1e dag Málaga

Zaterdag, Málaga, 19 februari 2022, hotel Don Curro.

Tegen tienen wandel ik richting Bar Las Cuevas om daar te ontbijten. In afwachting of het net zo goed is als bij hun collega’s in Granada. Het is er nog heel rustig. De bar ligt aan het begin van een winkelstraat en de stad is nog maar net aan het ontwaken. Ik zit op het terras en knabbel aan mijn geroosterd brood. De klanten die nu naar binnen lopen en snel weer buiten staan zijn over het algemeen winkelpersoneel. Veelal nemen ze een bekertje koffie mee.

Ik reken af, vriendelijk volk, en ga richting VVV om info over Málaga te vergaren. Ik heb al wat zaken genoteerd zodat ik weet wat ik eventueel kan gaan doen. “Ak zin em”, natuurlijk. Het VVV-meisje neemt alle tijd voor me. Ik ga goed geïnformeerd weer weg en ben op de hoogte van alle bezienswaardigheden en wat er op cultureel vlak te doen is dit weekend. Zelfs dat schuin aan de overkant de bushalte is waar de Airport bus stopt. Je kan maar voorbereid zijn. Mijn plattegrondje geeft aan dat ik op redelijke loopafstand ben van de “Atarazanas” de grote versmarkt met Moorse roots, waar de Malaganezen? hun dagelijkse portie eten kopen. Een must en lust om te zien en zeer in lijn wat Lieske graag deed. Het is er druk, ook met alleen nieuwsgierige toeristen zoals ik. Ik dwaal langs de vele kramen met heerlijkheden en moet me inhouden om ook geen boodschappentas te kopen en vol te laden. Ik schiet als alternatief maar wat fotokes. Ik weersta ook de aandrang om buiten aan de staan tafels plaats te nemen, zoals velen doen, om al lekkernijen te proeven. Ik beperk me tot een koffieke op een terras.

Het museo Carmen Thyssen, wat ook een vestiging in Madrid heeft is hier vlakbij. Dus ik sukkel daar op het gemakje naar toe om hun collectie in Málaga te gaan bekijken. Natuurlijk krijg je ook hier weer “ouwe van dagen” korting. Je tasje gaat door de scanner en dan naar binnen. Ik ben niet de enige bezoeker, veel volk, maar de opzet is ruim en over verschillende etages verdeeld. Gelukkig ook een lift waar ik dankbaar gebruik van maak. Er hangt veel mooi werk, zelfs een enkele Velasquez. De meeste andere schilders echter doen bij mij geen bel rinkelen. Mooie Seviliaanse taferelen in lichte kleuren, stads en vergezichten uit heel Spanje, me dan realiserend dat ik hier al veel van die genoemde steden en streken heb bezocht. Op etage drie is een tijdelijke fototentoonstelling, even kijken, maar dat boeit me niet. Dus afmars en naar buiten.

Ik schrik van de drukte, jongens wat een volk, veel Hollanders opvallend te horen en duidelijk te zien aan de mannen met hun handen in de zakken. Het zit overal bomvol. Een terrasplek is een utopie. Dus ik vraag ergens om een plaatsje binnen. Dat lukt nu nog net. Vanaf een hoge kruk kan ik het geweld buiten volgen. De stoelen krijgen geen tijd om af te koelen, ze worden meteen weer bezet. Ik lunch met een pintje, een tapa van geroosterde paprika en een tapa paella. Omdat ik die heel veel voorbij zie komen. Allemaal lekker en goed betaalbaar. Mede omdat de btw hier natuurlijk maar tien procent is. Dan tijd om naar mijn hotelleke te wandelen voor de siësta. Er zit hier een massa horeca, bij sommige zaken staat mensen in de rij om een tafeltje te krijgen. Zo druk had ik het nu in het voorjaar zeker nog niet verwacht.

Tegen achten opgefrist naar buiten. Hoezo druk, duizenden mensen flaneren door de verlichte straten. Veel winkels nog open die goede zaken doen. Ik ben eigenlijk op zoek naar een smallere straat in het centrum. Kan hem niet vinden…… Dan toch maar wat eten zoeken, horeca volop maar alles vol. Ik probeer toch een tent te vinden waar nou niet meteen Nederlands de voertaal is. Dat valt niet mee. Dan een tafeltje voor twee vrij en wat donkerder volk op het terras… Handje opsteken naar de ober en ik zit. Nou nog wat eten scoren. Ik heb ondertussen nogal wat verschillende specialiteiten op. Maar ja, Malaga betekent vis eten. Ik kies voor een tapa als voorgerecht. Ansjovis in olie, smakelijk en gelukkig geen grote portie. Daarna een moot gegratineerde kabeljauw. Heerlijk, niet machtig en perfect gegaard. Als je je mes er op zet, komen de partjes vis meteen los.

Er komt een tafel vrij en wordt direct weer gekaapt door een wat ouder koppel, ik denk Engelsen. Ze bestellen diverse smakelijke dingen om samen te delen en nemen er ook een lekkere fles wijn bij. Ik zie ze samen genieten. Doet mij denken aan voor mij ook betere tijden samen met Lieske. Maar ja het is niet anders. De obers zijn aardige gasten en goed op elkaar ingewerkt.  Als het koppel klaar met eten is willen ze nog een “Vermout”, een wat sterkere zegt de man. De ober zegt dat hij alleen witte of rode Vermout heeft. Maar dat bedoelt de man niet. De ober loopt weg en komt met een plastic fles met drank terug. Hij zegt “extra strong” en zelfgemaakt. Proeven?, ja zegt de man, neemt een slok en ik zie hem paars worden. “mas” ? vraagt de lachende ober, maar de man past.  

Ik neem geen “postre”, maar ga voor een carrejillo. Je krijgt de keus uit diverse sterke drank die je in de koffie kunt laten doen. Ik kies altijd voor “brandy” de Spaanse tegenhanger van Franse Cognac. Ik heb daar natuurlijk een reden voor. Toen Lieske en ik met Herman in Spanje werkten, werd er in Nederland veel Sherry gedronken. Vaak uit Jerez. Lieske ging eens om boodschappen en zag in een winkel een fles Jerez de Brandy staan. Zij dacht een fles sherry te kopen en schonk voor ons beiden na het werk s ’avonds een flink glas in. We kwamen er bij de eerste slok snel achter dat hier toch wel wat meer alcohol in zat. De naam brandy is eigenlijk een afgeleide van de naam brandewijn die vroeger veel vanuit Spanje naar Nederland werd geëxporteerd.

Ik geniet van mijn koffieke, ik zie dat het voorbij wandelende publiek veranderd van veel oudjes naar jeugd. Wij mogen naar bed en de jeugd jast er nog een paar uur tegen aan. Ik vraag om de rekening. Als men de rekening komt brengen krijg ik ook nog een borreltje van zaak. Natuurlijk ben ik te beleefd om dat af te slaan. Ik maak nog een rondje om het eten te laten zakken en dan retour hotel……..