Even wat minder en weer wat beter.........

Hoi allemaal,
Wat eerder dan verwacht ben ik in Limoges aangekomen. Het begon deze week met een pittige dag en de volgende was al niet minder. Moest in totaal 26 km en erg drukkend heet weer. Ik kwam niet bijgedronken. Daarbij in de avond iets verkeerd gegeten denk ik en s,nachts ziek geworden, overgeven en diar(r)ee ??. Ik ben donderdagochtend toch vertrokken 21 km, omdat ik dacht dat het wel ging, maar de conditie was 0. De laatste 2 km leken er 20 en mijn rugzak woog 100 kg. Kortom vrijdag ochtend besloten om even een break te nemen en naar Limoges door te reizen. Was toch al van plan om daar wat te rusten en op vriend Piet Geleijns te wachten, maar nu maar wat langer om conditie weer op te peppen en in een grotere stad zijn toch meer faciliteiten zoals Apothekers etc. Tevens heb ik dan mooi de kans om een schoenmaker te zoeken, want mijn hakken zijn aardig aan het verslijten na een kleine 1900 km, waarvan 600 trainings kilometers. ik kom hier straks weer terug.

Even naar het einde van het laatste verslag kijken.

66e dag 15 juni 11
Van Crozan naar La Souterrain

Ik ben om 5.30 uur op. Doe zo zachtjes mogelijk alleen valt een waterfles uit mijn rugzak als ik de slaapkamerdeur dichttrek. BONS. Ik hoor niemand, dus ze slapen allemaal vast. Koffie zetten, ontbijt en ook hotel Du Lac verlaten we weer. Ik moet eerst 1,5 km klimmen eer ik op mijn startpunt ben bij de kerk van Crozant. Als ik er ben, mis ik een tekentje en loop wat te zoeken. geen mens te zien om te vragen. dan maar terug naar de kerk en opnieuw. dan zie ik het wel natuurlijk een beetje verborgen en verbleekt op en grote kei. De hoteleigenaar zei dat de tocht wel lang was, maar minder moeilijk als dinsdag. alleen het begin is een sterke afdaling naar de rivier de Sedelle en dat daarna de weg vrij gelijkmatig is met veel vals plat. En hij heeft gelijk, wat inhoud dat je geen tempo kunt lopen want je gaat automatisch langzamer lopen en meer voorover hangen. Ik moet nog een twaalfuurtje kopen en wil dat in het eerstvolgende dorp doen. Als ik daar binnenloop zie ik een autootje wat een zak brood aflevert bij een pand met de vermelding café van 9.00 uur tot ????. het is nog geen 9.00 uur maar ik ben wat brutaler geworden ondertussen en stap toch binnen. De uitbaatster is een blonde zweedse en blij vlgs mij dat ze een klant krijgt. Deze zaak is weer een mix van bakker,cafe,boetiek en B&B. Ik vraag waarom ze niet in de gids staat, maar dat weet ze niet zegt ze. Oké; Koffie, broodje en ik vraag om een sandwich om mee te nemen. No problem en ook wat limo. Goed dat ik dat doe want de bakker/kruidenier even verderop is gesloten. De weg golft onder me op en neer en is niet bijster spannend tot er weer een loslopende franse k.. hond opduikt en mijn stokken weer de nodige afstand geven. Agressief beest en zelfs naar de eigenaar luistert hij nauwelijks. Ik krijg er de hik van. Niet de honden hebben natuurlijk schuld, maar ook hier weer de opvoeders. Er komen even verder 2 fietsers achterop, ze stoppen om even naar hun route te kijken. Praatje en zij komen uit Antwerpen. Ik uit Roosendaal, dat kennen ze wel, want daar komen ze met de trein altijd langs. Wel langskomen maar niet uitstappen denk ik. En zo heb ik