gesukkeld. Om 8.30 uur gaan de luiken open.
Geen paniek, tijd zat, als er al druk op de ketel zat dan zeker toch niet nu. Vandaag is het wat Porto betreft restjes bal.
Bedoeling is om met de metro naar de andere kant van de Douro te gaan en dan te voet terug te sukkelen en een beetje kijken waar we uitkomen

Dus douche in en bullekes aan. Ik had gisteren nog een paar interlockjes gewassen maar die zijn nog niet droog. Dus die nog maar even verdekt opgehangen in de kledingkast
Je weet het maar nooit met die Portugese kamermeisjes.

Ik pak mijn info taske in en steek er voor alle zekerheid ook mijn pluutje maar bij. Tot op heden geluk gehad, maar na de middag verwacht men toch de nodige nattigheid. Be prepared, is een oud gezegde.
Dan om mijn koffie en broodje. Ik hoef het al niet meer te bestellen, de dienster zegt het al als ik binnenkom.

Zitten en mijn glaasje water wordt al geserveerd. Onder het wachten bekijk ik alle info nog eens of er echt nog zaken zijn die ik perce niet wil missen. Ik besluit de Torre dos Clericos nog een kans te geven, mogelijk gisteren te snel geoordeeld.

Koffie en toast smaakt als vanouds, bij het afrekenen een beetje fooi en adios. In het metrostation kijk ik nog even naar de dienstregeling van vrijdag naar het treinstation, zo te zien moet ik het op mijn gemakkie kunnen halen, mits natuurlijk ik op tijd uit bed ben. De trein vertrekt om 8.15 uur. Dus ik moet vroeg op.

Ik pak de metro en het is een spectaculair zicht als hij hoog boven de rivier over de machtige stalen brug rijdt. Magnifiek uitzicht en dat zit allemaal gratis in het OV abonnement.
Het is heerlijk weer, niet echt warm maar lekker zacht. Ondanks de hoogte staat er bijna geen wind. Ik geniet van het uitzicht, schiet een fotooke en hoop dat Lieske me ziet genieten. Er is niet heel veel nodig om toch wat rust te vinden.

Van hieruit kun je ook met een kabelbaan over de rivier zweven, het uitzicht zal prachtig zijn maar veel meer dan van dit punt uit zal het niet zijn. Het is eigenlijk ook niks voor mij.

Nog wat hoger achter me zie ik een toren, de info geeft aan dat er een klooster is. Ik heb tijd zat en een beetje lopen kan voor deze oude man geen kwaad. Het pad naar boven is goed geplaveid en de hellingsgraad is redelijk. Dus zonder te veel dol boven gekomen, het vergezicht us nagenoeg hetzelfde alleen vanuit een ander punt. Ik wil eigenlijk wel even in het klooster gaan kijken.

Bij de ingang is de kassa, de jongen die er achter zit heeft een uniform aan, dus het zal wel een gemeentelijke monument geworden zijn. De keus is klooster bekijken €. 2,00 en het gehele complex, incl. kerk €. 11,00.
Dat vind ik redelijk duur. Ik ga voor het klooster. Niet duur, naar ook niet veel te zien. Binnen 15 minuten sta ik weer buiten. En in die tijd heb ik ook nog een infovideo gezien over Porto vol met commercials.

Ik sukkel weer de heuvel af en wandel dan over de Dom Luis 1 brug weer terug richting centrum. Het uitzicht boven op de brug is fenomenaal en aan de linkerkant zie je op de gebouwen de namen van alle bekende Port merken. Ook liggen er bootjes waarop de vaten vervoerd worden. Ik moet natuurlijk nog wel een portje proeven voor ik vertrek.

Eenmaal over de brug, natuurlijk vol met toeristen zoals ik, klimt de weg toch weer aardig. In de verte hoor ik trompet muziek, gisteren bij de kathedraal Se stond er ook een trompettist die ik nog een kleinigheid gegeven heb. En natuurlijk even stil gestaan om te genieten van de muziek.

Als ik boven de hoek om ga sta ik plots weer bij die kathedraal. Dit alles overziend is in Porto het meeste toch redelijk te belopen. Je moet echter wel redelijk ter been zijn want het us constant stijgen en dalen. Ik weet nu weer waar ik ben en loop richting de Torre, maar dus ook weer het echte toeristisch deel in.

Nu komen de hordes me tegemoet, zoals ik later zie komen die van een busparking. Hier worden de dagjesmensen losgelaten en vliegen de stad in. De kerkdeur bij de Torre is dicht, dus het zal voor een volgende keer zijn.

Ik ga eerst een koffieke doen met een Pastel de Nata, het zoete koekje van Portugal. Klein tentje, ouwe madammekes, goei spul en ouwerwetse prijzen. Voor €. 1,20 heb ik koffie, koekie en een sanitaire stop inbegrepen. Niks mis mee hier.

Dan weer naar buiten en ik wil een beetje rust, kijk op mijn stadsplan en zie dat ik binnendoor naar het oude deel van Porto kan wandelen. Hier in de oude wijk zie je nog weinig toeristen. Men is wel bezig om de oude gebouwen met ook nog veel tegelgevels op te knappen. Ook hier zal men moeten investeren om de toeristen wat te verspreiden over de stad.

