Snel thuis in Salamanca..........

Zaterdag, 8 oktober 2016.
De nachtrust na een vermoeiende reisdag gisteren heeft me goed gedaan. Na mijn douchke kijk ik naar buiten om te zien wat Spanje vandaag aan heeft. Niet dat ik vrouwelijke trekken krijg, maar het heeft meer met de temperatuur te maken.
Ik zie wat lange mouwen, vestjes etc. Dus trek ook mijn vest maar aan.

Dan naar buiten, steek de straat over om bij mijn nieuwe vriend in zijn café te gaan ontbijten. Ik word al begroet met amigo en bestel wat ik wil hebben. Dus koffie en toast tomate,
Ik schuif eea op mijn gemakje naar binnen en maak mijn eerste programmaatje.
Beginnen met naar het busstation om een kaartje te bemachtigen voor de reis naar Zaragoza volgende week dinsdag. Dit zou mooi zijn omdat ik dan volgens internetinfo nergens over hoef te stappen.
Dan een kapper opzoeken voor het nodige snoeiwerk. En daarna kijken we wel weer verder.

Het busstation ligt op een kwartiertje lopen van mijn Hostal. Onderweg kijk ik naar de diverse kapsalons die ik passeer. Het zijn er ...........tig. Vaak vrij groot met prachtige jonge meiden die de schaar virtuoos lijken te hanteren. Maar eerst een buskaartje.
Groot busstation in naar de info en dan naar loket zes.

In mijn beste Spaans uit ik mijn wens. Ik wordt nog begrepen ook en de aardige lokettiste vraagt naar mijn leeftijd ivm de korting. Ik zeg zeventig en of ze mijn paspoort moet hebben. Ze heeft het niet nodig wat mij weer een domper geeft want ik dacht dat ik er jonger uit zag. Het tientje korting verzacht de pijn maar deels.
Ik oriënteer me even in de grote hal, maar er zijn volop mogelijkheden om te ontbijten dinsdag. De bus vertrekt n.l om tien uur in de ochtend en ik ben graag tijdig aanwezig. Het reisje zal met de nodige tussenstops een zestal uur in beslag nemen.

Hop naar buiten. Bij de eerste de beste kapsalon zie ik een paar dames binnen staan, die beter bij mijn leeftijd passen dus ook de schaar al wat langer vasthouden wat meer vertrouwen geeft.
Ikke naar binnen en "es possible ??", si signor, wel,twintig minuutjes wachten. No problem ik hoef dinsdag pas de bus te halen. De twee andere klanten, oude besjes, die in de stoelen zitten krijgen via de ouderwetse krulspeldmethode een nieuw permanentje aangemeten.Zodra een van hen onder de kap zit ben ik aan de beurt.

Ik weet uit ervaring dat de Spaanse kapsters nogal verliefd zijn op de tondeuse. Met dat apparaat liggen in No time je moeizaam gekoesterde laatste pijlen grijze haren op de grond. Daarom heb ik de vertaalmachine van Google maar even gebruikt om mijn wens zo goed mogelijk kenbaar te maken. Ik zeg "cortar por favor mi pello un pequeno modelo",
En het werkt, terwijl de kapster aan de bewegingen te zien, zonder gene, allerlei intieme vrouwenzaken met de andere dames bespreekt wordt ik deskundig en volledig naar mijn wens weer gefatsoeneerd. Föhnen,gel en als finishing touch de wenkbrauwen. Afborstellen en naar de kassa. Mijn creditcard wordt belast met €. 8,90. Ik voel me dan ook zeker niet geschoren, met een verontschuldiging voor mijn slechte Spaans en een donatie in het fooien potje word ik met een glimlach uitgeleide gedaan.

Ik heb binnen in de kapsalon mijn vest uitgetrokken, maar hoef het zeker niet meer aan. De zon staat hoog aan de hemel, het is gewoon weer warm. Zelfs de bedelaars hebben de gratis schaduw opgezocht. Ook in die wereld zie je al de tweedeling in de maatschappij, want veel schooibordjes beginnen met de tekst, "ik ben Spanjaard" met vervolgens een reden waarom men zit te bedelen. Dit als aan de buitenkant geen duidelijk lichamelijk gebrek te zien is. Ik blijf het moeilijk vinden in welke gevallen een gift echt nodig is. Ook hier heb ik al het eea meegemaakt.

Ik leg mijn spullen in mijn reeds gekuiste kamertje en dan richting centrum. Ik zit met min Hostal op een goede locatie op slechts een paar honderd meter lopen van de Plaza Major.
Daar aangekomen krioelt het echt van de mensen. Het is bijna half oktober en nog is hier de toeristenmassa. Doet verder niks af aan de prachtige locatie. Zelden zo iets moois mogen zien. Kijk eens op Google. Maar het valt wel op. Ik moet me even oriënteren, want je kunt langs meerdere kanten dit prachtige plein oplopen. Je moet er echter ook weer een keer af en als je de verkeerde uitgang pakt loop je finaal een verkeerde kant op. Ik houd als richtpunt het VVV kantoor op enkele meters afstand.

Ik heb verzuimd om zelf wat papieren info over Salamanca uit te draaien, dus moet ook even bij de VVV binnen.
Er zijn drie balies open en overal een rij wachtenden. Ik zoek zelf wat papier bij elkaar en op een digitaal,scherm is info over muziekuitvoeringen. Ik pik daar uit wat me leuk lijkt voor vanavond, maar op,de Plaza Major is vaak ook van alles te zien. Denk dan studenten orkesten etc.

