Reisdag van Cadiz naar Jaèn…..

Zevende dag

Van Cadiz naar Jaèn,

Vrijdag 12 mei 2023

Hotel Europa.

Bijtijds bedje uit, douchen en reispak aan. Trollie dichtritsen en laatste controle op niks vergeten. houdoe, tegen de balieman van het hostal en naar buiten.

Lekker koel nog. Op weg naar de statie stop ik bij een ouder café om mijn ontbijtje te doen. Een echte volkszaak, maar de koffie is goed en de toast wordt warm geserveerd. Een gemêleerd gezelschap van klanten. Arbeiders en kantoormensen zo te zien. Ik reken €. 2,50 af en ga verder. Ben ruim op tijd op het station. Mijn trein staat al aangegeven. Al is het nog een uur voor vertrek.

Er komen en gaan hier maar een paar treinen per uur.

Beetje mensen kijken en later nog een koffieke met croissant.

De reis naar Jaèn duurt bijna vijf uur. Het is een boemeltrein met ik denk wel twintig tussenstops. Er is geen restauratie in de trein, dus ik heb wat water en biscuitjes in mijn tasje.Bij vertrek is de trein voor driekwart gevuld, maar na de stop in Jerez de la Frontera zit ie bommeke vol. Stapt er iemand uit bij een station dan wordt de vrije plek meteen ingenomen door een instapper.

Vandaar dat het zo moeilijk was voor mij om nog een plaats te reserveren omdat ik de hele rit meemaak.

Veel mensen onderweg, senioren, maar veel jeugd ook. Die moeten allemaal wel rijke ouders hebben om zoveel te kunnen reizen. Dik bepakt, iPhone en laptop in de aanslag. In Sevilla stappen veel mensen uit, maar ook net zo veel weer in.

Toeristen die ook weer verder gaan naar Cordoba….

Beetje puzzelen, buiten kijken en slapen…..het lot van deze reiziger vandaag. Her Spaanse landschap is zeer afwisselend en wordt langzaam steeds groener door de gigantische boomgaarden van olijfbomen.

Op een stationnetje stapt een jonge vent in onze coupé, hij kijkt zoekend rond en komt tenslotte bij mij en mijn tijdelijke buurvrouw als reisgenote uit. U zit op mijn plaats zegtie. Maar ze laat hem haar electronisch ticket zien dat ze wel degelijk op de goede plek zit. Dan heeft de computer een fout gemaakt geeft hij aan.Want ik heb exact hetzelfde nummer. Ga maar naar de conducteur zegt de vrouw….. Het ventje nokt af en niet meer terug gezien, zal weer wel de verkeerde coupé gekozen hebben……

We stoppen in dorpjes en gehuchten waar je nog niet dood gevonden wil worden, in mijn beleving niks te doen alleen maar werken en overleven. Maar ook daar stapt weer jeugd uit. Een uurtje voordat we Jaèn bereiken wordt het rustiger in de trein. En uiteindelijk zit ik nog met twee personen in de coupé.

Tegen vijven stap ik de trein uit, warm buiten en ik ben lichtelijk stijf van het zitten. Ik raadpleeg Google om de afstand naar het hotel te bepalen. 1200 meter is 20 minuten lopen beloofd Google. Een taxi kan ook, maar ik heb al veel te lang gezeten.

Ik ben even vergeten dat Jaèn op een wel zeer heuvelachtig gebied is gebouwd. Wat betekent dat 95 % van mijn route berg op is. Dus zweten geblazen en bij een stop in de gaten houden dat de trollie niet weg loopt.

Al bij al ben ik bijna drie kwartier onderweg en zelfs de ingang naar het hotel is stik stijl. Bezweet als een postpaard meld ik me bij hotel Europa.

Inschrijven en vragen om een pint, ik heb niks zegt de balieman, maar aan de overkant is een restaurant. Zet je trollie maar hier, hij loopt mee naar buiten en roept iets wat voor mij onverstaanbaar is,de ober lacht en binnen vijf minuten heb ik mijn eerste pint met tapa te pakken……

Op mijn gemakje uitpakken, douchen en schone bullen aan. Ik loop vanavond niet ver weg, het restaurant van het pintje gaat rond kwart na acht weer open heeft de ober me verteld.Als ik dik half negen binnen loop ben ik de eerste klant. Krijg mijn plekje, de tv staat op voetbal en ik geef aan tijd zat te hebben. Bestel een pintje en de tapa komt automatisch mee. Ik kijk alvast op het stadsplan wat ik in een zwart/wit copie van de hotelman heb gekregen. Het maakt me niet veel wijzer. Dus ook mijn eigen meegenomen info kan ik ook nog niet plaatsen.Rond half tien nog twee gasten, zij bestellen meteen en ik doe mee. Geen voorgerecht, maar 300 gram entrecote staat me wel aan.

Dan komt een clubke van acht mensen binnen. Familiefeestje zo te zien. Twee gezinnen met kinderen en opoetje der bij. Opoe is 1.40 m. hoog, maar aan haar volume mankeert niks. Ze geeft gevraagd en ongevraagd wel haar mening.

Twee kleinkinderen, meisjes van een jaar of tien,moeten hun nieuwe kleedjes aan opoetje laten zien. Veel te kort begrijp ik, een compliment kan er verder niet af. De meisjes verdiepen zich in de iPhone. De (schoon)zonen in het bier en/of (schoon)dochters strijden wat met elkaar om de aandacht van moeders.

De schotels komen op tafel en opoe laat het zich goed smaken.

Ook mijn stuk vlees wordt geserveerd, een entrecote van de grill zoals ik hem graag heb, fikse vetrand er aan die het vlees des te sappiger houdt. Bij ons niet meer te koop. Ik sluit af met koffie, afrekenen en zoek mijn bedje op. Al met al pittige reisdag geweest…….