Zaterdag in Napels

Zaterdag, 25 mei 2019
In tegenstelling tot thuis kom ik laat uit bed. Vandaag is het ook weer half negen als ik er naast sta. Geen probleem hoor, het betekent wel dat ik die rust nodig heb. Mijn stappenteller gaf gisterenavond weer zo een twaalf kilometer aan. Dat zijn geen exacte gegevens, maar wel een indicatie. En er zit hier in Napels ook nogal eens een klimmeke in de straten.

Fris geboend stap ik mijn voederplaats weer in, en ik hoef alleen naar “si, per favore” te zeggen, want de koffiemachine machinist roept al vragend “ una americano ? “, zijn collegaatje pakt mijn croissant en glas water en duidt met een knikje dat ze het wel naar mijn vaste plekje brengt.

Terwijl ik mijn koffieke doe bepaal ik mijn programma voor die dag. Ik wil een ondergrondse wandeling doen, dan in de Via del Tribunali naar de visverkopers gaan kijken en vervolgens naar de Piazza Bellini. In die buurt wil ik ook wat uitgebreider eten omdat daar aardige restaurants moeten zitten.
Ook wil ik nog wat shoppen omdat ik een shirt of overhempie bij wil kopen.

Op weg naar de Via del Tribunali komt er een groep van zeker veertig jeugdigen mij voorbij. Onder leiding van gids en onderwijzers. Ik sjouw er achter aan, benieuwd waar die nu naar op weg zijn. Zij gaan in dezelfde richting die ik wil gaan en verdwijnen dan een kerk in. Die heb ik gisteren al gezien. Een van de vele, want het stikt hier van de kerken. Men zegt meer dan 500 en niet van de kleinste over het algemeen. Alleen Rome zou er meer hebben.

Ik heb ook wel gelezen en gezien dat het vaak een mix is van kerk en museum. Want er ligt hier nogal een stuk geschiedenis. Ieder volk uit de oudheid heeft hier wel gezeten en sporen na gelaten. Te beginnen bij de Grieken.
Je kunt daarom op meerdere plaatsen ondergrondse wandelingen maken om de sporen hiervan zelf te zien.

Ik vind dit altijd wel interessant en wil dan ook eerst de wandeling onder de San Lorenzo Magiore doen. Hier sporen van een Griekse Agora, een Romeinse winkelstraat en oude tempel fundamenten waarop nu deels de huidige kerk is gebouwd. Het lijkt mij om te beginnen de gemakkelijkste. Ik heb problemen met mijn evenwicht en ben bij oneffenheden zeer instabiel. Lig dus zo op mijn b.kkes als ik niet uitkijk.

De eerste Engelse geleide toer van vandaag begint om elf uur, ben dus mooi op tijd en koop een ticket. Seniorentarief, twee euro korting. Maar omdat het Engelstalig is moet ik weer een euro inleveren. No problem.

De Italiaanse groep die voor ons vertrek bestaat zeker uit dertig man. Onze groep bestaat uiteindelijk uit; 1 Duitser, 1 Française, 1 Engels koppel en ondergetekende. Dus bijna een privé rondleiding. De gids is een aardig vrouwke, heeft bij elk punt een smeuïg verhaal. Waarna ze dat verhaal elke keer weer even samenvat. Al met al zijn we toch wel een uurtje ondergronds. De route over en langs de oudheden is redelijk goed verlicht en geplaveid met de duizend jaar oude keien maar natuurlijk wel veel oneffenheden.
Voor mij een reden het hier bij te laten, omdat de info over de andere wandelingen aangeeft gladde gedeelten te hebben en/of je met een kaars zelf je pad bij moet lichten. Dus niks meer voor jou Louiske.

De toeristen zijn weer los, ik pak even een terrasje met een duur koffieke en ga dan op zoek naar de visboeren in de straat. Ik tref er echter nog maar twee aan. De rest is weggesaneerd ten behoeve van de pizzabakkers. Omdat het straatje hiermee meer bekendheid heeft gekregen. Bij een van die pizzabakkers staat een rij van zeker honderd man. Een plaat aan de gevel van “de beste van 2019” geeft de reden aan waarom. Bij de visboeren staat een plaat No foto. Wat wel op de foto gaat is een gedenkplaat van een vrouwke die op dat punt altijd eieren verkocht.

