Lege vlakten en geen schaduw..........

Hoi allemaal,
Geen Pc betekent niet dat ik niet verder kan op de tocht, dus ondertussen ben ik weer 2 dagwandelingen verder. Ik zit nu in Castrogeriz een oud dorpje wat al heel lang op de route ligt, is ook te zien aan de huizen trouwens.
Ik ben weer erg blij met jullie reacties en de kracht die ik hier van krijg. Ondertussen ook het laatste verslag even bijgewerkt dus we kunnen weer.

118e dag 7 aug 11
van Burgos naar Hornillos del Camino.
Ik heb de wekker op 5.30 uur gezet, maar als hij afloopt heb ik eigenlijk voor de eerste keer geen zin om meteen uit bed te springen.
Ik blijf nog wat liggen tot ik mezelf press om er uit te gaan. Ik denk dat het komt omdat ik gisteren vrij laat gegeten heb en aan de pint en het wjntje wat nog niet goed verteerd is. Ik sta toch nog net voor zevenen buiten nadat ik bij het hotel heb afgerekend. Ontbijt heb ik snel op de kamer gedaan met water en een zoete koek. mede omdat er zo vroeg ook in Burgos niks open zou zijn. heb ik toch wat in mijn lijf. Op de Plaza Mayor staan wat tentjes met demonstranten er in. Ik weet niet waar het over gaat, ik zie iets van Brussel staan dus het zal wel europees beleid zijn waar men het niet mee eens is. het zijn wat rare figuren, maar ze groeten allemaal beleefd en zijn rustig. Ik kom nog langs de kathedraal en zie nog meer pelgrims die op net gestart zijn. Net buiten het centrum van Burgos is een cafeetje open. Ik twijfel of ik zal stoppen, maar door ervaring wijs geworden doe ik het toch maar. Het eerstvolgende dorp is 3,5 uur verder en is er op zondag wel iets open. Dus koffie en een boccadillo bacon. Het brood is krakend vers en de bacon nog warm, dus goede keus gemaakt. Ik zie ook weer het duitse meisje met de zere voetjes, maar ze is er nog en heeft nu ook een knieband aan. Ze groet van verre. Dan verder, het duurt weer wel even eer je Burgos uit bent, maar gelukkig lopen we nu niet over industrieterrein, maar door wat woonwijken. Het is 10 graden en lekker weer om te wandelen.
Het is weer druk onderweg, vlgs mij zijn er weer veel mensen die vanuit Burgos gestart zijn en het valt op dat er nu ook veel italianen op de fiets zijn. ik kom ook veel duitse en franse pelgrims tegen en het valt eigenlijk op dat ik de laatste dagen nog geen nederlander als pelgrim ben tegengekomen of ze houden zich stil als ik er aan kom. Het paden zijn niet moeilijk maar het landschap wordt steeds kaler, je loopt over een soort kale plateaus met af en toe een daling en stijging. Ik passeer de rivier de Arlanzon en dan komt een autotje me tegemoet. De bestuurder is aan het flyeren om klanten naar zijn cafe te lokken. en dat werkt ook bij pelgrims, want als ik het dorp in loop is het bij het cafe lekker druk met wandelaars. Alle leeftijden en nationaliteiten lopen door elkaar en als ik mijn rugzak af gooi hoor ik plots weer Hééé Louis Louis, ik kijk om en het blijkt Sara te zijn de franse journaliste die ik een aantal dagen/weken ergens tegengekomen ben. We praten even bij over hoe het ons tot nog toe vergaan is en maken een fotootje. Ook