Stil in gedachten onder mijn capuchon ......
Door: Louis
Blijf op de hoogte en volg Louis
04 Mei 2012 | Spanje, Pedrouzo
Vrijdag 4 mei 2012
Van Arzua naar Pedrouzo
Dag allemaal,
Ik heb zojuist maar weer wat geld geofferd (niet van de kaarsen) aan het Pc apparaat.
Alvast dank voor jullie lieve ondersteuning die ik zeker in deze laatste dagen echt nodig heb.
Nog een momentje terug naar gisteren en dan ben ik weer hier.
Ik schrik wakker van mijn wekkertje, 6.00 uur. Huppetee deruit, beetje stil proberen te doen, want de wanden zijn zo dun als dubbelzijdig bedrukt behangpapier. Douchen etc. en dan neem ik één ruggepilleke. Ik heb in de beschrijving nogal wat bijwerkingen gelezen waar ik nu ook last van heb. Misselijk, winderig opgeblazen gevoel etc. Ik verdenk ook mijn jeukerig pokdalig kinneke aan die pillen te danken te hebben. Als ik terug ben toch mijn medicijnman eens aanspreken op dit merk medicijnen, want bij de vorige cyclus had ik totaal geen last.
Ik bouw daarom de laatste dagen maar een beetje af omdat de grootste inspanningen toch wel achter de rug zijn schat ik.
Om 7.00 stipt sta ik bij de ontbijtbar binnen, maar er is nog geen vers brood om toast te maken. Alvast koffie met een stuk koek en even daarna komt de rest.
ik zit zo weer op het routje, ben vandaag niet de eerste die vertrekt. Er lopen toch al een tiental mensen voor me en uit diverse pelgrims huizen komen ook nog wandelaars naar buiten.
Het is droog en dalend en na een tijdje staan mensen hun regengoed al uit te trekken. Iets te vroeg want twee heuvels later hebben de regenwolken ons al weer gevonden en ons daarna niet meer kwijt te raken.
Ik heb ook alle maatregelen genomen om zo min mogelijk nat te worden en loop gebogen onder mijn capuchon naar de slijkerige grond te kijken. niet verder dan 3 meter voor me en bedacht op stukken rots, boomwortels en ander struikel veroorzakend spul. De wereld wordt klein om me heen, geen aandacht voor de omgeving, Alleen met mijn gedachten bij Lieske. De herinnering hoe het allemaal begon, toen we aan het trainen waren voor Compostella. Hoe trots ze was op haar sterke lijf en hoe die rotziekte haar toch klein kreeg. Hoe ze genoot van de voorbereidingen, Hoe het zou gaan en hoe we het allemaal zouden doen. Nu loop ik hier alleen te baggeren, kijk naar voren of ik toch niet die gespierde afgetrainde kuiten zie. Geen stap achter of naast me die op die van haar lijkt.
Ik loop op mijn routine en zie eigenlijk verder niets.
Het druppelt, miezert of regent door. In wisselende volgorde maar wel steeds nat. het pad is verder redelijk goed en loopt vaak paralel met de snelweg naar SdC. Ik krijg wat meer oog voor mijn mede wandelaars en zie hoe ieder voor zich zijn outfit heeft zoals die het meest bij hem/haar past. Ook al lopen ze maar 100 km. Veel jeugd vandaag ook en af en toe een fietsploegje wat soms van de wandelweg gebruik moet maken. De fietsers hoor je niet aankomen, ze zitten opeens achter je en ze fluiten of roepen om je aandacht te trekken. En zoals meer gezegd bijna altijd italianen en als er vrouwen bij zitten ook spaans.
Dan tijd voor koffie en een brooike, want ik heb besloten wat vroeger te eten anders heb ik savonds geen honger meer. ligt ook aan de pillekes denk ik. Vorig jaar geen last van. Kon toen eten wat ik wouw en in mijn beleving at ik toen veel meer. de bar waar ik stop is een apart geval. Van boven tot onder graffity. Maar een vriendlijke waardin die geen stempels heeft voor je credential maar er een tekening in maakt. Ik geef haar een compliment voot haar artistieke gaven en dat wordt goed gewaardeerd.
