Dubbel gevoel in Sorges..........

Dag allemaal,
Ik ben in Sorges aangekomen. Ik mag op de Pc van de hoteldame mijn verslag bijwerken. Bij het inlopen in Sorges meteen al een aantal herkenningspunten. Ik heb diverse opbeurende reacties gehad na mijn aankondiging dat ik tegen deze stop echt wel opzag. Bedankt en ik waardeer dit heel erg.
Tot dadelijk even naar mijn verslag van gisteren kijken.

79e dag 28 juni 11
Van Thivier naar Sorges

Om 5 uur loopt de wekker af, maar ik lig al even wakker. Uit bed, wassen, inpakken en koffie zetten. Mijn buurman de spanjool hoor ik nog niet. het is buiten nog aarde donker en ik zou dan zeker niet vertrekken. De koffie uit de perculator is lekker sterk en smaakt goed. Ik steek nog een cakeje en banaan in mijn rugzak voor onderweg. tegen half zes hoor ik mijn buurman vertrekken. Ik sta om 6 uur buiten en het is koel. Ik heb voor alle zekerheid mijn spijkerhemd uitgelaten en in mijn rugzak gedaan. De fleece die ik gekocht heb zit eigenlijk al een week ongebruikt in mijn rugzak. Ik ga vanavond weer eens kijken of het nog wat lichter kan en wat achter laten wat ik niet echt nodig heb. Ik hoef maar 17,5 km en het pad wisselt regelmatig van ondergrond wat goed is voor de voetjes omdat op asfalt je rug elke stap weer een tik krijgt en nu door zand en gras regelmatig wordt gedempt. Het is net of ik wat last krijg van mijn linker kuitbeen, maar ik denk dat het tussen mijn oren zit ivm de aankomst in Sorges, waar ik zoveel herinneringen aan heb. Ik ben wel blij dat ik hetzelfde hotel geboekt heb anders had ik daar toch spijt van gekregen denk ik.
De temperatuur valt 100 procent mee; ipv de verwachte 36 graden lijkt het nu rond de 20 en het is zelfs bewolkt. Ik kan dus lekker doorlopen en om 11.30 uur ben ik al in Sorges. Het is allemaal heel bekend, veel boomgaarden met walnoten waar we langsaf gewandeld hebben en natuurlijk de truffels. Ik ga eerst naar de refuge om een foto te maken, waar we eigenlijk met z,n tweeen hadden moeten staan. Dan naar het hotel Auberge de la Truffe te Sorges. Er is in al die jaren niks veranderd. De eigenares overvriendelijk en omdat mijn kamer nog niet klaar is moet deze eerst worden gedaan. Het is wel een andere kamer dan waar wij toen in zaten, maar dat vind ik eigenlijk niet zo erg. Ik fris me op en pak mijn spullen weer uit. Ik heb bijna alles in plastic zakken verpakt voor het overzicht. Deze zakken heb ik van Jan Notenboom gekregen en ik vraag me af hoe het met hem gaat. Jan reageer eens op mijn mailadres svp. Dan breng ik mijn wasgoed naar beneden. Vanavond klaar svp. Dan wat eten en de keuken is hier overweldigend goed. Lieske en ik hebben hier een aantal jaren geleden een echt culinaire week gehad en het is een aanrader voor iedereen als je hier in de buurt bent om even te gaan genieten. Hier eet je niet, hier tafel je.
Ik zit natuurlijk wel alleen te eten en niets is ongezelliger. Automatisch ga je mensen zitten te observeren, niet altijd even netjes, maar ja. Ik zie een aardig stel samen zitten en de dame heeft haar schoen onder tafel uitgedaan. Ik kan haar voetzool zien en deze is hardstikke zwart. Als Lieske ergens een hekel aan had en vies van was dan dat wel. Ik moet lachen bij de herinnering hier aan.
Ik vraag de eigenares om een goed hotel in Perigueux en ze geeft me er een. Straks eerst gaan reserveren. Het is wel 24 km morgen, maar dit is overmacht want er ligt niets tussen. Ik ga gewoon kijken hoe ver ik kom en in uiterst geval een stukje liften. Het is morgen ook koeler zegt men, maar dat is een probleem voor woensdag.

Na de middageten, ga ik nog even een rondje maken. Als ik dit niet doe heb ik er straks spijt van denk ik. Ik loop terug naar de refuge en daar zit een man die eea beheert. even een praatje en een stempel voor mijn credential. Het is niet erg druk zegt hij en is ook niet bijster geinteresseerd. even naar de bakker om te vragen hoe laat open en dan naar de kruidenier om fruit. Nog even rondlopen en de garage van ....tig jaar geleden is er nog en de snaclbar stond toen ook al leeg net als nu. Een beetje mistrooostig allemaal dus dan maar siesta. Om 19.30 uur naar het restaurant en ook daar allemaal dezelfde gezichten van toen. Ik zit met de gedachten aan Lieske lekker te peuzelen en kijk rond aan welke tafels wij toen allemal gezeten hebben. Minstens 4 weet ik zeker. We zijn toen in het najaar geweest staat me bij, want de noten waren toen al geplukt. Ik weet nog dat we bijna alles van de kaart hebben gegeten en Lieske zij het lekkerste een " Tournedos Rossini" bewaar ik voor de laatste avond. Een gerecht waarbij de biefstuk wordt gezwikkeld in ganzelever. Maar als je dan al twee voorgerechten op hebt kan het wel eens veel worden. Zo ook bij Lieske. Het zat te puffen, maar ze liet niets staan. Daarna nog een dessertje en een koffietje met Calvados en het kind had weer gegeten. Heerlijk om daar aan terug te denken. Ik ga na het eten even naar de receptie want mijn wasgoed is nog niet terug. Paniek, men dacht dat ik nog langer zou blijven. Non non, en een juffrouw wordt op pad gestuurd. Een kwartiertje later krijg ik mijn wasgoed en het voelt nog warm aan. OP mijn kamer kijk ik eea na en het klopt allemaal op een onderbroek na. Er zit een zwarte damesslip tussen en de mijn broekie zie ik niet. Hop terug naar de receptie, het is inmiddels 22.30 uur. Nog meer paniek, wie heeft nog meer laten wassen. Uiteindelijk vinden ze het kamernummer en de mensen worden uit het restaurant gehaald. Rode hoofden en excuses, maar ik heb mijn pendekkie terug. Dan naar bed en ik laat de dag en avond aan me voorbij glijden. Onbestemd gevoel, niet goed en niet slecht. Ik krijg nog een sms-je van Cor Sperber waar ik niet vrolijk van wordt en dan maar proberen te slapen.
Ik hoor dan dat het staat te stortregenen en val met de gedachte bij Lieske daarop in slaap.


Louis