Een beetje regen kan geen kwaad.......

Hoi beste lezers?
Ik ben ondertussen in Saint Palais aangeland en zit bij een collega van Inge van Aalst bij de VVV aan de Pc.
Allereerst allemaal weer bedankt voor jullie fijne, opbeurende en ook ontroerende reactie,s. Zoals gewoonlijk even terug naar eergisteren en dan kom ik hier weer terug.
Ik krijg ook elke keer weer mee dat heel veel mensen mij volgen en dat geeft echt powerrrrrrrrrrrrr.
Als alles goed gaat ben ik over twee dagen in Saint Jean Pied de Port, weer een punt om even bij alles stil te staan.

97e dag 16 juli 11
Van Hagetmau naar Orthez

Ik ben bijtijds wakkert. inpakken en ontbijt op de kamer. Beker melk, een bakje rijstepap en wat cakejes.
Ik sta om 7.00 uur gerugzakt beneden. De hotelbaas komt ook net aan, en is minder joviaal als gisteren. Ik denk mogelijk ochtendhumeur, want ze maken hier wat uren in de Horeca. Om 7.15 uur stipt rijdt een taxi voor. Inladen, instappen en gas. Ik wil uitleggen aan de chauffeur waar ik er uit wil, maar hij zegt lachend dat weet ik beter dan jij. Hij zegt dat hij route specialist is en bijna dagelijks wandelaar/pelgrims een stukje wegbrengt omdat er in het lange stuk en hij heeft het ook over ruim 30 m bijna geen overnachtings mogelijkheden zijn. Hij heeft die ochtend om 5 uur al 3 mensen wegebracht, maar dan is het nog donker en niet slim vindt hij. na mij moet hij om 9 uur nog iemand wegbrengen. Hij weet ook exact tot waar hij met de auto kan komen, omdat hij ook wel eens mensen op moet pikken die om een of andere reden niet verdere kunnen. En ik maar denken dat ik de enige was die dit deed. Hij zet me op een lokatie af, direct na een ontzettend stijle klim en wenst me succes. ik reken af en wil wat fooi geven, maar van pelgrims neemt hij geen fooi aan zegie. Aardige vent die ook nog vertelde dat de maisboeren hier ontzettend rijk zijn en zelfs bossen omhakken om meer mais te kunnen planten. Ik ben vertrokken en de route is zeer afwisselend, met bospaden, bruggetjes,landweggetjes weinig bituum en gelukkig ook weinig blaffende honden. Ik loop danook om 13.00 uur Orthez al binnen. De naam doet spaans aan, maar het is nog vzeer frans. Ik loop meteen door naar de kerk, waar net een mis is geweest en steek een kaars aan voor iedereen die vandaag aan mlij en Lieske heeft gedacht. De pastoor komt uit de sacristie en komt naar me toe. Een hand en waar ik vandaan kom. Ik vraag en stempel voor mijn credential en zeg dat in de meeste kerken die ik passeer 2 Euro gevraagd wordt voor een grote kaars en bij hem kost die maar 1 Euro. Hij lacht en zegt dat ook armere mensen een kaars moeten kunnen branden. Daarna naar de VVV en naar mijn hotel Terminus in Orthez. De luxe van gisteren is hier nvt, en als ik na het douchen mijn interlokkie en hemdje in de wasbak wil wassen blijkt die niet door te lopen. Ik zeg dit tegen de hotelbaas en die belooft er nog naar te kijken. Ik de stad in om een pint en wat voedsel. het is bloedheet, dus ik kies voor siesta ipv Pc te zoeken. Ondertussen is de wasbak weer open en kan ik mijn spullen even wassen en ophangen. Mijn zus Ine belt weer op en zegt dat hun vakantie Griekenland weer voorbij is. De tijd vliegt ook las je onderweg bent. We praten bij en zijn blij elkaar weer even te hebben gehoord. Om 20.00 uur diner dus even tijd voor een pastieske. De waard zegt dat er ook 14 duitse wandelaars bij hem overnachten en ik zie inderdaad een lange gedekte tafel klaarstaan. De Duitsers komen binnen en gaan direct aan de lange tafel in de eetzaal zitten. Deur dicht en gespreksgroep vermoed ik. En dat klopt, als ik tegen 20.30 uur an tafel ga zijn nog een paar mensen bezig hun verhaal te vertellen. Ongewild krijg ik dus eea mee, de leider heeft overal antwoord op en is de enige die wat frans spreekt. Iedereeen krijgt soep, en bij het tweede gerecht kun je kiezen tussen charcuterie = een bord met diverse worst/hamsoorten of meloen met port. De leider denkt dat het over het nagerecht gaat en bestelt voor ieder meloen met port. Consternatie alz eea wordt opgediend, dus lachen. Daarna krijgt ieder nog een half kippetje met friet en het werkelijke nagerecht en is het leed weer geleden. Ik bel Geert nog even ivm zijn verjaardag en wens ze ook smakelijk eten omdat ze in Wouw aan de tapas zitten.
Onder het eten wordt er onderling gepraat en ik zie dat sommige mensen hier echt op in gaan en anderen die denken wat zit ik hier te doen. Het is allemaal heel serieus en pas als de wijn gaat werken komen mensen wat los. Het zou ook niets voor mij zijn in zo een groep en ook niet voor Lieske denk ik, omdat die ook altijd wel haar plan trok en de spiegel liet bepalen wie daar voor stond. Ik ga naar bed en laat de avond met de praatgroep nog even de revue passeren. Onder het geluid van een lekkende dus druppende kraan val ik in slaap.