Een fotootje en dan verder. gelijk met mij is een chinees vertrokken. Hij is gestopt met zich te scheren toen hij in china vertrok. en zoals bij veel oosterse mensen weinig haar en baardgroei. Een tiental lange grijze pijlen groeien uit zijn kin. We praten een beetje en als we voorbij een erf komen waar een aantal jonge foxhondjes blaffen, daagt hij ze uit door met zijn stok tegen de gaas te slaan.
Ik weet dat hond in china een delicatesse is en wil vragen of hij ook hond eet. Zeg echter tegen hem "you like fokkie". En verbeter me direct om er "you like to eat dog" van te maken. We moeten allebij lachen om deze verspreking en hij zegt dat hij geen hond eet en over de rest laat hij zich niet uit, maar gezien het aantal chinezen....... Onze wegen scheiden kort daarna als we het plaatsje Rua inlopen. Aan het begin staat een VVV info kantoortje en ik kijk even binnen. Je kunt er info krijgen en ook hotelkamers etc. boeken. Ik boek meteen voor zaterdagavond om niet in de slaapfabriek van Monte do Gozo terecht te komen, maar in een hotel in de buurt.
Er komt ander volk binnen en ik kijk even naar mijn boekingsformulier. Denk dan dat ik hier meteen info kan vragen over de pousadas in SdC, waar ik graag een keer in wil slapen omdat dit over het algemeen mooie verbouwde kloosters zijn. Wel aan de prijs maar oké. Als ik opnieuw aan de beurt ben vraag ik de jongeman en hij komt direct met info.
Hij heeft een aanbieding van een pousada tegen een in mijn ogen vriendenprijs. Ik hak meteen de knoop door en besluit te boeken. voorlopig even voor drie nachten v/a zondag. Supersjiek, vijf minuten lopen van de kathedraal en hij garandeert dat het een oud klooster is. De jongen geeft ook meteen tips wat nog meer te bezoeken.
Voornaamste is echter dat ik voorlopig onder de pannen ben en op mijn gemakje in SdC kan besluiten wat verder al of niet nog te gaan ondernemen.
Dan verder in de regen. Echter na een klein kwartiertje loop ik al het dorp in waar ik moet stoppen vandaag en meld me rond 13.30 uur bij "Pension Platas" in Pedrouzo. Aan de buitenkant niet zo aantrekkelijk ivm een doorgaande weg, maar de kamer is schoon en redelijk nieuw.
Alle natte bullen uitgehangen en mezelf beloond met een warme douche. het wasbakje is echter zo klein dat ik mijn ondergoed per stuk in een sopje moet zetten, maar het lukt allemaal en binnen de kortste keren zit ik aan een pint in een cafeeke verderop. Hier is morgenochtend ook ontbijt v/a 6 uur, maar dat is rijkelijk vroeg voor me. Morgen nog 16 km naar Monte do Gozo en zondagochtend nog 6 km naar SdC. Maar daar kom ik morgen wel weer op terug. Eerst maar eens op mijn volgende plek zien te komen.
nu eerst nog even siesta.
Tot later,
Na de siesta op zoek naar een restaurantje. Heb eigenlijk wel genoeg pelgrimsvoer op. Het is allemaal wel smakelijk en genoeg hoor maar vaak veel van hetzelfde omdat er natuurlijk met vrij goedkope producten gewerkt wordt. Dus hop naar een pulperia, maar ik neem geen octopusarmpjes, Lieske die daar bij had moeten zijn is er niet. Ik ben dus bang dat het mij ook niet zal smaken. Voor de verandering neem ik grote garnalen. Voor alle zekerheid neem ik maar geen voorgerecht en dat is een goede gok. 14 van die knapen op een schaaltje is voor mij ruim voldoende. Klein stukje brood erbij en smullen maar.
Schuin tegenover mij naar later blijkt een Koreaans echtpaar. Zij zitten wel an de octopus en het is zo een grote portie dat ze het niet opkrijgen. Ze vragen een doggy-bag en nemen wat over is mee.
