Nieuw beslispunt Saint Jean Pied de Port

Dag alemaal,
Ik ben gisteren 20 juli aangekomen in Sant Jean Pied de Port. Ik heb weer veel te verhalen, maar ik weet niet hoelang ik op de Pc van het hotel kan ivm etenstijd die om 12.00 uur begint en dan loopt het altijd aardig vol hier.
Ik moet ook even wachten met foto,s uploaden omdat mijn batterijlader kapot was en ik gelukkig hier een nieuwe heb kunnen kopen, maar moet dus eerst batterijtjes laden. Ik moet ook nog wat tekst kwijt bij de foto,s van de vorige keer anders weet ik het straks zelf ook niet meer. Daarbuiten verslag van de vorige dagen nog aanvullen dus werk zat, maar ik blijf hier t/m vrijdag en doe zaterdag het eerste stuk (5 uur klimmen) klimmen in de Pyreneen en ga in de loop van zondag a.s. na een fikse klim (ook +/- 5 uur)de Spaanse grens over, ik zal ook Herman Roels nog bellen om exacte locatie door te geven en eventuele afspraak te maken al wordt het kort dag voor hem.

100e dag 19 juli 11
Van Saint Palais naar Larceveau.

Het plaatsje Larceveau wat vandaag mijn eindbestemming is ligt al een 3,5 km op de route naar Saint Jean PdP. Wat betekent dat de volgende dag maar 18,5 km hoef ipv 22 km. En ik wat rustig aan kan doen en toch nog tijd genoeg heb om daar een kamer te zoeken. Want ik heb daar nog niets gereserveerd.
Ik ben s,nachts al een keer wakker geworden van de regen en om 6.00 uur regent het nog franse pijpenstelen. De waard heeft gezegd v/a 7.00 uur ontbijt, maar ik ben eerder beneden dan hij. Hij verschijnt een paar minuten na mij en xil haastig het ontbyt klaarzetten. Ik zeg doe maar rustig aan, steek ik ondertussen over naar de bakker om koeken en mijn lunchje. Daarna bunkeren en op pad. Het regent dat het giet en de voorspelling van de VVV dame komt niet uit. het eerste stuk is 1,5 uur klimmen dan een korte daling en dan weer klimmen een stenen geitenpad op. Op de kale vlakte is geen enkele beschutting en de stenen zijn als een spiegel. Uit voorzorg heb ik gelukkig mijn telefoontje etc. al apart in plastic gedaan om problemen met de electronica te voorkomen. Oja ik heb nog vergeten te vermelden dat ik gisteravond geen bereik had en de oplader van de batterijen voor het fototoestel het heeft begeven. Dus weer een probleempje dat opgelost moet worden, maar dat zal St Jean PdP worden omdat er verder nergens iets is. De slagregen striemt in mijn gezicht en de kaartenhouder waait alle kanten uit. Als ik bijna boven ben zie ik een 500 meter verder op een heuvel een kapelltje staan. Ik kijk op mijn route kaart en zie dat ik daar langs moet. Dus nog even volhouden, kan ik daar even beschut rusten en ik moet onderhand ook nog eens even gods water over zijn akker laten lopen, want ik sta op springen. Het blijkt een kapelleke annex schuilhuut te zijn en ik zit gelukkig even droog en uit de wind. Eet mijn krentenkoeken op met een slok water en kijk nog eens even naar de routebeschrijving en dat is maar goed ook, want het blijkt dat ik v/a de kapel via een ander pad naar beneden moet. ik schrijf nog even een boodschap in het daar liggende gebedsboek en dan maar weer