18e dag Transferdag

18e dag Transferdag

Maandag 20 mei 2024

Hotel Zenit Don Yo.

Vandaag gaan we weer noordelijker. Het eind van dit tripje komt in zicht.

Maar niet voordat we een paar dagen Zaragoza hebben aangedaan.

Dus laatste keer onder de douche in Valladolid. Reispak aan, trollie dicht en een fooike voor de zeer vriendelijk kamerdame, die elke dag mijn kamertje onderhield. Al maak ik er natuurlijk ook geen puinhoop van.

De dame in de lobby belt een taxi voor me. Ik zeg buiten wachten, nou sigñor beter binnen, buiten is het tien graden, gelukkig wel boven nul…..dat valt dan weer mee.

De taxi komt, ik moet naar het busstation, stik druk op straat, hier kent men geen 2e pinksterdag dus allemaal naar school en/of het werk.

Mijn taxichauffeur is een kruising tussen Lauda en Verstappen, hij vliegt kris kras door het verkeer, kruipt in elk gaatje en oranje licht is geen reden om het gas los te laten. Een dik kwartier later stap ik uit. €. 6,85, dus er mag wat tip bij.

Vandaag is het een intensieve reisdag. Eerst met de bus van Valladolid naar Madrid. Daar vanuit het busstation met de taxi naar trein station Atocha. En vervolgens met de trein naar Zaragoza. Omdat ik via Renfe het vervoer niet rechtstreeks kon boeken. Heb ik dit via de site“Trainline” gedaan.

Hun computer spuwt in no time een ideaal reisadvies uit. En het kost maar een luttele euro extra. In mijn geval had ik in Madrid dan een transfertijd bus/trein van anderhalf uur. Dan mag er onderweg al niks mis gaan, want ik weet uit ervaring dat het in Madrid hectisch druk kan zijn.

Ik heb daarom later rechtstreeks bij busmaatschappij Alsa, een ander busticket naar Madrid geboekt. Zodat ik een eerdere bus kon pakken en een uur meer overstap tijd creëerde. Kost me €. 6.00, maar reist wel een stuk geruster.

De bus vertrekt iets te laat, dus daar begint het al….. de chauffeur zegt dat hij politie controle heeft gehad. Kan natuurlijk…. De bus zit redelijk vol, onder de passagiers twee mannen/jongens ? waarvan één met autisme. Het lijken figuren die zo uit een film van Fellini zijn gestapt. De autistische jongen, met zwartpeentjes haar dat de laatste maanden alleen door de regen nat is geweest.

Zijn maat lijkt op André Hazes senior. Hij heeft een blauw oog en de nodige schaafwonden in zijn gezicht. Qua kleding zien ze er niet uit. De busrit duurt ruim twee uur en de autistische jongen zit al die tijd in monotoon vragende vorm tegen zijn maat aan te praten. Die antwoord alleen met si en no en drinkt stiekem de nodige blikjes bier leeg. Ik meen te begrijpen dat het ook meer een gelegenheidskoppel is.

Mogelijk op de loop en/of uit een inrichting ontsnapt. Bijna op het eind van de rit wordt “André” gebeld. Hij begint te huilen, loopt naar de chauffeur en vraagt om eerder te stoppen, maar dat gaat niet zegt deze. Niemand van de busreizigers bemoeit zich verder met hen. Ik ook niet hoor, zou ook niet weten wat te doen.

Op het busstation in Madrid stapt iedereen uit verdwijnen we in de massa.

Gigantisch groot busstation, ik ben er wel eens geweest op een eerdere reis. Weet daarom ook hoe ver het van Station Atocha af ligt. Alle info is goed aangegeven en tien minuten later zit ik in een taxi. Hier is het starttarief €. 7,50. Druk verkeer maar de chauffeur is dat natuurlijk gewend. Zit ook weer ruim twintig minuten in de auto. Maar aan het eind van de rit staat de meter op

€. 8,65 en dat voor een stad als Madrid. Zonder stress ruim op tijd op het station, ben blij dat ik dat eerdere ticket gekocht heb. Ik heb Herman mijn reisgegevens doorgestuurd. Dus hij volgt me op de voet.

Madrid heeft twee z.g. kopstations, Atocha en Chamartin. Die beiden een deel van het treinverkeer in Spanje bedienen. Je moet dus wel eens van het ene naar het andere station als je naar een bepaald deel van Spanje wil. Vanuit Atocha kan ik naar Zaragoza. Ben hier vaak geweest, ook wel eens met Lieske. Dus ken de situatie vrij aardig.

Ik heb nu mooi de tijd om even wat te eten. Dus hop naar de cafetaria, stik druk, maar goei opgeleid personeel. Wat eten sigñor komt u maar mee.

Zij loopt voorop naar een vrij tafeltje, menukaart en twee minuten later kouwe pint voor mijn neus. Ze hebben een aantal kleinere gerechten. Het moet natuurlijk allemaal snel gaan. Ik kies voor “oeuvos rotos”, eieren met ham op een bedje van gebakken aardappelen. Smakelijk en zeer voedzaam.

En dit is ook Spanje, het mag druk zijn, maar niemand kijkt je van je plaats af als je eenmaal zit. Ik neem nog een koffie.

Herman appt om vanavond nog wat tapas te gaan eten. Natuurlijk lekker, leutig en hartstikke aardig. Maar ik vermoed dan van moeheid om te vallen. Bovendien moet hij later ook weer een dikke twintig km naar huis rijden. We houden het maar op morgen. Maar niet voordat hij geregeld heeft dat we morgen ook een expositie van Egyptische mummies gaan bezoeken.

Ik mag naar perron 9A waar mijn trein komt te staan. Bij de bagage controle een gekkenhuis. Alles moet gescand, ticket, koffer, jas, tas etc. Veel mensen zijn dit natuurlijk niet gewend dus het verloopt allemaal chaotisch. Ik ben er snel door. Nog een ticket scan, perron op en trein in. Om 16.30 uur stipt vertrek naar Zaragoza. De rit duurt vijf kwartier, met soms wat indommelen gaat de tijd snel. Kwart voor zes trein uit. Lopen naar bushalte lijn 34. Dat rijdt hier allemaal heel frequent, twaalf haltes later uitstappen. En tien minuten daarna meld ik me bij hotel Zenit Don Yo.

Hier probeer ik altijd te verblijven. Beetje zakelijk hotel, ik heb wel geen zaak, maar dat zijn hun zaken niet. Op loopafstand van centrum. Mooie goed onderhouden kamers. Inschrijven, kamer 707.

Uitpakken, douchen en even naar buiten. Voor een pint en klein hapje naar het mij bekende café San Siro. Het is heerlijk weer hier. Acht uur en nog ruim twintig graden……….

Om kwart na negen stap ik mijn kamer weer op. Vandaag een “early night”, hopelijk morgen fit en kwiek weer wakker……. Zaragoza here we come…

De rust…