Ik neem nog een koffieke met een borrel en dan naar mijn kamertje. bel nog even met Annie, Gerrie M en een sms-je van Frans.
Ik lig aan de achterkant, geen inkijk en laat de gordijnen dus open. Mogelijk als de bewolking wat optrekt dat Lieske me even toe-twinkelt vanaf haar sterretje. Met die gedachte val ik in slaap.
Van Arzua naar Pedrouzo
Dag allemaal,
Ik heb zojuist maar weer wat geld geofferd (niet van de kaarsen) aan het Pc apparaat.
Alvast dank voor jullie lieve ondersteuning die ik zeker in deze laatste dagen echt nodig heb.
Nog een momentje terug naar gisteren en dan ben ik weer hier.
Ik schrik wakker van mijn wekkertje, 6.00 uur. Huppetee deruit, beetje stil proberen te doen, want de wanden zijn zo dun als dubbelzijdig bedrukt behangpapier. Douchen etc. en dan neem ik één ruggepilleke. Ik heb in de beschrijving nogal wat bijwerkingen gelezen waar ik nu ook last van heb. Misselijk, winderig opgeblazen gevoel etc. Ik verdenk ook mijn jeukerig pokdalig kinneke aan die pillen te danken te hebben. Als ik terug ben toch mijn medicijnman eens aanspreken op dit merk medicijnen, want bij de vorige cyclus had ik totaal geen last.
Ik bouw daarom de laatste dagen maar een beetje af omdat de grootste inspanningen toch wel achter de rug zijn schat ik.
Om 7.00 stipt sta ik bij de ontbijtbar binnen, maar er is nog geen vers brood om toast te maken. Alvast koffie met een stuk koek en even daarna komt de rest.
ik zit zo weer op het routje, ben vandaag niet de eerste die vertrekt. Er lopen toch al een tiental mensen voor me en uit diverse pelgrims huizen komen ook nog wandelaars naar buiten.
Het is droog en dalend en na een tijdje staan mensen hun regengoed al uit te trekken. Iets te vroeg want twee heuvels later hebben de regenwolken ons al weer gevonden en ons daarna niet meer kwijt te raken.
Ik heb ook alle maatregelen genomen om zo min mogelijk nat te worden en loop gebogen onder mijn capuchon naar de slijkerige grond te kijken. niet verder dan 3 meter voor me en bedacht op stukken rots, boomwortels en ander struikel veroorzakend spul. De wereld wordt klein om me heen, geen aandacht voor de omgeving, Alleen met mijn gedachten bij Lieske. De herinnering hoe het allemaal begon, toen we aan het trainen waren voor Compostella. Hoe trots ze was op haar sterke lijf en hoe die rotziekte haar toch klein kreeg. Hoe ze genoot van de voorbereidingen, Hoe het zou gaan en hoe we het allemaal zouden doen. Nu loop ik hier alleen te baggeren, kijk naar voren of ik toch niet die gespierde afgetrainde kuiten zie. Geen stap achter of naast me die op die van haar lijkt.
Ik loop op mijn routine en zie eigenlijk verder niets.
Het druppelt, miezert of regent door. In wisselende volgorde maar wel steeds nat. het pad is verder redelijk goed en loopt vaak paralel met de snelweg naar SdC. Ik krijg wat meer oog voor mijn mede wandelaars en zie hoe ieder voor zich zijn outfit heeft zoals die het meest bij hem/haar past. Ook al lopen ze maar 100 km. Veel jeugd vandaag ook en af en toe een fietsploegje wat soms van de wandelweg gebruik moet maken. De fietsers hoor je niet aankomen, ze zitten opeens achter je en ze fluiten of roepen om je aandacht te trekken. En zoals meer gezegd bijna altijd italianen en als er vrouwen bij zitten ook spaans.
