Doorpakken en dan even rust....

Hoi allemaal,
Na een tweetal stevige wandeldagen zit ik even op mijn gemakje in Burgos. Ik ben hier vanmiddag aangekomen en ga zondagochtend weer verder. Plan was om de afgelopen 2 routes en drie stukken op te delen vanwege moeilijkheidsgraad en lengte, maar omdat goede slaap gelegenheid ook nogal problematisch leek, toch maar gegokt op mijn conditie en daar is niks mis mee tot op heden is gebleken.


114e dag 3 augustus 11
Van Santo Domingo de la Calzeda naar Belorado.
Ik ben om 5.30 uur op. Douchen etc. en dan naar beneden om de sleutel in te leveren. De nonnekes slapen uit, want er zit niemand bij de balie. Ik leg de sleutel neer, controleer of ik alles heb en dan naar buiten. De koele ochtendlucht doet aangenaam aan en ik ga op zoek naar een ontbijtbar. Vlgs de VVV zouden er verschillende om 6.30 uur open zijn. Alles nog donker overal. Ik stap een engels pelgrimshuis binnen en vraag koffie. Wij hebben niks zegt men daar maar waarschijnlijk is 50 meter verderop een barretje open. Ikke verder en inderdaad men is net open. Ik ben de eerste klant en doe mijn bestelling van koffie en drie zoete koeken voor de suikertjes. De barman vraagt waar ik vandaan kom en als ik nederland zegt maakt hij een sneer over de WK vorig jaar. Ik doe net of ik boos wordt en weg wil lopen. maar hij begint hardop te lachen en ik natuurlijk ook. Ik krijg mijn spul en het wordt meteen al drukker met andere pelgrims in het barretje. Om 7.00 uur nok ik af. Ik loop door een landbouwgebied en het lijkt ook al drukker met wandelaars dan gisteren, zal wel aan het tijdstip van vertrek liggen, al zijn er met name veel spanjolen die overal in de routes inspringen en ook weer stoppen. De eerste fietsers komen ook alweer voorbij en omdat het wandelpad langs een doorgaande weg ligt zie ik dat ook veel fietsers kiezen voor de snelweg. lijkt mij gevaarlijk zonder fietspad, maar ze zullen wel weten wat ze doen. na 1,5 uur het eerste dorpje met uiteraard de eerste koffiestop voor velen. Het volgende dorp ligt wat verder weg dus ik besluit toch nog maar een koffietje en een boccadillootje (broodje) met die lekkere spaanse rauwe ham te nuttigen. Het barretje is eigenlijk een winkeltje en de bediening gaat erg langzaam,er staat een man of vijf te wachten, ik sluit netjes aan als het duitse meisje met de zere voeten van gisteren binnenkomt. Kun jij niet voor mij bestellen vraagt ze want anders sta ik hier een half uur. Ik doe net of ik het niet begrijp en zeg niets, daarna sluit een japans uitziende vrouw aan en meer mensen. Eén van de duitse dames van komt ook binnen en gaat bij het meisje staan. Ze doet haar bestelling voor de andere vrouw de kans krijgt iets te zeggen. Ik zeg daar wat van en de voorkruipster maaky netjes haar excuses en maakt plaats. Zo hoort het. Later komt het enen vrouwtje naar me toe, ze blijkt Koreaans te zijn en met 4 andere vriendinnen ook op pad. Ik maak een geintje van het voorkruipen onder verwijzing naar kleine kinderen en ga verder. Ondanks de beschreven lengte en de hoogteverschillen loop ik goed dooor: Onderweg kom ik de jongen nog tegen die gisteren terug moest omdat hij zijn fototoestel verloren was of ergens laten liggen, maar hij heeft het gelukkig weer teruggevonden. Ik loop ook nog een duitse jongen voorbij die op een soort open schoentjes met veters rond de enkels loopt meer damesmodel en soms luidop bidt. Hij zal er wel een bedoeling mee hebben denk ik.
