Eerste dag in Sedan.......

Sedan Vrijdag 16 juli 2021

Na een nacht van waken en slapen, net zoals thuis, schrik om 8 uur wakker. Niks voor mij om zo laat op te staan. Normaliter sta ik er al om 6 uur neffe. Maar nu ben ik terug in slaap gevallen. Op zich niks mis mee hoor want ik ben nu wel uitgerust.
Badkamer in en uitgebreid douchen. Mijn vakantie is al begonnen omdat ik in de badkamer de boel de boel kan laten en niks hoef schoon te maken.
Uiteraard houd ik uit respect voor het kamermeisje alles zo netjes mogelijk.

Om 9.15 uur loop ik de ontbijtzaal in. Redelijk groot en er zit slechts één echtpaar. Er is overduidelijk niks te doen met het toerisme.
Normaal in Spanje ontbijt ik altijd buiten het hotel, maar hier in Frankrijk heb ik het er gezien de situatie maar voor de zekerheid bijgeboekt.
Het ontbijt is niet overdadig, maar met wel voldoende keus. Sapke, grote kom zwarte koffie wat stokbrood en een beetje beleg. Beetje water en pilleke. En de accu is weer opgeladen.

Ik start mijn laptop op om BN/Destem te lezen. Dut duurt even omdat de WiFi in dit hotel niet al te sterk is. Ook zijn het per etage gescheiden systemen wat betekent dat je elke keer opnieuw moet inloggen. Wat dat betreft zijn we bij ons zeer verwend. De krantenkop meldt dat Peter R het niet gered heeft. Weer een spraakmakend figuur waar we afscheid van moeten nemen. Hij was niet altijd onomstreden, maar wel een gedreven man in de misdaadbestrijding en het oplossen van zaken. Ik app nog even naar Annie omdat het vandaag de verjaardag van Geert is.

Naar mijn kamer om wat spullen te pakken, het kamermeisje is net klaar met de schoonmaak. Vriendelijke dame die me een plezierige dag wenst.
Dan naar buiten, betrokken hemel maar droog en ruim 20 graden. Dus oké. Auto controleren of er geen gekke dingen zijn gebeurd. Maar hij staat er nog netjes bij.
Ik ben vergeten mijn handig draagtasje, destijds in Zaragoza gekocht, mee te nemen, wat ben ik toch een oen, ik ken nog wel een ander drieletter woord maar dat is niet zo netjes. Gelukkig heb ik nog een linnen tasje van de kaasboer van de markt in de auto liggen. Dus loop vandaag maar wat reclame voor hem in Sedan. Ben benieuwd of hij straks veel Fransen aan de kraam krijgt.

Eerst naar de VVV voor de broodnodige info over Sedan. Ik ben nog nooit zo onvoorbereid op pad gegaan. Bij de VVV zit een aardige jongen. Ik krijg meteen een plattegrond van Sedan en hij legt uit wat de bezienswaardigheden zijn. Daar heeft hij niet veel tijd voor nodig. Waar hier alles om draait is het gigantisch grote fort. Hij vraagt waar ik vandaan kom, Pays Bas. Hij veert op en pakt een paar gidsjes uit een rek. Het zijn zowaar een paar stadswandelingen in onze eigen prachtige taal. Toch wel handig.

Ik strijk neer op een terras, koffieke en ter oriëntatie de info bekijken. Ik moet me natuurlijk wel bezig houden tussen al die maaltijden door.
Om te beginnen zullen we eerst maar eens een kaarsje gaan branden in de kerk van Saint Charles Borromee. De buitendeuren van de kerk staan open. Maar er zijn ook binnendeuren die dicht zijn. Ik wil net terug gaan als er vanuit het niets een dame verschijnt. Niet Maria, maar volgens mij wel een religieuze, en zij laat me binnen. Ik kom niet meer van haar af. Ze troont me de hele kerk door, valt bij elk heiligenbeeld op de knieën en legt uit wie het allemaal zijn.
Net als ik aan wil geven dat ik even alleen wil zijn neemt ze afscheid maar niet voordat ze me een aantal blaadjes met gebeden heeft gegeven. Dat moet ik !!!weer treffen natuurlijk.

Ik doe mijn ding en verlaat de kerk. Op dat moment komt een echtpaar binnen en worden ook zij door dezelfde dame opgewacht. In gedachten wens ik ze sterkte. Tot zondag bij de mis roept de dame me nog achterna !!!

Om toch wat calorieën te verbranden wandel ik rond het fort. Het is inderdaad gigantisch. In de brochures staat dat er een aardige wandeling in en door het fort is gecreëerd, die zowel binnen als buiten is. Dat lijkt me wel interessant. Dus naar binnen en ticket gekocht. Er is een kortingsregeling; Werkzoekenden, invaliden en studenten, ik blijk aan geen enkele categorie te voldoen. Ik koop bij het kaartje ook de route met Nederlandse uitleg, zodat ik toch wat relevante info tot me kan nemen.

