Het gaat weer stijgen......

Dag allemaal,
Berichtje vanuit Hagetmau waar ik net op de middag aangekomen ben. Ik zit in een bar bodega en mag de Pc van de eigenaar gebruiken om even eea bij te werken; even terug naar gisteren en dan kom ik weer hier terug.

Allemaal weer bedankt voor jullie tips, kaarsen, raadgevingen en reacties en ik zou Bianca willen vragen eens een mailtje naar mijn mailadres l.kriesels@home.nl te sturen, want ik wil haar wat vragen.

96e dag 15 juli 11
Van Saint Sever naar Hagetmau

Ik kan om 7.00 uur ontbijten, dus dan doe ik dat ook. Vanndaag maar 17 km, maar ik kan maar op weg zijn.
Even langs de bakker, maar hij heeft nog geen stokbrood, dan alleen maar koeken voor geval van nood. Ik loop zo Saint Sever uit en het is allemaal erg rustig. Er hangt een mistlaag over de velden die het geluid dempt, want geen hond die blaft als ik langsloop of ze zitten allemaal nog binnen. Het is een kleine wereld niet alleen door de mist, maar ook dat ik constant tussen de mais loop die aan beide zijden van de weg hoog opgroeit.
De weg gaat ook steeds meer golven met lange klimmen en dalen. Het wordt drukkend warm onder de mist. Rond 10.00 uur loop ik een dorpje in, wel een cafe maar gesloten, dus dan maar even bij de kerk op een bankje neergestreken en koek met water voor de suikertjes. Volgens mij slapen alle fransen uit, want je ziet geen mens en alle luiken blijven dicht. Ik stap maar weer op en een eindje verderop toch een man die even roept en een praatje maakt. Hij loopt elke dag naar het dorp Hagetmau om brood en zijn krantje zegtie, over 2,5 km ben je der al. Oké, vind ik vandaag niet zo erg, want er zit weinig fut in. Zal aan de wijn liggen van gisteravond. Om 12.00 uur meld ik me bij Hotel Le Jambon in Hagetmau. De patron zit zelf aan de receptie en vraagt of ik smiddags ook bij hem eet. Ik zeg dat ik eventueel een salade wil, want twee keer per dag warm eten is zelfs voor mij nu wat veel. No Problem zegtie; maar ik heb alleen complete menu,s en geeft me het adres van een kleiner restaurantje. Aardige vent en ik vraag meteen naar de route van zaterdag. Op mijn kaart 28 km en dat is gewoon te ver voor me. De patron zegt dat hij denkt dat het zelfs nog iets verder is en het terrein wordt er niet platter op. Ik heb getracht de route op te delen naar 2 dagen, met een nacht tussenstop, maar onderweg is niks of ze zijn in het weekend gesloten. De patron denkt na en zegt een taxi is te duur, maar ik zorg dat je morgen een eindje wordt weggebracht zodat het wat lichter wordt, want zeker tegen Orthez aan wordt het flink klimmen. Dat is natuurlijk grote klasse, dat dit wordt aangeboden. Want ik zeg eerlijk dat ik er toch wel wat tegenop zie en zondag heb ik 24 km voor de kiezen. Daarna wordt het vwb kilometers per dag wat minder, maar wordt het wel meer klimmen. En nogmaals ik ga voor een paar kilometer die ik niet loop ook niet liegen.

Na het Pc werk ga ik even tour kijken en een siesta. dan om wat boodschappen, want ik wil zo vroeg weg dat ik niet kan ontbijten nin het hotel. terug richting hotel kom ik ook Martin de engelsman weer tegen. Hij zegt dat hij onderweg richting Orthez toch nog een pelgrimsopvang heeft gevonden en daarbij ook eenn oudere pelgrimsroute heeft. Ik wist dat die opvang er was en heb ook gebeld, maar als men niet opneemt houdt het op natuurlijk. Ik ga ook niet meer veranderen, heb alles zover geregeld en die oude route loop ik al. Mijn zus Ine belt nog, maar ik sta net bij de slager binnen. Terug op) de kamzer en Geert belt nog even. Om 20.00 uur diner. Hoe dichter je de spaanse grens nadert hoe later men gaat eten. Maar dat wist ik al. Ik krijg het soiree etappe menu, dat betekent dat je het dagmenu krijgt en korting op de kamerprijs. Klasse. Ik wil s,avonds afrekenen omdat dat sneller gaat en vraag meteen aan de hoteldame of haar man nog iets kunnnen regelen heeft voor vervoer. Zij weet van niets en kijkt me wat vreemd aan. Ze zag me als kleurrijk figuur eigenlijk toch al niet zo zitten in haar sjieke hotel. Maar ze gaat het vragen en het blijkt dat meneer het vergeten is. Hij had plotseling een bestelling voor een banket van 40 man zegt hij. Ik twijfel hieraan en denk dat zijn vrouw hierachter zit. De balie is vlakbij het restaurant wat vol zit en ik laat door mijn stem te verheffen duidelijk blijkendat ik dit geen manier van afspreken vind. Dat hadden ze niet verwacht en op fluisterende toon excuus en dat ze alsnog een bevriende taxi zullen regelen. Oké, ikke tevreden en naar bed en direct slapen.