verder. De regen klettert er uit en ik glibber met behulp van mijn stokken over een veepad waar de koeien diepe sporen en vlaaien laten naar beneden. Ik wordt een bospad opgedirigeerd en hoor koeienbellen. Als ik een bochtje doorkom zie ik een achttal van deze logge beesten achter elkaar naar boven komen op een pad dat niet breder is dan mijn schoenen. Mijn hartje bonst weer in mijn keel. ik ben niet bang voor die beesten als ze als biefstuk op mijn bord liggen, maar nu wegen ze toch om en nabij de 1000 kg denk ik. Ik kijk opzij of ik de bossages in kan en op dat moment gelukkig wijken de beesten uit naar een stuk weide dat daar ligt. Ik heb nog geen pelgrim gezien vandaag, waarschijnlijk vinden zij het te slecht. Ik loop een dorpje in en een cafetje is open. Koffietijd en ik heb honger, dus maar een stuk brood en kaas er bij. De waardin zegt dat het erg rustig is met de pelgrims dit jaar en ik kan het alleen maar beamen. Een beetje opgedroogd en opgewarmd wil ik verder, maar de regensluizen gaan weer open. Ik krijg het advies om toch maar even te wachten wat ik dan maar doe. Als het even minder wordt ga ik maar weer. Het is niet zover meer en ik moet er toch doorheen. Een beetje verderop moet ik over een stuk erf van een boer die daar toestemming voor gegeven heeft en ik kijk altijd goed of er geen hond los loopt, met dit weer dus niet, maar wel een ezel die achter me aanloopt zolang als de lijn is waaraan hij vastzit. Ik struikel bijna nog over een stuk losliggend prikkeldraad, maar een sprongetje houdt me op de been. het wordt tijd dat ik aankom, want vandaag genoeg wilde beesten om me heen gehad.
Om 13.30 uur loop ik het dorpje Lanceveau binnen en gelukkig is mijn hotel Du Trinquet maar op een 100 meter van de route. Ik fris me snel wat op en ga dan een ommeletje eten en dan pas mijn wasje doen. Mijn eigen shampoo is op en in de hotelkamer ligt maar 1 zakje dus dat wordt eerlijk delen de helft voor mijn lijf en de andere helft voor de lingerie. Daarna siesta en tourkijken. Ik ga een pastieske drinken voor het eten en bel Peter van Zitteren even op en daarna belt Peter Mies. We wisselen de laatste nieuwtjes uit en dan ga ik eten. Ik ben de enige hotelgast en er zijn nog 4 andere eters in een inmens grote eetzaal. Ik ben bijna klaar met eten als een paar vrouwelijke pelgrims door de ramen naar binnen kijken, maar dan toch verder lopen. Het regent nog steeds en ik denk waar gaan die nog naar toe, want vlgs mijn gids is er verder niks in het dorp. Als ik later aan de bar mijn koffietje sta te drinken is de barjuffrouw even weg en komen de pelgrimdames met een hondje verregend binnen. Ze vragen aan mij of er plaats is en ik zeg voor de gein dat het vol zit. Het zit vol zeggen ze in het Nederlands tegen elkaar. Ik moet dan lachen en zeg dat ik ook pelgrim ben en de enige gast tot op dat moment. Een zucht van verlichting en we drinken een glas en praten even bij. Het zijn amsterdammers en 1 van hen loopt een paar dagen met de andere mee, die wel heel de tocht gaat doen. Ze hebben die dag 30 km gelopen en zijn doodop. Dus naar bed.

