Een lange (reisdag).........

Vrijdag 7 oktober 2016
Hoi allemaal ik ben ondertussen gearriveerd in Salamanca, de bruisende studentenstad met een mooi stuk historie.
Ik verblijf in Hostal Granada.

Maar de dag is natuurlijk vanmorgen al begonnen. Op tijd wakkker en heel rustig aangedaan. Want mijn treintje vertrekt pas om 11.10 uur. Mijn dagplan eis eigenlijk al klaar.
Die begint met rond negen uur mijn hotelrekening gaan betalen. De balieman is een oudere Spanjaard, spreekt geen woord over de grens, maar hij kan wel rekenen.
Hij niet mijn creditcard bonneke aan de rekening en ik schuif wat opzij want er staat al een andere gast die ook af wil rekenen.

De kassier vraagt aan die gast, hoe wilt u betalen ?. Mijn Spaanse talenkennis is natuurlijk maar beperkt, maar ik begrijp dat de man zegt, gewoon met geld, liever niet in natura.
We schieten alle drie in de lach.Het komt er op de vroege ochtend zo spontaan en onverwacht uit dat je wel moet lachen.
ik moet dat grapje natuurlijk zeker onthouden.

Buiten is de wereld klein door laaghangende mist. Het is kil en niet aangenaam. Lugo is echter wel wakker. Volop jeugd die richting school gaat. Al of niet begeleidt door hun verwekkers of daar weer de voorgangers van.
De straten zijn alweer schoon. Ik heb vannacht wel wat lawaai gehoord, maar heb het idee dat de feesten hier toch wat meer op de plaatselijke bewoners zijn gericht. Niet zo massaal als bv met de stieren in Pamplona. Zal Herman eens vragen.

Ik ga natuurlijk bij mijn oude vrienden ontbijten. Wil ze zeker niet met oud brood laten zitten. Veel Spanjaarden ontbijten buiten de deur. Niet uitgebreid, maar een koffieke met wat zoets of toast net als ik.
Krantje lezen, even bijpraten en hop naar het werk. Het is ook een stuk betaalbaarder, want volgens mij zit overal maar tien procent btw op. Ik reken hier elke dag ook maar €. 2,50 af.

Ik slenter dwars door de stad, winkels gaan open en de kleine bakkertjes hier doen al goede zaken. Loop tegen een klein kerkje, dat gewijd is aan San Froilan. Tijd zat dus even binnen, heel intiem met mooie beelden en schilderingen. Er komt een man binnen die ik me herinner van de feestmis in de kathedraal afgelopen woensdag. Het klopt, hij begint met de voorbereidingen op het altaar voor de mis. Dat gaat me te lang duren.
Ik koop mijn weggaan af met wat kleingeld bij de elektrische kaarsjes met het licht voor Lieske.

Onder de oude stadspoort door verlaat ik het centrum en daal af naar de statie. Ik heb nog drie kwartier. De stationsbar is open en ik bestel een café solo. Mag daar een minibroodje belegd met ham, worst of kaas bij uitzoeken. Goed opgevoed zoals ik ben, neem ik dit in dank aan en laat het me smaken. Wie weet wanneer ik weer wat krijg. De treinreis wordt lang en de restauratiewagen geeft geen cadeautjes.

De trein staat er al, Lugo heeft een kopstation, wat betekent dat elke aankomende trein ook weer langs dezelfde rails terug moet. Men kan niet verder. Er gaan dan ook maar enkele treinen per dag. We krijgen een seintje dat we al in mogen stappen, rijkelijk vroeg maar je kan er maar inzitten. Besproken plaatsen dus het kan niet missen zou je zeggen.
Zo niet in Spanje want de stoelendans is al begonnen voor de trein rijdt. Ik zit in rijtuig zeven, stoel 3b aan de kant van het looppad. Simpeler kun je het niet maken. Maar bij elke stop moeten mensen foeterend verkassen met natuurlijk ook hun bagage. Het is een lust om te zien.

Ik moet bijna vijf uur treinen eer ik bij mijn overstapplaats ben. Heb voor alle zekerheid alle tussenstations genoteerd zodat ik weet waar ik ongeveer ben. Ook als ik weggedommeld ben. Treinen vindt ik een aangename manier van reizen. Zitten en buitenwijken. Spanje heeft prachtige natuur waar je doorheen rijdt. Zaak is wel dat je vaak door tunnels en bebossing rijdt wat het uitzicht niet ten goede komt.

De eerste halte plaats waar we stoppen is Sarria, een plaats die ik ook heb aangedaan op mijn route naar SdC, er stappen een tiental wandelaars uit die de laatste 100 km naar Santiago gaan lopen om in aanmerking te komen voor de Credential. Tegenwoordig moet je onderweg wel twee stempels per dag verzamelen in je pelgrimspas. Dit om beter te kunnen controleren of je altijd wel gewandeld hebt.
Er stapt een Japans ogend wandel echtpaar de trein in. Ik hoop voor hen dat ze de route niet onderbroken hebben door pech of zo. Ik probeer met hen in het Engels in contact te komen. Maar ze begrijpen me niet. Vallen beiden eigenlijk meteen als de trein gaat rijden in slaap.