al vaak reacties mogen vernemen. Ze kennen Roosendaal als station en verder niet. Er ligt nog een wereld open voor onze VVV. Het wordt warmer en warmer en het zweet spat er vanaf. tegen twaalven even rust en gelukkig zie ik een bankje in de schaduw van de kerk. Zitten en sandwich uitpakken. Dikke plakken saucisson er op. Smakelijken krakend vers stokbrood waarvan je verhemelte rauw wordt. Ik denk aan Lieske die van dit pure ook zo kon genieten. een stuk stokbrood en plak ham of iets dergelijks en een slok water. Ik heb het weer erg moeilijk bij de gedachte waarom dit nu voorbij moet zijn. Ik kan en wil het dan ook niet aanvaarden. Een bakker die voorbij komt, toetert en zwaait haalt me terug en ik groet hem ook. Ik sta weer op en ga verder, koop bij die bakker nog even een zoete koek en wat blikjes fris en laat mijn waterflessen vullen. Want het is zo benauwd als het maar zijn kan. Ik moet nog 5 km en ben blij dat ik zo vroeg vertrokken ben. Ik wordt ingehaald door twee mannen die me voorbij lopen zonder iets te zeggen. pas als ik ze groet stopt één van hen, het blijken duitsers en hij spreekt zelfs nederlands waarmee ik hem complimenteer. (warum nicht, ja)
Ze hebben echter weinig tijd dus aufwienerschnitzel dan maar. Ik loop om 14.30 uur La Souterrain binnen waar ik mijn hangmat geboekt heb in hotel Jinjaud. Ik ben blij dat ik er ben want ik ben afgepeigerd moe, er staat een andere man bij de deur, en ik begroet hem natuurlijk altijd in mijn huidige landstaal het frans. Hij zegt English of Dutch. Dus ik in het nederlands verder. Maar ook hier weinig sjoege want ik krijg geen antwoord meer. het zit me vandaag niet mee in de medewandelaars. mogelijk stink ik te hard naar het zweet, maar daar hebben we vlgs mij allamaal last van onderweg. Awel ik bel maar aan want mijn mededeurgenoot staat er maar wat bij te kijken. een oude dame met kruk doet open en vraagt of er gereserveerd is. Ikke wel, dus ik wordt eerst geholpen. ik vrees het ergste voor het onderhoud van de kamer als ik dat oude menske zie, maar deze is gelukkig brandschoon. Ik douche, pak het hoognodige uit mijn rugzak en val op bed. Slaap bijna 2 uur aan één stuk, dat komt niet vaak voor dus ik moet wel moe zijn. dan even naar de kerk om een stempel en een kaarsje. In de kerk zie ik in het logboek dat er ligt dat er vandaag toch wel een 20 tal compostellagangers zijn langsgekomen. Wat wil zeggen dat het wel drukker wordt. Toch straks mijn bedje voor zondagavond alvast maar boeken. Ik loop langs de kruidenier en sla wat fruit, limo en koekjes in. dan wat drinken en mijn dagboekje bijwerken, want het is te laat voor de Pc bij de Bieb. Om 19.00 uur ga ik eten in het hotel, maar heb niet veel honger eigenlijk. De man die gelijk met mij aan de deur stond zie ik niet in het restaurant. Ook staat het eten wat tegen en smaakt niet zo als anders.
Herman Roels belt nog uit Spanje en we praten wat bij en wanneer ik in Spanje denk aan te komen.
Ik merk s,nachts dat het eten niet goed is gevallen en langs diverse kanten komt alle eten er weer snel uit. Ik probeer nog wat te slapen omdat ik ook hier heb afgesproken vroeg te willen vertrekken voordat het te warm wordt, en ook hier zullen ze wat klaarzetten. Maar het zijn hazeslaapjes dus dat schiet niet op.