Uit een zijstraat komt gezang. Hier staan ook veel mensen te kijken. Vanaf zijn balkon staat een man Napolitaanse liedjes te zingen. Mooi om even naar te luisteren. Weer eens wat anders dan onze Frans, de smartlap teksten zullen niet veel van elkaar afwijken, maar in een andere taal klink het toch anders.
Er zijn georganiseerde avonden met Napolitaans gezang, maar dat doen ze niet in het weekend. Heb wel gelezen dat ze meestal eindigen met O Solo Mio. En dan moet natuurlijk iedereen meezingen.

Ik zit nu duidelijk in de buurt van Bellini. Op de Piazza Bellini volop horeca, etenstijd en veel toeristen. In mijn ANWB gids wordt een adres in de buurt genoemd. Ik zoek even, vind het niet of mogelijk al verdwenen.

Dan op de bonnefooi binnengestapt bij “Osteria Carmela”, niet echt groot, bijna vol op twee tafels na. Ik zie net op tijd dat het mij toegewezen tafeltje naast de toiletdeur staat. Met een schoteltje er op zou ik zo mijn diner terug kunnen verdienen. Ik duid de ober dat ik die tafel niet wil en kan aan de andere gaan zitten. Dus ikke tevree. Het duurt even voor dat ik de menu kaart krijg. Ze hebben dag suggesties of a la cart.

De suggesties ogen niet slecht, maar ik zie op een andere tafel Napolitaanse worst en kaas staan als antipasta. Dat wil ik ook.
Dan nog een primi en secondo uitgezocht. De ober weerhoud me hiervan. Teveel begrijp ik. Hij adviseert me om de primi te laten vervallen en als hoofdgerecht hun specialiteit, het stoofpotje van het huis te nemen.

Ik laat me graag overtuigen. Pintje om het wachten te verzachten, want je moet hier wel geduld hebben. Volgens mij staat er maar een man in de keuken en de ober moet ook alles alleen doen. En er is natuurlijk altijd wel iets te zien aan je medegasten. Tegenover mij een zeer verliefd stel, dan nog wat grijze Italiaanse ouderen en naast mij een Engelse zakenman met echtgenote en twee Italianen. De Engelsman heeft duidelijk iets te vieren met de nodige wijntjes. Zijn vrouw en de Italianen zijn een stuk rustiger. Als hij echt luidruchtig wordt grijpt zijn echtgenote in.

Ondertussen geniet ik van mijn antipasta, smakelijke droge worst en gegrilde kaas die erg voedzaam is. Gelukkig krijg ik even tijd voordat het stoofpotje komt. Rundvlees met uien en champignons met als bijgerecht gegrilde groente.
Het lijkt niet veel, is heel lekker en ruim voldoende. Ik kan geen Italiaanse pap meer zeggen. Dus geen dessert wel een espresso. Min creditcard werkt nog steeds.

Ik ken nu al een beetje de weg in het oude stadsdeel van Napels. De weg terug richting B&B is snel gevonden. Onderweg heb ik een paar herenmode zaken gezien. Dus binnen kijken of er iets van mijn gading is. Het valt wat tegen. Ik zoek iets in linnen en korte mouwen, maar daar is de keus zeer beperkt in. Wat ze er wel in hebben zijn felle kleuren of drukke motieven. Jammer maar dan wordt het toch weer Antwerpen om mijn garderobe aan te vullen.

Ik rust nog even bij een pintje in bar Louis. En dan siesta. Even de krant lezen op mijn IPadje en vervolgens toch nog naar buiten. Honger heb ik niet. Ik geniet een wijntje op een terrasje. Dan gaat het wat druppelen, paraplu’s worden opgestoken. De mijne ligt op de kamer. Mooie tijd echter om terug te gaan.

Ik ga zondagochtend naar Pompei, moet om 7.45 uur bij verzamelpunt hier vlak bij zijn. Dus toch strak het wekkertje maar zetten........

Ben benieuwd naar de dag van morgen.............