Een vrije dag in Logrono

Vrijdag, 18 september, 9e wandeldag
Hello friends,
Het is 10.30 uur en ik zit al in Logrono, het was natuurlijk ook maar een prut eindje van 11,2 km.
Ik heb nog geen kamer. Worden pas v/a 14.00 uur uitgegeven.
Ik kan wel mijn rugzak in bewaring geven, maar ondanks het kleine stukje lopen, heeft dat geen invloed op minder zweet en zit ik in de hotellobby wat uit te dampen. Om zo bezweet de stad in te gaan is voor mij geen optie.
Vannacht wat minder geslapen, gisteren onderweg nog twee dames met een bepaald hoofddoekje op gezien, wat ondanks dat Lieske hier niet aan toegekomen is, toch emoties oproept. Zal ongetwijfeld invloed hebben gehad op mijn nachtrust. De wekker werkt wel om 6 uur, en ik wil eigenlijk nog even blijven liggen.
Ik had gisteravond alles nog zover klaargelegd, dat ik het alleen maar in mijn rugzak hoef te foepen. Ik spring er toch maar uit.
Normale ochtendroutine en pootje verzorgen. Ik knip wat pleister op lengte en zet de jodium klaar. Als ik alles afgeplakt heb zie ik de jodium nog staan. Grote L.., ik gok maar op het kleine eindje lopen vandaag en straks bij aankomst nog even goed controleren.
Ook de nageltjes, want aan de andere poot ook een klein wondje omdat de nagel net tegen zijn buurman schuurt. Opletten Louike.
Om 7 beneden in de bar. Wacht daar even, maar dan blijkt dat het ontbijt in een andere ruimte wordt geserveerd. Sjieke bedoening hier en ook het ontbijt is zeer uitgebreid. Maar je kunt niet meer op dan je op kunt en om zo maar iets mee te pakken voor onderweg is niet mijn stiel.wel van een Amerikaans stel, wat met cereals en yoghurt ontbijt, maar ook koeken en fruit in een zakje doet. Oke, ieder moet maar zijn eigen afweging maken. Ik ga boven mijn rugzak pakken en naar de balie om af te rekenen.
Om 8 uur ben ik aan het lopen.
Ik ben zo het dorp uit. Door de laaghangende mist is het een klein wereldje. Dus goed op de pijltjes letten. In de omschrijving staat vermeldt dat als je een half uurtje buiten het dorp bent en terug kijkt je een pracht gezicht hebt op het oude dorpje Viana.
Er is nu niks van te zien door de mist, en ik merk aan mezelf dat ik het eigenlijk ook niet erg vind. Ik heb het allemaal al een keer gezien natuurlijk.
Ik word weer maar zat ingehaald, nu ook door een groepje Canadese dames, allemaal dzelfde kleur rugzak en vrolijk kwetterend. In een bocht staat een bordje met Logrono nog 9.4 km. Ze stoppen voor een foto. Ik bied aan ze allemaal op de kiek te zetten. Dus 5 keer met een andere camera, want ze willen het allemaal. De weg is niet erg mooi, veel pad naast de snelweg en op een gegeven moment loop je toch door een stukje industriegebied van de grote stad. Dan volkstuinen, waar wat kleine huisjes bij staan. Bij een van die huisjes staat het oude vrouwke nog, wat er toen ook stond, met koffie, fruit en een stempel natuurlijk. Ze heeft uitgebreid met een kraampje met allerlei prullaria, zoals speldjes en schelpjes etc. En ondanks het vRoege uur heft ze al volop klandizie. Ik loop lekker door, want ik heb al gewicht genoeg te sjouwen en thuis gaat het de kast in.
Ik loop Logrono in. Ook hier weer bekend terrein, wel mooi aangelegde wandelpaden, langs de rivier in het groen. Dan net voor je de rivier Ebro via de oude brug oversteekt een informatiekiosk. Even naar binnen om mijn hotel niet voorbij te lopen. Aardig meisje, waar komt uvandaan. Holland, ik vraag waar zij vandaan komt en dat is Germany. Dus we kunnen eigenlijk best onze eigen gebruiken. Ze lacht wat geeft me een stempel in mijn Credential en ik roep suf wiedersehen.
Net over de brug mijn hotel F & G, schon en modern en aan de route, met zo in het begin verteld nog geen schone kamer. Tegen half 1 komt de gerant en geeft me een kamersleutel. Dus ik kan naar boven, vergeet ik verdorie mijn IPad. Je ziet dat ik oud aan het worden ben. Snel terug naar beneden en de gerant heeft er zich tijdelijk over ontfermd. Ikke weer blij. Ik besluit om toch even een vervroegde siësta in te passen als tegenwicht voor vannacht en stuur Herman een sms-je. Doe eerst mijn voetjes nog even en trek met de pleister ook een stuk vel los. Morgen wat voorzichtiger zijn. De rest ook in orde gemaakt. Paar uurtjes gepit, opfrissen en pintje/broodje. Ik mag niet teveel eten van Herman, want vanavond gaan we Tapas scoren heft hij gezegd. We hebben rond 18.30 uur afgesproken, dus ben benieuwd wat het wordt.
Ik denk dat ik het verhaal morgen pas af kan maken.