67e dag 16 juni 11
Van La Souterrain naar Benevent l,Abbey

Door gestommel in de kamer boven me ben ik om 4.30 uur wakker, mogelijk mijn medewandelaar die ook vroeg weg wil. Ik draai me nog wat om, maar tegen 5.00 uur gaat een autoalarm in de straat af en besluit ik toch maar op te staan. Ik voel me belabbert en slap als een vaatdoek. Ik moet vandaag 21 km en hoop dat het traject niet te zwaar zal zijn. Ik scheer me en wil een douche nemen, maar geloof het of niet, maar de douche doet het niet. Mogelijk zat er in de prijs maar één keer douchen inbegrepen. Dus eventjes potverdrie-en en dan inpakken en ontbijten. ik maak nescafé die klaarstaat (smaakt niet) en roooster wat brood, mogelijk helpt dat tegen de diaree tezamen met de pillekes die ik heb ingenomen. Voor alle zekerheid heb ik wat extra toiletpapier als tegenprestatie voor het niet werken van de douche meegenomen. Dan op pad met de gedachte in het eerstvolgende dorp 6,5 km verderop mijn lunchje te kopen. Ze zulen dan wel open zijn. het is wat betrokken, maar ideaal koel wandelweer en in no time 1,45 uur,loop ik het eerste dorpje in. Alles gesloten en nog in diepe rust. Er blaft zelfs geen hond. Dus op naar het volgende, ik heb tenslotte altijd wat eten bij voor nood. Net buiten het dorp de eerste druppels en als ik net mijn regenpak aan heb gaat het gieten. dat duurt zo een anderhalf uur, maar echt droog wordt het niet meer. Het lopen gaat steeds zwaarder. ik stop regelmatig om even uit te blazen maar mijn rugzak wordt steeds zwaarder lijkt het. Tegen 13.00 uur loop ik afgepeigerd Benevent l,Abbey in, langs rechts langs de provinciale weg komen de 2 duitsers van gisteren aangelopen. Zij dachten dat de officiele route mogelijk te nat zou zijn en hebben nu gewone sandalen aan. Verder hebben ze beiden een rugzakje waarmee ik vroeger op schoolreisje ging en ik denk dat iemand hun bagage regelt. Ik vraag hoe laat ze vertrokken zijn en het blijkt dat ze in drie uur tijd de kilometers hebben gelopen waar ik er 5,5 uur over heb gedaan. Zij gaan nog een stukje verder zeggen ze, maar ik ben blij dat ik er ben. In B&B La Chouette wacht mijn strobaaltje hoop ik. Ik kom langs een cafétje en besluit eerst wat te drinken en moet ook wat proberen te eten. men heeft zoals in veel kleine restaurantjes een dagmenuutje (menu ouvrier, voor de werkmens) en dat neem ik dan maar. Het smaakt niet echt maar dat ligt niet aan de kok en ik heb toch wat binnen. Dan naar mijn B&B en als ik net voor de deur staat zwaait die al open. Een aardige engelse dame begroet me hartelijk, vraagt of ik mijn schoenen uit wil doen en wijst me dan mijn kamertje. Ik ben elke keer weer verbaasd met welk een enthousiasme de B&B dames hun waar aanprijzen. Op de TV lijkt het altijd heel wat en is het ook smaakvol, nu heb ik al zoveel oude troep, sorry BROCANTE bij elkaar gezien de laatste maanden dat ik er niet warm of koud meer van wordt. En het is hier echt niet beter of slechter dan op welk ander adres dan ook hoor. Ik vraag of ik wat kleren kan wassen want veel wat ik aanhad is nat en stinkt als een JEEE. zeker als je een regenpak aan hebt gehad. Ik zeg ook dat ik me niet erg lekker voel en s,avonds wat lichts wil eten. No Problem. You pick what you like from the dinner. Ik fris me op en neem mijn wasgoed mee naar beneden. Mijn gastvrouw wijst me een teiltje en de waspoeder en zegt dat ik eea eventueel buiten kan hangen en als het niet goed droogt ze het in de droger zal doen. Eigenlijk niet wat ik wenste, maar ja, ik doe mijn was zo goed en kwaad mogelijk handmatig en denk aan Lieske die zou zeggen. Het is gewassen maar niet schoon. Maar de grootste stank is er uit denk ik en volgende keer maar weer een keer een machine. Ik loop nog even naar een winkel om droge biscuits en maggiblokjes om de diaree te stoppen en ga naar bed. Om 19.00 uur komt de engelse echtgenoot mij wakker maken. Hij zegt dat zijn vrouw wat soep gemaakt heeft voor mij en dat die klaar is. Alle kamers zijn verhuurd en er zitten nog 7 pelgrims aan tafel, ik verontschuldig me en zeg dat ik even wat rust wil en eet in de keuken mijn soepje. dan retour bed, pillekes en probeer weer te slapen. ik vrees echter voor mijn routje van morgen als ik me zo blijf voelen...

68e dag 17 juni 11
Van Benevent l,Abbey naar Limoges met de taxi ivm ziekte.


