Reisdag naar Milaan

1e dag Italië reisdag naar Milaan

Maandag 30 september 2024

Hotel Carlo Goldoni

Nou het is er eindelijk toch van gekomen. Nadat ik deze reis moest cancelen in juni wegens wat lichamelijke ellende kan ik nu gelukkig weer op pad.

Het lijf functioneert redelijk naar behoren en met mijn tegenwoordige motto “langzaam maar zeker” gaat de wereld weer een tijdje voor me open.

Ik heb taxi Jobe uit Heerle gevraagd om 5.45 uur voor te rijden. Stipt op tijd gloeien de remlichten van de auto op bij mijn poort. De baas rijdt zelf, ik had natuurlijk niet minder verwacht. Hij is een gezellige prater, heeft ook al van alles gedaan in het leven en ook mijn broer nog gekend. Dus er vallen weinig stiltes onderweg. Het is nog donker en natuurlijk al flink druk met verkeer op de maandagochtend. Maar we kunnen redelijk doorrijden, met even een hikje als we over de Brienenoordbrug komen. Om half acht word ik met mijn trollieke gedropt op Schiphol. Houdoe en tot de 24e oktober.

Natuurlijk is het druk op Schiphol, ik heb al ingecheckt maar moet mijn trollie nog kwijt. Een vriendelijke hostess wijst me de weg. Vijf minuten later ligt mijn trollie op de band en hoef ik alleen mijn boardingcard en reistasje mee te sjouwen. Deze is wel wat zwaarder omdat daar nu ook mijn IPad in zit.

Nu eerst maar een koffieke en de meegenomen boterham opeten. Daarna even naar het infoscherm of er geen gekke dingen gemeld worden. En yes, de gate is gewijzigd van C17 naar D84. Nonde patat, dat is wel een eindje lopen. Helemaal op het eind van pier D. Ik heb tijd zat, maar loop toch die kant uit. Een dik kwartier later daar aangekomen. Er zit niemand, raar is dat. Dus opnieuw info scherm. Gate gewijzigd naar C14 wordt aangegeven. Dus weer helemaal terug en naar pier C. Daar zit al wel veel volk. Ik verover een plekkie en dan wachten en mensen kijken. Er loopt natuurlijk van alles rond, van super sjiek tot shabby en alle varianten daar tussen.

Goed half tien gaat de gate open. Er is een nieuw systeem van boarden, de passagiers zijn in zones verdeeld. Dit om gedrang te vermijden en natuurlijk daardoor sneller is ingestapt. Ik heb zone vier, dus mag nog even wachten. Uiteindelijk zit ik op mijn vaste plekkie, stoel 8A. De twee stewardessen horen dat ik uit Brabant kom, zullie ok. Breda en Waalwijk zeggen ze. Aardige meiden.

Naast mij een dame die niks zegt, dus verder ook geen last van. KLM schenkt nog een snack in de vorm van een boterham met smeerkaas, die zal wel gesponsord worden. Ook nog koffie, waarvoor ik bedankt. Geef mij maar water.

Na wat puzzelen en soezen landen we uiteindelijk op vliegveld Malpensa van Milaan. De trollie ligt binnen een kwartier op de bagageband en om kwart voor één stap ik buiten met mijn tevoren gekocht busticket in de hand. Ik had al gezien dat de bushaltes genummerd waren en er om het kwartier een bus vertrok. Ik schrik me rot, er staan honderden mensen in lange rijen te wachten. Ik zoek uit dat mijn bus bij halte één komt. Er staat net een bus te laden. Ik schat een honderdtwintig wachtenden voor me. Ik tel snel dat ik dan met ongeveer de derde bus mee moet kunnen. Er komt ook meteen al een bus achterop. Dat geeft valse hoop, want dan komt er bijna drie kwartier geen bus meer van de firma waar ik een ticket van heb. De rij wachtenden wordt steeds langer en mensen willen voordringen.

Ik durf ook niet uit de rij weg te lopen, want dan plek kwijt en mogelijk alternatief de metro (wat ik niet wist) is misschien ook stik druk.