Dan om een pint en tapa. Er zit al veel volk te eten, maar voor mij nog wat vroeg. Ik ga een café binnen, pintje en mag een tapa uitkiezen. Ik ben wat flauw en wijs iets aan met spekjes. Blijkt een fikse portie met o.a patates bravas en een spiegelei te zijn.
Maar het gaat wel naar binnen en ik heb weer even brandstof het komende uurtje. Ik verken het centrum een beetje zodat ik morgen een gericht routje kan lopen.

Dan gaat ook mijn maagje wat knorren en ik zoek eigenlijk iets buiten in de schaduw. Alles zit vol en op een enkele vrije tafel staat een bordje "gereserveerd". Daarbuiten zit men in de spits niet altijd te wachten op een eenling die dan eigenlijk een tafel voor vier personen inneemt.

Maar ik val nog niet flauw en er is aanbod genoeg. Dan ontdek ik op een terras een tafeltje voor twee in de schaduw waar de obers de spijskaarten etc. op hebben liggen.
Ik wijs en de ober knikt. Ideaal plaatsje met uitzicht op alle passanten. Pintje om te beginnen. Als voorgerecht eens spaanse salade en als hoofdgerecht pescado a la plancha. De porties zijn ruim bemeten. Bij de salade zitten ook asperges en tonijn.
Ik laat een glas Rioja aanrukken. Onderwijl kijk ik naar de hordes mensen die door de diverse gidsen door de stad worden geleid. Dan volgt fase twee. Het hoofdgerecht is een flinke moot gebakken kabeljauw. Het geurt of er in de saus een hele bol knoflook is verwerkt. Ik hoef niet bang te zijn dat ik op deze manier door de duivel zal worden uitgekozen. Een dessert wordt teveel, maar een koffieke kan nog net. Afrekenen en richting siesta. Ik loop weer langs een vestiging van Gadis, koop drie liter water voor veertig cent voor op de kamer. Want ook ik moet op de kleintjes letten.

Ik fris me na het schoonheidsslaapje op en vertrek tegen negen uur richting Plaza Major. Ik ben niet alleen er lopen duizenden mensen rond. Ook de terrassen zitten vol met etende en en drinkende mensen. Ik let even niet op en loop verkeerd. Ook geen ramp, want er is genoeg moois te zien. Uiteindelijk kom ik toch op de Plaza Major. Ook hier lopen en zitten duizenden mensen. Het plein is weer sfeervol verlicht wat er een pracht dimensie aan geeft. Er zou vanavond "maankijken", ik ben benieuwd wat dat is.

Ik maak een rondje en zie dat er een achttal telescopen staan opgesteld. Iedereen die wil mag even naar de maan kijken. Er staan honderden mensen in de rij. Zo te zien zijn het telescopen van privé personen die dit helpen mogelijk maken.
Ik wil straks naar een licht klassiek concert, maar eerst wat drinken en mensen kijken. Het is hier ook het terras iets duurder, maar je krijgt er ook weer een zoutje bij om te knabbelen.
Het is nog goed om buiten te zitten, maar een vestje heb je nu wel nodig.

En terras verderop worden nog steeds tafels in orde gebracht om buiten te eten. Hele families vieren hier op de terrassen hun feestje met een maaltijd van tapas.
Ik ga mijn concertadres opzoeken, het moet redelijk in de buurt zijn. Ik vind het snel, maar ik heb verkeerd gekeken het begon om half negen. Jammer, maar ik heb nog een alternatief, ik wil net mijn plattegrondje pakken als ik muziek hoor. Loop die richting uit en bij de verlichte kathedraal staan heel veel mensen te wachten.Het blijkt dat er zo een processie begint waarbij een Christus en madonnabeeld vanuit een bepaalde locatie naar de kathedraal worden gedragen.

Ik heb dat nog nooit gezien, dus blijf wachten om ook dat spektakel mee te maken. De muziek zwelt aan en dan komt het christusbeeld, dat gebouwd is op een stellage langzaam de hoek om. Paar meter voorwaarts en dan weer stoppen.
De stellage wordt gedragen door mannen die er onder lopen. Ik tel even de rijen breed en achter elkaar. Ik kom aan vijfendertig man. Voor en achter de stoet mannen en vrouwen die of wel onderscheidingen en de dames prachtige kanten hoofddeksels dragen. De trots straalt er van af. Er loopt ook veel jeugd bij met brandende toortsen.
Achter het Christusbeeld een harmonie van honderd man. Ja ja Theo Maas, hier nog wel. Ik tel vijf tuba's, tien trompetten en een zestigtal van een soort pistons die een heel schel geluid geven. Daarachter twintig diep en vijf snaartrommels. Het geeft een heel indrukwekkend geluid.

Bij het madonnabeeld eenzelfde verhaal, echter hier zijn minder muzikanten en lichtere instrumenten zoals dwarsfluiten en klarinet. De beelden zijn zo hoog dat de dragers bij het de kathedraal binnen gaan even door de knieën moeten wat de klus extra zwaar maakt. Ik sluit aan bij de stoet en sneack.zo de kathedraal binnen. Hier zijn nog een paar toespraken En worden de dragers bedankt. De meesten van de dragers druipen van het zweet, maar wel apetrots na het applaus wat ze krijgen. Het rijke roomse leven wordt hier nog degelijk gekoesterd.

Dan naar buiten en retour Plaza Major. De meeste tafels zijn nu leeg, mag het om twaalf uur snachts. ik sukkel langzaam richting Hostal, maar ook hier nog veel jeugd die nu pas de stad ingaat.
Ik neem nog een slaapmutske bij munne vriend aaannden overkant met een hapje en dan naar bed. Morgen kijk ik weer wel.

Welterusten..

Ps. Mijn uitgaande mail wekt spontaan weer. Als je op het kaartje klikt ontvouwt zich dat en zie je de locaties waar ik al geweest ben. Krijg je ook een beetje een idee over de afstanden hier.