Tegen de ochtend val ik nog even in slaap en om 8.00 uur sta ik onder de douche die nu gelukkig wel werkt. Ik heb de nacht deels doorgebracht op het toilet in in mijn bed. Ik heb in ieder geval tijd genoeg gehad om mijn planning te overdenken en bij te stellen. Om in deze toestand verder te wandelen is niet verantwoord. Ook is de motivatie nu helemaal onder het nulpunt gedaald en zie ik het even niet meer zitten. Ik heb dan ook besloten om de 50 km en dus drie dagtochten die ook voor Limoges zit aan mijn kritisie te schenken en even een extra time out te nemen. Ik was toch al van plan om in Limoges even te stoppen, maar nu moet ik wel. Ik kan ook in een dorp blijven, maar daar zijn geen faciliteiten en is niets te doen. Dan klopt mijn gastheer weer aan. We thougt you were dead zegt hij met die echte engelse humor, maar ik kan hem gerusstellen. Hij vraagt of ik wil betalen, want zijn vrouw is al weg en hij moet gaan werken. Ik betaal hem en vertel hem mijn plan. Hij belt nog naar een taxibedrijf en het is wat problematisch om een taxi te krijgen. Als hij zegt dat ik ziek ben zoeken ze een oplossing en als ik geen bezwaar heb kan mee met een taxi die met een patiente naar een ziekenhuis moet in Limoges, de taxi komt dan om 11.00 uur en ik krijg een speciale prijs. No problem. Aardige vent die engelsman, zwaar accent, voortand uit zijn gebit en dan die humor, hij kan zo uit een engelse serie komen. Ik boek een hotel in Limoges en cancel mijn andere boekingen en ga dan nog even een luchtje scheppen, loop een tearoom binnen t/o de kerk. Ook hier weer engelsen. Het blijkt dat er in deze streek heel veel engelsen zitten. Ik krijg zelfs een krantje in het engels dat regelmatig verschijnt. Dan terug en komt de taxi. We gaan de andere passagier ophalen en die blijkt ergens in een heel klein gehucht te wonen zoals er duizenden zijn in Frankrijk. Ik zit achterin en val snel in slaap. De andere passagier wordt eerst bij het zioekenhuis afgelevert. Ik had al een vermoeden, maar het is ook een kankerpatiente zegt de chaufeuse. Maagkanker en zij is aan de chemo, is dit toeval? Ik zeg dat Lieske ook aan een combi van maag/ slokdarmkanker is gestorven en zij zegt dat ook in Frankrijk dit veel voorkomt. dan naar mijn hotel Des Beaux Arts in Limoges, dat ik dicht bij het centrum en mijn vervolg op de route heb geboekt. Frans, maar schoon. Eindelijk even rust, ik ga eerst wat liggen en slaap 2 uur. dan pas uitpakken en opfrissen. Dan naar de apotheek om diareepillen. Als ik een cafétje binnenloop voor een koffie en een glas water voor de pillekes, vraag ik naar een kruidenier, want ik wil wat spullen voor op mijn kamer de komende dagen. een man zegt ik loop wel even met je mee. Hij vraagt waar ik vandaan kom. La Hollande, ha zegtie uit welke stad. Als ik Roosendaal zeg, antwoord hij dat de voetbalclub daar failliet is. Ja,ja Joske Hack zelfs in Frankrijk is het bekend en vlgs mij niet via BN/DeStem. Hij blijkt een liefhebber van het nederlands voetbal,weet er alles van en volgt ook alles. Ik vraag of hij misschien ook een schoenmaker weet en ook dat is zo geregeld zeker als die net aan komt lopen om wat te gaan drinken. Ik doe mij boodschappen en breng later mijn schoenen weg. Dinsdagmiddag klaar zegt de man en dat is mooi op tijd voordat Piet Geleijns komt.
Als ik terug loop gaat het plotseling gieten en vlucht ik een terras op. Ik drink wat en besluit meteen te proberen wat te eten en dan vroeg naar bed. Ik bel Piet nog even voor de planning volgende week. Ik kijk hier erg naar uit.

69e dag 18 juni 11
Verblijf in Limoges om op te knappen

Redelijk uitgerust ondanks vaak wakker geweest. Weer van Lieske gedroomd, met elke keer dat ze plots weg is. Ik sta om half negen op en ga dan naar beneden voor ontbijt, alles dicht. Dan maar wat later, terug naar mijn kamertje en even opschrijven wat ik allemaal wil doen vandaag. Internetten met Piet, bijwerken logboek, VVV en mogelijk wat boodschappen. Als ik weer beneden kom alles nog dicht. Mogelijk iets verkeerd begrepen straks navragen. Ik ontbijt wel ergens anders. Ik heb bij het barretje van de RBC man gisteren gezien dat ze daar oa ommeletjes bakken en daar heb ik wel zin in. Dus daar naar toe. De man van gisteren staat nu achter de bar en ik wordt begroet als een oude vriend, koffietje wat eten en verder. Eerst maar een paraplu gekocht in een 2 euro winkel. Dan VVV en wat rondgelopen. Limoges is een aardige stad, waar we vroeger ook wel eens geweest zijn, maar ik kan me er nu weinig van herinneren. Ik heb echter nog tijd genoeg om eea te gaan bekijken en loop eerst naar het internet café om de contacten weer wat bij te werken.
Er zijn weer erg leuke reacties en op sommige wil ik wel terug reageren, maar dat kan niet omdat de site geen mailadres geeft n ik heb niet alle adressen paraat.
Ik heb wat minder foto,s maar dat is omdat mij de lust ontbrak de laatste dagen. Ik beloof beterschap.

