Een enerverend dagje..........

Maandag, 30 oktober 2017.
Van Gargilesse Dampierre via en retour naar ...........Limoges.

Ik neem de tijd om op te starten, tijd zat, tegen half tien naar beneden, valieske alvast in de auto en ontbijt. Er zit nog een koppel van gisteravond te ontbijten en ik ben de laatste die aanschuift. De waard brengt zelf mijn koffie, hij zegt op z’n Gents “ne gruute zwarte”. Ik ben er namelijk ondertussen achter dat
hij geen Nederlander maar Belgisch is. Uit Gent dus een Stroppendrager.

Hij verdwijnt weer naar de keuken ter voorbereiding voor de middagzitting in het restaurant. Ik peuzel mijn ontbijtje op en ga afrekenen. Dan klop ik nog even op de keukendeur om afscheid van de waard te nemen. Hij vind dit stik leutig, hij vraagt wat ik verder van plan ben en ik vertel dat ik mijn wandelroute aan het narijden ben. En leuke plekken opnieuw aan doe.

Vertel ook dat ik in juni 2011 bij hem langs ben geweest. Dat kan zegtie want in 2012 is er iets met mijn vrouw gebeurd en heb ik de zaak te koop gezet. Ik durf niet te vragen wat er gebeurd is, maar heb wel een vermoeden omdat ik al verschillende keren een dame met een pruikje heb gezien.

De waard zegt dat hij in 2015 weer opnieuw is opengegaan omdat hij de tent niet verkocht kreeg. Hij geeft aan dat er hier volop te koop staat en dat het platteland leegloopt, alles trekt naar de grote steden. Ook voorzieningen zoal bakkers, winkels en cafés, het gaat allemaal dicht. Ik kan het alleen maar beamen.

Ik wens hem toch geluk en vertrek richting mijn volgende bestemming. De zon schijnt maar er staat een koude wind. Achter het autoglas lijkt het mooi en warm maar als je uitstapt voel de kilte.

Ik rijd door een pracht golvend landschap naar Crozant in het dal van de Creuze. Ik kom via een andere kant het dorp in. En net daarvoor ligt het hotel waar ik destijds verbleven heb. Nu ook vijf maanden dicht voor winterstop en de kano’s en kajakken die daar verhuurd worden liggen opgeslagen aan de kant. Ik stop even voor een foto, maar het is wel zo een troosteloze aanblik dat ik er vanaf zie. Ook in het dorp veel leegstand al is het groter dan ik in mijn gedachte had.

Ik ben er destijds natuurlijk ook maar deels doorheen gekomen. Weet nog dat ik daar bij vertrek in alle vroegte naar de goede weg aan het zoeken was, omdat de markering van het pad niet te vinden was. Weet nog wel dat ik later door een prachtig groen dal ben gewandeld.

Ik laat het dorp Le Souterain voor wat het was. Daar werd het water van de douche afgesloten als je gedoucht had. Dit ter voorkoming dat je s ochtends er weer gebruik van maakte.
De B&B in Benevant L’Abbay die destijds door Engelsen werd gerund en waar ik zo ziek was is nu een officiële Pelgrimsplek geworden die alleen op afspraak open is.

Ik loop wat rond, de supermarkt is dicht, maar het barreke met restaurantje is nog open. Ik drink een koffieke en loop voorbij een “Brocante”. Deze handelaar in ouwe zooi is op en top nog Engels.
Er staan wat mensen binnen en ik hoor ze in het Engels converseren. Ik ben van hieruit destijds met een ziekentaxi mee naar Limoges mogen rijden omdat ik daar vriend Piet zou ontmoeten die een paar dagen mee zou wandelen.

Ik weet nog dat die rit eindeloos duurde omdat de taxidame eerst nog een vrouw van een boerenbedrijf in de binnenlanden op moest halen. Die moest in Limoges een chemo behandeling ondergaan. Omdat ik toen zelf zo beroerd was heb ik van de omgeving niks meegekregen. Maar eigenlijk is het een mooie route die zich door het landschap slingert.