Uiteindelijk zit ik toch in de bus die naar half volgeladen wordt. We zijn net onderweg als een luik van de bagageruimte open schiet, een paar koffers vallen er uit. Paniek bij de chauffeur en de mensen van wie de bagage is. Dus weer oponthoud om de boel weer bij elkaar te rapen. De schade alleen aan de buitenkant van de koffers valt mee en gelukkig ook mijn trollie er niet bij.De bus rijdt vervolgens naar hal T2 van het vliegveld waar ook veel mensen staan te wachten. Volladen en dan eindelijk “en route” naar Milaan.Na een klein uurtje stoppen we bij eindpunt Stazion Central in Milaan.

Vanaf dat station trek ik vrijdag weer verderop en ik had me voorgenomen daar toch even binnen te lopen ter oriëntatie. En dat is maar goed ook, gigantisch groot en héééééééeel druk. Ik kijk wat rond en ga weer naar buiten. Het is al dik vier uur. Plan was om te voet naar het hotel te gaan om al wat van de sfeer van de stad te proeven.Ik krijg echter weer ruzie met Google Maps omdat die aangeeft dat ik elke de verkeerde kant uit loop. De fut is er dan ineens uit.

Ik denk bekijk het maar en ga op zoek naar een taxi……..

Ik hoef niet ver te zoeken want zie al snel een rij staan bij de taxi standplaatsen. Dus weer in de rij, echter de taxi’s rijden af en aan. Even later instappen en wegwezen…. Chauffeur aardige vent, hij zegt het ritje zal ongeveer vijftien minuten duren want het wordt net spits. En dat kan wel kloppen, want Google had het over twaalf minuten in een ideale situatie.

Natuurlijk drukke stad en hele lange straten. Ik ben nu blij dat ik zit……

Effe later stoppen bij het hotel en afrekenen, taxi iets duurder dan in Spanje, maar aanmerkelijk goedkoper dan de bij onze plaatselijke voerman.

Inchecken in hotel bij een lieve meid, die meteen de toeristen tax aanpast als ze ziet dat ik alleen ben in de tweepersoons kamer. Er is geen bar in het hotel en mijn keeltje schreeuwt om vocht. Dus snel trollie op de kamer gedropt en café opgezocht. De locatie is een mix van ijssalon en koffiebar, maar ze verkopen ook pinten. Dus zitten, bestellen en even uitblazen. De twee obers spreken geen Engels maar de baas wel een beetje. Dus hij zorgt voor bier en een “niet gratis” zoutje. No problem, iedereen moet leven. Ik keer terug naar mijn kamer, uitpakken en douchen. Dan even een korte siësta.

Er is niet heel veel horeca in deze buurt, maar wel een aardig restaurantje is “AUum” zegt het baliemeisje, ze wijst me de goede kant uit en ook meteen waar de ingang van de metro is voor morgen.

Ik heb het restaurant snel gevonden, wat groter dan verwacht maar het ziet er een aardige tent uit. Ik word zeer vriendelijk ontvangen door een dame, en dat ik alleen ben is, zoals in elke grote stad, geen enkel probleem, ik krijg een aardig tafeltje. Als ik ga zitten wiebelt het tafeltje wat en een serveerster komt ongevraagd aangesneld om dat euvel te verhelpen. Ik bestel een biertje en scan de menukaart. Oei allemaal lekkere dingen………………. Ook pasta met vongole, de kleine schelpjes en een van mijn lievelingsdingen. Ik twijfel aan een voorgerecht, wil ook niet teveel eten. Dus de ober om raad gevraagd. Hij adviseert me “gil antipasta di AUum” een gelaagd groente gerechtje met kaas er tussen. Ook geen echt lichte kost maar heel smakelijk. Nou glaske rode Valpolicella wijn er bij en ik ben weer stil. Dan afsluiten met een espresso en nog een borreltje van de zaak. Afrekenen en retour hotel. Bullekes uit en plat………

Morgen weer een spannende dag met nieuwe uitdagingen.