dat zijn leuke dingen, want ik zeg heel eerlijk dat mijn minst goede eigenschap is het herkennen van gezichten en namen van mensen die ik al ontmoet heb. Koffie ,sapje en een broodje en dan weer verder. lange stukken zonder beschutting tegen de zon en ik ben blij weer vroeg vertrokke te zijn. De koelte van vanmorgen is ondertussen door laaghangende bewolking overgegaan in een broeierige atmosfeer waaruit elk moment een onweersbui kan ontstaan. Het blijft echter droog. Ik loop om 12.15 uur Hornillo del Camino binnen en aan de linkse kant van de straat zit een duits meisje die me onderweg voorbij gelopen is bij een winkeltje. waar slaap jij vannacht zegt ze en ik zeg dat ik in een Hostal gereserveerd heb. Dan moet je hier stoppen zegt ze want dat is achter je. En inderdaad Hostal Rural "De sol a Sol" staat er op de gevel en ik klop aan. Een aardige dame doet open en wijst me mijn kamer. Ik zeg dat ik nog wat wasgoed heb en of dat gewassen kan worden. Si Si, geef maar en ik zorg dat het goed komt zegt de vrouw die ik voor het gemak even Erica heb genoemd omdat ze me aan een goede kennis in Roosendaal doet denken. Douchen en schoonheidsslaapje. Daarna even het dorp in om een pintje, een Pc is er niet te vinden. geen nood ik vermaak me toch wel in een dorp met één cafe en één winkeltje, zelfs de kerk is niet open. Ik ga op het terras zitten met een schaaltje olijven e een pint en laat alles maar over me hen komen. Er zij toch nog veel wandelaars die na 16.00 uur ondanks de hitte, want het is echt gloeiend heet, hier voorbij komen en minstens nog vijf km moeten naar het eerstvolgende slaapadres. Er stopt een koppel fransen en hij heeft een tekenbeet. Hij behandelt hem met een hete aanstekerkop want daar schijnt de teek niet tegen te kunnen en ze gaan weer verder. Ik zeg niet dat het mij niet kan overkomen, maar daarom wandel ik altijd met mijn lange broek aan, minder kans op steentjes in je schoenen en ook ongedierte houdt je beter buiten. Ik ga terug naar mij kamertje, haal mijn was van de lijn die ondertussen droog is en slaap nog een uurtje. dat kan zeker geen kwaad voor het lijfje. tegn 19.00 uur loop ik terug naar het cafeetje om wat te eten, enom wat vroeger te zijn dan gisteren. Ondanks dat er toch een 80 pelgrims in het dorp zijn, is het heel rustig in het restaurant. Aan de pris kan het bijna niet liggen, want een 3 gangen menuutje incl wijn en brood kost 9 euro. Er zit een vader met zoon en dochter en de zoon is op. Vader probeert hem nog wat moed in te praten, maar de zoon wil stoppen en vader bestelt voor de andere dag een taxi. Ik kan er niet achter komen of het nu fransen of belgen zijn. Op de terugweg loop ik nog even langs het winkeltje voor een fles water en dan te bedde. ik sms nog even naar jan Muurmans en die belt terug, even bijpraten en tot de volgende, dan bel ik Geert om het gesprek van gisteren even voort te zetten en het blijkt dat de accu van onze auto het heeft begeven. was ingecalculeerd, dus er zal wel een nieuwe komen. We praten nog even bij en dan doe ik het licht uit.
Mañana otro dia.

