Vooruit en met de blik omhoog......

Dinsdag 24 april 2012
Van Villafranca del Bierzo naar Vega de Valcarce,

Dag volgers,

Ik ben weer een stukje opgeschoten. Sta nu practisch aan de voet van de Cebreiro, een bergje dat ik morgen overmoet. Ik doe nog even de dagafsluiting van gisteren en kom dan weer terug.

Na een nacht waar het buiten stormde en regende wordt ik tegen 6.00 uur wakker. Bedje uit en eerst zakkie inpakken. Dit systeem werkt goed. Ik hoef dan alleen nog maar mijn toilettas toe te voegen na mijn wasbeurt en dan de zaak dichtritsen.
Ik sta om klokslag 7.00 uur beneden en de nachtwacht maakt mijn ontbijtje klaar. Toast, koffie en een sapke ben ik ondertussen aan gewend en bevalt goed. De andere gast komt ook naar benede, dus er ware1n vannacht twee slapers in het hotel terwijl ze dertig kamers hebben.

Het is buiten droog en de waard denkt dat het vandaag wel mee zal vallen met de regen al geeft hij geen enkele garantie. Ik reken af en de kamer is wel wat duurder dan verwacht, maar dat compenseert weer wel een keer en anders maar niet. De kamer was in ieder geval wel comfortabel. Dan naar buiten. Ik loop het marktpleintje over en volg de pijlen. Ik moet wel goed opletten, want er zijn weer twee routes. Eén gemakkelijke door het dal wat de oude route is, maar waar nu een doorgaande weg naast ligt. Of de route die stijl omhoog loopt, alleen voor zeer geoefende klimmers en die een mooier uitzicht geeft. Ik schaal me in bij de minder geoefenden en neem de gemakkelijke. Op een brug staat een echtpaar fotos te nemen. Ik maak voor hen een foto waar ze beiden op staan. Het zijn Deutsche Leute dus schuss und afwiedersehen. Ik zit vrij snel op de route en het begint al licht te worden. Het pas is met een betonnen afscheiding van de weg en ze hebben het beton geel gespoten voor alle duidelijkheid. Deze laag maakt het wat glad en dat loopt niet prettig. Maar het is allemaal vrij plat dus we schieten lekker op. Ik heb me voorgenomen vandaag ver vooruit te kijken en de blik omhoog de bergen in, want dan wen ik alvast een beetje aan morgen.
De bui van gisteren is weer wat gezakt en ik probeer wat van de groene omgeving te genieten. Het is nog niet druk en ik wordt ingehaald door een engels koppen en even later vier spanjaarden.

Bij een kruising even op mijn kaartje kijken en dan staat Sue ineens naast me. Net als jullie kende ik haar ook niet, maar we lopen een stukje samen op en Sue komt uit Korea, is in Seoel afgestudeerd en nu op pad om over haar toekomt na te denken. Ze weet nog niet wat ze wil gaan doen en ik adviseer haar goed na te denken want ze moet nog lang genoeg werken.
Ze verteld dat ze aan de Spaanse grens gestart is en ook al diverse nederlanders heeft ontmoet die ze heel aardige mensen vindt. Ik kan/mag dat natuurlijk niet ontkennen. Al ken ik er wel een paar over wie ik wel een boekje open kn doen, maar die kent Sue natuurlijk weer niet. In en volgend dorpje drinken we samen koffie en dan valt op dat er toch veel mensen passeren. Na de koffie lopen we nog een stukje samen en dan na een fotootje loopt ze door. Niet veel later kom ik aan op mijn bestemming van vandaag n.l pension " Fernandez" in Vega de Valcarce. Een stuk simpeler dan het vorige hotel, maar daar is de prijs ook naar. Ik moet de badkamer delen met 2 spaanse vrienden. Ik spreek af dat zij vandaag eerst mogen en ik morgenochtend. Het dorpje op zich stel niks voor, één lange straat met wat pelgrimonderkomens en goedkope café restaurantjes en een enkel winkeltje. Alles ingesteld op wandelaars. Dus tot op heden nog niet veel over te vertellen, net een boccadillootje op met gebakken ham en een wit wijntje wat niet onsmakelijk was. Dadelijk maar een siesta en voorbereiden op morgen. Kijk nog wel waar ik vanavond ga eten. Was vergeten te vertellen dat het vrouwke van het cafeeke hier niet al te vriendelijk was. Maar zodra ik gevraagd heb om de Pc aansluiting om fotos te uploaden weet ze niet hoe snel ze me moet helpen. Toch wel een lieve meid...
Denk dat ik vanavond toch maar hier ga eten.
Groetjes en tot snel.

Na het Pc werk loop ik nog even het dorp in. Veel mensen op zoek naar een slaapplaats. Loop een kerkje in en steek een dikke kaars aan voor iedereen die me de laatste dagen weer sterkte heeft gewenst ondanks en ivm mijn dippie. Het winkeltje om water te kopem is nog dicht. Dan maar even siesta. Dan bel iki Annie nog even, fris me wat op en loop via het winkeltje naar het restaurantje van vanmiddag. Het is al tegen achten, maar ik ben de eerste eter. Kan verj
keren natuurlijk. Ik doe mijn bestellinkje en dan komt er nog een echtpaar en een duits dames stelletje bij. Het eten is niet bijzonder, heb al wel eens beter getafeld. Het enige wat verrast is dat ik als nagercht kaas krijg. Bij het opnoemen door de ober van de nagerechten wist ik niet wat dit was dus liet me verrassen. Kaas met een soort zoete gelei.
Dan begint de voetbal Barca tegen Chelsea. Ik kijk samen met de spanjaarden en het blijkt dat Barca in dit cafe geen grote aanhang heeft.
Ik krijg nog een borrel, maar dit is echt bocht om open wonden te ontsmetten. Het brand door mijn lijf. Bij de rust is het een mooi moment om weg te gaan. Dus maar naar bed en een beetje puzzelen tot ik in slaap val. Alle kamers zitten nu vol, dat blijkt omdat alle sleutels die op de deuren zaten nu zijn verdwenen.

Tot morgen