101e dag 20 juli 11
Van Lanceveau naar Saint Jean Pied de Port.

Ik zit om 7.30 uur aan het ontbijt en ben al gepakt en gezakt. De pelgrim dames komen er ook aan en hebben nu tijd zat. Ze lopen nog 2 dagen en dan wordt de vriendin opgehaald door haar man. De lucht is grijs dus toch maar weer regenpakkie aan. De route wordt nu inderdaad wat platter en loopt grotendeels tussen de hoge heuvels door. Ook de honden hebben weer een snipperdag lijkt het, want ik hoor of zie ze niet. ik loop weer via diverse prive gedeelten over weidegrond waarvan gevraagd wordt om elke keer het hek te sluiten waar je door moet. Gelukkig zit het vee vandaag allemaal binnen denk ik. Heb ik de laatste dagen bijna geen pelgrim gezien nu lijkt het wel of er een blik opengetrokken is. Zelfs een groep van 9 franse wandelaars komt achter me aan. Diverse fietsers en een franse gehandicapte man die in zijn invalidenwagentje daar waar mogelijk elke keer een stuk doet, terwijl zijn vrouw met een VW busje hem elke keer oppikt en naar een volgend stuk bituum brengt. Hij heeft grote werkhandschoenen aan om zijn wagentje op gang te brengen en als het bergaf gaat af te remmen. Wonderbaarlijk dat iemand daar de moed voor heeft. omhoog haal ik hem elke keer in en omlaag roetst hij me dan weer voorbij. Ook een paar franse dames uit Nancy haal ik in of ze lopen mij weer voorbij. Ik loop nog tussen een paar maisvelden door waar vrouwen aan het werk zijn. Het is heel korte mais en als ik vraag wat ze aan het doen zijn, zeggen ze we plukken de zijscheuten van maiskolven er uit want dat heeft invloed op de grote maiskolf bovenin. Als we de scheuten plukken wordt de grote kolf wel vier keer zo groot, want die wordt geoogst. Alweer wat geleerd vandaag, want tot nu toe had ik alleen maar mais gezien dat als veevoer moet dienen. Het blijft droog en ik zweet in mijn regenpakkie dus uit. Net nadat ik weer een loslopende koe ben tegengekomen, maar we lieten elkaar met rust, een andere pelgrim had het er ook niet op zag ik en liep een eindje om over een stuk weiland.
ik loop nog een franse pelgrimsvrouw voorbij die in de kant zit, vraag of het wel gaat en ze zegt dat ze kaakontsteking heeft en weinig fut vandaag. het is echter niet zo ver meer en ik zeg loop maar achter me aan. dat doet ze en ze kan me redelijk bijhouden. tegen 1 uur loop ik Saint Jean Pied de Port binnen. Bij de pelgrimsopvang staan wel 30 man te wachten tot deze na de middag weer opengaat. Heb ik geen zin in, ga een kaars opsteken voor behouden aankomst en loop dan direct door naar de VVV om een hotelkamer te regelen want ik blijf hier drie nachten om wat te rusten want daar ben ik weer aan toe en niet alleen lichamelijk voel ik wel. Hotelkamer zo geregeld ware het niet dat ik eerst even naar het verkeerde hotel wordt gestuurd, maar zo groot is het hier niet dus ik ben snel op het juiste adres. Hotel Les Remparts in Saint jean Pdp; Aardig hotel aan de rand van het centrum. Als ik aan .het uitpakken ben krijg ik het toch te kwaad, hier hadden we met z,n tweeen moeten zijn en ik niet alleen. Ik begrijp nu ook waarom ik de laatste dagen zo een sik had en bijna niet vooruit kwam. Ik pak alle foto,s van Lieske die ik bij me heb, zit op bed en bekijk ze stuk voor stuk. Het valt me dan eigenlijk pas op dat het allemaal foto,s zijn waar we op reis zijn en zij daar op z,n sportiefst op staat. Ik kan het nog niet begrijpen en zeker niet waarom ik hier nu alleen moet zijn. Toch maar opfrissen, wat eten en dan op de boodschappen toer en info ophalen. Eerst maar een lijstje gemaakt wat ik moet doen. Info oversteek Pyreneen ophalen bij het pelgrimsbureau, aardige vent die me helpt en met raad/daad bijstaat. Want eerlijk is eerlijk ik ben toch wel wat zenuwachtig. Momenteel komen er zo een 200 pelgrims per dag voorbij zegtie. Hij zegt ook dat ik zaterdagochtend vroeg moet bellen om een bed te reserveren in de pelgrims refuge halverwege de pyreneen en dat dat niet eerder kan. Ze nemen s,ochtends de reserveringen aan voor de avond. Oke. Dan op jacht naar een oplader voor mijn fototoestel. Wordt bhij een TV handel doorverwezen naar een technisch bureautje op het bedrijventerrein, onderweg daar naar toe kom ik langs een fotozaak en wip toch even daar binnen. Leuke dame kent het probleem, maar zegt eerst nog even testen of hij werkelijk kapot is, laar maar achter en kom straks terug. Dus pintje en broodje en een uur later retour. Ze zegt ik twijfel nog, neem maar retour hotel en sluit vannacht heel de nacht aan. Echt kapot dan heb ik een ander exemplaar in voorraad. We maken nog een praatje en ze is wel onder de indruk dat ik in Nederland begonnen ben. Hoe verder zegt ze, Ik vertel van de oversteek pyreneen en tijd van reserveren. Ik werk daar part time zegt ze en bel wel even. Zo gepiept, ik moet alleen vrijdagochtend nog even bellen dat ik zeker kom anders vervalt de reservering, want er zijn maar 24 bedden. Dank U, en tot morgen. Dat is nog eens service. retour hotel en vragen om kleding te wassen, dat doen ze niet maar verderop is een wasserette. Doen we morgen. Siesta, tour kijken.
s,avonds in het hotel diner. mijn tafel staat al klaar, als ik eenmaal zit te eten merk ik dat er weer maar 1 stoel staat. ik kan daar niet goed tegen en zal aan de hoteldame vragen om dit niet meer zo te doen. Ik voel me dan werkelijk helemaal alleen, het zal wel tussen mijn oren zitten, maar als er twee stoelen staan heb ik toch een ander gevoel.
De franse dames die ik onderweg tegen kwam vandaag zijn er ook en we maken even een praatje. Zij stoppen en komen volgend jaar terug voor weer een stuk pelgrimsroute, morgen met de TGV terug naar Nancy. dan naar bed en ik probeer mijn gedachten wat te verzetten door alvast wat naar de route door Spanje en de Pyreneen te kijken.