Als ik op bed lig denk ik ook plots dat het op zondag 7 augustus 1966 was dat ik Lieske op de kermis in Oud Gastel ontmoette. Ik sprak haar aan in het frans, met bonjour mademoiselle, waarop zij antwoordde, zeg het maar in het nederlands, want gij komdok mar uit Roosendaal.

119e dag 8 aug 11
Van Hornillos del Camino naar Castrogeriz.
Ik ben bijtijds op en vecht om 6.15 uur met de doucheceldeuren om ze dicht en later weer open te krijgen. ik heb al zoveel ideale systemen gezien die toch niet werken dat ik er ook niet zachtzinnig meer mee omga. De overige gasten in het Hostal zijn dus nu allemaal gelijk wakker. Ik zit om 7.00 uur aan het geroosterde brood, samen met een spaans koppel en hun zoon. We praten wat oa met handen en voeten, maar het zijn aardige lui en vinden me de kampioen als ze horen dat ik ruim drie maanden onderweg ben. Zo voel ik het in ieder geval niet, maar zij kunnen ook niet alles weten. Ik vraag nog wat toast bij aan mijn hospita Erica en de lieve vrouw maakt het weer klaar. Ik vraag ook wat ik voor het wassen moet betalen, maar daar wil ze niets van weten. Als ik wil kan ze ook even naar mijn volgende stop bellen om een kamer te reserveren. Graag, dan is dat ook weer geregeld. Afscheid en een foto wat ze heel leuk vindt. Ik stap op en de drukte van gisteren is opgedroogd, ik loop een chinees uitziende vrouw voorbij en dan loop ik een hele tjd alleen. het lijkt of iedereen in het donker is gaan lopen of dat ze allemaal laat zijn weggegaan. Het moet het eerste zijn, want normaal loopt men mij nogal eens voorbij, Na een kleine klim, ga ik weer over kale hoogvlaktes, wel mooie vergezichten, maar verder ook niet echt spannend. Op sommige stukken en dat heb ik al eerder gemerkt loop je over een bepaalde ondergrond met langs de kant lage begroeing en dan hoor je je eigen stappen, het lijkt of er iemand achter je loopt en ik denk aan Lieske, maar er is maar één schaduw en die is van mezelf. Ik wordt ingehaald door een meisje en we groeten elkaar en buen comino, Na 2,5 uur het eerste dorp weer in zicht en het is weer tijd voor koffie. Op het terras zit het meisje van daarstraks en ik vraag of ik bij haarmag zitten. Praatje en zij komt uit Letland. Ze studeert crimonologie in Cambridge. Ze heeft een Letlandse vader en engelse moeder. De studie moet ze zelf betalen en ze overweegt naar Duitsland te gaan om dat dat de studie gratis zou zijn.Ik weet het niet. Er komt nog een engels meisje bijzitten, maar ik stap op. Ik ben net op weg als het engelse meisje me achterop komt rennen met mijn gidsje en fototoestel. Vergeten, dat doe ik altijd als ik leuke meisjes ontmoet grap ik tegen haar en ze moet er erg om lachen. Ik loop verder en het pad gaat over in een stuk echt oud pelgrimspad om tenslotte over te gaan in weer een stuk bituumweg waar ook normaal verkeer over komt, gelukkig niet te veel. Het aantal fietsers heeft vandaag de overhand en er komt nogal wat voorbij gepakt en gezakt. Soms alles op hun rug en soms in een speciaal aanhagertje achter de fiets. Maar altijd in groepjes. gisteren heb ik meegemaakt dat één man uit het groepje alle fototoestellen bij heeft e vooeruit rijdt, ergens waar ee foto gemaakt moet worden stopt en iemand zoekt die dat wil doen. Als de res komt snel op een rijtje, foto en daar gaan ze weer. Vandaag zie ik mensen die al rijdend fotos maken oa van een ruine van het Klooster van San Anton waar het pelgrimspad echt dwars doorheen gaat. Halsbrekende toeren alleen maar om tijd te winnen denkm ik. Ik twijfel zeker niet aan de prestatie die ze leveren om naar SdC te fietsen, maar of ze er nu echt plezier in hebben en wat zien betwijfelik, maar wie ben ik in deze. Ik heb er weer lekker de pas in en om 12.30 uur wandel ik Castrogeriz binnen op zoek naar mijn bedje. Zo gevonden natuurlijk in een dorpje als een kwart van Nispen en ik sta om 13.00 uur onder de douche, in "Hostal Meson de Castrogeriz". dan siesta, wat eten en een Pc heb ik gevonden merken jullie wel.

Na het Pc bezoek, loop ik nog wat rond en kom een groepje mensen tegen, een aantal ken ik al van eerdere dagen. Ze vragen of ik mee ga eten. Een jongedame vraagt in het Engels waar ik vandaan kom en dan blijkt dat zij ook Nederlandse is; Simone uit Amsterdam. Ze is kleuteronerwijzeres en het is meteen haar laatste avond hier, want morgen moet ze weer terug ivm voorbereiding voor het nieuwe schooljaar. Ik zeg dat ik weinig nederlanders tegenkom maar zij heeft die dag twee amsterdammers ontmoet. Zij krijgt een telefoontje, maar ik heb geen bereik op mijn mobieltje en aan en ander netwerk zoeken denk ik eigenlijk niet omdat ik dit nog nooit gedaan heb. Richting bed en ik vraag hoelaat ontbijt, niet voor acht uur blijkt en dat is te laat. Ook een aantal fietsers wil vroeger ontbijten, maar de baas van het hotel wil niet eerder open en het personeel is ook niet erg klantvriendelijk. Dus negatief reisadvies voor Hostal Meson. dan naar bed en ik heb nog een paar zoete koeken voor ontbijt met water.

Adios,
Louis