Na het bijwerken van de site ga ik nog wat drinken en dan even siesta. In de avond zoek ik een restaurantje en vind een leuk ding Oude Bieb. mogelijk met Piet daar naar toe, maar er zijn er nog veel hier dus wie weet. Er komen ook veel jonge mensen, en meisjes met lange haren en een pony geknipt op het voorhofd is/wordt hier weer mode zo te zien. Lieske had toen ik haar ontmoette ook zo een kapsel en ik was daar natuurlijk stik gek op. De herinnering aan onze eerste ontmoeting op de kermis in Oud Gastel staat nog haarscherp in mijn geheugen en smaakt zoet. Na het eten naar bed en rust. Ik zit an de Boulevard Victor Hugo en snachts komt er nogal wat uitgaande jeugd voorbij die net als wij vroeger wat lawaai maken het stoort me niet want ik kan toch uitslapen.

70e dag 19 juni 11
Verblijf in Limoges

Redelijk vroeg op want ik wil naar de mis voor Lieske in de cathedraal.
Nu is er wel een ontbijtje en dat zit er snel in en blijft er ook in. De pillen van de apotheek blijken te werken. Het is nog stil in de kerk en ik steek alvast maar een kaars op. Het blijft dat de mis om 10.30 uur begint, je kunt dat ook zien aan de bedelaars die langzaam die kant op komen. Zij blijven echter buiten om wat bij te scharrelen vande kerkgangers. Ze weten tegenwoordig ook van de prijs, want ze vragen om 2 euro voor te eten.
ik ga terug de cathedraal in het een man is bezig het altaar klaar te maken, hij heeft de kaars van Lieske gepakt om de kaarsen op het altaar aan te steken. Ik loop naar hem toe , want ik wil ook een stempel voor mijn credential. Het is een man zo groot als Ad Teunis of Ton Jooren 2 meter lang en flink breed. het blijkt de priester zelf te zijn, dus er "staat" wel wat op het altaar. Aardige man en hij vraagt of de stempel na de mis kan. Ik zoek een plaatsje en er komen wat mensen bij. Niet echt druk echter voor zo een kolossaal en indrukwekkend gebouw en pastoor Fons van Hees hoeft op het kerkbezoek daar niet jaloers te zijn. We zijn met en man of 60 en zitten wat verspreid, als de mis begint komt de priester vragen om wat bij elkaar te gaan zitten voorin. Ieder voldoet graag aan zijn verzoek, maar ik houd het plaatsje naast me wel vrij. Op het altaar neemt nog een oud priesterke plaats en de pastoor vertelt dat de man 85 jaar is en dit jaar zijn 60 jarig jubileum viert. Als de mis bezig is komen er toch nog wat laatkomers. Er is een koortje van 2 dames die ook de lezingen doen. De collecte is ook op zijn zuinig Hollands want er valt veel muntgeld in de mandjes. Een franse Jan Mol zou aan moeten geven dat je eigenlijk het papier moet horen knisperen, maar zo een man hebben ze hier niet.
De pastoor geeft de eer van het communie uitdelen aan het oude priesterke en dan gaat het mis. De man struikelt op een traptrede en valt. Algehele consternatie, maar het valt gelukig allemaal nogal mee. Hij wordt overeind geholpen en terug op zijn bankje op het altaar gezet, hij kan er even later zelf ook wel mee lachen. Er komen andere hosties en de plechtigheid gaat verder. na de mis komt de pastoor naar me toe en ik krijg in de sacristie mijn stempel en de beste wensen van hem.
Ik heb in de vlucht nog een andere pelgrim gezien, maar hij is nu al weg. Ik loop richting station om te kijken waar Piet woensdag aankomt, drink een koffietje en maak wat fotos en koop een nederlandse krant. Mooi gebouw met grandeur. Dan zie ik de pelgrim uit de kerk weer bij een kaartjesautomaat. het blijkt een Duitser uit omgeving Aken die begin mie vertrokken is. Hij heeft een blessure aan zijn voet en neemt de trein naar een 100 km verderop. Daar wil hij proberen weer verdere te gaan. Ik ben dus niet alleen met m,n sores. Ik slenter nog wat door het centrum van Limoges, maar op zondag moet je hier eigenlijk niet zijn. Alles dicht en in diepe rust. Ik lunch ergens en ga dan maar mijn siesta doen.
Tegen 19.30 uur opfrissen, tijd voor een aperitiefje en wat eten. Een aardig en niet duur restaurantje in de buurt van het hotel trekt me wel. Er zijn niet veel toeristen momenteel en wat er zit zijn engelsen. Altijd lachen geblazen als zij eten moeten bestellen. Ook nu weer blijkt bien cuit of weldone moeilijk te begrijpen hoe je biefstukje gebakken moet zijn. Eén man zegt dat hij nooit geen problemen heeft omdat hij altijd spagettie bolognese besteld. Ik neem nog een koffietje en ga dan naar bed om mijn krantje met nederlands nieuws lezen. Cor Sperber belt nog en we praten bij.