Dan tijd voor koffie en een brooike, want ik heb besloten wat vroeger te eten anders heb ik savonds geen honger meer. ligt ook aan de pillekes denk ik. Vorig jaar geen last van. Kon toen eten wat ik wouw en in mijn beleving at ik toen veel meer. de bar waar ik stop is een apart geval. Van boven tot onder graffity. Maar een vriendlijke waardin die geen stempels heeft voor je credential maar er een tekening in maakt. Ik geef haar een compliment voot haar artistieke gaven en dat wordt goed gewaardeerd.
Een fotootje en dan verder. gelijk met mij is een chinees vertrokken. Hij is gestopt met zich te scheren toen hij in china vertrok. en zoals bij veel oosterse mensen weinig haar en baardgroei. Een tiental lange grijze pijlen groeien uit zijn kin. We praten een beetje en als we voorbij een erf komen waar een aantal jonge foxhondjes blaffen, daagt hij ze uit door met zijn stok tegen de gaas te slaan.
Ik weet dat hond in china een delicatesse is en wil vragen of hij ook hond eet. Zeg echter tegen hem "you like fokkie". En verbeter me direct om er "you like to eat dog" van te maken. We moeten allebij lachen om deze verspreking en hij zegt dat hij geen hond eet en over de rest laat hij zich niet uit, maar gezien het aantal chinezen....... Onze wegen scheiden kort daarna als we het plaatsje Rua inlopen. Aan het begin staat een VVV info kantoortje en ik kijk even binnen. Je kunt er info krijgen en ook hotelkamers etc. boeken. Ik boek meteen voor zaterdagavond om niet in de slaapfabriek van Monte do Gozo terecht te komen, maar in een hotel in de buurt.
Er komt ander volk binnen en ik kijk even naar mijn boekingsformulier. Denk dan dat ik hier meteen info kan vragen over de pousadas in SdC, waar ik graag een keer in wil slapen omdat dit over het algemeen mooie verbouwde kloosters zijn. Wel aan de prijs maar oké. Als ik opnieuw aan de beurt ben vraag ik de jongeman en hij komt direct met info.
Hij heeft een aanbieding van een pousada tegen een in mijn ogen vriendenprijs. Ik hak meteen de knoop door en besluit te boeken. voorlopig even voor drie nachten v/a zondag. Supersjiek, vijf minuten lopen van de kathedraal en hij garandeert dat het een oud klooster is. De jongen geeft ook meteen tips wat nog meer te bezoeken.
Voornaamste is echter dat ik voorlopig onder de pannen ben en op mijn gemakje in SdC kan besluiten wat verder al of niet nog te gaan ondernemen.
Dan verder in de regen. Echter na een klein kwartiertje loop ik al het dorp in waar ik moet stoppen vandaag en meld me rond 13.30 uur bij "Pension Platas" in Pedrouzo. Aan de buitenkant niet zo aantrekkelijk ivm een doorgaande weg, maar de kamer is schoon en redelijk nieuw.
Alle natte bullen uitgehangen en mezelf beloond met een warme douche. het wasbakje is echter zo klein dat ik mijn ondergoed per stuk in een sopje moet zetten, maar het lukt allemaal en binnen de kortste keren zit ik aan een pint in een cafeeke verderop. Hier is morgenochtend ook ontbijt v/a 6 uur, maar dat is rijkelijk vroeg voor me. Morgen nog 16 km naar Monte do Gozo en zondagochtend nog 6 km naar SdC. Maar daar kom ik morgen wel weer op terug. Eerst maar eens op mijn volgende plek zien te komen.
nu eerst nog even siesta.
Tot later,
Na de siesta op zoek naar een restaurantje. Heb eigenlijk wel genoeg pelgrimsvoer op. Het is allemaal wel smakelijk en genoeg hoor maar vaak veel van hetzelfde omdat er natuurlijk met vrij goedkope producten gewerkt wordt. Dus hop naar een pulperia, maar ik neem geen octopusarmpjes, Lieske die daar bij had moeten zijn is er niet. Ik ben dus bang dat het mij ook niet zal smaken. Voor de verandering neem ik grote garnalen. Voor alle zekerheid neem ik maar geen voorgerecht en dat is een goede gok. 14 van die knapen op een schaaltje is voor mij ruim voldoende. Klein stukje brood erbij en smullen maar.