Voor mij lopen drie spaanse meiden en een jongen en ze praten constan met elkaar. Net of de radio aanstaat.Ze lopen echter in een tempo dat ik ze net niet voorbij kan komen. Een van de meiden stopt om een foto te maken en dan loopt ze een tijdje met me op. Ze heet Isabella, komt uit de buurt van Malaga, werkt bij een transportbedrijf en spreekt goed frans. dat vind ik wel fijn, want mijn spaans is niet om over naar huis te schrijven, al doe ik dat natuurlijk nu wel. als ik zeg dat ik louis heet vindt ze dat geweldig en zegt dat haar broer ook zo heet en helemaal weg is van die naam.
Om 12.30 uur lopen we het dorp Belorado in, we maken nog een foto van elkaar en roepen tot nogeens. Ik loop het dorp in om een bedje te zoeken en als ik ergens op een particuliere gevel fotos zie hangen van kamers ga ik binnen om te vragen of er plek is. jazeker, dus kamertje kijken, groot, schoon en niet duur. Klasse en tien minuten later onder de douche en siesta. daarna wat eten op het terras. Ik heb ondertussen even naar de routes voor de komende dagen gekeken en slaapgelegenheid. Ik vraag de kamerdame of zij in het dorp waar ik zo snel niks vond in mijn gidsje iets weet. natuurlijk weet ze dat, en als ik er op sta wil ze best even bellen en reserveren wat eigenlijk niet nodig is, want het is niet druk zegt ze. Toch maar bellen svp en binnen vijf minuten kamer geregeld voor de volgende avond. Ik vraag waar het is en ze zegt dat het dorp maar een vijftig vaste bewoners kent, eigenlijk een doorgaande weg, dus ik zal daar niet kwijt lopen en de Hostal is zo te vinden. OKE. ik ruim mijn boodschapjes op, Peter Mies belt nog op dat hij aan de rood/witte wijn zit, maar dat blijkt toch witte te zijn. Mogelijk is hij aan het latste restje van de fles bezig. We lachen wat en Peter en Elly praten even het laatste nieuws uit Roosendal bij. Ik ga om 19.30 uur in het restaurantje naast de kamerberhuur eten dat ook van hen is. ik kom met een spanjaard en een russisch vrouwtje aan tafel te zitten. De russische is op de fiets net twee dagen bezig en zo rood als een kreeft van het verbranden. Ze heeft twee witte plekken rond haar ogen waar haar zonnebril heeft gezeten, maar ik mag geen foto maken. Ze lust eigenlijk niets van wat er op tafel komt en houdt het op soep en brood. De gastvrouw komt elke keer vrgen of we genoeg hebben en zo bij kunnen krijgen als dat nodig is, maar de portie zijn van dien aard dat we niet meer op kunnen. We krijgen de man neen aarden kruik met wijn, waar drie glazen uit kunnen. De spanjaard zegt dat goede Rioja eigenlijk 3 jaar oud moet zijn de Crianza, maar dat zal wel niet in de kruik zitten. De waardin heeft it gehoord en komt het meteen even rechtzetten, als ik vrijvertaald prut wijn wil serveren krijgen jullie wel een fles de man begrijp ik zo een beetje. Mijn spaanse buurman verontschuldigd zich bij haar. dan nog een halve meloen als dessert en ik ga nog even lopen om het eten te laten zakken. Op een terras zitten weer mijn duitse dames, ze roepen en ik bestel nog een glas bier en wat olijven. Ze vragen naar mijn plannen en als ik zeg dat ik geen drie, maar twee dagen over de route wil doen zeggen ze dat we dan afscheid moeten nemen want zij lopen in dagen naar Burgos en ik in twee. We wisselen nog wat gegevens uit en de ene dame blijkt reisjournaliste/schrijfster te zijn van o.a culinaire boeken. Ze heet Rose Marie Donhauser en haar vriendin heet Geraldine die gepensioneerd is. Mijn verhaal kenden ze al en Rose marie verteld nog iets vergelijkbaars uit haar kennissenkring en dat ik de moed niet moet laten zakken. dan verabschieden wir uns und vielleicht bis Burgos auf den Marktplatz.
Tijd om in bed te kruipen, maar niet onder de wol, want de temperatuur is hier geweldig ondanks dat er voor regen etc gewaarschuwd wordt.

