De zon schijnt weer een beetje.......

Zaterdag 21 april 2012
Van El Acebo naar Ponferrada.

Hoi Lui´tjes,
Soms zit het tegen en dan weer mee. Ben vandaag in Ponferrada aangekomen. Zal zo dadelijk wat verslag doen, maar eerst even naar gisteren.
Soms plaats ik daar ook nog fotos bij.

Hier ben ik dan weer. ook in deze stad weer een Pc-tje gevonden zie je wel. Dank weer voor de lieve reacties. Zou graag iedereen persoonlijk iets willen zeggen, maar dan kom ik de eerste 3 dagen niet verder. Ik maak even een uitzondering voor Theo Maas die ik graag veel sterkte toewens bij zijn herstel. Ik zal er weer maar eentje aansteken. Ik blijf twee nachten in Ponferrada om weer even tot rust te komen en het advies van Herman Roels op te volgen.

Ik heb een zeer onrustige nacht gehad en slecht geslapen. Droom heel veel rare dingen. Het heeft vannacht echt gespookt buiten. Ik lig direct onder het dak wat met leien is bedekt en af en toe leek alles er af te waaien en de nodige stortbuien. Zoals altijd tegen de ochtend even weggedommeld. Om 6.00 uur uit bed en volgens afspraak met onze maffia vrienden als eerste gaan douchen. dan op mij dooie gemakje rugzak ingepakt en tegen half acht naar beneden. in de eetzaal zitten al wat duitsers op hun busje terug richting huis te wachten. Ik wil aan mijn tafeltje van gisteravond gaan zitten, maar dit is gereserveerd voor de slaapzaalgasten. Ik krijg mijn ontbijt in de bar. Als ik bijna klaar ben komt er een ploegje van 6 duitse vrouwen en een man gepakt, gezakt en verpakt in plastic naar beneden. Klaar om te vertrekken. Ze gaan ook tot Pontferrada hoor ik.Er staan er al een paar buiten als één van de dames xegt " mochten wir doch ein kaffee trinken" ??. De leidster is wat geirriteerd en zegr dat doen we in het volgende dorp. Iemand anders vraagt toch even na en het blijkt dat er de eerste negen kilometers geen barretje zal zijn. Unter etwas gefoeter komt de hele zwik weer terug binnen en moet de hele uitrusting weer uit of afgedaan worden. Ik moet er toch een beetje om lachen. Eenmaal buiten is het aan het mieseren, de eerste kilomers lopen vanzelf en dan weer de ezelpaden op. Ik wordt ingehaald door een dame die gisteren nog een man bij zich had, maar ze is nu alleen. Dan een uur niks en dan wordt ik ingehaald door een ierse juffrouw. Ik zag haar gisteren aan de bar zitten en leek me een nogal dromerig/zweverig type. Nu blijkt ze een vlotte praatstere ne zegt dat het gisteren ontzettend slecht was en daar een tik van gekregen had. Ik kan dat alleen maar beamen. Zes sneller dan ik (wie niet) dus is al rap uit het gezichtsveld verdwenen. het pas os nat, stijl, glad en wat al niet meer. ik neem echt de tijd om voorzichtig mijn weg te vinden. Net voor de plaats Molenisaca kom je op de doorgaande weg en dat loopt een stuk beter. je komt de plaats binnen via een oude romeinse brug, en het hele dorpje is gericht op pelgrimtoerisme. Het is rond 10.30 uur dus tijd voor een koffietje.
Half uurtje rust en dan weer verder, de route is nu veel eentoniger en loopt grotendeels langs een snelweg.
Je ziet werkelijk geen (pelgrims)kip meer. Ik denk dat het weer wisseling van de wacht is, dat er mensen naar huis gaan en er weer een nieuwe lading aan gaat komen. De autos vliegen met grote snelheid langs. Zoals in veel zuidelijke landen hebben ook de spanjaarden altijd tijd genoeg behalve als ze in de auto zitten, want dan willen ze er gisteren zijn lijkt het wel. Het wordt droog en af en toe laat de zon zich zien. Benauwd met mijn regenpak aan maar ik durf het nog niet uit te trekken.
Dan loop ik Ponferrada binnen, nog even een fikse klim naar het centrum en dan bij de kerk even op een bank. Ik trek mijn regenbroek alvast maar uit: net te vroeg want 10 minuten later een stortbui. Ik pak het adres van mijn logeeradres en na één keer vragen sta ik om 12.45 uur binnen bij het restaurant van Hostal San Miguel in Ponferrada. De eigenaar loopt even mee naar het flatcomplex er naast en ik krijg een kamer op de 6e etage. Hij zet de airco aan voor me en weg istie weer. Het is niet groot, maar oogt fris en schoon. Ik pak mijn rommeltje uit en dan eerst even een fikse douche om het vuil van de vorige logeerpartij er af te spoelen want echt proper vond ik het daar niet. Dan bullekes wassen oa de trui die echt stinkt merk ik nu ik niet in de wind loop. Twee dagen om te drogen moet voldoende zijn. Ik pak een kwartiertje rust, even sms naar Herman Roels en dan hop naar de pint. Ik krijg een paar tapas va de barman en vraag om een Internet locatie. Er is er eentje in een winkel die 24 uur open is. Ik ga dus eerst maar even kijken, met bovenstaand resultaat.

