Kou in een mooie omgeving......

Avila, Zaterdag 12 mei 2018

Ik spring uitgerust uit bed en direct de douche in. Bullekes aan en naar buiten.

Ai, het is toch echt wel fris, maar een bikkel,als ik moet daar toch tegen kunnen.

Het valt op dat de winkeltjes tussen mijn Hostal en mijn tijdelijk stamcafé ook nog dicht zijn.

De deur van mijn ontbijtadres is stijf op slot. Ik kijk op mijn horloge, 8.50 uur.

Heb ik me verdorie een uur verkeken in mijn haast op pad te gaan. Goede raad gevraagd wat te doen.

De weinige Avilezen ??, die ik tegen kom dik ingepakt en in de kraag weggedoken.

Voor mij een teken om ook maar even wat warms aan te gaan trekken op mijn kamertje.

Trui en jas aan en weer naar buiten. Alles zit nog op slot. Zelfs de VVV gaat pas om 10.00 uur open.

Ik loop de poort van de stadswal door en denk dat ze in het centrum toch wel eerder open zijn. Niks Nada.

Dan een ingeving om naar de Mercado te lopen. Met al die handelaren daar zal er in de buurt toch wel koffie te krijgen zijn.

En bingo er is een mooi café open. Ben daar gisteren ook al binnen geweest.

Er zitten al diverse mensen aan de koffie, nog een tafeltje vrij, dus das voor mij. Ik bestel koffie en toast en pak mijn spullen om een globaal,dagprogramma te maken. Dan komt er plotseling een groep van een dikke vijftig man binnen. Een enkeling blijft aan de toog staan, maar de meerderheid loopt voor mijn tafeltje langs naar de trap naar beneden. Ik denk dat is een groep die hier beneden gereserveerd hebben. Maar dat is verkeerd gedacht.

Het blijkt een groep,toeristen die al twee uur in de bus hebben gezeten. Allemaal ouderen met wat slappere sluitspieren. Vertel mij niks. Ze komen een na een weer bij me langs met een opgeluchte uitdrukking op het gezicht.

Ondertussen heb ik wel mijn koffie gekregen maar nog geen toast. De barman staat er alleen voor en moet voor al die mensen, koffie, thee in alle variaties klaarmaken. Hij blijft er allemaal,vrij rustig onder.

Aan mijn tafel staat nog een vrije stoel, een man komt vragen of hij hem mag hebben. Hij spreekt Engels en hoort bij de groep die uit Australiërs bestaat. Hij vraagt waar ik vandaan kom. Nederland ......dat is bekend. Ik zeg dat mogelijk de helft van zijn groep Nederlandse roots heeft wat. Mogelijk zit er nog wel familie van me tussen. Er is een Spaanse gids bij die meer met zijn telefoon bezig is dan met zijn gezelschap.

Hij roept dat iedereen die zijn koffie op heeft buiten moet wachten. Langzaam druppelt het gezelschap naar buiten. Een dame met aan haar uiterlijk te zien oosterse roots uit het gezelschap wil alle kopjes, een zestal stuks, van haar tafeltje op de toog zetten.

Ze stoot tegen de gids aan en de scherven vliegen tegen de muur omhoog. Ook rakelings langs mij heen. Het menske kan wel in de grond kruipen van schaamte. Ze wil de scherven oprapen, maar wordt met zachte hand naar buiten gedirigeerd.

Bijna iedereen buiten, op de gids na die alles af moet rekenen, mijn koffie is ondertussen op en nog geen toast. Ik loop nar de bar bestel nog een koffie en vraag om min toast. De barman grijpt naar zijn hoofd e. Dan naar zijn tosti ijzer. Hij laat een zwartgeblakerd stukje brood zien en duizendmaal excuus. Ik zeg ik heb liever een iets lichtere versie, hij lacht en dat is dan zo weer geregeld. Koffie op, planneke klaar en afrekenen. De barman en de gids liggen in de clinch over het aantal consumpties van de groep of dat de gids wat geld wil hebben, het is me niet helemaal duidelijk. Wel dat ik lang moet wachten, want de gids wil ook nog een geschreven rekening met firmastempel. Je zou voor minder weg willen lopen.

Buiten nog steeds die kille wind die door de smalls straten giert. De zon schijnt maar in de wind is het ijzig koud. Ik ga eerst de grote cathedraaal bezichtigen. Nu nog lekker rustig voor de meute van dagjesmensen binnenvalt.

Voucherke laten zien en naar binnen. Ook hier weer zo eenvoudig de buitenkant er uit ziet zo uitbundig is de binnenkant. Dus weer teveel om te beschrijven, zie Google. Ik ben daar al met al toch ruim anderhalf uur mee bezig.

Koffieke halen en hop naar de grote stadswal waarop je een groot stuk kunt wandelen met prachtige vergezichten. Het is hier al redelijk druk, maar door de grootsheid van her complex valt dat niet op en waaieren de bezoekers ook snel uit. Ieder heeft zijn eigen tempo. Mijn tempo is het langzaamst omdat ik extra uit moeten kijken bij oneffenheden met die grote stenen en steeds die treden en afstapjes die er zijn. Ik beklim nog een mooie uitkijktoren, maar de treden zijn vrij hoog dus ik neem geen risico op meer van dit soort escapades. Ook boven op deze stadswal heeft de wind vrij spel. Halverwege kun je weer naar beneden, audiofoon inleveren en deruit, ik heb dit wel gezien. Dan even tijd voor een glas en plas en weer verder.