71e dag 20 juni 11
Verblijf in Limoges

Ik wordt om 8.00 uur redelijk fris wakker. Voel me ook weer wat beter dank zij de pillen en natuurlijk de vele opbeurende reacties van jullie. Het blijkt dat veel meer mensen mijn site lezen dan ik eigenlijk verwacht en krijg ook steeds weer van anderen een reactie er bij. dat geeft spirit kan ik jullie zeggen.
Douchen, ontbijten en dan plan de campagne maken voor de komende week. Routjes plannen en de nodige reserveringen doen om Piet niet in zijn tentje te laten slapen en ik er voor. Ik heb me voorgenomen om max. 20 km per dag te gaan lopen en als het verder is in te gaan korten afhankelijk slaapplaats. Ik loop met Piet van Limoges naar Les Cars = 31 km. dat worden dus 2 etappes. Ook goed voor mij om weer even in het ritme te komen. Ik slaag er in één keer in om voor ons beiden ongeveer op de helft een slaapplaats te regelen 1 B&B na 16 km en een hotel bij km 31 op de tweede dag. Dan gaat Piet terug en ik weer verder. Maar daar ga ik nu mee aan de gang.

En hier ben ik weer met wat nieuws, veel is het niet, maar ik wil volledig blijven met de dagen. Ik loop na de sietsta terug naar het station en koop een dikke weekend editie van de " Telegraaf" eigenlijk niet mijn krant, maar het is leesvoer en het gaat nu even om de tijd te vullen en rust te nemen. Ga ook nog even naar de VVV om de afstand van het huis van Cees en Marga en Perigueux uit te laten rekenen. Blijkt ruim 200 km omdat zij net onder Clermont Ferrant zitten. Wordt dus te ver om even om te lopen. ik zet eea in een mailtje en stuur ook sz laatste info naar Piet. s,avonds een ander resraurantje uitgeprobeert, niet duur maar kwalitatief ook wat minder. kan ik Piet niet aandoen. Dan naar bed krantje lezen en slapen.