115e dag 4 aug 11
van Belorado naar San Juan de Ortega.
Vandaag dus een pittige route, met veel slechte klimmende en dalende paden en waar gewaarschuwd wordt om de route bij slecht weer of na veel regen niet te lopen omdat hij dan heel gevaarlijk is. Dit was ook één van mijn redenen om er maar doorheen te zijn voordat er gekke dingen gebeuren dus vandaag 24,3 km.

Ik zit om half zeven aan het ontbijt om dat dat bij het restaurantje van gisteren. Goed geregeld en er komen ook veel mensen eten. en voor 3 euro niet te veel geld. Ik kijk buiten of het al lichter wordt want om in het donker te vertrekken vind ik niks. tegn 7.00 uur wordt het bekwaam en stap ik op. Het is weer lekker koel en niet druk, wel meteen 45 minuten klimmen. mijn schone interlokje etc, vanmorgen fris aangetrokken kunnen eigenlijk weer meteen in de was. Maar dat is voor vanavond. Er zijn vandaag weer een paar bekende gezichten minder omdat ze door blessures etc af moeten vallen. dit keer ook ywee spaanse meiden die echt wel conditie hadden, maar gewoon blarenpech die niet genezen wil. even later weer de 5 Koreaanse vrouwen die ook al vroeg zijn weggegaan even Leve Korea geroepen en verder. Na 1,5 uur het eerste dorp, druk bij het barretje en ik heb goed ontbeten dus loop verder. na 3 uur lopen kom ik in het volgende dorp en ben bijna al op de helft, dus eerst maar even de kachel opladen met Zumo (vers sinaasappelsap), een zoete koek en koffie. Leuk cafeetje en ik krijg als ik wegga nog een handvol pruimen mee. Nog even controle of ik alles voldoende bijj heb, want de eerstvolgende 3 uur kom ik geen dorp meer tegen. net buiten het dorp weer een fikse klim naar 1050 meter. We gaan de Montes de Oca over. Vroeger waren hier veel struikrovers staat in ñijn gidsje, maar de struiken zijn ondertussen gerooid dus de rovers verdwenen.
De beklimming was vlgs mij even een conditietest, want daarna wordt het pad breed door als brandgang door het bos te dienen en kilometers lang en saai. Dus de gedachte aan Lieske neemt weer de overhand, hoe zij hiervan genoten zou hebben en wat ik straks zal gaan doen als ik terug ben. Ik moet dan letterlijk nog een beekdal door en na nog wat boskilometers kom ik aan in het dorp San Juan de Ortega. Ik zie mijn overnachtingsadres niet zo snel dus even het cafeetje in. Zelfde eigenaar dus bed snel geregeld. Ik had gedqacht in een krotje terecht te komen, maar het is een mooi landhuis " Alajamiente Rural La Henera" . 2 Euro duurder als bij de Nonnekes, maar 40 vierkante meter meer en een badkamer net zo groot als mijn celleke 2 nachten geleden. maar ik ga er van uit dat de Nonnekes goed werk doen met het geld dat ze vangen, al moest er wel contant worden afgerekend en bestond de administratie uit een geschreven namenlijstje, waar je naam werd doorgekrast als je had betaald.
maar ook bvan de ze luxe kan ik wel genieten en ik neem een uitgebreid bad en ik kan mijn was nu buiten hangen. Siesta en daarna een pint, na even in de kathedraal te hebben gekeken. De cafe eigenaar is de enige uitbater en dat vindt je terug in de prijzen. De drankjes zijn allemaal net iets duurder dan op andere plaatsen, maar dat kan ook liggen aan het feit dat er heel veel mensen uren met een glas water kunnen doen. Ik ga nl met mijn pint bij een andere dmae zitten die een leeg glas heeft. Vraag netjes of de plaats vrij is en er wordt wat gegromd, aan het boek dat ze zit vte lezen denk ik dat het een duitse is, maar ik stoor denkelijk want ze staat op en gaat op een muurtje zitten. je kunt/moet savonds ook daar eten, er is niks anders en het begint om 19.00 uur. De eigenaar zegt tegen me om even voor die tijd bij hem aan te kloppen want anders kan het wel eens lang duren. ik begrijp het niet maar dat blijkt later. Nog wat water en koeken bij hem gekocht, want je kan er niet ontbijten hij gaat pas om 9.00 uur in de ochtend open en ik wil weer vroeg weg ivm de lange route naar Burgos van 26 km. Het is een uur of half vijf, gloeiend heet en er komen nof steeds wandelaars en fietsers langs die verder gaan en het eerstevolgende dorp is toch vier km verderop. Ik zou in deze hitte echt geen stap kunnen zetten vandaar dat ik altijd vroeg weg wil.
