Murcia tweede dag

Murcia, zaterdag, 12 oktober 2019
Om negen uur gaan de luiken open en dat betekent dat het gisteren een vermoeiende dag was. Lijfje had rust nodig. Badkamer in en bij het scheren valt mijn scheerkrabbertje uit elkaar. PvD het ding is pas twintig jaar oud.
Met mijn creatieve geest en een stukje toiletpapier maak ik het voor een dikke week bruikbaar. Maar mogelijk vind ik ondertussen nog iets bij een Chinese toko in Spanje.

Het is druk in de ontbijtzaal. Er staan te weinig tafels voor twee personen. De meesten staan voor vier man gedekt. En bijna niemand is geneigd aan te schuiven waar al mensen zitten. Er ontstaat dus een wachtrij wat gasten niet als prettig ervaren. Ook ik neem noodgedwongen een grote tafel in beslag. Volgens plan ontbijt ik wat uitgebreider om in het ritme van Murcia te komen.

Vandaag staat cultuur op de agenda. Buiten is het met 24 graden al warmer dan binnen. Ik wandel op mijn gemakje naar het centrum. Na een kwartiertje sta ik bij het kloosterkerkje de zusters van Santa Clara. Prachtig intiem kerkje en alles goud wat er blinkt. Eigenlijk onderdeel van het klooster dat gebouwd is op fundamenten van een Moors paleis. Nu een gratis museum, maar je moet langs een andere ingang naar binnen. De binnentuin is prachtig en stamt uit de islamitische tijd. Aardige collectie en je ziet ook dat men vroeger door stalen hekken in het kerkje kon kijken en zo de mis kn volgen.

Aan de overkant een andere kloosterkerk van Santa Ana. Het valt op hoe prachtig dit allemaal onderhouden wordt. Binnen in de kerk beelden van Salzillo, een kunstenaar die veel mooi religieus werk heeft gemaakt. Tegen de kerk weer een klooster aangebouwd. De nog levende nonnekes bakken lekkernijen die je aan kunt schaffen door aan te bellen bij een draailuikje, je ziet het nonneke dan niet. Er staat wel vermeld wat er te koop is, maar zonder prijs er bij. Ik verwacht dat die wel bij de huidige wereldse standaard aan zal sluiten. Buiten klinkt er plots gezang. Een banier met afbeelding van St Ana wordt geëerd, een verhaal verteld en na een paar flinke klappen van vuurwerk gaat men weer de kerk binnen.

Ik vervolg mijn weg naar het gratis museum van de schilder Ramon Gaia. Op het wegdek staat soms aangegeven welke gebouwen er gestaan hebben en waarom / wanneer ze verdwenen zijn. Ik ben geen kunstkenner, maar het werk van Gaia spreekt me wel aan door zijn lichte kleuren. Hij heeft veel gouaches gemaakt, een speciale schilderstijl. Door ervaring wijs geworden ga ik met de lift naar de tweede verdieping en pak dan steeds de trap naar beneden. Mooie collectie, Gaia heeft veel gereisd en overal wel iets opgepikt. Ook odes aan oude meesters zoals Rubens en Rembrandt.
Tegen tweeën sta ik weer buiten, een tegenoverliggende kerk sluit net zijn deuren en ook achter mij klikt het slot.

Ik sta op de Plaza de Flores, hier veel goede tapasbar en er speelt een band op straat. Dus goeie ambiance om wat langer te verblijven. Ik moet wel even zoeken naar een plekje op het terras. Alles zit vol. Dan bingo, een plekje aan een hoge tafel tegen de gevel. Bar El Secreto heeft goeie tapas en een leutig oberke. Ik bestel een biertje en twee tapas. Één gevulde artisjok in kaassaus en hamflinters. De tweede is een mini burgertje met varkenswang en gegrilde groenten. Zeven engelen bevochtigen mijn tong met hun wonderwater.

Het is een constante massa mensen die voorbijtrekt zoekende naar een plekje. Ik zit goed en bestel nog een wijntje. De bediening loopt zich het vuur uit de sloffen en de terrasstoelen krijgen geen tijd om af te koelen. Steeds schuiven met tafels en stoelen. Een gezelschap van acht personen die gereserveerd hebben zitten midden op straat. Zodra ik afreken wordt ook mijn plek meteen ingenomen.

Ik loop nog wat rond en kijk naar al die etende en drinkende mensen. Vaak hele families met oma en opa er bij. Spanjaarden echte levensgenieters.
Beetje ronddwalen, moei lijf dus op een rustig terras nog even een afzakker. Dan richting hotel, maar eerst reserveren voor het avondeten. Bij El Pequena, een toprestaurant, op advies van een vriend van de horeca oude markt.

Dan een korte siesta, douchke aankleden en weer de stad in. Ik heb een kaartje gekocht voor wat ik dacht een vioolconcert. Dat begint om 19.00 uur in het Teatro Romea. De titel was “STRAD, El violinista rebelde”.

Het blijkt echter om een hardrock band te gaan. De leider speelt op een viool, bekend top 40 repertoire maar uitgevoerd in Hard Rock. De decibellen doen de botten rammelen. Ik ben niet de enige die even schrikt en sommige mensen verlaten zelfs de zaal. Maar het overgrote deel van de toch veelal ouderen blijft zitten. Goeie muzikanten, maar wel erg hard. Om half negen is de voorstelling afgelopen. We krijgen nog drie toegiften maar dan mogen we naar de buiten zodat de trommelvliezen weer even rust krijgen. Buiten alle terrassen vol en weer etende mensen.

Onderweg naar mijn restaurantje doe ik nog een barreke aan voor een pintje. Om half tien stipt op mijn plek. Buiten staan mensen in de rij te wachten.
Mijn stoel staat klaar en de spijskaart geeft veel lekkers aan. De keus is eigenlijk niet moeilijk voor me. Ik bestel almechas, mijn favoriete schelpjes als vooraf. En daarna lamscoteletjes die hier erg goed moeten zijn.

Er lopen hier .......tig obers rond, maar ondanks de drukte gaat alles heel gemoedelijk. Hier geen foeterende baas, maar een rustig iemand die goed overzicht heeft en de reserveringen bijhoudt. Binnenkomen en gaan zitten is er niet bij. Mijn lieftallige dienster, met opgeschoren koppie, pearcings en tattoos houdt me goed in de gaten. Is het goed signor, nog een beetje wijn erbij ? etc. Ik geniet met volle teugen van wat ik krijg.
Als nagerecht neem ik een specialiteit uit Murcia, het heet “paparajotes”. Het zijn bladeren van de citroenboom, gepaneerd gebakken in een jasje met kaneel. Overheerlijk. Je kunt ze per stuk bestellen.

Ik reken af voor eigenlijk een vriendenprijs. En met een fooike maak ik ook het dienstertje weer blij. Schuin oversteken en ik ben in mijn hotel.
Ik wil nog wat puzzelen, maar de kilometers van vandaag en het smakelijk diner zorgen er voor dat ik zo in dromenland ben..........