72e dag 21 juni 11
Verblijf in Limoges

Slecht geslapen omdat eten zat te wringen. Dus vroeg er uit en een beetje ontbijten. mijn TV op de kamer heeft het begeven. men biedt me een andere kamer an omdat ze het zo snel niet kunnen repareren. Niet nodig, als ik maar in slaap val, dus extra pastiske nemen. Beetje rondgelopen en de overdekte groente en vleesmarkt in die ze in veel zuidelijke landen hebben. Dit was vroeger meestal het eerste werk van Lieske omdat ze altijd geinteresseerd was, wat de mensen in een bepaalde streek aten en of ze nieuwe dingen kon ontdekken. De gedachte hieraan heeft me ook een beetje tegen gehouden om hier binnen te stappen, maar ik probeer het toch maar. Een groenteman roept als hij mij ziet dat er iemand uit de Perigordstreek rondloopt omdat ik het rode sjaaltje van Lieske draag en dat daar een beetje de klederdracht is.Ik zeg dat ik uit nederland kom en hij vraagt uit welke plaats. Rosendaal, aha dat is niet ver van Vlissingen / Middelburg zegt hij. Hij heeft daar nog in de bouw gewerkt in opdracht van een frans bedrijf.
Ik weer verder en lummel maar een beetje rond. Na de middag moet ik mijn schoenen ophalen bij de schoenmaker. Als ik rond 4.00 uur hier aan kom IS HET ZAAKJE DICHT. Dat moet mij weer overkomen natuurlijk. Ik heb het vtoch duidelijk afgesproken en op de eur vstaan de openingstijden. Er hangt nu echter ook een papiertje met de mededeling dat ze door familie omstandigheden die dag gesloten zijn. JaJa en morgen dan ....?;
Ik loop naar het barretje van mijn RBC man. Er staat een ander achter de toog en die zegt dat mijn RBC maat in een ander cafétje bezig is die dag. Ik daar naar toe en leg de man de zaak en eventueel mijn probleem uit zonder schoenen. Hij zegt dat het mogelijk te maken heeft met de moeder van de schoenmaker en dat hij woensdagochtend wel open zal zijn. Zo niet dan weet hij hem wel te wonen. Ik ben wat gerustgesteld, en hoop er maar het beste van. terug de stad in en daar is men volop bezig om kraampjes en muziekinstallaties op te stellen. Navraag leert dat het vandaag Fetes de la Musice is en dat zulen we weten ook. Rond 18.00 uur begint het al te daveren op diverse pleintjes met alle soorten muziek door elkaar tot diep in de nacht. Het evenement is een kruising tussen wat we in Roosendaal kennen als Stappage en Roosendaals treffen. Alleen op z,n Frans georganiseerd. Want als ik savonds op een terrasje wat eet knetteren de klanken van tango music waarop een clubje staat te dansen en hard rock door elkaar. Maar niemand stoort zich eraan dus men zal het gewend zijn. In de buurt van mijn hotelletje is een jazz club en tot diep in de nacht kan ik genieten van soorten jazz en de meezingers. In de loop van de avond bel ik Ton Jooren nog even en we praten bij en roddelen wat over onze evenementopdrachtgevers in Roosendaal. Ik slaap daaena als een
roos.

73e dag 22 juni 11
Verblijf in Limoges

Vandaag feestdag. Piet komt. Ik ontbijt en laat de hoteldame wat info van het dorp La Coquille opzoeken want ik heb daar voor zondagavond nog geen slaapplaats. Dan naar de schoenenboer en GELUKKIG de zaak is open. De schoenmakers vrouw achter de toonbank. Oui een proleme giesteren en Oui uw schoenen zijn klaar. Ik heb mijn wandelsokken meegenomen en trek de schoenen meteen aan om weer wat te wennen. Ze zien er goed opgemaakt uit en dat moet ook want we hebben nog wat voor de boeg. Daarna wat boodschappen doen en naar de kapper, want ik wil er goed uitzien als Piet er is. Ook alvast even gekeken hoe we morgen Limoges uit moeten lopen. Het moet goed komen ik verheug me op het gezelschap van Piet en zal jullie daar later uitgebreid over informeren.

Ik koop een sandwichke met ham en ga dan naar het hotel om alvast mijn rugzak te controleren. Daarna een lichte lunch met mijn stokbroodje en even siesta. Tegen 15.30 uur ga ik naar het station om Piet op te pikken. De trein is op tijd en als Piet aankomt eerst een pint, foto, maken en bijpraten. Ik vind het hartstikkke gaaf dat hij er is en ben zijn Anneke dankbaar dat ze hem toestemming heeft gegeven met mij mee te lopen. Dan naar het hotel en Piet installeert zich. Ik heb een leuk restaurant uitgezocht om te eten en wil Piet eigenlijk feteren, maar Anneke heeft al bepaald dat Piet mij moet uitnodigen voor het dinertje. We nemen een pastieske en genieten als kleine jongens samen van het in Frankrijk zijn omdat we beiden frankofielen zijn. Onder het eten praten we bij over het roosendaalse en Piet heeft ale kranteknipsels over RBC voor me meegenomen. Ik voelde me al wat beter vandaag, maar nu wordt het helemaal helder in mijn hoofdje. Tegen half elf nokken we af want het is toch wel een pittige dag geweest voor Piet met het reizen en morgen moeten we fit zijn.