Ik zorg dat ik om 18.45 uur terug ben bij het cafe en bestel een pint. De eigenaar ziet me en knipoogt. Oke ik zie wel. dan gaat zijn restaurantdeel open en het blijkt dat er 16 man kunnen zitten terwijl er 50 staan te wachten. Hij komt me halen en zet me bij een groepje jongeren aan tafel. Binnen de kortste keren zit het vol natuurlijk. De menukaart gaat rond en er zijn eenvoudige maar smakelijke schotels voor euro 6,50 excl. wijn dat wel. Ik bestel een soort vleesschotel met casselerrib en bloedworst. de meesten gokken op een aangeklede tortilla met ham en of worst of zo. Ook smakelijk maar ik heb al teveel eieren op de laatste dagen. Het groepje war ik bij zit zijn engelse theologiestudenten op een soort bezinningsreis en het meisje naast me waar ik mee aan de praat raak vraagt honderd uit. Wanneer ik vertrokken ben, waarom etc. Als ik mijn verhaal vertel merk ik dat de rest mee zit te luisteren en onder de indruk is. ik krijg nu ook van de rest diverse vragen hoe ik het onderga, hoe Lieske was en ik vertel er graag over. Ik merk ook dat er echt interesse is. Als we alles op hebben, moeten we snel plaats maken voor de volgende 16 klanten en drink ik nog een pint aan de die gaat roken ga ik nog even op het terras zitten. De studenten zitten ook bij elkaar en ze hebben het over mij, ze vragen nog of ik bij hen kom zitten, maar ik wil naar bed.
ik maak mijn rugzak weer vertrekkens klaar op wat kleine dingen na en zet alvast klaar wat ik morgen als ontbijt zal nemen. Er is een koffieautomaat in een soort huiskamer, dus we hebben in ieder geval iets op voor ik vertrek. Ik zet de TV nog even aan, maar er zit maar één zender op en dan ben je snel uitgezapt. Dus oogjes dicht etc.

116e dag 5 augustus 11
Van San Juan de Ortega naar Burgos.
Ik ben weer vroeg op en na mijn stortbadje en scheerbeurt maak ik mijn ontbijt in de algemene kamer. Het is nog aardedonker buiten dus ik heb de tijd. Drentel wat op en neer en besluit dan toch maar langzaam op te stappen. Er zal al wel meer volk op de been zijn. dat is ook zo en ook liggen nog verschillende mensen in hun tentje langs de kant of komen er net uit. Als ik het dorp door ben is het al redelijk licht en duik een bospad op. loopt weer lekker, koel en een eindje voor me een paar andere lopers die ik als richtpunt kan nemen zolang het nog wat schemert. Het pad loopt tot aan een eerste dorp, waar al een cafeetje open is. Omdat ik toch al wat op heb en de drukte besluit tot het eerstvolgende dorp te wachten met koffie. Een aantal km over asfalt en in het volgende dorp nog niets open. je ziet altijd iets bij hebben voor onderweg. Maar ik kan er nog wel even tegen. De eerste en enige echte stijging kondigt zich aan. Het pad loopt langs een voormalig militair terrein, is afgezet met prikkeldraad en erg rotsachtig overpunten en knoesten. Bij nat weer is het hier een spiegel. en niet alleen bij nat weer want i let even niet op en daar lig ik bijna weer. kan gelukkig de val een beetje breken en kom er zonder schade af. Ook hier geldt, wil je rondkijken dan eerst stil gan staan, want je ligt zo tegen de grond. Als ik boven op de berg ben heb ik een prachtuitzicht en zie Burgos in de verte al liggen. Het is dan 9.00 uur. Ik ben benieuuw hoe laat ik in Burgos aanzal komen. (het zal dan 13.30 uur zijn als ik in het centrum sta). Er komen wat fietsers voorbij denderen die weer met halsbrekende toeren naar beneden gaan. ik neem de tijd en ga voetje voor voetje. Dan weer een stukje zandpad oevrgaand in asfalt. tegen 10.00 uur het volgend dorp en koffiestop. Er zijn al veel mensne voorgeweest, want de koekenvoorraad van het