Ik vermijd nu Limoges omdat ik de B&B wil zoeken die ik toen met Piet bezocht heb. Ik heb er geen goede plaatsnaam van, maar weet ongeveer waar het zou moeten zijn. De TomTom brengt me een stuk in de buurt. Ik vraag aan diverse mensen, o.a aan een postbode die daar met een auto rondrijdt, maar niemand kan me helpen. Uiteindelijk geef ik het op en zullen we het met de herinnering moeten doen.

Dan richting Les Cars, waar ik gisteren met wat moeite toch een kamer kon boeken. Ook toen met Piet geweest.
Het ziet er opgeknapt uit. Auto aan de kant, trollieke pakken en naar binnen. Er zitten nog wat mensen na te genieten van het middagmaal. Ik meld me en de dame brengt me naar de kamer, netjes gerenoveerd, al ligt de schuifdeur van de badcel wel uit de rails. Moeders is dat gewend, een beetje lichten en een knietje en de deur zit weer even op zijn plaats.

Ik wil eigenlijk eerst nog wel wat drinken, dan snel zegt de dame want we gaan dadelijk dicht. Ik zal u eerst even tonen waar u vanavond kunt eten ???? Ze troont me mee naar een hok waar een formica tafel en een paar stoelen staan.
Ook een grote diepvries, koeling met drankjes en een magnetron.
In de diepvries een aantal kant en klaar maaltijden.

U kunt zelf kiezen wat u wilt eten. Ik weet niet wat ik hoor. Twijfel nog even, maar denk dat Lieske me een onnoemelijke schop zou geven als ik hiermee accoord ga. Ik had nog specifiek gevraagd of ook het restaurant open zou zijn zeg ik. Ze kleurt een beetje, ik vraag nog of er een ander restaurant in het dorp is, maar nada.

Ik loop terug naar de kamer, pak mijn trollieke en zeg dat het me spijt maar dat ik iets anders zoek. Ze is niet blij, naar ik ook niet.
Volgende dorp Chalus, hotel van 2011 is getransformeerd naar alleen nog restaurant. Een ander hotel verderop in het dorp ziet er zo vettig uit dat ik al niet meer naar een kamer vraag.

Ik bel nog naar een hotel in Sorges, (volzet) en in Perigueux, (vakantie). Toch al weer een honderd kilometer verderop. De spoeling wordt nu wel erg dun, mede omdat ik in de vervolg trajecten nogal een bij particulieren en pelgrimsopvang heb geslapen. Ook is mijn verwachting dat er nog wel meer dicht zal zijn in de kleine dorpjes die ik toen gepasseerd ben.
En om nu naar alternatieve slaapplekken te zoeken komt niet overeen met mijn eerdere plannen. Om op die ouwe plekken ook te slapen.

Goede raad is in dit geval niet duur. Ik houd het voor gezien, fase twee van na Limoges houd ik tegoed vor de volgende keer.
Ik draai mijn autoke om, tank bij de eerstvolgende grote supermarkt en ga terug naar Limoges. Onderweg nog wel uitijkende naar een hotel maar zonder resultaat.

In Limoges naar de VVV en een hotel geboekt, IBIS, zodat ik morgen uitgerust de weg richting Hollanda kan nemen. Ik zie morgen weer wel hoe ik ga rijden en hoe ver ik kom.
Na een heerlijke douche, schone bullen aan en restaurantje in.

Ik heb in ieder geval weer een aantal keren heerlijk zitten feesten en dat pakken ze me niet meer af. Ook heb ik genoten van de omgevingen waar ik doorheen gereden heb. En een goede indruk gekregen van het totale landschap waar je als je tevoet bent wel details meekrijgt maar geen groot overzicht.

Enfin laatie fijn zijn en tot morgen.........