Peugeotneus weer richting Spanje.....

Maandag 30 april 2018
Saint-Amand-Magnazeix.

Hoi Folks,
Ik ben weer met mijn autoke op pad gegaan. Eerste dag weg en net aangeland in bovengenoemd plaatsje. Ik had er nooit van gehoord, maar het blijkt dat ik er destijds op mijnroute naar SdC op enkele kilometers afstand gepasseerd ben.
Ik ga straks verder, eerst even wat drinken en een glaske bier drinken.....

Dus dan maar weer van kiet. Ik was al weer een tijdje onrustig, de verre verten lokten weer, maar de maand april is een speciale maand voor mij waarin ik toch probeer de lokroep wat te onderdrukken. Twee weken geleden toch de kriebels en het idee om mijn routje in Frankrijk waar ik vorig jaar met chagrijn mee gestopt ben op nieuw op te pakken. Ik dacht toen daar ga ik nooit meer terug naar toe. Maar zelfs ik heb zwakke plekken zie je wel.

Dus autoke APK met dure reparatie, maar volgens de mekanieker moet hij er nu weer even tegen kunnen. Afgelopen week de landkaarten weer opgezocht en mijn bullen klaar gehangen. Plan is om het stukje Compostelaroute tot aan de Spaanse grens wat na te rijden en daarna Spanje in met als doel de streek Extramodura. We zien het weer wel.

Heel de zondag bezig geweest om de alles reisklaar te maken. Even naar mijn lieve buren die weer huiswachten. En dan een potje peestamp uit de frigo met een sudderlappie als afscheidsdiner in Nederland. Nog wat tv gekeken en in slaap gevallen natuurlijk wat betekende dat ik om half een vannacht nog even moest stofzuigen.
Bed in en om half vijf er weer uit. Scheren, douchen, koffie en een voorgesmeerde boterham met kaas uit de koelkast om tijd te winnen. Vuilnis zakje bij buurvrouw Lien in de bak, met toestemming natuurlijk en dan de auto in. Om kwart voor zes draai ik de waard af. Nog donker en de staar op mijn oogjes wordt er niet beter op. Het schelle licht van de led-lampen van auto’s achter me hinderen me echt.

Ik wil voor de grote drukte de ring rond Antwerpen achter me hebben. Mijn TomTom wil me door de Liefkenshoektunnel loodsen maar zo vroeg wil ik nog geen kosten maken dus ga recht door. Het is stik rustig op de ring en het loopt als een trein door België.
Ondanks slagregens en windhozen ben ik ook zo Lille weer gepasseerd. Dan wordt het gelukkig droog wat een stuk aangenamer en ontspannender rijdt.

Ik merk aan mezelf dat het weer even geleden is dat ik zo lang achter het stuur heb gezeten. Dus zodra ik de autoroute de Peage een tijdje volg eerst maar een koffie en plaspauze. Zoals altijd lijkt het of ze het bij die wegrestaurant weggeven zo druk is het.

Ik sloeber mijn eerste Franse espresso naar binnen en dan maar weer verder. Het blijft droog tot aan Parijs, ook hier het eerste deel stik rustig, maar op de boulevard Pereferique stropt het weer even op. Tot aan de porte d’ Italië is het aanschuiven en ontwijken, maar mijn Peugeotke blijft heel. Mijn TomTom werkt me gelukkig in een half uurtje langs Parijs.

Dan trekt Fluvius boven de sluizen weer open en golft het water naar beneden. Dus gas wat los laten en piano aan Lauwke. Ik zie toch nogal wat bekende locaties voorbij schieten zowel uit mijn vrachtwagentijd als de vele vakanties die ik met Lieske in Frankrijk heb doorgebracht. Mijmeren jongens en denken aan die goede tijden toen de zon meer scheen dan nu denk ik in mezelf.

Tijd om te schaften en bij het eerstvolgende wegrestaurant weer maar koffie en mijn eerste cassecroute aux jambon. Gelukkig is het stokbroodje krakend vers en de harde scherpe korst snijdt de vellen uit mijn verhemelte. Buiten klaart het weer op en dus tijd om verder te gaan. Nu is het weer heerlijk om te rijden en de kilometers schieten onder me weg.

Ik heb voor vertrek nog een kamer in een gite gereserveerd. In bovengenoemd gehucht. Opgezocht via booking.com, maar zelf gebeld met die mensen omdat het niet duidelijk was of er ook een restaurant bij was. Niet dus, maar als ik wil kan ik met de eigenaren mee eten s’avonds. De uitbaters zijn Belgen en ik ga er van uit dat een mix van Belgische recepten met Franse ingrediënten ook tot een goed resultaat kan leiden.

Tegen drieën rijd ik het gehucht Mon Cocu in en na twee keer vragen ben ik bij mijn nachtverblijf. Een oude boerderij La Source men aan het opknappen is. De eigenares is een vlotte tante die me welkom heet en me meteen de kamer wijst.
Het ziet er kek uit dus koffertje naar binnen en dan schiet me te binnen dat ik vergeten ben te tanken.
Ik vraag aan madam of er een pomp is, jawel 12 km verderop. Ze geeft me het advies om eerst toch maar te tanken want dinsdag is het 1 mei en in Frankrijk weet je nooit wat wel en niet open is.

Hup auto terug in, naar dorp met grote Auchan supermarkt en goedkopere benzine. Na een half uur weer terug en tijd voor douche en rust. Met een Belgisch zwaar biertje om te relaxen.

Om 7 uur diner time. Ook de baas is er nu. Hij is meubelmaker van beroep en heeft ook al het houtwerk in de kamers gedaan. Het zijn vlotte mensen, ze komen eigenlijk uit Namen. Hebben dit optrekje twee jaar geleden gekocht en komen elk jaar hier naar toe voor een groot aantal maanden. Met elke keer wat uitbouwen willen ze hier straks van gaan leven.
De dame kweekt ook al haar groenten en fruit en kookt daar ook mee.

Als aperitiefjes er weer en zwaar biertje met een hapje op basis van sardines. Voorgerecht salade vert en als hoofdgerecht een soort guiche op basis van pompoen, linzen en gekookte ham. Werkelijk een smakelijk potje. Glaske wijn der bij. Daarna stukkie kaas en zelfgebakken appeltaart. Het kon slechter.
Mijn eerste Franse maaltijdje weer achter de kiezen.

We praten nog een beetje na over mijn reisplannen de komende tijd. Morgen dinsdag wat rustiger aan. Ik ga naar Sorge in de Perigord waar ook truffels vandaan komen. Ik reserveer alvast een kamerke in een hotel waar ik ook met Lieske geweest ben.

Dan nog even Herman in Spanje proficiat wensen met zijn verjaardag, blogje bijwerken en oogjes toe. Morgen om negen uur ontbijt. Dus geen wekker zetten en ik zal geen gekraai van de haan horen zegt de baas, want de hond van de buren heeft die vorig jaar opgevreten.

De rust