Granada, derde dag......

Granada, donderdag 17 oktober 2019
De Rioja wijntjes van gisteravond hebben me aardig in slaap gehouden.
Rond 8.30 uur wordt ik wakker van geroezemoes op de gang.
Omdat er vóór tien uur niks interessants open gaat teut ik weer wat aan.
Tegen tienen richting het aanbevolen naaiwinkeltje. Het blijkt een ouderwetse corsetterie annex handel in garen en band. Ondanks het vroege uur zijn er toch al dames van middelbare leeftijd die in veelal afgeprijsde vleeskleurige ondersteuningsmiddelen iets proberen te vinden wat hun figuur kan corrigeren. Ik sta daar met de nodige gėne en de blik naar het plafond gericht.

Tot overmaat van ramp kunnen ze me alleen aan een klosje garen helpen. Maar het behulpzame verkoopstertje weet wel een ander adres. Ze schrijft het voor me op en duidt het aan op mijn plattegrond. Gracias, maar dan ga ik eerst toch ontbijten.

Ik neem de tijd en dan op pad naar het adreske. Ik kom in een buurtje met allemaal kleine speciaalzaakjes. Ook dat van het naaiatelierke is maar een paar m2 groot. Er zijn al twee klanten voor en als ik aan de beurt ben staan er weer mensen achter me. Ik toon mijn probleem wat het voor hen niet is. Jasje achterlaten en twintig minuten later ophalen. Dus doe ik maar een koffieke in een bar iets verderop.
Ik meld me op tijd en de dame zegt wat extra werk te hebben verricht door de knoop er boven ook wat te verstevigen. De totale nota bedraagt €. 1,00.
Ik voel me geen oor aan genaaid want dat zou in mijn geval zeker opvallen.

Dan op naar cultuur. Plan is om eerst het Monasterio de San Jeromino te bezoeken. Vervolgens naar het Mirador San Nicolas met een pracht uitzicht over de streek en Alhambra. Aangekomen na een fikse wandeling bij het Monasterio zeggen ze dat men over twintig minuten sluit tot 16.00 uur.
Dat schiet p.v.d. dus niet op. Ik bewaar het bezoek voor een volgende keer en sukkel terug naar het centrum. Daar ben ik net op tijd om busje C31 te nemen die naar de Mirador rijdt. Vroeger deed ik de weg naar boven te voet, maar nu zou ik het niet meer kunnen.

Eenmaal boven ben ik niet alleen. Ik ben er al meer geweest en het blijft een pracht uitzicht. Ik wilde daar eerst lunchen, maar zie er vanaf. Ondanks dat er veel horeca is bijgekomen zit alles bijna vol. Ik neem plaats aan de lekkere koele bar in het café wat er van het begin af aan zit. Ook heb je binnen geen last van muzikanten en andere potsenmakers die keer op keer met de pet rond komen. Bij mijn biertje krijg ik als tapa een aardige portie paella. Er zit meer vis in dan laatst in Valencia. Beetje mensen kijken en hoe de obers op en neer vliegen met de bestellingen. Het loopt allemaal heel gesmeerd. Ik neem nog een pintje en krijg als tweede tapa wat ansjovis en olijven. Al met al een voedzaam potje. Ik heb geen honger meer.

Dan terug naar de bushalte. Ik let niet op en ga een verkeerd straatje in. Kom daar pas achter als ik een eind gedaald ben. Terug naar boven klimmen is geen optie dus maar voorzichtig de weg naar beneden vervolgd.
Daarna nog een fikse tippel naar het hotel. Mijn stappenteller geeft de laatste dagen een gemiddelde van ruim 17.000 stappen per dag aan.
In een steegje net voor het hotel nog een siesta-pint in een barreke. Uiteraard met een tapatje. Dan even rusten. Straks alvast de trollie wat inpakken .........

Ik ben net mijn bullekes aan het opvouwen als Peter Mies belt. Beetje bijgepraat over van alles en nog wat. Ik pak al zover mogelijk in. Dan opfrissen en naar buiten. Loop over de diverse pleintjes waar restaurants zitten en bekijk de menu’s. Veel is op toeristen afgestemd. Op het eind een wat duurder lijkend restaurant maar wel meer variatie. Alle gerechten zijn als tapa of ration te bestellen. Als je met meerderen bent of veel honger hebt neem je een ration.

Ik ben alleen en heb niet veel honger dus ga voor de tapa variatie. Ik kan altijd nog iets bij bestellen. Als voorgerecht neem ik een aspergesalade met tonijn. Daarna neem ik Mijas (spreek uit; Migas), die ik via Herman leren kennen heb.
Het is een traditioneel gerecht. Het bestaat uit geroosterde broodkruimels gevuld met stukjes worst. Soms ligt er nog een spiegelei bovenop. Dat ligt een beetje aan de streek waar je zit. Eenvoudig gerecht maar erg smakelijk. Dus aanrader. Ik zit op het terras en het koelt nu toch wel af. Ik bestel als afsluiter nog een beetje kaas uit de streek. Tutter mijn riojatje leeg en daarna een café solo. Heerlijk laatste avondmaal in Granada.

Op mijn gemakje richting hotel. Dan mijn reisbullekes voor morgen klaar hangen. Bus en hotelreservering gecontroleerd. Dus morgenochtend relaxt weer verder.

Ik kijk op de TV nog even naar de ellende in Barcelona, kan daar vanuit min positie weinig mee, dus tijd om de oogjes dicht te gaan doen......