Ik probeerde nog wat foto's te uploaden, maar krijg ze niet bij het juiste dagverslag. Moet hier nog eens tijd voor nemen. Mogelijk bij een volgende rustdag dat ik terug kan gaan werken.
Bent u echt nieuwsgierig naar de omgeving, dan is Google een pracht medium. Maar ik ga wel mijn best doen hoor......

Tegen vijven naar beneden, pintje en chipske in de hotelbar.
Rond half zes belt Herman dat het een tiental minuten later komt, mar nog wat Spaanse vrienden meebrengt. Oké, hoe meer Spaanse zielen hoe beter. Ik wacht buiten in het zonneke, want het is nu nog lekker buiten. Dan komt de meute aan en het is weer feest van herkenning. Buiten Juan en Diolina zijn er nu ook José Marie en vrouw Blanca bij. Ik heb hen ook in Valencia ontmoet en een paar dagen mee opgetrokken. De plannen zijn even gewijzigd omdat het nog tevoren is om naar de Tapasverassing te gaan. We rijden naar een middeleeuws dorpje. Naam even kwijt, waaruit je en prachtige vieuw op de omliggende wijngaarden en bergen hebt. Herman koopt alvast wat cocoskoekjes om toch even de maag te laten werken, maar als het wat koeler wordt rijden we terug naar Logrono. Auto in de parkeergarage in up we go.
We gaan naar de "Calle de Laurel" een straatje in Logrono wat heel Spanje kent en beroemd is om zijn ontelbare Tapas barretjes. Het is al aardig druk in de smalle straatjes, want door de grote aanloop zijn ondertussen ook een aantal omliggende straatjes bij het gebeuren betrokken. In het bekendste straatje zelf is een lijn getrokken, die recht begint, maar steeds mer gaat slingeren, het straatje is n.l. Ook bekend dat je er nuchter in komt, maar dat je er apezat uitkomt. Dus attention.
We maken een potje door de man een tientje uit te leggen.
Dan de eerste ronde; gekookte gamba bestrooit met zeezout. Per persoon zijn er zo een 9 grote gamba's en en potje bier of wijn er bij.Kosten pp, €.2,75. José Marie, is de bendeleider en neemt ons elke mee naar een andere bar. Sommigen hebben alleen hun eigen specialiteit zoals bv. Patatas bravas of gegrilde champignons, anderen hebben een keur aan kersverse hapjes. Ik proef nog een glans uItstekende Rioja Crianza, maar ga dan ook maar over op "kortas", een wijnglas met bier, want anders ga ik zo onderuit. De rest van het gezelschap is dit natuurlijk wel gewend, en nemen en mixje van bier en limonade. We sukkelen weer verder door de drukte en smikkelen buiten de drie bovengenoemden nog van; gevulde mosselen in een pittig sausje, gegrilde worstjes en gegratineerde tijgermosselen. Soppen met een stukje stokbrood en dan zijn de maagjes wel gevuld, bij enkelen is dan nog wel plaats voor een ijsje natuurlijk.
We ontmoeten Cristian en Monica nog even die ondertussen met hun zaak in Logrono zijn aangekomen en zaterdagochtend opbouwen. Monica's buikje wordt bewonderd, want zij is alleen tijdje zwanger. Ook het buikje van a.s opa Herman maakt deel uit van de discussie. Even verder komen we nog familie van Monica tegen. De vrouw herkent mij nog van de kermis in Sevilla, ik denk dat ik goed sta, maar Herman zegt dat zij met een spookhuis reizen. Verder geen commentaar maar wel lachen natuurlijk. Het is al laten morgen vroeg dag. We nemen hartelijk afscheid en Ik wordt weer bij mijn hotel afgezet.
Ik leg al mijn spullen pakkensklaar en dan op een oor. Was weer een gezellige avond in leutig gezelschap.........