98e dag 17 juli 11
Van Orthez naar Sauveterre de Bearn

Ik wordt om 3.00 uur wakkere van een kletterende regen. Ga er even uit om de luiken dicht te doen. Dan kruip ik nog even terug en als ik om half zes wakker wordt regent het nog steeds. Ontbijt en ondertusssen snel naar de bakker om leeftocht. Als ik terugkom zijn ook de duitsers weer beneden. De leiderc komt naar me toe en even een praatje. Ze zijn met 2 busjes en doen jaarlijks een stukje van de tocht. Wel wisselt het gezelschap nogal eens zegtie. We nemen afscheid en misschien tot vanavond want zij gaan ook mij kant op. Vandaag 24,5 km en ik heb de mentale accu wel wat op moeten laden zeg ik eerlijk.
Met mijn regenpakkie aan en een extra vuilniszak om de rugzak oppad. De weg begint direct al met een aardige stijging, Ik heb eerst wat gefoeterd, maar de regen houdt de zaak koel en dat is met deze klimmetjes mooi meegenomen. Ook zit de lucht vol zuurstof dus ik denk bedankt Lieske dat je me hier weer even doorhelpt. Ik stop om 10.30 uur bij een kerkje voor koek met water en daar zijn ook een aantal duitsers met hun busje. Sommigen lopen elke keer een stukje en worden dan verdereop weer opgehaald. Anderen blijven in het busje zitten al of niet met blaren en laten zich vervoeren. Iemand is nog zo vriendelijk om vanmij een foto te maken met een pelgrimsbeeld en vertelt dat zij morgen allemaal weer naar huis gaan.
Ik ga weer verder en net na mijn stop een wijziging in de route dus extra opletten. Het blijkt hoot ik savonds dat sommige landeigenaren toestemming geven over hun grond te lopen, maar dat dit bij verandering van eigenaar/pachter wer wordt aangepast. Ik wordt een binnenpad ingejaagd wat meer een sloot lijkt die naar boven loopt en het water komt me tegemoet. Alles zit onder de modder en het profiel onder mijn schoenen zit volgekoekt met vette leem, wat er voor zorgt dat ik er alles aan moet doen om niet om te dond......., en mijn stokken me meer dan eens voor een modderbad behoeden. Jullie weten dus wie weer de engelen van de dag zijn, Ton K & Ton J. De regen is niet constant meer, maar af en toe een buitje van enkele minuten. Als ik even snel mijn drinkbus wil pakken breekt het hoesbandje van mijn fototoestel. Knoop er in en verder en morgen naar de schoenmaker. Mijn knie en enkelgewrichten krijgen vandaag weer een test op uithoudingsvermogen, maar ondanks de afstand en dat ik daar tegenop zag loop ik om 14.00 uur Sauveterre de Bearn binnen. Ik zit onder een leemlaag die op kinderpoep lijkt en denk dat wordt straks schrobben. Ik loop langs de kerk die gesloten is en vraag de weg omdat mijn hotel wat buiten het dorp ligt weet ik. Ik wordt een kant opgestuurd, maar twijfel en vraag nog eens aan iemand anders, Oui Monsieur u zit op de goede weg. Het blijkt dus anders te zijn en ik loop 2 km om, gelukkig laat Lieske het nog even hard regenen zodat mijn regenpak en schoenen weer schoon zijn als ik bij hotel La Maison de Navarre aankom. mooi hotel, vriendelijke dame en ik duik direct onder de douche om mijn spieren weer wat power te geven. Even handwasje en dan een pint. daarna al tour kijkende siesta tot het etenstijd is.
Er zijn nog twee echtparen die in het restaurant zitten. Ik bestel het marktmenu, en dat is zeer smakelijk, er zit geen kaas bij en voor franse normen is dat vreemd. Dus ik vraag de hoteldame hebben jullie geen streekkaas. MAAR NATUURLIJK meneer zegt ze als door de bliksem getroffen, want voor dit soort opmerkingen zijn de fransen zeer gevoelig en ik krijg een bordje kaas met confiture. Het is geen geit of koeienkaas, maar van een soort schaap genaamd " Brunnie" of zo. Zal dit nog wel eens opzoeken. Smakelijk kaasje en daarna het dessert. Ik denk aan Lieske en doe mijn ogen even dicht. Houdt mijn hand vast zoals zij ook wel eens deed als we samen aan tafel zaten en heb even het gevoel dat ze tegenover me zit.
Ik ga naar mijn kamer en pak alles al zover in wat in mijn rugzak kan en zet de wekker wat later omdat ik wat later ontbijt daar het morgen niet zo ver is. Met de TV aan val ik in slaap.