cafe is bijna op. Ik zie daar ook weer mijn Koreaanse vriendinnen en we maken fotos. dan verder over asfalt tot aan een vliegveldje. ver voor me zie ik mensen een weg inslaan, maar als ik daar kom is dat afwijkend van de route aanduiding dus ik weet niet waar ze langs gaan en neem geen risico. Ik loop een dorp door en vlgs mijn beschrijving kom ik daarna in het industriegebied van gurgos en kun je eventueel een bus nemen. Dat gaat mijn eer te boven en meerdere met mij. Het wordt wel een bijna 8 km lange loop langs bedrijven en aanvoerroute om in burgis te komen, maar het kan niet altijd natuur zijn. tegen half één loop ik Burgos binnen en sta ik net op mijn kaartje te kijken nhoe ik naar het centrum moet lopen als ik hoor roepen Hééééé0 Louis, Louis. Als ik kijk blijkt het mij spaanse vriendin Isabella te zijn van een paar dagen geleden. Ik besluit om met haar en haar vriendin mee op te lopen, want dat is wel handig met de weg vragen. We praten nog een beetje bij en zij zeggen dat dit voor hen de laatste dag wandelen is geweest. Zij moeten naar huis en gaan volgend jaar vanuit Burgos weer verder. We lopen samen tot aan de pelgrimsopvang en het centrum Drie kussen van Isabella en ze wenst me sterkte met de rest van mijn trip. Ik loop een stukje terug naar de VVV omdat ik een rustdag neem en een hotelletje zoek in het centrum en niet te duur. Binnen 5 minute geregeld en om twee uur sta ik onder de douche in hotel España in centrum en vlakbij de grote kathedraal. Even siesta en als ik lig voel ik dat ik moe ben, dus net op tijd even een snipperdag. Daarna pintje en wat tapas. eigenlijk is alles lekker en ik wijs maar wat aan. Als ik eea krijg zie ik dat ik ook een schaaltje met pulpo (gekookte inktvis in t zuur) heb gekregen. De lievelingstapa van Lieske. Mijn gedachten zijn weer even speciaal voor haar en wat we allemaal samen hebben gedaan.
Ik zoek en vind een internetcafe en zit tot 20.00 uur eea bij te werken. dan wat rondlopen en een pint buiten aan een staantafel om naar het uitgaansleven te kijken. en dat is er het lijkt of heel Burgos op straat is. overal drinkende en etende mensen en op sommige plekken levende autentiek spaanse muziek, er ggezellig en ik loop eerst nog wat door de smalle straatjes eer ik een plekje zoek om te eten. Buiten kan bijna niet omdat alles vol zit. dan toch een plekje en een aardige ober vraagt wat ik wil. Doe maar een variados van tapas het maakt niet uit wat ik lust alles. ik krijg 8 verschillende tapas, wat voldoende is om mijn maagje te vullen, een paar glazen rioja er over heen en afsluiten met een carregiootje.
Als ik mijn mobieltje pak blijkt dat vriend Geert en Jan Blommers hebben gebeld. het is dan 23.00 uur en ik besluit alleen Jan even te bellen omdat ik weet dat hij op vakantie is en mogelijk bij mij in de buurt zou komen. En dat is inderdaad zo, Jan zit met echtgenote Tonnie 100 km van Burgos. Ik heb een snipperdag en ze willen graag naar me toe komen. Ik vind dat geweldig, want weer eens een keer Roosendaals praten is stik gezellig. En je moet het naturlijk ook maar willen doen om even een paar honderd kilometer te rijden om iemand te zien. Jan en Tonnie hebben een eigen bedijf Drukkerij Burgerhout in Roosendaal. We hebbben elkaar leren kennen toen zij sponsor werden van Stichting Carnaval in Roosendaal. Daaruit zijn weer diverse andere contacten gekomen van activiteiten waar ik bij betrokken ben. En langzaamaan, ook toen Lieske ziek werd groeit zoiets dat ik blij ben hen tot mijn vriendenkring mag rekenen. Ik doe om 23.30 uur het licht uit en ondanks wat uitgaanslawaai op straat val ik snel in slaap.

