Granada en het Alhambra....

Granada. Dinsdag 15 februari 2022

Hotel Naval Porcel.

Vandaag heb ik een bezoek aan het Alhambra op het programma staan. Al diverse keren geweest, maar het blijft een bijzondere locatie. De zon schijnt in Granada, maar het is toch lange mouwen weer. De koude wind vanuit de Sierra Nevada houdt de temperatuur laag. Na half elf wordt het wat aangenamer tot een uur of vier. Ik verlaat het hotel om ergens mijn ontbijtje in een bar te gaan genieten. Gisteren al langs een locatie gelopen die me wel wat leek. Dus meteen op af gestapt. Moderne drukke tent, ik bestel mijn portie toast en koffie, krijg het snel maar geniet er van op het gemakkie.

Afrekenen en naar de halte op de Plaza Isabel Catolica, waar busjes je voor een vriendenprijs van €.1,40 naar boven vervoeren. Ze rijden om de twintig minuten dus het is nooit lang wachten. Mijn wandelstok heeft als voordeel dat mensen je een zitplaats aanbieden.... Ik heb via internet al gereserveerd om de wachtrij te vermijden. Je kunt in het Alhambra de hele dag vrij rondlopen maar om toegang te krijgen tot het Palacios Nazaries moet je tevoren in een tijdslot reserveren. Ben je te vroeg wordt je teruggestuurd en ben je te laat dan heb je pech. Ik kan om half één binnen. Dus heb wel wat tijd. De toegangscontrole bij het Alhambra is mede door Covid superstreng. Paspoort en reservering tonen, dan naar een loketje ter verificatie, krijgt je kaartje met tijdslot en mag dan pas verder. Ben je met een groepje dan mag er één persoon met alle paspoorten naar dat loketje om e.e.a. te regelen. Van een groepje vlak bij mij wil een jonge gast percé met zijn maat mee en loopt door. De bewaking waarschuwt hem twee keer. Hij luistert niet, binnen een paar minuten staat er politie en ze pakken hem op. Zijn gezelschap verbijsterd achterlatend.

Ik ga naar de ingang van het Alhambra, weer paspoort en kaartje laten scannen. Ik wandel eerst naar het deel met prachtig aangelegde tuinen en fonteinen. Het blijft er genieten ondanks dat het al druk is. Wel veel trapjes op en af, dus voor mij lastig en uitkijken. Voordeel is nu dat ik er veel van gezien heb en niet meer zo nodig overal doorheen wil. Er wordt weer wat af gefotografeerd en velen willen weer de world-press foto winnen zie ik. Dames en heren soms in de meest rare houdingen om foto’s te maken willen met hun iphoontje hun partner overtreffen. Ik ga een koffieke doen bij een kiosk en daarna richting Palacios. De rij van 12.00 uur heeft zich net in beweging gezet. Een Nederlands echtpaar is te laat en wordt teruggestuurd, dus kwaad en een Belgisch koppel heeft niet gereserveerd dus moet ook terug naar de kassa, ook kwaad en hopen dat er later nog plaats is. Ik vraag een infomeisje of ik aan kan sluiten. Zij vraagt of ik even op een bank wil wachten dan geeft ze me straks een seintje. Gracias.. de rij loopt weer vol, het meisje komt en ze neemt me mee naar voren in de rij, dank u wandelstok... Half één, het poortje gaat open, weer pas en ticket controle. Dan naar binnen om te genieten van de eeuwenoude verfijnde bouwkunst. Niet te beschrijven dus doe ik dat ook niet.

Mijn cultuurspons geeft aan dat hij vol zit, gelijktijdig met het signaal van mijn lever dat hij bijna droog staat. Dus tijd om afscheid te nemen van het Alhambra. Ik verlaat de locatie en ga naar de bushalte. Ik weet nog dat ik jaren geleden met Lieske gewoon te voet terug de berg afliep. Ook mooi om te doen want je komt dan door een hele leuke stadswijk. Ik pak nu het busje en stap een kwartier later uit. Even rondkijken en een zonnig terraske is op twintig meter afstand. Zitten en een paar frisse pinten, gratis tapas inbegrepen om de eerste honger te stillen. Half uurtje chillen en vervolgens naar het hotel voor mijn siësta.

Voordat ik ga douchen kijk ik even op NPO plus naar de nieuwe Covid maatregelen in Nederland. Geeft weer een stuk meer ruimte. Tegen half negen naar buiten, pintje bij de buurman en dan een potje eten zoeken. Ik ga de buurt in bij de kathedraal, maar op de pleintjes waar het normaal allemaal te doen is, nu weinig reuring. Ik passeer een steegje, zie wat mensen op een klein terras zitten en word nieuwsgierig. Inderdaad een restaurant je. Ik kijk even en meteen een ober die naar me toe komt. Specialiteit vis en schelpdieren senõr. De tent zit bijna vol, beneden staan hogere tafels maar op een verhoging is een vrije lage tafel.

Ik krijg een plekje en de kaart. Nondeju, vol met lekkers. Ik zou alles wel lusten wat er op de kaart staat. Uiteindelijk kies ik voor kabeljauwkroketjes en rape (zeeduivel) à la plancha. Het lieve dienstertje adviseert om maar één kroketje te nemen. Ze zijn nogal groot senõr. Oké, ik luister graag naar haar. Echte viszaak, mooi om te zien en personeel wat het vak verstaat, ze hebben overal oog voor. Een leeg glas is zo weer vol en lege borden snel weggehaald. Ik smul er op los. Nog een dessertje vraagt het dienstertje. Nou iets kleins dan. Ze adviseert een appelbeignetje met melkschuim en wat slagroom. Erg lekker. Ik neem nog een koffie en vraag de rekening. Vriendenprijs en krijg ook nog een likeurtje van het huis.

Gelukkig moet ik nog een stukje lopen naar mijn bedje zodat het eten even kan zakken.....de rust....