Ik kom tegen een uur bij het kerkje van Santa Theresa. Er gaat veel chiqeu volk naar binnen dus ik sluit aan. Net achter mij doen suppoosten de gordijnen bij de deuren dicht en mogen alleen nog kerkgangers binnen omdat er een mis gaat beginnen.

Ik wil dit hier ook wel eens meemaken dus ga zitten. Een jonge non met een gitaar komt binnen en begint te zingen totdat de pastoor zich meldt. Ook hij begint met het begroeten van groepen, waaronder pelgrims die zich speciaal voor deze mis hebben aangemeld. Dan begint de eucharistie viering die grotendeels hetzelfde verloopt als bij ons, alleen zit hier de kerk bommeke vol en wordt er veel meer meegezongen door de kerkgangers. Wat me in Spanje al meer is opgevallen dat de pastoor vanuit zijn hart preekt en niks op een blaadje heeft voorbereid.

Ook wordt hier tijdens de collecte door iedereen gezongen, ook door de collectanten. Ik denk dat dat positief werkt op de opbrengst. Gewoon een gratis advies hoor Ge.

Om twee uur is de mis afgelopen. Het volk stroomt naar buiten en zwemt uit. Groepen toeristen staan alweer te wachten, maar dat zullen ze nog een uurtje vol moeten houden. Ook het naastgelegen klooster en museumke ter ere van Santa Theresa is dicht tot half drie. Ik ben daar echter de vorige keer al binnen geweest.Het is koud dus vreetweet.

Ik heb natuurlijk weer de nodige cultuur opgesnoven vandaag en daar komen nu etensgeuren bij. Ik heb diverse straten en pleintjes met horeca gezien, maar besluit weer richting Mercado te gaan. Rond zo een markt zitten vaak aardige restaurants.

Op de markt komt net een bruidspaar uit het stadhuis. Veel prachtig aangekleed mooi jong volk. De mannen strak int pak en de nodige gel in de zwarte haren. De dames voor de tijd van het jaar heel luchtig gekleed, waarbij er nogal wat blote schouders en meer getoond wordt. Omdat ik een natuurliefhebber ben wend ik de blik zeker niet af van al dat schoons. Ik heb wel eens meer zoiets gezien hier en iedereen ook de bruiloftsgasten besteden extra aandacht aan hun outfit. Er wordt niet op geld gekeken.

Ik heb wel eens van Herman gehoord dat dat soms in de duizenden euro’s loopt. Het bruidspaar bepaalt meestal het thema van het feest, vaak mee georganiseerd door beider vriendengroep. Van de gasten wordt verwacht dat men zich op dat thema kleedt.

Dan moet men vaak naar een andere stad, daar een hotelkamer huren en vervolgens is het cadeau geen envelopke of peper en zout stel zoals bij ons, maar ligt het een beetje aan de band als familielid bv tante of oom dat er wel op een fiks bedrag als cadeau gerekend wordt. Bedragen als vijfhonderd of duizend euro zijn dan geen uitzondering. Ikke blij dat ik geen familie in Spanje heb.

Dan verder op zoek naar een restaurantje. Ik vind er zo een natuurlijk. Ik heb besloten om er eens even voor te gaan zitten. Ik heb weer wat meer honger, en mogelijk dat het wat later op de avond eten mij wat zwaar is gevallen. De kaart is uitgebreid met allerlei lekkernijen. Afgelopen week tegen Peter Mies gezegd dat hier veel varkentjes gegeten worden. Maar in deze streek zijn de T-bonesteaks een specialiteit. 700 Gr ongeveer dus niet voor de kleine eter. Hier kost zoiets ruim twintig euro, maar dan heb je geen voorgerecht nodig denk ik.

Ik bestel toch maar iets lichters, het is hier ook de streek van de grote witte bonen “judeas”. Ik bestel de specialiteit van deze zaak de wittebonensoep. Het is buiten toch wat winderig dus............ Als hoofdgerecht bestel ik Lamscoteletjes. Paar glaasjes wijn, beetje brood en een papke en koffie achterop. Er loopt veel jong volk rond in de bediening. Heel attent ook, als ik vraag om wat extra brood en de wijn nog eens bij te vullen is dat in oogwenk gepiept.

ik heb lekker zitten smikkelen, buiten is het ondertussen weer heel rustig geworden. Buikje vol voer en hoofd vol cultuur er kan niks meer bij. Ik wandel naar mijn siestaplekje. Op het plein vlak bij mijn Hostal is ook een feestje bezig. Gewoon buiten voor een café, uitgelaten volk die later hoor ik ook nog vuurwerk afsteken. Ze doen maar. Ik doe mijn dutje, pak dan alvast wat zaken in.

Dan nog even naar buiten voor een afscheidswijntje hier in de buurt. Morgen richting Zaragoza, waar ik ook weer naar uitkijk.

Ik heb nu veel van deze omgeving gezien, wel een aanrader met Salamanca, Zamora, Sagievo etc. allemaal op redelijk korte afstand van elkaar. Avila is dan ook zeker een mooie uitvalsbasis. Je moet natuurlijk wel wat interesse hebben in natuur en historie. Wordt vervolgd.........