Schuin tegenover mij naar later blijkt een Koreaans echtpaar. Zij zitten wel an de octopus en het is zo een grote portie dat ze het niet opkrijgen. Ze vragen een doggy-bag en nemen wat over is mee.
Ik neem nog een koffieke met een borrel en dan naar mijn kamertje. bel nog even met Annie, Gerrie M en een sms-je van Frans.
Ik lig aan de achterkant, geen inkijk en laat de gordijnen dus open. Mogelijk als de bewolking wat optrekt dat Lieske me even toe-twinkelt vanaf haar sterretje. Met die gedachte val ik in slaap.
-
04 Mei 2012 - 16:15
Dennis En Lian:
hoi louis,
weer een prachtig verslag hoor.
het weer zit niet echt mee he.
kopop he het gaat jou echt lukken hoor.
daar zijn we zeker van.
groetjes dennis en lian -
04 Mei 2012 - 16:31
Monique Ven Broek:
Hoi louise, de laatste loodjes. Nog even en je hebt je einddoel bereikt. Wat zijn het weer ontzettend mooie verhalen, elke keer weer genieten. Hou vol. Groetjes, Kees en Monique
-
04 Mei 2012 - 17:03
Piet En Riet:
Kom op buurman nog even vol houden dan zit je pelgrims tocht erop boven zullen ze trots zijn op je . -
04 Mei 2012 - 17:20
Corry En Jac:
Hoi Louis,
Nog even en HET doel is bereikt!!
De Bruijntjes.
-
04 Mei 2012 - 19:04
Joke:
Hoi louike wat heb je weer een prachtig verslag ,wij genieten iedere keer weer ,jammer dat het weer niet mee zit ,maar troost je hier is het niet veel beter,maar kop op nog maar 22 km nu komt het einddoel echt in zicht ,en dat gaat jou ook echt lukken veel sterkte met de laatste loodjes .
groetjes en een dikke knuffel van mij joke en jos -
04 Mei 2012 - 19:18
Chiel En Josefien:
Hallo Louis,
Geweldig verhaal weer.
Goed uitkijken he Louis, ik ben vandaag in de limburgse heuveltjes door een wortelstronk flink op mijn snufferd gegaan, plat op mijn gezicht. Alles doet zeer!
Chiel heeft me een beetje afgepoetst en toen ging t wel weer.
We krijgen steeds meer bewondering voor jou, wij lopen hier in zuid limburg iedere dag ongeveer 12 km en dat vinden we dan ook echt genoeg.
We wensen je de laatste dagen nog heel veel succes, niet te veel piekeren, Lieske en Geertje zullen je wel goeie raad geven. geniet er nog van.
Lieve groetjes Chiel en Josefien -
04 Mei 2012 - 19:56
Marjolijn Hellemons:
Hoi Louis, ik weet hoe het voelt, daar alleen lopen zonder je maatje naast je.....maar je doet het geweldig, ze zal zeker heel trots op je zijn, hou vol he, groetjes Marjolijn Hellemons -
04 Mei 2012 - 20:24
Piet En Anneke :
Louis,
De laatste kilometers ......
Maar Louis, je hebt het al waar gemaakt : Immers niet het doel maar de reis was de bestemming .....
En de reis is een onuitwisbare levenservaring geworden.
En de meest indringende wijze om met Lieske en ook Geert in contact te blijven.
Louis, je bent er bijna. Het zal bijzonder emotioneel zijn.
Wens jou alle mooie gevoelens toe als je de kathedraal binnenloopt.
Hoop dat je deze goed verwerkt. En vooral ook ALLEEN kunt verwerken !!
Behalve de kaarsen voor Lieske en Geert, steek er ook maar een op voor al jouw trouwe volgers
bij ons in Tullepetaonestad.
Gelooft' er in !