Als ik het oudere deel uitloop kom ik weer bij het beursgebouw en begint het te regenen. Mooi moment om de inwendige mens wat te gaan versterken. Ik vind al snel een klein eettentje die wat te drinken verkopen en een kleine kaart hebben.

Op de menukaart staat ook de “ Francesinha”, het is de snack van Porto heb ik begrepen. Die moet je gegeten hebben wil je er bij horen. Het is een soort tosti gevuld met gehakt, worst, ham en overgoten met gesmolten kaas. En caloriebom van jewelste.
Maar ik heb al de nodige calorieën verbrand vandaag dus het mag. Lekker wijntje er bij wie doet me wat.

Het blijft druilerig, dus eigenlijk moet je iets binnen zoeken, maar musea heb ik zoveel gezien dus daar geen zin in.
Een ritje met het oude trammetje is een goed alternatief. Er zijn diverse trajecten maar mij maakt dat niet zoveel uit. Als ik bij een halte aankom is er nog plaats voldoende. De trambestuurder, jonge aardige gast, is supervriendelijk, geen korting met mijn Portocard maar wel meerdaagse kortingskaarten.

Morgen ga ik weg dus ik neem een enkeltje en zie wel waar ik uitkom. Trammetje vertrekt, beetje horten en stoten, maar dat hoort bij de beleving hoe het vroeger was. Na een dikke twintig minuten bij het eindpunt. Allemaal uitstappen, we zijn nu in een deel waar ook wat stranden van Porto zijn. Er is geen natte kip te zien. Ik en meerderen met mij zijn niet van plan een half uur op het volgende trammetje te wachten en stappen meteen weer in.

De jongen zegt tegen me u had toch een enkeltje besteld, dat klopt is mijn antwoord maar ik dacht dat hier de zon scheen.
Geef me nu maar weer een enkeltje terug.
Hij lacht en zegt its oké sir, en ik krijg een gratis terugreis van hem. Leutige dingen, later bij het uitstappen geef ik hem een fooike, straks voor een pintje zeg ik. Iedereen tevree.

Ik klim net weer richting centrum als de hemelse sluizen open gaan. Er komt een bak water naar beneden dat zijn weerga niet kent. Snel pluujke open, maar ven dan al redelijk nat. Het water gutst naar beneden en de sten worden echt glad. Liep er net nog volop volk, ineens is het praktisch uitgestorven.
Terrassen leeg en volk weg. Het blijft regenen dus de keus is in het café gaan zitten of op mijn gemakje richting kamertje. Het is ondertussen bijna vijf uur dus het kan eigenlijk weer wel.

Metro in en binnen een kwartier ben ik op mijn plekkie, ik kom op de trap mijn hospita tegen en krijg van haar een nieuwe WiFi code. Zelfs hier wordt aan gedacht. Ik vertel meteen dat ik vrijdagochtend vroeg weg ga en wat te doen met de sleutel ? Leg maar op het kastje zegt ze dan komt het goed.

Na een korte siesta, even opgefrist, papierwerk voor vrijdag controleren en dan maar naar buiten. Ik ben redelijk vroeg om te eten dus eerst maar een straat om. Ik wil eigenlijk graag het stamppotje van kabeljauw eten, maar het is op geen enkel menu meer te vinden. Navraag bij een barjuffrouwke later leert dat het bijna niet meer gegeten wordt, alleen nog in huiselijke kring.

Ik ga weer naar het restaurant waar ik ook de eerste avond gegeten heb. Goeie kost voor een redelijke prijs, ik vraag naar het stamppotje, maar sorry sir dat is er niet. Advies is om kabeljauw a la Braga te nemen. Stokvis op de manier van Braga een plaats in noord Portugal. Gebakken in boter met veel uien en aardappelschijfjes. Heeeeel smakelijk, de stokvis is net gaar zodat de vis nog stevig is maar als je het maar even aanraakt komende stukjes los. Het is een ruime portie. ik eet niet alle aardappeltjes op.

Het restaurant is ondertussen volgelopen met gasten. Veelal Portugezen maar ook een enkele toerist. Op ontdekkingsreis net als ik. Onze Japanse medemens heeft net zo veel moeite om eten te bestellen als wij in Japan denk ik. Na lang dralen komt men tot een beslissing en dan met lange tanden proeven hoe het smaakt.
En Japans vrouwke kijkt in de open keuken naar de kok hoe hij bus en vlees behandelt.

Ik heb weer het geluk of pech dat er een jong Frans koppel naast me komt zitten. Vroeger verdronken wij in elkaars verliefde ogen. Nu verdrinkt men in de IPhone en wordt er geen woord gewisseld. Als de ober de menukaart brengt wordt dit bijna als storend ervaren. Even neemt men de tijd om wat van de gerechten te vinden, maar het wordt frites met salade en een fles water.

Ik bestel als dessert nog een portie Portugese kaas met op advies van de ober een stukje confiture er bij. Potverdommes lekker. Nog een espresso achterop en dan de rekening.
Ik ben vergeten om nog een portje als degustief te nemen voor de verbranding. Gelukkig is er vlak bij mijn logementje een wijnbar die snel in het hiaat voorziet.
Op advies van de barjuffrouw laat ik me een tawny port voorzetten. Nog even nagenieten en dan naar de kamer. Alvast de boel klaarmaken voor vrijdagochtend en dan pitten.
Tot de volgende .....