117e dag 6 aug 11
Rustdag in Burgos
Ik wordt om 7.00 uur redelijk uitgerust wakker. lig even te soezen maar ga er toch maar uit. Douchen etc en een boodschappenlijstje maken wat ik allemaal wil doen voor Jan en Tonnie komen. Ik sta om 8.45 uur opstraat en lijk de enige. heel Burgos slaapt nog. ik wil wat kleding laten wassen, maar de wasserette is te ver lopen en de pelgrimsopvang alleen open voor vertrekkende klanten. ik loop even een stukje door de stad hoe ik hier morgen snel weer uit kan. Niet moeilijk en vlak bij mijn hotel. Ik ga ontbijten naast de kathedraal, puur toerisme dus ik betaal nu drie keer zoveel als op een ander plek, maar dat weet je dus niet zagen. ik loop nog even rond in in rond de kathedraal en het is werkelijk een prachtig gebouw, maar één van de vele prachtige kerken die ik al gezien heb. dan om boodschappen voor morgen, want ik wil vroeg weg en of er iets open is om te ontbijten is de vraag. ik ga nog even naar de kapper om mijn kopje wat te fatsoeneren, want ik wil er netjes uitzien voor Tonnie. Dan naar de VVV, want in het dorp waar ik morgen eindig zijn vlgs mijn gidsje weinig slaapgelegenheden. Aardige dame bij de VVV, kijkt in haar register, belt op en 10 minuten later weet ik waar ik zondagavond slaap.Nog even voetcreme kopen voor na het wandelen en dan weer tijd voor koffie. Ik heb Jan nog even gebeld hoe laat ze in Burgos denken te zijn en een locatie Plaza Mayor afgesproken. ik ga op het terras zitten om mijn dagboek wat bij te werken en zodanig dat ik de twee uitgangen van de ondergrondse parking in de gaten kan houden. als het wat laat wordt ga ik bellen, maar geen contact. Ik ga midden op het plein staan en dan komen ze er aan. Stik Leutig om weer eens bekenden te zien, koffie drinken en bijpraten. Ze hebben hun hondje Luna meegenomen. Ze zijn eigenlijk ook naar spanje gekomen omdat het in Frankrijk erg slecht weer was en besloten om toch even naar mij te zoeken. We maken nog een toeristich rondje door Burgos en gaan dan eten. Bellen nog even met Geert om wat te gekken en dan wordt het voor hen weer tijd om terug ter rijden, we drinken nog een koffietje, fotos maken en bedankt voor jullie bezoek. het heeft me echt goed gedaan en ik heb er weer wat power uit overgehouden. Als ik terug ben gaan we samen eten en nu op mijn rekening heb ik afgesproken en het staat nu ook op schrift. Ik loop terug naar het hotel om even te siesta-en en alvast naar mijn rugzakje en routje voor morgen te kijken. Dan wordt het weer tijd voor een hapje, maar eerst even dagboek bijwerken.
Ik loop nog een rondje door het centrum en overal weer eve druk, dan toch maaar ee restaurantje binnengestapt want het is al 21.30 uur. Ik bel geert nog even, maar breek af als de soep, gazpacho, komt. Ik eet op mijn gemakje en dan richting hotel. Ik koop onderweg nog een ijsje, iets wat we vroeger nooit deden, maar nu doe ik het eigenlijk om meer calorieen binnen te krijgen dan voor de lekkerte. dan naar bed, ik laat de dag nog even passeren en denk aan Lieske en dat ik morgen weer alleen verder ga.

De rust


Tot de volgende en doe de deur goed op slot, want ik lees ondertussen dat het er in Roosendaal niet rustiger op wordt.

Louis