Een stukske verderop .....

Dinsdag 1 mei 2018
Sorges
Ik word om 7.30 uur gewekt door de stilte op Mont Cocu, en volgens mijn Ereboeren collega en vriend Piet Geleyns zit er een luchtje aan deze naam. Ik snap wel wat hij bedoeld.
Ik gooi de balkondeuren open en de frisse lucht van de Franse Campagne stroomt binnen. Ik pak een lekkere douche kJ en daarna mijn spulletjes. Tijd genoeg ook om voor het ontbijt nog een stukje te wandelen en even stil te zijn in het frisse groen.
Volgens Lieske zijn er 1000 tinten groen en ik moet ze gelijk geven.
Na een stief kwartierke wandelen loop ik tegen een weiland waar de bekende Limogin runderen in de wei staan.
Traag kauwende komen de dames naar het prikkeldraad gelopen omdat ze denken dat ik wat lekkers bij heb, maar ik vrees dat zij tzt an mij een lekkere dikke biefstuk zullen leveren.

Ik sukkel vredig terug naar de Gite voor het ontbijt. In het gehucht staan zes huizen met in totaal negen bewoners. Moet er toch weer zo nodig eentje bij zijn die een k.. hond heeft die het natuurlijk op mij voorzien heeft. Hevig blaffend komt het beest op mij af. Ik pak z.g een steen en gooi die weg wat hem eventjes afleidt.Gelukkig komt de eigenares in haar onderjurk naar buiten en roept het kreng terug. Voor het stukje bloot wat ik van haar gezien heb is echt geen bescherming van een hond nodig......in mijn beleving.

Ik word ontvangen met de geur van koffie en vers brood. Van wat er op tafel staat en nog aangeboden wordt aan ham, kaas en eieren kan een mini weeshuis eten. Ik beperk me tot het eigen gebakken brood van madame en proef natuurlijk de zelfgemaakte brandneteljam. Met nog een stukje kaas van de lachende koe er bij kan ik er weer een paar uur tegen. Ik betaal de all in vriendenprijs van 7 tientjes en word ook nog uitgezwaaid bij het wegrijden. Goei adreske als je tenminste van alles BIO houdt.
Ik zit dus stikgezond achter het stuur en de zon schijnt op de route.

1 Mei en heel Frankrijk ligt nog op bed zo te merken. Het is stik rustig op de weg en dat komt ook goed uit. Ik wil toch nog even het adres opzoeken waar ik destijds met Piet gewandeld heb onder Limoges. Volgends de VVV van Limoges zou er daar geen B&B meer zijn. Ik kom in het dorpke waar het volgens mij moet zijn en vraag aan boerke die wat onkruid staat te krauwen of de naam Moulin Japaud hem iets zegt. Mais naturellement zegtie.

Een beetje verderop een pad in en dan dan drie keer een buurtschap met Moulin ...... kom je bij Moulin Japaud. Awel ne grote merci en ik verder. Het klopt inderdaad, op het pad past precies een auto maar ik kom er wel.
Ik ken de situatie niet meer terug. Het lijkt allemaal veel kleiner dan ik in gedachten had. Het huis staat er nog wel maar is zelfs voor Franse begrippen helemaal onderkomen.
Het lijkt onbewoond, er komt een man naar buiten bij een ander huis. Ik vraag of hij de betreffende madam nog kent. Maar hij zegt dat hij er nog nooit iemand gezien heeft.

Ik heb mijn best gedaan, plekje gevonden, maar moet het in de categorie mooie herinneringen opbergen. Ik vervolg mijn weg naar Les Cars een dorpke verderop. Ook met Piet geweest het hotel is dicht maar de kerkdeur staat open. 1 mei dus even een kerske aansteken kan geen kwaad. Vraagprijs 1 euro maar voor een 2 euro muntje doen ze het ook.

