Pittige dag naar Crozant ( ligt in de Creuse)

Hoi Ik zit aan een mooi meer in Crozan. Hotel Du lac. De eigenaars zijn nederlandse mensen. En hun computer is service van de zaak.

Ik ga weer even terug naar gisteren om dze dag af te maken.

65e dag 14 juni 11
Van Cargilesse naar Crozant

Ik ben al vroeg wakker en doe zachtjes met douchen en de zak inpakken. Ik kan pas om 8 uur ontbijten en vindt dat eigenlijk laat. maar ja. Ik sta om 7.50 uur beneden en de waard is ook laat en is net bezig alles gereed te maken. Ik zie de bui al hangen, had ik toch gisteren maar afgerekend want hij staat nu alleen en dus moet hij alles alleen doen. Er komen ook fransen naar beneden en als de waard vraagt of er kaas bij het ontbijt moet komt er een heel verhaal waarom dat niet goed zou zijn bij het ontbijt. Ik neem natuurlijk wel een stuk. Als ik bijna klaar ben komen greg en Donna binnen en bij mij zitten. Donna is nog steeds erg moe en vansdaag gaan ze kijken of ze de 19 km kunnen halen en anders blijven ze onderweg. Ik vraagt de waard nog of er onderweg een bakker of zo, open is en hij denkt van wel in het eerste volgende dorpje 5,5 km verderop. Oké, want ik heb verder niets te eten bij me. Dan op pad, het begint direct al goed met een stevige klim naar boven. Dit had ik al verwacht dus no problem. maar dan begint het pas echt? de ene steile klim na de andere en paden die echt moeilijk te belopen zijn. Ik krijg het goed voor mijn kieze en het zweet stroomt er uit. In het eerst volgende dorpje is NIKS open, dus foeteren en toch maar verder. Een beetje verderop komt een zwerfhond achter me aanlopen. Ik heb het er niet op, maar hij doet verder niks. Net als ik een gehucht inloop komen twee rothondjes van een erf geschoten en komen blaffend en grommend achter me aan. Ik heb mijn stokken in de anslag, maar dan komt de zwerfhond in actie die redelijk groot is. Hij ontfermt zich over mijn oppponenten en die gaan liggen terwijl hij er overheen staat. dank zwerfhondje en ik zie ze niet meer terug, ook mijn redder niet.
Buiten het dorp het bos in en een steil pad naar beneden, richting een rivier. Mijn stokken komen weer goed van pas en behoeden me vaak voor uitrglijden. Het is gelukkig droog want anders is het erg gevaarlijk. tegen 12.00 uur loop ik het volgende dorp binnen. Ik heb 3 uur gelopen over 10 km redelijk lang. Ik besluit snel wat te eten en kan gelukkig een sandwich kopen in een restaurantje. het terras op en koffie er bij. Nog een limonadje en een waterke enn ik kan weer verder. Ik zie de amerikanen nog niet en vrees dat ze vandaag niet ver zullen komen gezien het terrein. Ik heb toch een half uur gezeten. De namiddag is hetzelfde moeilijk begaanbaar en steil. Een km of 4 voor Crozant krijg ik weer wat asfalt en kan weer even tempo lopen. Dan een waarschuwings bord dat de weg is opgebroken. Er komt een auto aan en ik vraag wat de toestand is. Ze weten het niet. I besluit de gok te wagen en hoop dat het voor wandelaars wel mogelijk is om de weg te nemen. Het gaat vrij steil naar beneden over een km of 2,5 en ik hoor in de verte dat men aan het werk is. Ik ben ook wat zenuwachtig, want als het tegen zit, mag ik weer terug omhoog klimmen en een alternatieve route zoeken. ik loop tegen een oude brug aan waar ze zandhopen voor hebben gestort om het verkeer tegen te houden. Ik kijk zo eens en denk dat bruggetje houdt me nog wel. Dus er overheen en ben dan redelijk dicht bij mijn hotel Du Lac in Crozant wat +/- 2 km uit het dorpje ligt. dat valt wat tegen , want morgen moet ik er 24,5 en deze komen er dus nog bij. Alles is nat van het zweet, dus kan ik weer opnieuw aan de was. Ik vraag de waardin om het buiten te hangen anders ios het morgen mogelijk niet droog. Net onder de douche uit belt vriend Piet Geleijns en zegt dat hij volgende week 2 dagen mee wil lopen. We maken een principe afspraak en ik ga eens kijken hoe we dat het beste kunnen regelen. dan naar beneden voor een pintje en mijn planning voor morgen bekijken, want die wordt pittig denk ik. het meisje achter de bar is zeer gedienstig als ik zeg dat ik voor zaterdagavond een kamer zoek, gaat ze bellen. Het hotel neemt niet op en later gaat haar baas en nederlander bellen en dan lukt het wel. Hieperdepiep. Ik vraag of hij later op de avond nog even tijd heeft om samen naar de route van woensdag te kijken. Want ik wil eigenlijk wel vroeg vertrekken. Mijn amerikaantjes heb ik nog niet gezien dus ?????????.
Mogelijk vallen ze later nog op de klep. dadelijk nog wat rusten en dan eten.

Ik meld me weer zeer spoedig.

De amerikanen Donna en Greg zie ik als ik naar beneden ga om te dineren. Ze waren om 18.00 uur binnen, hadden ergens een teken gemist en waren verkeerd gelopen. 1,5 uur lang. Omdat ze niemand tegenkwamen konden ze ook niet vragen. Tenslotte kwam er toch een auto waar ze voor gesprongen zijn en toen was het snel duidelijk. gelukkig voor hen was de dame achter het stuur zo vriendelijk om ze terug -te voeren naar het punt waar het verkeerd ging, ondanks dat ze moest gaan werken. het was ook een klotepunt, want het bordje hing hoog in een electricteitspaal een beetje verborgen achter takken. Ik had nog een pijl op de grond getrokken, maar dat moet je ook net maar opvallen natuurlijk. het is onze laatste avond samen en Greg betaald de wijn zegtie en doetie. morgen is een zware dag van ruim 26 km en daarna willen ze twee dagen rusten en loop ik voor ze uit. We nemen afscheid en ik vraag de hotelhouder of ik vroeger kan ontbijten. Geen probleem, hij laat wat brood en koekwerk klaarzetten en legt me uit hoe ik de koffiemachine moet gebruiken. En zegt ook welke deur ik als uitgang moet nemen. Grote klasse en vertrouwen. Dan naar bed en proberen te slapen.

Op naar de volgende dag.

Louis