102e dag 21 juli 11
Verblijf in St jean Pied de Port

Redelijk geslapen en uitgeslapen. Om 9.00 uur aan het ontbijt, dan wasbullen pakken en naar de wasserette. als ik binnenkom gaat er net een vrouw weg en daar sta ik dan alleen tussen de machines. Ik heb dit nog nooit gedaan en weet eigenlijk ook niet welk programma ik moet draaien want ik heb van alles wat. ik klop op de deur waar prive op staat maar geen beweging. Ik besluit om alles maar bij elkaar te goooien en 40 graden te kiezen. Dan komt er toch een meisje achter de deur vandaan en ze helpt me even op weg. gekozen optie is de juiste nu nog wasmiddel, betalen en draaien maar. je kunt dan gewoon weggaan tot de was klaar is en daarna alles in de droger gooien. Lukt mooi en om half elf is alles gewassen en droog. Dan naar de fotozaak, want het oplaadapparaat is toch kapot. Ik koop een nieuw en ze doet even voor hoe het werkt, dan om koffie en wat inkopen en het dorpje verkennen. Saint Jean Pied de Port is een echt toeristisch plaatsje, vandaag is het wat rustiger, maar gisteren kon je over de koppen lopen. Om een uur of elf stroomt het vol en om zes uur weer leeg. Er zijn veel souvenir winkeltjes en de horeca is rijk vertegenwoordigt. Het heeft een hoog Valkenburggehalte en de mensen sjokken maar wat achter elkaar aan. Wel worden vanuit deze plek veel wandelingen uitgezet omdat het natuurlijk heel mooi ligt zo tegen de Pyreneen aan.
Ik lummel nog wat rond, ga eten in een verkeerd toeristen restaurant en tenslotte na de pC sessie toch maar siesta en tour kijken. Ik heb nog sms contact met Herman Roels en we maken een principeafspraak voor zondag. Diner in het hotel, als voorgerecht een "Gesiers" salade, dat zijn eendenmaagjes etc. Normaal niet verkeerd, maar omdat ik dit al zo dikwijls gegeten dat ik zeg dat ik iets anders wil. Geen probleem, ik krijg een krabragout voorgezet, ruikt lekker en smaakt heerlijk, alleen ik dacht dat dit in een ragoutbakje van bladerdeeg weerd geserveerd maar het bleek de rugschaal van de krab zelf te zijn en daar kwam ik dus met mijn mes niet doorheen. Ook mooi was dat ik de avond ervoor een half flesje wijn had besteld en niet helemaal leeggedronken. Staat dat kletske wijn toch maar mooi op mijn tafel te wachten. Na het diner vroeg naar bed, want ik wil echt uitrusten.

103e dag 22 juli 11
Verblijf in St Jean Pied de Port

Ik ben vroeg wakker na een onrustige nacht. Ik heb van Lieske gedroomd en niet prettig. Zoals Cor al schrijft ben ik er de laatste dagen echt mee bezig. Ik sta op en zit m 8.30 uur aan het ontbijt. Vandaag nog een laatste lijstje afwerken, want morgen ga ik verder. Ik loop eerst een klein stukje de route op om morgen meteen goed te kunnen starten. Dan wat contant geld pinnen, een paar marsrepen gekocht en wat fruit voor onderweg. Dan even naar een sportzaak om toch maar een paar oordopjes te kopen omdat de mogelijkheid bestaat dat ik in Spanje meer in refuges moet slapen met meerdere pelgrims op een kamer en men waarschuwt voor snurkers. Ik loop ook nog even bij de Nederlandse pelgrimopvang binnen om ze goedendag te doen van de mensen uit Augy sur Aubois. Vervolgens ga ik naar mijn fotodame en laat haar mijn bedje in de pelgrimsopvang voor zaterdagavond vastleggen. Ik geef haar een pakje koekjes die hier de specialiteit zijn. Ze is echt verrast dat ze een cadeautje krijgt, maar ik vind dat ze dat verdiend heeft, alleen al door hoe ze me geholpen heeft. Het is dan een uur of half elf en ik heb eigenlijk niks meer te doen dan mijn rugzak nakijken en opnieuw inpakken, maar dat kan pas na de middag omdat in de ochtend uren de hotelkamers worden schoongemaakt. Dan nog maar een kaars opsteken voor iedereen die ik ken en in het bijzonder zij die in de zelfde situatie zitten als ik en veel kracht nodig hebben. Daarna zoek ik maar een terras op voor koffie, ik heb niks te doen en dat is niet goed en ga prakkizeren, Ik zie andere stellen rondlopen en vraag me af waarom Lieske dit niet meer mocht meemaken. Zij zat nog zo vol pit en kon eigenlijk elke uitdaging aan.