Dan verder naar Chalus waar ik vorig najaar omgekeerd ben ivm veel gesloten. Het hotel, vorig jaar nog restaurant is nu ook dicht en staat te huur. Door naar La Coquille naar een B&B waar ik toen geslapen heb bij Engelse mensen haar naam was Tina Burner..... Ook hier hier heeft de Brexit al toegeslagen want closed forever.
Hoppa dan naar Thivier, hotel de France et de Russe, nog wel open, maar 1 mei dicht. Ik heb onderweg al diverse pelgrims zien lopen. Ga in Thivier even de kerk in en in het boek waar je een wens in kunt schrijven zie ik al diverse Nederlandse namen die al onderweg zijn. In April vertrokken o.a. vanuit Utrecht.
Buen Camino !!! Denk ik toch wat zuur omdat ik het niet meer kan. Natuurlijk wens ik alle pelgrims eenzelfde geweldige ervaring als de mijne toe hoor.
Ik stuur mijn Roosendaalse Pelgrimsvriend Henk een pestberichtje dat hij nu toch op moet schieten.... en oppad moet gaan. Ik weet dat hij er wel tegen kan.

Het is zonnig weer en een prachtlandschap, ik stop onderweg om mijn laatste meegenomen proviand en fruit op te eten en geniet van het uitzicht. Ik gedachten loop ik toch weer even op de Camino met Lieske voor me uit.
Mooi moment om toch weer de auto te starten en richting het plaatsje Sorges te sturen. Ligt ook aan de Camino SdC en heeft zelfs een pelgrimsovernachtings adres. Wij hebben daar samen nog voor gestaan in de tijd dat we in de voorbereidende fase zaten.

Ik meld me tegen drieën bij Auberge de la Truffe waar wij ook samen geweest zijn. Aardig hotelleke met super restaurant. Ik krijg mijn kamerke in een omgeving die ik me nog zo goed herinner. Eerst even douchen en dan een pintje.
Als ik net aan mijn blog bezig ben krijg ik een foutmelding en even later valt ook WiFi weg. Dus dan maar een uiltje knappen.

Om 19.30 uur gaat het restaurant open. Het is niet heel druk en over het algemeen allemaal hotelgasten. Veel Engels volk zoals meestal moeders op chique en vader in korte broek en t-shirt waar zijn zwaar getatoeëerde armkes uitsteken.
De menukaart staat vol heerlijkheden, maar in deze streek wel zware kost over het algemeen, eendenlever, truffels en noten.
Het restaurant is met smaak ingericht en het valt me nu op dat er geen enkele vierkante tafel staat. Allemaal ronde tafels wat ik stikkes gezellig vind altijd.

Ik kies voor een bescheiden driegangenmenuuke, maar laat me toch nog overhalen om na de kaas nog een fruitsoepke te consumeren. Aangepaste wijn erbij en het is smikkelen.
Voorgerecht was iets met eendenlever en daarom als hoofdmaaltijd maar een vismix genomen met schelpjes wat niet zo zwaar te verteren is. Maar ja na de kaas en fruitsoep kan er echt niks meer bij op een koffieke met een bonbonneke na.
Klein rondje wandelen rond het hotel en dan naar mijn bedje.

Uiteraard heb ik onder het eten nogal wat tijd gehad om na te denken. De film van die dag even teruggedraaid en wat ik weer aan leegstand en te koop staand ben tegen gekomen. Eigenlijk geen plezierig vooruitzicht voor de komende dagen.
Ik kom tot de conclusie dat ik dat eigenlijk niet meer wil. Ik kijk naar boven en zeg tegen Lieske, witte wa we doen, we stoppen hier laten het bij de goede herinneringen en rijden dus morgen door naar Spanje. Al met al is het nog wel een duizend km rijden waar ik naar toe. Ik wil daar twee dagen over doen.

In alle vroegte boek ik voor alle zekerheid een hotel in Logrono, niet in het gezellige centrum, want ik ken mezelf met al die tapasbarrekes en drank maar aan de rand van de stad zodat ik donderdagochtend fris weer aan stuk twee kan beginnen.
Als ik in Zaragoza bij Herman ben haal ik dat stukje eten daar weer wel in. Bed in en slapen wat redelijk snel gaat na die wijntjes bij het eten.