99 dag 18 juli 11
Van Sauvterre de Bearn naar Saint Palais.

Het stuk naar St Jean Pied de Port is +/- 50 km, maar ik heb dit over drie wandeldagen verdeeld, enerzijds voor de verwachte klimmen en anderzijds om dat ik ook niet te moe in St Jean aan wil komen. Een goede beslissing, want als ik s,morgens vertrek na een goed ontbijt ben ik toch een beetje stram.
Als ik uit bed kom regent het, maar onder het ontbijt wordt het droog. Als ik buiten sta twijfel ik regenpakkie aan ja of nee. Ik wil de hoteldame wat imponeren en doe de eerste stappen in mijn hemdje en rugzak zonder hoes. Dat heeft Lieske in de gaten en ze corrigeert me meteen door een fris buitje naar beneden te sturen. Ik vlucht terug naar het hotel om onder de luifel snel mijn regengoed weer aan te doen. Dan op pad en het eerste stuk loopt beter als gisteren niet teveel stijle hellingen en redelijke pad. Ik doe mijn regenpak uit op een brug en een fransman komt en praatje maken. Hij heeft me ook op mijn kaart zien kijken omdat ik een stukje kan afsnijden als ik hier een snelweg oversteek. Maar hij zegt dan mist u een mooi stukje oude pelgrimsroute met oude huizen en het is maar 300 meter. Een frans wandelaarsstel wat mij passeert steekt wel over, hij roept ze nog na maar ze geven geen reactie. Hij heeft gelijk en als dank kom ik een brave hond tegen die vrij rondloopt en als hij me aan ziet komen over een hek springt en van daaruit een paar keer tegen me blaft. Ik denk zou ik nu zo naar het zweet stinken dat zelfs de honden op de loop gaan.
Ik krijg weer een stukje modder helling voor de kiezen, maar daarna wordt het meeste weer bituum of steenpad. Er staat af en toe aangegeven hoe lang dat je nog moet wandelen vordat je een volgend dorp bereikt, maar dat is opgesteld door mensen van het franse THOR denk ik want ik haal dit schema geen enkele keer. Ik wordt ingehaald door een andere pelgrim, ook een fransman en hij loopt vandaag tot Ostabat zegtie. Nou ik hoef nog maar even en morgen komt er weer een dag. Om 12.30 uur bereik ik Saint Palais, eerst een kaarsje voor iedereen en dan naar mijn Hotel De Midi, waar een vriendelijke waard mij ontvangt en met modderschoenen binnenlaat. Na mijn Pc sessie waar ik het tot 18.30 uur heb uitgehouden en de dame me vertelde dat het tot Saint Jean PdP niet echt steil meer zou zijn, ik geloof het graag, maar wil het zelf eerst ondervinden. Ik loop nog even langs de schoenmaker voor reparatie van mijn fototoestelhoesje, maar dicht. Dan retour hotel en een pintje op het terras. Ik denk het hadden eigenlijk twee pinten moeten zijn die ik had moeten bestellen omdat toen Lieske en ik aan het trainen waren op het eindpunt ook altijd een trappist namen meestal met een schaaltje bitterballen als beloning voor onze inspannning. Ik merk hoe dichter dat ik St Jean nader hoe meer hartzeer ik lijk te krijgen dat we niet met z,n tweeen zijn. De tour heeft een rustdag dus weinig afleiding op de TV. Als diner neem ik het pelgrimsmenu omdat daar soep bij zit en daar heb ik nu wel zin in. Op tijd naar bed en proberen wat uren slaap te pikken.

Tot de volgende

Louis