Ik reken maar weer af, want dit schiet ook niet op en ga op zoek naar een autenthiek restaurantje om te lunchen. gelukkig vind ik iets beters als gisteren, lekkerder, vriendelijker en ook nog goedkoper.
Daarna tijd voor werk op de kamer. Ik pak mijn rugzak opnieuw in, doe mijn lingerie wasje en bekijk alvast de trajecten voor de komende twee dagen. Daarna de tour opgezet en met af en toe in slaap vallen naar de beklimming van alpe d,huez gekeken. Ikke morgen maar dan te voet de pyreneen in. Ik heb eigenlijk geen idee wat me te wachten staat en dat is ook weer wel spannend. Van Frankijk en Belgie had ik verschillende gidsen, maar van Spanje eigenlijk alleen een ANWB boekje en de info over slaapplekken die ik hier gekregen heb. Maar ik ben niet de eerste dus het zal wel goedkomen. Ook de taal zal wel even wennen zijn, want ik ken wat wat spaans, maar minder als de franse taal. Herman Roels heeft echter beloofd dat hij on-line beschikbaar is bij problemen. Schelden en schuttingtaal in het spaans kan ik nog wel, dus de honden moeten oppassen.
Na de tour ga ik beneden wat drinken en denk iok zal meteen de blog maar even bijwerken. Dus bij deze. De eerstvolgende dat zal vanuit Spanje woeten zijn als ik niet verkeerd loop. Jullie zijn dus nu helemaal bij en ik heb nog een paar laatste foto,s uit St Jean PdP toegevoegd.

Ik ben met 2 fransen de enige gasten in de eetzaal, dus het gaat sneller dan verwacht. Ik krijg weer het dagmenu en het voorgerecht is ommelet met pipenade, pipenade is een soort prutje van tomaat en paprika,s etc. Smakelijk, maar ik had dit toevallif vanmiddag al als hoofdgerecht genomen bij de lunch. Ik vertel dit eerlijk tegen de dienster en ze vraagt of ik meloen lust. Ik lust alles, dus ja. Krijg ik ongeveer een kwart kilo Jambon de Bayonne met een paar reepjes meloen.
Jambon de Bayonne is erg smakelijke rauwe ham uit die streek. Ik weet dat Pata Negra in spanje beter is, maar dit is zeker niet verkeerd. De 2 andere eters zijn fransen en ze krijgen hetzelfde menu wat ik gisteren had. Varkensrollade en boontjes als hoofdgerecht. Ik ben niet zp een gebraden varkensvlees liefhebber en ik weet dat Lieske die af en toe best zin had in een lekkere cotelet altijd als ik een receptie of zo had of laat thuis kwam naar de slager ging om twee grote coteletten en dan alleen zat te feesten en te kluiven. Als ik later op de kamer ben wordt ik nog gebeld door Anneke en Piet Geleyns die me even Frankrijk uit willen wuiven en me veel sterkte wensen in spanje. dan slapen, want morgen is een spannende dag.


Ik zou zeggen Hasta la Vista en tot de volgende. Nog bedankt voor al jullie reacties tot nu toe ook van de mensen die ik(nog) niet ken en voor de steun die ik van jullie krijg, want geloof me die heb ik hard nodig.