De eerste grote plaats waar we weer stoppen is Ourense. Daar loopt de trein vol. We moeten ook even wachten op een trein die te laat is en waar ook overstappers voor de onze in zitten.
Naast mij komt een oudere heer te zitten, buenos dias, daar houdt ook bij de meeste andere reizigers die alleen zijn en naast een ander komen te zitten de conversie veelal mee op.
Beetje puzzelen, soezen en buiten kijken. De man naast mij haalt een halve meter stokbrood met jamon serrano uit zijn tas en begint te smikkelen. Een teken voor mij om even naar het barrijtuig te gaan om ook iets te kopen.
Het is druk in de rijdende bar, maar ik krijg toch een blikje bier en ook een stuk brood met ham te pakken. Maar die ziet er niet zo smakelijk uit als van de man die naast me zit. Ik loop terug naar mijn plekje en ga weer even zitten vegeteren.

We stoppen ook in Zamora. Een aangename stad plaats die ik een vorige keer heb aangedaan. Dan verder door het ondertussen in een gigantisch korenveld veranderd landschap. Kilometers aan een stuk en zo ver je kunt kijken korenvelden.
Soms onderbroken door een kleine dorpje mama wel grote graansilo's staan. De graanschuur van Spanje ??

De trein mindert vaart en we stoppen in de milde of nowhere, waar een reep cement is aangelegd. Het blijkt mijn overstapplaats Medina del Campo te zijn. Er stappen drie dames, mijn tijdelijke medereiziger en ondergetekende ook maar uit. Had ik die man aan het loket bij het kopen van mijn kaartje toch goed begrepen dat er een nieuw station gebouwd werd. Maar waar ik bij mijn controle op internet niets van meegekregen heb.

Maar geen paniek. Een lieve juffrouw staat ons op te wachten en we worden naar een klein busje gedirigeerd.
Onze bagage ingeladen en wij natuurlijk ook. Goed geregeld en twintig minuten later worden we bij het oude station afgezet om onze reis verder voort te zetten. Voor mij zal dat nog een twee uur duren want mijn aansluitende expressboemeltje naar Salamanca gaat pas om half acht.

Gelukkig heeft een ondernemend vrouwelijk koppel een locatie geopend waar spijs en drank te verkrijgen zijn en zelfs een sterk WiFi kanaal voorhanden is.
Ik laat een goed glas en een boccadillo aanrukken en bel even met vriend Ad Vos over wat lopende zaken.

Als ik net in mijn boccadillo wil happen belt mijn andere maat Peter Mies, die wekelijks persoonlijk van me wil horen hoe het gaat. Muy bien Peter. We praten op het gemakje even bij en wat ik nog ga doen. Open vraag, want ik weet het zelf nog niet. Ik beslis pas weer in Zaragoza over vier dagen.

Dan mijn infomachientje opstarten en BN/DeStem binnenloodsen.
Ik lees dat het gemeentehuis toch blijft staan en dus een deel van de prachtige plannen van Riet Bakker niet door gaan. Wethouder Lok meldt trots dat dat een geluk is omdat naar zijn eigen onderzoek blijkt dat geen enkele ondernemer het ontstane gat daar zou willen vullen. Het mag wat kosten om geld te besparen denk ik maar.

Ik ga terug naar de stationshal, waar nu ook wat meer volk loopt. Ze wachten net als ik of het juiste perron afgeroepen wordt waar de trein zal stoppen. Perron drie voor Salamanca, dus we zetten ons in beweging. We stappen in, de deuren gaan dicht, maar rijden nog niet. Er komt een man of vier politie het perron op en de conducteur doet maar een deur open. Drie man politie stappen in, de andere wacht bij de deur. Dan geschreeuw en gestommel en er worden een man of zeven illegalen denk ik, uit de trein gehaald. Zo maak je toch nog eens wat mee in Spanje.

De trein mag weg en na onderweg nog vier stops in negorijkes bereiken we tegen half negen Salamanca.
Hier is het weer druk op de statie. Ben hier ook een beetje bekend en heb op de hotelsite opgezocht hoe er naar toe te lopen. Ik heb hierbij waarschijnlijk de verkeerde vertrek locatie ingetoetst, want mijn geplande vijf minuten werden een half uur met onderweg nog drie keer vragen. Maar ik kom er en via wegen die ik de vorige keer nog niet gezien heb.

Ik meld me bij het Hostalmeisje, krijg mijn sleutel en hop,naar het kamertje. Eenvoudig maar zuiver. Gewoontegetrouw sla ik eerst het bedje even open en dat ziet er fris uit. Ook de badkamer is goed. Echter er blijkt geen haarfohn te zijn. Dus even terug naar de receptie om een secador de pello, en ik krijg een mobiel exemplaar in bruikleen. Dusuitpakken die tas maar weer.

Snelle klets water door het gezicht, douchen doen we straks, maar eerst de keel smeren en een hapje.
Kroegje op de hoek, vollen bak met studenten, maar heb mijn pintje zo te pakken samen met een portie patatas bravas van het huis. Ik neem nog een pintje en een tapa albondigas met stokbrood die er lekker uit zien. Dan koop ik nog wat water voor op kamer en retour hostal. Laat daar het warme water nog even rijkelijk over me heen stromen en dan nest in. Nog even aan blogje werken, maar dat krijg ik niet meer af.
Morgen verder en plan de campagne maken voor mijn dagen in Salamanca.

Tot de volgende