Wij leven mee en zijn vol bewondering (met een beetje afgunst ....) -
04 Mei 2012 - 21:38
Ad En Jeanne:
hoi louis je bent er bijna je doet het geweldig hoor en iedere dag een mooi verslag leuk om je te volgen nog even volhouden je komt er wel hoor we vinden het goed van je dat je het uitloopt petje af hoor zet hem op groetjes ad en jeanne -
05 Mei 2012 - 06:39
Yvonne:
Hoi Louis,
Met het lezen van jouw verslagen voel ik ook weer een beetje die spanning van het er bijna zijn. Het is spannend, maar zo geweldig om straks in Santiago de kathedraal binnen te mogen lopen. Dat heb je toch maar "even" gedaan. Volgens de weersverwachting op jouw site is het morgen droog, dat zou fijn zijn.
Geniet van je aankomst! -
05 Mei 2012 - 12:32
Joop En Heidi Jansen:
Geweldig avontuur dat je mee maakt, wie veel reist kan veel verhalen. Wij wensen je nog een goede laatste kilometers toe. Ik hoop voor je dat je in een zonnige Santiago de Compostela aan mag komen en nog enige tijd kunt genieten van de omgeving daar.
Groet van Joop -
05 Mei 2012 - 13:54
Henk En Karin Jansen:
hallo Louis, net je laatste 4 verslagen zitten lezen. Heb er weer erg van genoten.
nog even en je bent er!!! Wat een speciaal moment zal dat zijn.
natuurlijk met mixed emotions maar ik weet zeker dat Lieske van bovenaf meekijkt en wil dat jij geniet van dat speciale moment!
veel succes morgen. Je hebt een super prestatie geleverd.
Groetjes Henk en Karin Jansen. -
05 Mei 2012 - 14:49
Corrie En Ton:
Louis. De reis zit er bijna op. Lies is al in compostella en zal je omarmen. Veel sterkte en een mooie afsluiting. -
05 Mei 2012 - 17:49
Ria Appels:
Hallo Meneer Kriesels,
Knetter de spetter, dat is toch geweldig. Nog even de laatste loodjes en dan.......is het doel bereikt.
SUPER, met zijn alle duimen we ervoor dat de aankomst, in alle opzichten zonnig zal zijn.
Ik zet de champagne alvast koud.....TOPPIE.
groeten Ria -
05 Mei 2012 - 19:15
Chiel En Josefien:
Lieve, geweldige, dappere Louis,
In gedachte morgen bij jou
We steken een kaarsje voor je op en we hopen dat je intens zult gnieten als je SdC binnenwandelt.
Laat alles maar over je heen komen, hoe je emoties ook zijn t is altijd goed.....
Lieve groetjes Chiel en Josefien -
05 Mei 2012 - 21:47
Peter En Elly :
Hoi Louis , vol bewondering je verslagen gevolgd geweldig geniet van het moment als je 'SdC binnen loopt we denken aan je ,Gr. Peter en Elly -
06 Mei 2012 - 08:16
Virginia Giovanni:
hallo oom .nog even en dan ben je er .het weer zit niet elke keer mee zie ik .maar het is er wel mooi en die kleinen wegentjes en paatjes en wat een rust.maar je bent er byna.en dan kan je weer even genieten van de kermis mensen want daar ben je ook mee op paat geweest toen je nog jong was . dus even terug in de tyd toen je nog jong was .zo dat was het weer ik hoor je nog .groetjes virginia giovanni -
06 Mei 2012 - 10:23
Mariélle En René:
Ha die Louis,
Wat kan jij geweldige verslagen schrijven, lees ze met plezier.
Jammer dat je steeds van dat rot weer hebt nu, maar een kanjer zoals jij gaat er voor.
Wat er allemaal in je hoofd omgaat begrijpen wij helemaal, maar kop op Louis, in gedachten steunen wij jou.
De laatste loodjes zijn het zwaarst zeggen ze toch altijd, maar jij komt er wel, alleen al doordat je zo positief bent.
We hopen dat je het laatste stuk met beter weer kunt afleggen, en ervan genieten hoor.
Grts. René en Mariëlle Zagers.
-
06 Mei 2012 - 16:35
Piet :
Vol houden louis want ik weet dat je het kunt,
en de regen dat zijn wij in nl wel gewend dus nog even en je
bent weer thuis.
gr piet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