Ik ga stoppen, probeer nog wat fotos te uploaden. daarna ga ik kijken of ik het restaurantadresje van Herman kan vinden.

Zodra ik weer wat te melden heb hoor je van me. Ik blijf in ieder geval zondag 22 april in Ponferrada en maandag a.s trek ik weer verder. Ik zal in een volgend bericht de voorlopige route vermelden, maar die heb ik nu niet bij me.

Groetjes en tot snel

Dus hier ben ik weer. Na het bovenstaande Pc werk loop ik terug naar de Hostal. Drink wat aan de bar en er wordt gezegd dat er voor me gebeld is. Ik snap het niet goed, maar zie ook een sms van Herman met wat tips voor visit Ponferrada. Ik loop via de oude brug langs het romeinse fort de stad in omhoog. leuke omgeving, maar nog niet druk. Wel enkele menesen in uniform van de kruisridders in een café, dus die zullen wel een teeravond van de spaarkas hebben denk ik en loop verder. Dan lees ik pas echt de sms van Herman en hij adviseert om met een lift naar de bovenstad te gaan, maar ik ben daar al. De VVV ia al dicht dus moet ik van armoe een cafétje in om de weg te vr.eagen naar het restaurantje wat Herman op het oog had. Ik pak een wijntje en vraag de weg. Een heel verhaal tot ik zeg waar ik logeer en dan wordt het al een stuk eenvoudiger. Dus terug naar af. Nu met de lift naar beneden wat een heel stuk lopen scheelt. Ik ben nu weer vlak bij mijn Hostal en het is bijna 20.00 uur. Vanavond is de wedstrijd Barca tegen Real Madrid. en dat is volgens Herman oorlog. Ik besluit in het Hostal te eten en voetbal te kijken.
Alles tafels bijna vol, maar ik heb nog een plekkie. Volop ambiance bij de aanhangers van de beide clubs met ongeveer 50/50 fans van beide clubs. Bij elke overtreding c.q doelpunt gaat het dak er af en lijkt het of ze elkaar zullen aanpakken. Niets is minder waar, het is één grote vriendengroep die elkaar alleen maar zitten te jennen. Ik krijg ondertussen mijn soepke en daarna een giant kippebil van een pond en neem.k nog een flanneke. Pak er ook een stevig wijntje bij en dat breekt me later op. Ik mis Lieske erg en ga met een rotgevoel slapen.

Zondag 22 april 2012.
Rustdag in Ponferrada.

