Op weg naar Metz....

Metz, maandag 2 september
Aankomst in Metz.......
Het is weer even geleden dat ik op pad ben geweest, bedoeling was in september weer wat rond te gaan reizen, eigenlijk richting Greece, maar door een mix van leuke en minder leuke omstandigheden de plannen voor eiland hoppen in Griekenland naar 2020 verschoven.

Minder leuke zoals bij iedereen, dat vrienden en bekenden de laatste tijd nogal wat gezondheids problemen hebben. En waarin je toch wordt meegenomen. Leuke zijn uitnodigingen voor feestjes waarbij je niet weg wilt blijven.
Doorslag om toch even een frisse neus te halen was een zomeravondfilm over een beroemde kokkin, gevlucht uit Parijs. Zij werd liefdevol opgenomen in een gezin van een dominee. De opbrengst van een niet verwachtte loterijwinst gebruikt zij om exclusief te koken voor de gemeenschap die haar destijds heeft opgevangen. Dan wordt ook pas bekend wie zij werkelijk is. Dit ziende en met de herinnering aan de kookkunsten van Lieske was het besluit snel genomen tot een kort verblijf in Frankrijk.

Bedoeling was eigenlijk om naar een dorpje in Noord Frankrijk af te reizen waar ik ooit met Lieske de ontspannende werking van wandelen heb ontdekt. Dit was ook in de buurt van Metz en Nancy. Ik kon het echter niet meer vinden. Dus dan maar in de buurt een locatie gezocht, waarbij Metz boven kwam drijven omdat daar ook best wat te zien is. Bovendien heeft de Lorraine streek ook culinair wat te bieden.

Geboekt is het allemaal zo en dus zijn we weer vertrokken. We pakken de trein en dat is wel zo fijn. De overstap in Brussel richting Luxemburg stad verloopt feilloos en het is eigenlijk de eerste keer dat ik met de trein oostwaarts ga. Weer eens een andere manier om door de Ardennen te reizen. Na het station van Namen, een stad waar ik ook leuke herinneringen met Lieske aan koester, wordt het landschap aantrekkelijker. Groen, heuvels, bossen en landerijen. De Ardennen die ik in een eerder vrachtwagenleven heb geprezen en vervloekt. We reden toen nog over tweebaanswegen, dwars door alle dorpen, soms stijl en verraderlijk omdat het plots glad werd of dat nachtelijke mistbanken je het zicht
benamen en je snelheid tot bijna nul gereduceerd werd. Nu vierbaanswegen, maar gladheid en mist zullen er altijd nog wel zijn. Het landschap is nog hetzelfde, dus ook waar ik mijn eerste “bergen” heb gezien. Zoals natuurlijk veel mensen in die tijd, dat een vakantie naar Luxemburg nog als groot avontuur werd gezien......

Hoe dichter we de stad Luxemburg naderen hoe leger de trein wordt. Ik vraag nog even aan de conductrice of zij weet op wel perron mijn TGV naar Metz staat maar ze verwijst me naar de infoschermen op het station.

Daar is het druk, maar de schermen zijn duidelijk en ik weet zo waar ik moet zijn. Ik heb zeventien minuten overstaptijd. Ruim voldoende en de trein staat al te wachten. Wagonnummer en zitplaats staan op de ticket dus ik zit sneller dan verwacht. Het valt me op dat de veiligheidsmaatregelen van een aantal jaar geleden bij een TGV er niet meer zijn. Toen door poortjes en bagagecontrole en nog ticketcontrole bij de treindeur. Niks meer van over. Iedereen kan instappen en ik heb geen controleur gezien.

Op mijn zitplaats aan het raam zit een meisje te werken op haar Pc. Ze wil opstaan, maar ik zeg dat het niet hoeft omdat ik in Metz al weer uitstap. Tegen vijven stap ik uit op het station van Metz.
Prachtig groot station wat ondanks de robuustheid toch een mooie en veilige uitstraling heeft. Ik heb in Frankrijk wel eens andere stationsbuurten meegemaakt. Mooi plein met palmbomen en alles goed onderhouden. Mijn hotelleke “Hotel Moderne” ligt op een honderd meter afstand. Inchecken en mijn bedje staat gereed. Kleine kamer controle en het ziet er allemaal goed uit.

Onder de douche spoel het stof snel van me af. Schoon kloffie aan en op weg na mijn eerste pint. Ik informeer eerst nog even bij de hotel balie naar een leuk eetadresje in de buurt en ik krijg er zelfs twee. Veel is op maandag gesloten, vandaar ook dat ik deze dag als reisdag heb gepland, Dan naar buiten en een terrasje is snel gevonden. Het Franse pintje “1664” smaakt voortreffelijk en ik geniet van alles wat voorbij loopt.

Ik sta op om op zoek te gaan naar een restaurant. Echter op het terras naast mij wordt ook eten geserveerd. Een blik op de kaart doet me besluiten om snel plaats te nemen. En het feestje begint. Als voorgerecht een stuk guiche Lorraine met tonijn, dan een bordje overheerlijke choucrout. Dit alles overgoten met een kwart literke wijn. Plan was om ook nog een beetje kaas te doen, maar dat kan er niet meer bij dus neem maar een stukje pruimentaart.
Vol en toch redelijk vermoeid van de reis sukkel ik naar mijn kamertje. Morgen een nieuwe dag en op ontdekkingstocht in Metz..........