2e dag verblijf in Milaan

Dag 2 verblijf in Milaan

Dinsdag 1 oktober 2024

Hotel Carlo Goldoni

Wakker en er uit. De badkamer is niet erg groot, maar schoon en alles wat jenodig hebt is aanwezig. Gisteren wel even aan het zoeken geweest naar een, voor mij, als ijdele oudere, onmisbare haardroger. Maar die vond ik wat verborgen in de kast.

Ik ben wel erg vroeg op, ik wil bijtijds op pad omdat ik echt niet weet wat ik vandaag moet verwachten met de drukte bij de Duomo. Daarbij uitzoeken hoe de metro hier werkt en de driedaagse “YesMilano citypas” waarin de OV app en te bezoeken bezienswaardigheden.

Ik heb daarom voor deze ochtend het ontbijt geboekt in het hotel. Dan ga ik in ieder geval niet met een lege maag weg. Dus goed acht uur naar de ontbijtruimte. Beetje klein, wat al aangeeft dat hier niet veel gebruik van wordt gemaakt. Mijn mede ontbijters zijn een Duits en Frans koppel. De Duitsers groeten terug, maar de Fransen zijn denk ik met stomheid geslagen. Het ontbijt is niet uitgebreid maar dat had ik ook niet verwacht. Ik smikkel mijn portie brood naar binnen. Koffie, pilleke en wegwezen.

Om half negen loop ik al buiten en volg de gisteren aangewezen route naar de metro. Ik kan deze echter niet zo snel ontdekken en spreek een man aan. Uiteraard in het Engels. Hij moet even naar woorden zoeken merk ik wel, maar hij loopt wel een stukje met me mee. Dan aan de zijkant van een parkje wat verstopt tegen het groen de metro ingang. “Grazie mille”, zeg ik beleefd tegen de man. Want ik leer snel natuurlijk…..

De metrolijn is nog niet oud. Hij loopt van het vliegveld……naar het centrum en sluit aan op een knooppunt van andere metrolijnen. Dat had ik gisteren moeten weten natuurlijk.. oen dat ik ben.

Ik heb de OV kaart al geactiveerd en kan nu drie dagen onbeperkt reizen in Milaan. Handig en geen ellende met elke keer een kaartje kopen.

De metro komt binnen rijden. Ik zie dat de perrons afgeschermd zijn met deuren. Deze gaan gelijktijdig open met de deuren van de binnengekomen metro. Ik heb dit ook gezien in de metro van Moskou, geen gevaar dat mensen al of niet opzettelijk van het perron vallen.

Ik stap in de al redelijk drukke metro (blauwe lijn) en twee haltes verder is het eindpunt en dan overstappen naar de rode lijn. Eén halte verder is halte Duomo.

Ik vertel het nu snel, maar ik heb natuurlijk ook wel moeten zoeken c.q. vragen eer ik zover was hè. Maar om NEGEN uur stap ik de metro uitgang naast de Duomo uit. En kijk op naar dat overweldigende prachtige gebouw. Ook hier natuurlijk weer deels in de steigers, maar dat ben ik gewend de laatste jaren. Het onderhoud gaat hier net als overal constant gewoon door.

Nog redelijk rustig op het plein en bij de ingang van de Duomo aan de andere kant is de rij nog niet zo lang. Mijn tijdslot voor entree is tussen elf uur en half twaalf. Dus tijd volop om rustig rond te kijken. Ik slenter op mijn gemakje naar de ingang om te kijken hoe het werkt. Ik vraag aan een suppoost die daar staat of dit de enige ingang is. Nu nog wel zegtie, maar als het drukker wordt schalen we op.

Hij wil mijn ticket zien, ik wijs naar de vermelde tijd die daar op staat. Hij kijkt naar mijn stok en zegt, Als u wil mag u nu ook naar binnen hoor……………. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Mille Grazie is weer snel gezegd.

Wel nog door de security, die kijken of je geen mes of ander gevaarlijk spul bij hebt. Ik mag naar binnen om me te gaan vergapen aan de kerkelijke rijkdom en kunst die hier in alle grootsheid uitgestraald wordt.

Natuurlijk een overweldigend gebouw en prachtig interieur. Ik heb een reisgids bij waarin alle wetenswaardigheden staan beschreven met plattegrond. Het voert te ver om alles te vertellen. Maar ik ben er wel een paar uur mee bezig geweest. En natuurlijk het kaarsje bij Maria voor allen die mij lief zijn. En ook voor devrest hoor. Ik heb een paar foto’s gemaakt, maar die dekken natuurlijk de lading niet.