Al met al de moeite waard, en door de vele trappen, hoogte verschillen, kelders en torens duurt de wandeling ruim anderhalf uur en is ook redelijk vermoeiend. Ook is het op sommige plaatsen echt uitkijken dat je door vocht en mos niet onderuit gaat. Met mij is het aantal bezoekers op twee handen te tellen. Heerlijk rustig. Op het einde van de tocht is er een klein museum ingericht, maar wat daar staat opgesteld heb ik al op veel andere plaatsen gezien. Weer wel geleerd dat Sedan een plaatsje is met een rijke militaire traditie waar onze Oanje Nassaus ook nog deel van hebben uitgemaakt. Dan verder naar de uitgang die zoals vaak door de souvenirwinkel met prullaria wordt geleid.

In het fort is ook een hotel met restaurant. Op het terras is geen plaats maar binnen wel. Dus daar maar voor gekozen. Ik bestel een pintje en zeer lichte lunch om wat plaats te laten voor het diner vanavond. De lunch bestaat uit een kleine salade met een dressing van vinaigrette. Het hoofdgerecht is een timbaaltje rijst gevuld met courgette en stukjes kip. Hierbij ook wat sla die erg lijkt op die vroeger in de Franse Routiers geserveerd werd en veel leek op onze platters. Keihard en zo scherp dat je op moest passen je verhemelte niet open te halen. Het zal wel een vergeten groente zijn.

Na de lunch even het stadje in. Mijn hotel ligt gelukkig in het kleine middeleeuwse centrum. Gewoon mazzel dat ik daar geboekt heb. Want de rest van het centrum stelt niet veel voor. Wel veel horeca wat er op duidt dat men wel op toeristen is ingericht. Ik kom voorbij een winkel met tassen en investeer maar weer in een taske wat toch handiger draagt dan dat ding van de kaasboer. Nog even op een terras en dan naar het hotel voor siesta en naar de aankomst van de Tour kijken.

De Touretappe lijkt toch niet zo spannend te zijn geweest want ik wordt wakker als de huldiging al bezig is. Dan maar douchen en kleden voor het avondmaal. Ik zit net na zes in de bar voor een pintje en om aan dit verslag te werken. In de bar nu een wat ouder Nederlands echtpaar. Ze groeten me netjes en ik geef meteen maar aan dat ook Nederlander te zijn. Ik uit Roosendaal en zij uit Arnhem. Ze zijn op weg naar een dorp onder Dijon waar hij een huis heeft. Meneer is twee weken geleden ook in dit hotel geweest met een paar motorrijdende vrienden.

De hoteleigenaar komt met mijn fles wijn van gisteren aangelopen. Hij zal hem alvast op tafel zetten. En zoals verwacht heb ik mijn vaste tafel 12 gekregen.
Het koppel krijgt een tafel, gelukkig iets bij mij vandaan, wat ik wel prettig vind want anders wordt je vaak onderdeel van de conversatie van landgenoten onder elkaar. Ik werk nog wat verder, maar Als er meer gasten binnenkomen vraagt de serveerster of ik ook alvast mijn plaats in wil nemen. Natuurlijk en ik bestel alvast een pastis.
Het vrouwke brengt meteen de menukaart mee en ik zoek mijn maaltje uit. Eerst wat oesters, daarna Lotte in een sausje en het dessert bestel ik later wel. Even kijken wat de maag aankan.

Het wordt druk in het restaurant dus rumoeriger. De diensters lopen zich het vuur uit de sloffen, maar ze zijn zeer ervaren zie ik wel. Plaatsen toewijzen, bestellingen opnemen en tussendoor ook nog uitserveren. Ik zie ook wat bekende bezoekers van gisteren. De wijn maakt de tongen losser en het volume hoger bij onze landgenoten. Ondanks dat er wel een aantal meters tussen onze tafels zitten krijg ik ongewild toch delen van hun gesprek mee.

Ik concentreer me op mijn eigen potje eten en op de andere gasten. Vaak zie je ze binnenkomen, gaan zitten met de jassen aan tot dat het bestelde geserveerd wordt en moeten zich dan in allerlei bochten wringen om de jas zittend uit te krijgen. Rare vogels denk ik dan. Je weet toch dat je gaat eten en dat je niet plotseling weg moet.

Een wat oudere heer presteert het om zelfs zijn pet op te houden, tot zijn vrouw er wat van zegt. Hij heeft er duidelijk geen zin in vanavond. Binnen de kortste keren werkt hij de maaltijd naar binnen. En terwijl zijn tafeldame haar dessert nog naar binnen lepelt maakt hij zich vertrekkensklaar door zich alvast aan te kleden en zelfs het mondmasker op terzetten. Ik zie de dame zuchten, maar doet verder ook geen moeite. Ze zal het wel gewend zijn.

Ik kies toch nog maar voor een bordje kaas achterop. Morgen ga ik wel voor wat zoets. Na de koffie even buiten kijken. Heerlijke zachte avond. Op een terras verderop zitten nog wat mensen.
Ik ben eigenlijk geheel voldaan en zoek mijn kamerke op. A demain.......

Ps. Er zijn wat problemen met deze website. Ik heb getracht wat foto’s te uploaden maar dat lukt niet. per mail gemeld. Dus even afwachten.