Goedenachtrust gehad, weer veel gedroomd, maar ik word om 8.45 uur uitgerust wakker. Pittig wijntje in die streek. Ik spring uit bed, voel aan mijn trui en die is bijna droog. Schrobbeurt voor mij en naar het ontbijtje in de Hostal. Wel aardige uitbaters, maar ze spreken geen worrd over de grens. Ik vraag alvast hoe ik weer snel op de Camino kom en dan denken ze dat ik al weg ga. No no es para mañana. Valle. De man loopt weer even mee voor de juiste richting. Ik lummel wat rond en Ponferrada is wel een aardige schone stad met veel rotondes met fontijnen. Ziet er ook allemaal keurig onderhouden uit. Ik loop langs een kerk en zie dat er om 10.30 uur een mis is. heb geen kleingeld voor de collecte dus snel een koffieke om geld te wisselen. dan retour kerk. Er staan acht bedelaars op een rij met de hand open. Ze hebben de afspraak dat ze de opbrengst/buit samen delen, wanht elek keer als iemand wat krijgt wordt dit meteen doorgegooid naar één centrale man die het geldstuk behendig opvangt. Voorbeeld van gedeelde armoe denk ik. In de kerk die erg groot is zitten een 61 mensen. 58 vr.aouwen en drie mannen. onder wie ik. Kun je je afvragen wie de grootste zondaars zijn natuurlijk. De mis begint en alleen de pastoor is in het misgewaad. Een misdienaar helpt in zijn spijker-broekie over het altaar. Dus als Sjaak de Kster van de OLV nog een uitdaging zoekt dan geef ik hem graag het adres. Achter het orgel een organiste die meteen als éénvrouwskoor fungeert. Ze doet erg haar best en het klinkt niet onaardig. Er is geen collecte. Na de mis ga ik naar de sacristie en vraag een stempel voor mijn credential. Ik geef in mijn beste spaans de organiste een compliment, ze kleurt en zegt dat ze geen professional is. Ik zie dat de misdienaar een Euro krijgt, dus boter bij de vis. Ik steek nog wat elektrische kaarsjes aan, want dat zie je heel veel in Spanje. ik ga op zoek naar het tip restaurant van Herman, vind het ook, maar het is op Zondag gesloten. Spijtig maar het is niet anders. dan retour Hostal voor een bocadiile. Er is weer voor me gebeld, ik snap het niet, maar nu belt de ober even voor me naar een achtergelaten nummer.
Dan krijg ik een spanjaard aan de lijn die zegt dat hij over een paar minuten bij me is. GROOT VRAAGTEKEN. Er komt een jongeman binnen en dat blijkt iemand die soms voor Herman Roels hand en spandiensten doet op de kermis. Herman had hem gebeld dat ik in de stad was en hij woont heel toevallig twee huizen van het Hostal waar ik zit. De communicatie gaat niet overdreven vlot en Werner, want zo heet hij belt zijn vrouw Maria, zijspreekt ook Frans hetgeen mij ook beter afgaat.
Zij brengt ook hun dochtertje Maria Isabel mee. We praten wat bij over de contacten met Herman etc. Werner is een computer / communicatieman, maar het is niet vet met werk op dat gebied. Ik merk dat hij alles aanpakt om de kost te verdienen.
Herman had gevraagd aan hem om mij de stad een beetje te laten zien.
We spreken af om wat te gaan eten bij een ander, maar bevriend restaurant van het echtpaar. Leuke joviale lui die echt hun best doen voor me. We lopen een eindje op en in het restaurant laat ik hen maar kiezen.
Ik laat me graag verrassen en ze betellen " raciones" dat zijn schaaltes tapas in het groot. Diverse gerechten van kip, groenten t/m inktvis. De specialiteit van het huis zijn een soort trompet-paddestoelen op verschillende wijze klaargemaakt. We krijgen ze met een kaassaus en ook met gebakken knoflook.(ja Annie, echt smikkelen hoor).

Niet dat ik op zoek ben, maar als ik al verkering zou willen zou het vandaag met die knoflooklucht zeker niet lukken. Het is al met al best gezellig en we praten over van alles en nog wat en vergeten zeker niet om over Herman en Marivi te roddelen. We krijgen van het huis nog een borrel om het eten te laten zakken en dan terug richting Hostal. We nemen afscheid als of we elkaar al jaren kennen en beloven via facebook contact te blijven houden.

Ik neem even een siesta en pak daarna alvast de rugzak wat in. Alles was is indertussen droog. Daarna ga ik wat drinken en eten. Peter Mies belt nog en we praten bij over van alles en nog wat. Op de achtergrond hoor ik Ellie als soufleuse Peter influisteren.
Dan een hapje. Ik ga afrekenen en als ik met mijn creditcard wil betalen zegt de eigenaar dat er dan 8% als kosten bijkomt. Het mag van hem cash zonder bon. Ik moet voor 2 nachten verblijf, ontbijt, avondeten + wat drankjes bijna niks afrekenen, dus ik doe niet moeilijk. Dan retour kamer en naar bed.
Welterusten. zie volgende dag.