Uiteindelijk toch maar naar buiten. Ik mag met mijn voucher ook nog met de lift naar het dakterras voor het uitzicht over Milaan en natuurlijk de prachtige ornamenten die het dak van de Duomo versieren. Geen lange wachtrij bij de lift dus ik sluit aan. Daarna ben ik snel boven. Natuurlijk is het mooi en vakwerk van de lieden die de kathedraal gebouwd hebben. Het gaat goed tot je op het grotere dakterras komt. Daar komt de drukte je tegemoet. Even daarna moet je eigenlijk weer met trappen naar een nog hoger deel van het dak.

Ik heb het echter wel gezien. Daarbij wil ik geen risico nemen om ondersteboven te gaan. Ze duwen je zo opzij. Ik vraag een suppoost of er van bovenop de Dom ook een lift naar beneden gaat. No signor. Als u het niet vertrouwdmoet u nu terug gaan. Ik sukkel op mijn gemak tegen alle bezoekers in en kom heel aan bij de lift. Een tiental minuten later, terug op de begane grond.

Nu is er ook nog een Duomo museum maar dat laat ik aan de echte liefhebbers over.

Het loopt tegen enen. Eigenlijk zou ik wel wat willen eten, drinken en even zitten. De horeca zit overal bomvol. Soms heel toeristisch en nog vaker zeer duur in deze omgeving. Ik lees iets over een foodmarkt wat aardig en niet echt duur zou zijn. Het blijkt op de zevende etage van een zeer luxe winkelcentrum te zijn. Mode, juwelen en heel veel geurtjes tegen woekerprijzen. Bij de horeca ook niet echt goedkoop de zoveelste wachtrij. Ik keer meteen om en ga al de roltrappen weer naar beneden.

Ik spreek bij het eerstkomend restaurant de jonge binnenprater aan en heb direct een plaatsje. Ik bestel een pint, een smakelijke bruchetta voorafen een salade met tonijn met een wijntje. Zeker niet duurder als bij ons en het ziet er allemaal redelijk goed en smakelijk uit. De drankjes zijn dan misschien wat duurder, maar ik zal hier toch niet dronken worden. Ik geniet van drank en spijs en al het schoon jong volk wat voorbij flaneert. Espresso’tje en afrekenen. Ik ben al een aantal uren op pad nu, de vermoeidheid slaat toe……

Ik besluit dan ook dat ik voor vandaag genoeg cultuur heb gesnoven, dus retour hotel voor de broodnodige siësta. Dat duurt natuurlijk ook weer even omdat ik metrolijn vier en één elke keer door elkaar haal. Ook gaat het nogal eens mis met de OV app waarbij de scanner telkens contact zoekt met mijn bankpas op de iPhone. Lastig maar mogelijk ligt het gewoon aan mij.

Uiteindelijk ben ik toch tegen vieren weer op mijn kamer en neem dan rust.

Ook even tijd om de blog bij te werken.

Tegen zevenen opgefrist weer naar buiten. Paraplu toch maar bij me gestoken want het dreigt al de hele dag. Ik loop wat rond, kom nog een ander restaurant tegen. Met het witte damast op tafel oogt het wat luxer. Mooie kaart maar er zit niemand binnen. Mogelijk nog te vroeg of toch te duur.

Ik ga maar naar hetzelfde restaurant van gisteravond. Nu veel jong personeel, stik vriendelijk en meteen plaats. Een half uur later en mensen staan te wachten. Ik weet niet goed wat te eten en niet te zwaar. Mogelijk een viske.

Er staat zeebaars op de kaart. Maar ik zie ook een mixschotel met vis, schaaldieren en octopus. Geen frites of pasta erbij, alleen op een bedje van sla.Dat moet te doen zijn dus ik bestel al dat lekkers.

Er zitten veel Aziaten in de zaak. Een groep van een man of tien zijn echt op ontdekkingstocht voor wat betreft Europees eten. Ze bestellen van alles, foto’s maken en proeven. Ook de wijn laten ze zich goed smaken. Het is me wel opgevallen dat Italianen nogal veel water bestellen in plaats van alcohol. Natuurlijk stik gezond en niks mis mee hoor. Ik geniet van mijn visschoteltje. Koffie achterop en vanavond geen borrel van de zaak. Dat had ik al gedacht met deze drukte. Graag bij de gerant aan de balie afrekenen zegt het dienstertje op mijn vraag. Ik ben amper opgestaan, tafel schoon en er zitten al nieuwe mensen aan mijn tafeltje.

Ik vraag de gerant wat “AUum” eigenlijk betekent. Het gaat om de klank van het geluid dat je maakt als je aan lekker eten denkt zo verwoordt hij het. Je moet er maar opkomen denk ik.

Ik ga naar buiten waar het net wat is gaan miezeren, echter honderd meter verderop is het hotel dus ik laat de plu dicht. Kamertje opzoeken en pitten om weer kracht voor morgen op te doen…..