104e dag 23 juli 11
Van St Jean Pied de Port naar *Refuge Orisson*. Halfweg overgang Pyreneen

Ik ben weer bijtijds wakker, uit bed en naar benden voor ontbijt. even lamgs de bakker en dan op weg. het is best spannend, ik heb nog gevraagd hoe lang het ongeveerd klimmen is en ze zeggen nu tussen de 3 en 4 uur om naar 770 meter te komen, waar een herberg is waar ik wil overnachten. Dit is me aangeraden omdat de tocht in 1 keer door de Pyreneen 27 km te zwaar is vor mij. Het is druk, want heel veel mensen komen met trein of bus naar Saint Jean om daar de tocht naar Santiago aan te vangen. Was er in Frankrijk een oase van stilte hier lopen ze in file omhoog en kwekken wat af onder elkaar. Op een gegeven moment 2 meisjes die constant tegen elkaar bezig zijn achter me. als ik wat inhoud om ze voorbij te laten gaan houden zij ook in: Ik sta stil om zg een foto te maken en dan komen ze naar met toe. Zij uit canada ik uit Nederland. een van de meisjes loopt op slippers, heeft ontstoken voeten. Ze hebben 2 dagen gerust in S Jean, maar moeten door omdat hun vliegtuig in madrid over 5 dagen gaat. Je moet het er maar voor over hebben natuurlijk. De klimmen zijn zwaar, maar prachtig koel open weer ook om foto,s te maken. Ik haal mensen in en wordt natuurlijk ook ingehaald. Er zijn ontzettend veel jonge spanjaarden die in groepen lopen. Later hoor ik dat als je in Spanje solliciteert op een baan en je kunt aantonen dat je naar SdC bent gewandeld dit een voorkeur heeft bij aanname van mensen. Het is zwaar, maar ik schiet goed op en ga sneller dan verwacht. Op een ijkpunt van 440 meter ben ik nog maar een goed uur op weg. Dus ademhalen en door, wat betekent dat ik om 10.15 uur al op mijn slaapadres *Refuge Orisson*. Rijkelijk vroeg natuurlijk, want ik had rond de middag gerekend. Ik meld me, maar je kunt pas om 13.00 uur naar de kemer. We slapen met 6 man op een kamer, niet mijn ding maar het kan niet anders. Ik heb dus tijd zat en ga buiten op het terras zitten met notitieblok, puzzelboekje en een bakkie koffie. Veel mensen lopen tot het uitzichtspunt of de locatie waar ik slaap en gaan dan terug: Anderen wagen de oversteek naar Spanje wel in 1 keer en lopen door. Op slippers, open schoenen en alles wat daar tussen zit. Een cameraploeg japanners met ik denk 50 kg apparatuur op hun nek, zwetend en steunend door de bergen. De lucht trekt dicht en het gaat miezeren en wordt koud. Tijd voor een bordje bonensoep en een broodje. Er komt nog een stel uit Uden binnen die enkele jaren geleden de wandeling hebben gedaan en nu even terug komen kijken met de auto. Ze zijn erg emotioneel, ook als ik ze mijn verhaal vertel. Ze hebben nog familie in Roosendaal de bekende muziekhandel op de kaai, waar Dim ook les geeft. Dan krijgen we ons bedje toegewezen en ik lig met 1 canadees, 2 duitsers, 1 zwitser en 1 italiaan op de kamer. Omdat het slecht droogt betalen we samen de droger omdat ierdeen maar een klein beetje was heeft. Dan siesta en rond 18.30 uur een pastieske. Om 19.00 uur wordt er gezamenlijk gegeten en ondetussen zijn ook de andere kamers en een reserve tent gevuld met mensen. Een echt internationaal gezelschap, waarbij het engels over het algemeen de voertaal is. Ik heb me laten vertellen dat in de pelgrimsopvangen elek dag hetzelfde menu wordt gekookt. Het is gemakkelijk en er zijn elke dag andere mensen dus.....
Het is een stevige pot (ook weer bonensoep) die we voorgezet krijgen en alles is incl. dus ook de wijn, wat wil zeggen dat er aardig ingenoñemn wordt. De stemming stijgt en de verhalen komen los, ook waarom dat iemand de Camino loopt. Er is ok nog een Ierse dame gearriveerd, 71 jaar, zwaar rokend, en geen conditie maar ze wil proberen Santiag de C. . Kom hier later nog wel op terug. We maken nog een groepsfoto en dan naar bed.om 22.00 uur naar bed want dan gaat alles op slot. Even afwachten of ik mijn nieuwe oordoppen tegen het snurken in mijn oren moet stoppen of in mijn neusgaten vanwege de bonensoep.


Tot de volgende dag,
Louis